* Η φυγή είναι πολλά πράγματα. Κάτι καθαρό και γοργό, σαν το πουλί που διασχίζει τον ουρανό. Ή κάτι βρομερό και έρπον, μια σειρά από κινήσεις σαν του κάβουρα μέσα σε μεταφορικό και κυριολεκτικό βούρκο, μια διαδικασία συρσίματος προς τα μπρος, πηδήματος στο πλάι, τρεξίματος προς τα πίσω.
Είναι να κοιμάσαι σε χωράφια και όχθες ποταμών. Είναι να σέρνεσαι με την κοιλιά χιλιόμετρα ολόκληρα μέσα σε αρδευτικά κανάλια. Είναι πίσω δρόμοι, διακλαδώσεις σιδηροδρομικών γραμμών, η ανατρεπόμενη πίσω πόρτα κάποιου τυχαίου φορτηγού, ένα κλεμμένο αμάξι. Είναι φαγητό κλεμμένο, ρούχα παρμένα από σχοινιά μπουγάδας. Ληστεία και φόνος, ιδρώτας και αίμα. Το περίπλοκο γίνεται απλό μέσα από την αλχημεία της ανάγκης.
Η τρέλα της καλοσχεδιασμένης διαφυγής ενός αδίστακτου και πανέξυπνου ζευγαριού εγκληματιών, στον αμερικανικό νότο της δεκαετίας του ‘30, με τη δυνατή πένα του Τζιμ Τόμσον. «The Getaway», ο τίτλος του μυθιστορήματος, προ εικοσαετίας η έκδοση στα ελληνικά αλλά το ίντερνετ βοηθάει να βρίσκει κάποιος πλέον τα πάντα. Όπου η απόδραση είναι μια άλλη μορφή φυλακής.
Ζ.
