Φωτ. Κ. Τσάντζος
«Φτάσε παιδί μου εκεί που δεν μπορείς» έγραψε ο Νίκος Καζαντζάκης και ένας άλλος Νίκος, ο Κακλαμανάκης έφτασε εκεί όπου πραγματικά δεν φανταζόταν. Εκεί που δεν είχε σκοπό να φτάσει. Εκεί που ούτε καν ο ίδιος ο πατέρας του το φαντάστηκε ποτέ, παρά το γεγονός πως από αυτόν γαλουχήθηκε ο μεγαλύτερος Ελληνας ιστιοπλόος στην σύγχρονη ιστορία. Ο Νίκος Κακλαμανάκης ο άνθρωπος με τις αμέτρητες διακρίσεις, τη συμμετοχή στις τέσσερις συνεχόμενες Ολυμπιάδες, τα μετάλλια, ο αθλητής που με τη δάδα του άναψε την φλόγα που έκαιγε στο ΟΑΚΑ κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών του 2004 βρέθηκε χθες στην πόλη της Λάρισας για εκδήλωση του ΝΟΛ και λίγο πριν από αυτή παραχώρησε στην «ΕτΔ» μια μίνι - συνέντευξη, στην οποία μίλησε για τη σχέση του με τη θάλασσα και τον άνεμο, τα μετάλλια, την Ολυμπιακή Φλόγα, τις δυσκολίες και τις δυνατότητες ιστιοπλοΐας στην πόλη της Λάρισας. Ο «γιος του ανέμου» πραγματικά ήταν λιτός και ουσιώδης.
* Αγγίζετε πλέον τα σαράντα σας χρόνια και από τα πέντε σας περίπου βρίσκεστε μέσα στο υγρό στοιχείο. Τι σημαίνουν για το Νίκο Κακλαμανάκη τα στοιχεία της θάλασσας και του αέρα;
- Για μένα τα στοιχεία αυτά είναι αλληλένδετα με την όλη μου πορεία στο χώρο. Και η συγκεκριμένη πορεία δεν είχε σαν αυτοσκοπό να φέρω ολυμπιακά μετάλλια. Ο σημαντικότερος στόχος ήταν να βρίσκομαι συνεχώς μέσα στη θάλασσα που είναι ένα υγιές περιβάλλον. Μέσα από την αγάπη μου για τη θάλασσα πήρα και τις συμμετοχές στην Ολυμπιάδα και όλα τα υπόλοιπα.
* Ποιο ήταν το πρώτο ερέθισμά σας για το άθλημα; Πώς ξεκίνησε η ιστορία αυτής της αγάπης;
- Στη ζωή υπάρχουν συγκυρίες. Μια από αυτήν ήταν και το γεγονός πως ο πατέρας μου τυχαία είδε windsurf από ένα Γερμανό τουρίστα. Έτσι ξεκίνησαν όλα. Ο πατέρας άρχισε να δραστηριοποιείται με αυτό και εγώ κόλλησα το μικρόβιο με τη σειρά μου.
* Είναι σχήμα οξύμωρο ένας άνθρωπος που έχει τέτοια σχέση με τη θάλασσα να βρίσκεται στην πολεμική αεροπορία και όχι στο πολεμικό ναυτικό;
- Για άλλους μπορεί για μένα όχι. Με αποκαλούν «γιο του ανέμου» οπότε το να είμαι στην Αεροπορία δεν είναι εντελώς τυχαίο. Θεωρώ πως τη θάλασσα πώς την έχω γευτεί με το παραπάνω. Εκτός των άλλων αν αναλογιστούμε πως από μικρός θαύμαζα τα αεροπλάνα και την ταχύτητα ήθελα παράλληλα να βρίσκομαι στην Αεροπορία. Και έτσι έγινε...
* Όταν άλλαξες σκάφος και από τα Μιστράλ πήγες RSX είχες βρει ένα νέο κίνητρο. Τώρα τι κίνητρο έχεις για τη συνέχεια;
- Το να βρίσκομαι σε μια διαρκή αναζήτηση. Πιστεύω πως μέσα από ένα αγώνα ανακαλύπτεις περισσότερα για τον εαυτό σου. Δυναμώνεις ψυχικά και σωματικά και μαθαίνεις περισσότερα.
* Κορυφαία στιγμή στη ζωή σου ήταν το άναμμα του βωμό του σταδίου ΟΑΚΑ το 2004;
- Ναι αναμφίβολα. Εξωαγωνιστική στιγμή μεν, μέγιστη Ολυμπιακή τιμή δε. Δεν το συζητώ...
