Της Λένας Κισσάβου
Σε μια από τις δυσκολότερες στιγμές της ζωής τους, είκοσι άτομα, που αναζητούσαν νέους δρόμους επιβίωσης γι’ αυτούς και τις οικογένειές τους, βρήκαν έναν τόπο, που τους πρόσφερε ελπίδα, αισιοδοξία και σημαντικό λόγο να συνεχίσουν να αγωνίζονται.
Άποροι, χωρίς σταθερή δουλειά, με μεγάλα οικονομικά προβλήματα όλοι τους, ζήτησαν και τους παραχωρήθηκε, στον καθένα, από ένα κομμάτι γης στην κοινότητα Γλαύκης, ώστε να κάνουν το επόμενο βήμα ζωής, ακόμη κι αν αυτό για πολλούς δεν ήταν στον τόπο που μεγάλωσαν και ζούσαν μέχρι τότε.
Ο λόγος για είκοσι άτομα, που στο πλαίσιο της κοινωνικής πολιτικής αρχικά του κοινοτικού συμβουλίου Γλαύκης και αργότερα του Δήμου Κιλελέρ, έτυχαν παραχώρησης δημοτικών οικοπέδων στη Γλαύκη, όπως και άλλα ακόμη άτομα σε άλλα χωριά της ευρύτερης περιοχής μας στο διάστημα των προηγούμενων χρόνων, (π.χ. Χάλκη), βάσει των όσων προβλέπει ο Κώδικας Δήμων και Κοινοτήτων, για στήριξη απόρων.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τον Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων δίνεται η δυνατότητα στους δήμους για «τη στήριξη αστέγων και οικονομικά αδύνατων δημοτών, με την παραχώρηση δημοτικών και κοινοτικών οικοπέδων σε αυτούς ή με την παροχή χρηματικών βοηθημάτων, ειδών διαβίωσης και περίθαλψης σε κατοίκους που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα διαβίωσης».
«Πρόκειται για μια κοινωνική πολιτική που συνεχίζει να αναπτύσσει ο Δήμος Κιλελέρ», μας είπε ο αντιδήμαρχος της δημοτικής κοινότητας Πλατυκάμπου του Δήμου Κιλελέρ, κ. Χρήστος Χατζούλης αναφέροντας επίσης τα εξής: «Η κοινωνική πολιτική του δήμου, στρέφεται προς την κατεύθυνση να παρέχει στο μέτρο του δυνατού, βοήθεια ώστε να παραμείνουν οι συνδημότες μας στο τόπο τους και να δραστηριοποιηθούν σε αυτόν, παρέχοντας ευκαιρίες, πόσο άλλωστε μέσα σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες της χώρας μας».
Σύμφωνα με τον κ. Χατζούλη, οι εν λόγω είκοσι δικαιούχοι της παροχής, ήταν άποροι και χωρίς ιδιοκτησία γης.
Οι περισσότεροι εξ αυτών, είναι «εσωτερικοί μετανάστες», δηλαδή κατοικούσαν σε περιοχές της Ελασσόνας και κάποιοι ανά διαστήματα μετέβαιναν στα χωριά του κάμπου, για να εργαστούν σε εποχιακές αγροτικές δουλειές. Διαπίστωσαν στην πορεία ότι ο τόπος τους δεν είχε ευκαιρίες γι’ αυτούς και έτσι μετανάστευσαν με τις οικογένειές τους στη Γλαύκη, εκεί όπου έβρισκαν δουλειά και μπορούσαν να τις συντηρήσουν. Έγιναν μόνιμοι κάτοικοι αυτής και ως δημότες σε νέο πλέον δήμο, ζήτησαν και έλαβαν μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή τους.
Επίσης μια άλλη μερίδα δικαιούχων ήταν κάτοικοι άλλων χωριών του κάμπου, που επίσης κινήθηκαν με αυτό το σκεπτικό, επιλέγοντας τη Γλαύκη για μόνιμη κατοικία τους.
Ο κ. Χατζούλης, μας ενημερώνει ότι στη Γλαύκη, οι πρώτοι εγκαταστάθηκαν με απόφαση του τότε τοπικού κοινοτικού συμβουλίου, το 1990, και οι τελευταίοι το 2010, ενώ μέχρι τότε ανάλογες κινήσεις έχουν γίνει μέσα σε αυτά τα χρόνια και σε άλλα χωριά.
Σήμερα διαπιστώνεται, ότι στη Γλαύκη, αρκετοί από αυτούς που εγκαταστάθηκαν και έφτιαξαν σπίτια, διατηρούν οικογενειακή επιχείρηση και κάποιοι είναι εργάτες.
Αναλυτικότερα για την παροχή δημοτικών οικοπέδων, όπως επισημαίνει ο κ. Χατζούλης, «δεν προσφέρονται δωρεάν, αλλά καταβάλλοντας οι δικαιούχοι ένα συμβολικό ποσό. Συγκεκριμένα τα οικόπεδα προσφέρθηκαν με 12 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο και με αποπληρωμή τους σε πέντε ετήσιες δόσεις.
Αν οι δικαιούχοι είναι περισσότεροι από τα οικόπεδα που παραχωρεί ο δήμος, τότε γίνεται κλήρωση».
