Της υπομονής
* ΣΤΑ χρόνια της υπομονής… Υπομονή, μας λένε, σε 3-4 βδομάδες, άντε το πολύ 40 μέρες, θα τελειώνουμε με την «Όμικρον». Κι αν δεν προκύψει καμιά άλλη... αφρικανική μετάλλαξη, όλο και υπάρχει ελπίδα να γιορτάσουμε το «Καρναβάλι»- ο επόμενος μεγάλος... εθνικός στόχος. Υπομονή, σου έλεγαν, θα τελειώσει η οικονομική κρίση, όλα θα φτιάξουν…
Μ’ αυτά και μ’ αυτά πάει καμιά... δωδεκαετία χρόνια τώρα... υπομονής και μη κανονικότητας. Τάχα μου θα πάρουμε τη ζωή πίσω, κι όλο... πίσω πάμε…
Ανορθόδοξα
* ΚΑΠΩΣ έτσι, πολύς κόσμος δρα ανορθόδοξα. Για παράδειγμα, ένας σωρός κόσμος που νόσησε ή νοσεί από «Όμικρον», δεν έδωσε και πολύ σημασία. Τη θεωρούν όλοι ως «ιό β’ εθνικής» και σχεδόν δεν ασχολούνται. Εντάξει, λίγο πυρετός, λίγο πονόλαιμος, ελαφρύς πόνος στα κόκαλα, δεν βαριέσαι, απλή γριπούλα που θα περάσει. Και σε πέντε μέρες περδίκι και με πιστοποιητικό... νόσησης στο χέρι. Άρα... συμφέρει! Αμ πώς;
Σχολεία
* ΑΝΟΙΓΟΥΝ σήμερα τα σχολεία και στον Ν. Λάρισας με πολλά ερωτηματικά δεδομένου ότι κανείς δεν ξέρει σε ποια κατάσταση θα βρεθούν. Ήδη η Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Λάρισας ζήτησε να της αναφερθούν επειγόντως ποιοι καθηγητές νοσούν, ενώ έδωσε εντολή στα σχολεία- και σωστά- να είναι έτοιμα και για... τηλεκπαίδευση εφόσον χρειαστεί... Τι είχες Γιάννη μ’...
Απορρόφηση
* ΣΤΟ μεταξύ... ξεμείναμε από σελφ τεστ καθώς θορυβημένοι οι γονείς κάνουν όλο και πιο συχνά διαγνωστικούς ελέγχους στα παιδιά τους. Η απορρόφησή τους – που κυμαινόταν συνήθως γύρω στο 70%- ανέβηκε πλέον στο 87% με αποτέλεσμα τα φαρμακεία να ξεμείνουν. Έτσι, δόθηκε χτες εντολή στους διευθυντές να σπεύσουν στα Γραφεία της Εκπαίδευσης να προμηθευτούν ό,τι υπήρχε διαθέσιμο και να τα δώσουν στους γονείς απευθείας από τα σχολεία… Τι έγινε τελικά; Όποιος πρόλαβε πήρε. Οι υπόλοιποι μάλλον σήμερα. Ας ελπίσουμε να εξομαλυνθεί η κατάσταση.
Αποστείρωση
* ΤΕΛΙΚΑ έχει πλάκα…. Για να μπεις σήμερα μέσα σε μαγαζί να πιεις καφέ θα πρέπει α) να είσαι τριπλοεμβολιασμένος β) να μην καπνίζεις… Δηλαδή ένας άνθρωπος... αποστειρωμένος. Γι’ αυτό τα εσωτερικά των μαγαζιών είναι συνήθως άδεια και την ίδια ώρα κάτω από τις σόμπες εξωτερικού χώρου γίνεται το σώσε.
Πλήρωνε !
* ΚΑΘΟΛΟΥ όμως πλάκα δεν έχουν τα... ζόρια που αντιμετωπίζει και πάλι η περιβόητη μεσαία τάξη στην εξόφληση των λογαριασμών της… Ήδη άρχισαν να καταφτάνουν και να τσουρουφλίζουν ΔΕΗ, και Φυσικό Αέριο, ο ΕΝΦΙΑ τρέχει, η δόση φόρου εισοδήματος ομοίως, τα τέλη κυκλοφορίας δεν πληρώθηκαν από πολλούς οι οποίοι, πάνω που θα ξεμπέρδευαν, από τον Μάρτη…. θα κληθούν να καταβάλουν ξανά μανά ΕΝΦΙΑ και να καταθέσουν δηλώσεις Φορολογίας. Από τη μια σου δίνουν επιδοτήσεις, από την άλλη στα παίρνουν, κάπου εκεί καταλαβαίνεις ότι δεν υπάρχει σωτηρία. Και όσοι μπορούν, απλά... φοροδιαφεύγουν. Οι υπόλοιποι, όλη μέρα αχ και βαχ.