* Είναι αλήθεια πως την ημέρα που το έμαθες και που θα γινόταν η τελευταία πρόβα είπες στην κ. Αγγελοπούλου - Δασκαλάκη πως δεν γίνεται να πας την ώρα που είχαν κανονίσει καθώς είχες προπόνηση;
- Ναι, είναι αλήθεια. Δεν προλάβαινα. Έπρεπε να τηρήσω το πρόγραμμά μου, σκοπός μου ήταν να φέρω ένα μετάλλιο στην Ελλάδα. Δεν ήθελα να παρεκκλίνω του προγράμματός μου. Όταν δουλεύεις για κάτι τρία χρόνια δεν θέλεις να κάνεις πίσω ούτε μια ώρα. Ο στόχος παραμένει στόχος. Αν ο στόχος είναι η Ιθάκη υπάρχουν στην πορεία πάρα πολλά πράγματα που μπορεί να σε βγάλουν από αυτόν.
* Μόλις άναψες το βωμό έκανες το σήμα της νίκης. Κάποιοι λέγανε πως το έκανες γιατί ξεκίνησαν επίσημα οι αγώνες. Κάποιοι όμως λένε γιατί απλά κατάφερες να ανέβεις τη σκάλα χωρίς να σκοντάψεις. Τι είναι αλήθεια;
- Όλοι είπαν το πρώτο αλλά μέσα μου, όσο και αν φαίνεται παιδικό και ανθρώπινο ήταν γιατί δεν έπεσα. Μπροστά σε εκατομμύρια μάτια κι όλας. Στη συγκεκριμένη σκάλα ήταν πολύ δύσκολο γιατί όσο πιο πολύ ανέβαινες τόσο πιο μεγάλη κίνηση είχε με τη δύναμη που έβαζαν τα πόδια. Είχα κάνει μόνο μια πρόβα και δεν θα θέλα να πάει κάτι στραβά.
* Από τις πιο δύσκολες στιγμές στην καριέρα σου ήταν το 2004 στο Φάρο Μέντε με τους λευκούς καρχαρίες;
- Ναι στη Νέα Καληδονία. Ήταν μια εμπειρία από τις πιο δυνατές. Το να γυρνάς σε ένα τροπικό νησί. Καταμεσής στη νύχτα με οδηγό τα αστέρια τη στιγμή που ξέραμε πως υπάρχουν ύφαλοι είναι μια εμπειρία μοναδική. Τρόμαξα όταν έμαθα και για τους λευκούς καρχαρίες.
* Ποια η σχέση σου με τη Λάρισα;
- Ήρθα εδώ ως τιμώμενος από το ΝΟΛ. Θέλω να μπορέσω να δώσω την ευκαιρία να αναπτυχθεί και ο τόπος εδώ. Ξέρω πως έχετε μια πολύ καλή θάλασσα στα είκοσι λεπτά μόνο και είναι μια ιδανική ευκαιρία. Κάποια στιγμή να υπάρξει μια ανάπτυξη ευρύτερη. Θα χαρώ πάρα πολύ να το δω και αν χρειαστεί να βοηθήσω. Όπου με έχουν καλέσει έχω ταξιδέψει στην Ελλάδα. Από τη μια άκρη στην άλλη. Από το πιο μακρινό χωριό ως την πιο μεγάλη πόλη. Έτσι θεωρώ χρέος μου να περάσω και από την πόλη σας να αφήσω ένα ολυμπιακό φως, που τουλάχιστον εγώ πιστεύω πως το αγνό θαλασσινό φως αξίζει να δοθεί και εδώ.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΚΑΚΛΑΜΑΝΑΚΗ
Γεννήθηκε στη Βάρκιζα στις 19 Αυγούστου 1968 και ξεκίνησε από πολύ μικρός την ιστιοπλοΐα στην κατηγορία Μistral. Το 1986 συμμετέχει για πρώτη φορά σε διεθνή αγώνα και παίρνει την τρίτη θέση, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Μistral νέων. Το 1989 παίρνει τη δεύτερη θέση στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Φινλανδίας. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης παίρνει την ένατη θέση και στην Ατλάντα το 1996 κατακτά το χρυσό μετάλλιο, όπου παίρνει και την προσωνυμία γιος του ανέμου και ήταν και ο σημαιοφόρος της αποστολής. Στην επόμενη ολυμπιάδα το 2000 στο Σίδνεϊ πήρε την έκτη θέση και ήταν ο σημαιοφόρος της ελληνικής αποστολής. Το 2004 στην Αθήνα κατέκτησε το δεύτερο ολυμπιακό μετάλλιο, ασημένιο αυτή την φορά. Μάλιστα, στην Ολυμπιάδα της Αθήνας ήταν αυτός που άναψε την ολυμπιακή φλόγα μέσα στο Ολυμπιακό Στάδιο. Το 1997 πάνω σε μια ιστιοσανίδα έκανε το διάπλου του Αιγαίου από το Σούνιο στην Κρήτη σε δύο μέρες.
