Τα παιδιά και οι οικογένειές τους έφτασαν στο τέλος αυτής της μακρόχρονης και εξαντλητικής προσπάθειας και τα συναισθήματα είναι πολλά και ανάμικτα. Το άγχος και η αγωνία των εξετάσεων και της «επόμενης μέρας» είναι αισθητά, όσο καλή προετοιμασία κι αν έχει γίνει. Τι κάνουμε τώρα;…
«"Φέτος δίνουμε Πανελλήνιες", ακούω από πολλές μαμάδες! "Πώς θα τα πάμε άραγε;"... Και φυσικό είναι, όταν κάποιος επενδύει για το μέλλον, είτε γονιός είτε παιδί-υποψήφιος, να μην αρέσκεται στην αποτυχία και να προσδοκά το καλύτερο», αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η φιλόλογος Αγγελική Αναγνώστου, και εξηγεί:
«Ας μην ξεχνάμε όμως, αγαπητοί γονείς, ότι δεν "περνάμε εξετάσεις" ως γονείς, δεν κρινόμαστε ως "επαρκείς" ή "ανεπαρκείς" γονείς από την επίδοση του παιδιού μας στις Πανελλήνιες! Δεν χρειάζεται να μπαίνουμε σε συναγωνισμό ή ανταγωνισμό για να αποδείξουμε πόσο "καλοί" γονείς είμαστε...».
Όπως και να έχει πάντως, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα των εξετάσεων, σύμφωνα με την ίδια, τα παιδιά θα πρέπει να αποχωριστούν από την προστατευτική «φωλιά» του στενού οικογενειακού τους περιβάλλοντος, θα πρέπει να προχωρήσουν, να βρουν τον δικό τους δρόμο, αυτόν που τους ταιριάζει και τα κάνει ευτυχισμένα. Και γι΄ αυτό, το πιο πολύτιμο είναι να έχουν πίστη στον εαυτό τους και τις δυνατότητες και τις δυνάμεις τους και, φυσικά, τον αυτοσεβασμό τους. Πιο αναλυτικά η ίδια συμβουλεύει τους γονείς τα εξής:
«Αυτή την περίοδο της δοκιμασίας, να είστε διατεθειμένοι να μιλάτε για κάθε είδους πράγματα που ευχαριστούν τα παιδιά. Η αποδοχή, η κατανόηση, η στοργή και η ηρεμία είναι τα στοιχεία που χρειάζεται τώρα το παιδί, ένα ευχάριστο περιβάλλον, μια ενθάρρυνση και μια ζεστή αγκαλιά. Κι όταν βγουν από την "πρέσα", θα είναι μια λαμπρή καλοκαιρινή μέρα για όλους».
Σε πρακτικό επίπεδο, βέβαια, εξηγεί, είναι απολύτως αναγκαίο να φροντίσουμε ώστε το παιδί να κοιμάται καλά, να τρώει σωστά και να κάνει κάποια -υποτυπώδη έστω- σωματική άσκηση. Ο καλός ύπνος ξεκουράζει το σώμα, καθαρίζει το μυαλό και εξασφαλίζει τη διαύγεια της σκέψης. Η ισορροπημένη διατροφή εξασφαλίζει καλή σωματική κατάσταση και η άθληση συμπληρώνει και βοηθάει τον οργανισμό να εκτονώνεται. Το σώμα, σαν μια μηχανή που επιτελεί κάποιες λειτουργίες, χρειάζεται την κίνηση. Το να είναι καθηλωμένο τόσες ώρες σε μια καρέκλα (όπως γίνεται κατά τη μελέτη), μπορεί να αποτελεί εμπόδιο και για τη διανοητική λειτουργία... Γι΄ αυτό, μην παραλείπετε να βάζετε το σώμα σε κίνηση, τονίζει επίσης η κ. Αναγνώστου.
Οι Πανελλήνιες είναι ένα βήμα για τη ζωή. Δεν είναι όμως όλη μας η ζωή. Και αυτό χρειάζεται να το καταλάβουμε όλοι, γονείς, εκπαιδευτικοί και μαθητές, σημειώνει στη συνέχεια. Για να καταλήξει λέγοντας: «Αγαπητοί μαθητές, το κατά πόσον θα επιτευχθεί ο στόχος που έχει θέσει κάποιος, κρίνεται από πολλούς αστάθμητους παράγοντες που δεν αφορούν πάντα και εξ ολοκλήρου τον κάθε μαθητή χωριστά ή την προετοιμασία που έχει κάνει, αλλά ένα σύνολο παραγόντων, όπως το πόσο εύκολα ή δύσκολα, προβλεπόμενα ή απρόβλεπτα θα είναι τα θέματα, ποιες σχολές έχουν αυξημένη ζήτηση και άλλα τέτοια που, όσο και να θέλουμε, ούτε μπορούμε ούτε έχει νόημα να τα ψάχνουμε, αφού κάθε χρόνο αλλάζουν. Κάντε την καλύτερη προσπάθειά σας, και ας την κάνετε όχι απλά γιατί "πρέπει" να περάσετε στις εξετάσεις, αλλά γιατί είναι μια πρόκληση! Είναι κι αυτό ένα από τα πολλά "παιχνίδια" που καλούμαστε να παίξουμε στη ζωή.
Κι όπως κάθε παιχνίδι, αποτελείται μεταξύ άλλων από "αντιπάλους", εμπόδια, ελευθερίες και σκοπούς. Και κάποιοι "νικούν" ενώ κάποιοι "χάνουν". Έτσι είναι φτιαγμένο το παιχνίδι... Κι όταν ξεχνάμε ότι είναι κάπως σαν να παίζουμε μπάλα και προσδίδουμε πολύ μεγάλη σοβαρότητα σε όλο αυτό, τότε επέρχεται πολύ μεγάλη κούραση κι ένα σωρό δυσάρεστα κι ανεπιθύμητα πράγματα αρχίζουν να συμβαίνουν...
Να θυμάστε λοιπόν ότι, ακόμα και αν δεν έρθει το επιθυμητό αποτέλεσμα, δεν αξίζει κάποιος να βυθιστεί σε αρνητικά συναισθήματα. Για να είναι κανείς ευτυχισμένος, χρειάζεται να μπορεί να αντιμετωπίζει, μ΄ άλλα λόγια να βιώνει, τα πράγματα που συμβαίνουν. Εύχομαι σε όλα τα παιδιά η διαδικασία αυτή να είναι ένα ακόμη βήμα προς τον ορίζοντα των ονείρων τους».