Σκέψου, λέει, να μην είχαμε και... 8% ανάπτυξη. Για τα συσσίτια θα ήμασταν.
Γραφικότητα
* ΚΑΛΟΣ, χρυσός, ο τενίστας Τζόκοβιτς αλλά πάει πολύ αυτή η ιστορία. Κάποιοι έχουν βαλθεί να τον ηρωοποιήσουν κιόλας, σα να βρήκε το παγκόσμιο αντιεμβολιαστικό Κίνημα τον ηγέτη του. Ενώ δεν είναι παρά μία ακόμη βαλκανική... γραφικότητα. Το κακό όμως είναι πως, όλοι αυτοί οι Τζόκοβιτς, δεν αντιλαμβάνονται πόσο η διασημότητά τους επηρεάζει απλό κόσμο και πόσο πολύ σπρώχνει πίσω την υπόθεση των εμβολιασμών. Κρίμα...
Χωρίς διακρίσεις
* ΚΑΙ ο... Τσίπρας στο «κλαμπ» των νοσούντων από κορονοϊό. Ομοίως, την ίδια ώρα και ο Αντώνης Σαμαράς και η Λιάνα Κανέλλη και ο τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος, ενώ πρόσφατα και ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.
Τουλάχιστον ο ιός είναι... υπερκομματικός, δεν κάνει διακρίσεις και είναι κοινωνικά... δίκαιος. Να τα λέμε αυτά.
Της αγοράς
* ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ από σήμερα και για δύο σχεδόν μήνες. Η αγορά της Λάρισας – με εξαιρέσεις βέβαια- δεν... καλοπέρασε κατά τη χριστουγεννιάτικη περίοδο και η ανάγκη για ρευστό είναι μεγάλη στους Λαρισαίους εμπόρους.
Πάντως, αν δει κανείς τη λαρισαϊκή αγορά θα καταλάβει ότι τα τελευταία χρόνια οι πολύ μεγάλοι τζίροι γίνονται από τους μεγάλους παίχτες, δηλαδή τις αλυσίδες φτηνών νεανικών ρούχων. Εκεί οι μεγάλες ουρές κατά τις γιορτές, εκεί και τα γεμάτα ταμεία. Παγκόσμιο βέβαια το φαινόμενο κι όχι μονάχα δικό μας.
Άλλη ποιοτική αλλαγή; Ότι τα «ρουχάδικα» κερδίζουν έδαφος στο Κέντρο της Λάρισας (π.χ. Ταχυδρομείου) έναντι των καφέ. Και φυσικά πολύ δυναμικός ο κλάδος των αθλητικών ειδών και ιδιαίτερα των υποδημάτων. Δεν είναι υπερβολή να πει κανείς ότι η Λάρισα είναι ο... παράδεισος των αθλητικών ειδών. Τόσα μαγαζιά μέσα σε δύο μόλις οικοδομικά τετράγωνα δεν θα βρεις πουθενά.
Μείζον πρόβλημα!
* ΤΗΝ ώρα που οι αγώνες ποδοσφαίρου αναβάλλονται ο ένας μετά τον άλλο λόγω Covid, οπαδοί της ΑΕΚ μαζεύτηκαν χτες βράδυ στη Νέα Φιλαδέλφεια και έκαναν διαδήλωση. Ο λόγος; Η απαγόρευση εισόδου στα γήπεδα που επέβαλε η Κυβέρνηση λόγω έξαρσης της «Όμικρον».
Τελικά ρε συ ο κόσμος έχει λυμένα τα προβλήματά του...
Σχολεία
* ΔΥΣΚΟΛΗ θα είναι η κατάσταση στα σχολεία και ο φόβος ότι θα κλείσουν προτού καλά καλά ανοίξουν είναι ορατός. Ήδη χθες 37 εκπαιδευτικοί Πρωτοβάθμιας στον ν. Λάρισας είχαν δηλώσει ότι νοσούν από κορονοϊό, σήμερα αναμένεται αυτό το νούμερο να αλλάξει δραματικά, ενώ ήδη όλοι συζητούν και τι θα γίνει με τους εκπαιδευτικούς που ναι μεν δεν νοσούν αλλά έχουν μέλη της οικογένειάς τους που νοσούν. Ακόμη, είναι κοινό μυστικό ότι το πενθήμερο θα γίνει δεκαήμερο, αφού κανείς δεν θέλει να ρισκάρει την υγεία του αλλά και των μαθητών του. Όπου υπάρχει πλεονάζον προσωπικό θα διατεθεί και όπου δεν υπάρχει η τηλεκπαίδευση θα είναι μονόδρομος. Σήμερα πάντως θα φανούν οι απουσίες εκπαιδευτικών και μαθητών που θα κρίνουν την επόμενη μέρα… Δύσκολη κατάσταση.
