Απαίτησή τους για να επιβιβαστούν στα αγροτικά αυτοκίνητα των εργοδοτών τους και να οδηγηθούν στα κτήματα για τη συγκομιδή των κερασιών ήταν πρωτίστως να συμφωνηθεί τιμή ημερομισθίου στα 40 ευρώ αντί για 35 που τους δινόταν ως τώρα. Οι παραγωγοί αρχικά αντέδρασαν, δεν δέχτηκαν την αύξηση, αλλά γρήγορα υποχώρησαν, αφού, αφενός, η ευρύτερη περιοχή αυτήν την περίοδο αντιμετωπίζει τεράστιο θέμα έλλειψης εργατικών χεριών και, αφετέρου, το κεράσι είναι ένα προϊόν που πρέπει να μαζευτεί στην ώρα του.
Οι εργάτες, ζώντας σε μια κοινωνία όπου το κόστος ζωής είναι πια εκτός ελέγχου, έχουν σίγουρα κι αυτοί το δίκιο τους στο να ζητάνε το κάτι παραπάνω. Από την άλλη όμως, δίκιο, και μάλιστα τεράστιο, έχουν και οι κερασοπαραγωγοί, αφού, όπως υποστηρίζουν, φέτος το κεράσι σε απλά ελληνικά “δεν περπατάει καθόλου”. Οι αγορές της Ρωσίας και της Ουκρανίας, όπου απορροφούνταν μεγάλες ποσότητες, έχουνε κλείσει τελείως, ενώ κι άλλες χώρες έχουν μειώσει κατά πολύ τη ζήτηση αφού το μεταφορικό κόστος εκτοξεύει πια τις τιμές. Η εγχώρια ζήτηση είναι κι αυτή εξαιρετικά μειωμένη λόγω της οικονομικής στενότητας των καταναλωτών, λόγω της μεγάλης παραγωγής που υπάρχει γενικά στο κεράσι και λόγω του ότι, ενώ είναι τέλη Μαΐου ακόμη, ο αγοραστής μπορεί να βρει στο μανάβικο της γειτονιάς του τα πάντα – πλην ροδάκινων – από καλοκαιρινά φρούτα. Όλοι αυτοί οι παράγοντες έχουν ρίξει πάρα πολύ τις τιμές που παίρνει ο παραγωγός από τους εμπόρους, οπότε η οποιαδήποτε συζήτηση περί αύξησης των ημερομισθίων προσθέτει ακόμη έναν πονοκέφαλο στον αγρότη που αναρωτιέται πώς μπορεί να τα βγάλει πέρα κι αν πλέον αξίζει να καλλιεργεί και να παράγει.
ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΦΕΡΝΕΙ Ο ΔΗΜΟΣ ΑΓΙΑΣ
Πέραν της συγκομιδής των κερασιών, οι αγρότες της επαρχίας Αγιάς, αυτήν την περίοδο κι ως τα τέλη του Ιουνίου, θα ασχολούνται και με το αραίωμα των μήλων, μια διαδικασία δύσκολη, χρονοβόρα, που απαιτεί εργάτες που να ξέρουν καλά τη δουλειά. Χρειάζονται πολλά εργατικά χέρια, πολλές εργατοώρες και η όλη διαδικασία του αραιώματος είναι καθοριστικής σημασίας για την επιτυχή ολοκλήρωση της παραγωγικής χρονιάς. Η κρίση των τελευταίων χρόνων οδήγησε τους εργάτες γης των προηγούμενων ετών να εργαστούν σε άλλες χώρες και σε διαφορετικές δουλειές, οπότε η έλλειψη είναι εμφανής και έντονη. Μάλιστα γίνεται και θα γίνεται συνεχώς όλο και εντονότερη, αν σκεφτεί κανείς ότι οι Αλβανοί, που όλα αυτά τα χρόνια έκαναν τις βαριές δουλειές των χωραφιών, τώρα πια έχουν γεράσει ή μεγαλώσει αρκετά και οι νεότεροι από αυτούς έχουν πλέον στραφεί σε σπουδές ή σε άλλα επαγγέλματα μακριά από τη γη και τις καλλιέργειες.
Ο Δήμος Αγιάς, δέκτης των ανησυχιών των παραγωγών, προσπαθεί να δώσει μια λύση στο μείζον αυτό πρόβλημα προχωρώντας σε συνεργασία με τη δομή φιλοξενίας προσφύγων του Κοινωνικού ΕΚΑΒ Λάρισας (Κοινωνικό Ελληνικό Κλιμάκιο Άμεσης Βοήθειας), καθώς και με ντόπιους παραγωγούς.
Για τον σκοπό αυτό την Τετάρτη επτά πρόσφυγες από την Αφρική της εν λόγω δομής, ενήλικες, που επιθυμούν να εργαστούν, επισκέφθηκαν κτήματα της Αγιάς, όπου, όπως και χθες, εκπαιδεύτηκαν στη συγκομιδή των κερασιών, αλλά και στο αραίωμα των μήλων. Η εκπαίδευση έγινε από τους παραγωγούς, παρουσία του αντιδημάρχου Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Σμυρλή Βασιλείου και υπό την επίβλεψη του γεωπόνου του Γραφείου Αγροτικής Ανάπτυξης του Δήμου κ. Γκαλιάκη Δημητρίου.
Όπως μας ανέφερε, μάλιστα, ο κ. Γκαλιάκης «Η πιλοτική αυτή δράση έχει ως σκοπό την ενημέρωση, την εκπαίδευσή τους, και την προσέλκυση και άλλων μεταναστών που θα ήθελαν να απασχοληθούν στον αγροτικό τομέα.
Οι συγκεκριμένοι που ήρθαν, έχουν ενηλικιωθεί, διαθέτουν όλα τα χαρτιά παραμονής στη χώρα, δικαιούνται να παραμείνουν άλλους έξι μήνες στη δομή που τους φιλοξενεί ως ότου βρουν κάπου αλλού να μείνουν και μπαίνουν πια στη διαδικασία αναζήτησης δουλειάς για να μπορούν να ζήσουν.
Ελπίζουμε να ενδιαφερθούν και οι πρόσφυγες της δομής στο Κουτσόχερο, οι οποίοι είναι ευπρόσδεκτοι να έρθουν, να μάθουν τις καλλιεργητικές εργασίες και εν συνεχεία να δουλέψουν. Από την πλευρά του Δήμου έγιναν οι απαραίτητες ενέργειες προς την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, έχουμε πάρει το πράσινο φως, εναπόκειται πια στον ενδιαφέρον που θα δείξουν οι ίδιοι οι πρόσφυγες για εργασία».
Του Νίκου Γουργιώτη