Ν.Π.
Τεμπονέρας
*ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ επίκαιρη για τους αγώνες της νέας γενιάς η μνήμη του μάρτυρα - καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα, που θυσιάστηκε για τα δίκαιά της πριν 30 χρόνια έξω από σχολείο της Πάτρας. Και το σημειωματάκι του τότε προέδρου της τοπικής ΕΛΜΕ, Γιάννη Μπέφα, αυτό ακριβώς υπεν-θυμίζει:
Πέρασαν τριάντα ολόκληρα χρόνια, από το χειμωνιάτικο εκείνο βράδυ του Γενάρη του ‘91, που οι λοστοί για την ανακατάληψη του Σχολείου, έβαλαν σημάδι τη ζωή και τη γνώση. Εκείνο το βράδυ, ο καθηγητής του ήθους και του αγώνα Νίκος Τεμπονέρας, πλήρωσε με την ίδια του τη ζωή, την υπεράσπιση των μαθητών του, των νέων παιδιών, για να υπάρχει ελπίδα. Νίκο Τεμπονέρα, δεν δίστασες ούτε στιγμή, δεν είχες καιρό. Δεν είχες καιρό ούτε και για τον εαυτό σου. Άκουγες τα παιδιά να σου λένε τα όνειρά τους για το σχολείο, για τη γνώση, για τη ζωή, για το μέλλον... Και διάβηκες την πύλη των οριζόντων.
Την πύλη της ζωής.
Είμαι σίγουρος, πως η Εκπαιδευτική Κοινότητα, διαχρονικά, τιμά τη μνήμη και τους αγώνες σου, για την Παιδεία και τη Δημοκρατία.
Φλουρί, νέοι και συναίνεση
* ΤΗΝ καθιερωμένη πρωτοχρονιάτικη πίτα έκοψε χθες το Δημοτικό Συμβούλιο Λαρισαίων στην αίθουσα εκδηλώσεων της ΔΕΥΑΛ, στο πλαίσιο της ειδικής συνεδρίασης του σώματος, για τη διεξαγωγή των εκλογικών διαδικασιών για την ανάδειξη νέου προεδρείου του Δημοτικού Συμβουλίου και νέων τακτικών και αναπληρωματικών μελών της Οικονομικής Επιτροπής και της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής, του Δήμου.
Ο δήμαρχος Λαρισαίων Απ. Καλογιάννης και οι επικεφαλής των δημοτικών παρατάξεων, ευχήθηκαν καλή χρονιά με υγεία, τονίζοντας ιδιαίτερα την ευχή για το τέλος της πανδημίας.
«Ας είναι μια χρονιά καλύτερη από την προηγούμενη...» τόνισε η επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης Ρένα Καραλαριώτου και ευχήθηκε «το 2022 να είναι μια ευκαιρία για νέα αρχή και νέους στόχους…».
Τη λήξη της πανδημίας ευχήθηκε ο επικεφαλής της παράταξης «ΠΡΑΞΙ» Παν. Γούλας, με τον επικεφαλής της «Ορμής Ανανέωσης» Νίκο Γαμβρούλα να ενισχύει: «Το 2022 μακάρι να είναι μια χρονιά που θα σηματοδοτήσει το τέλος της πανδημίας».
***
* ΤΟ φλουρί έτυχε στο κομμάτι του αντιδημάρχου Δημήτρη Δεληγιάννη. Αντιστοιχούσε σε μια συλλογή από στυλό και πένες, προσφορά του βιβλιοπωλείου Καλτσάς.
Χρήσιμα δώρα… Τόσες υπογραφές βάζει…
***
* ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ ήταν η στήριξη του Δημοτικού Συμβουλίου στα πρόσωπα του προέδρου Δημήτρη Τάχου, Αντώνη Πράπα και Ακη Νασιώκα.
Επανεξελέγησαν από τη συντριπτική πλειοψηφία.
Είναι τρεις άνθρωποι που κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα κλίμα ενότητας στο σώμα, αγαστής συνεργασίας και αμοιβαίου σεβασμού.
***
* Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ της ψηφοφορίας κύλησε ομαλά. Το μεγαλύτερο ποσοστό εκλεγμένων μελών στις επιτροπές έχει εμπειρία σε αυτές. Είναι σαν μια συνέχεια…
Λ.Κ.
Υπέγραψε 3.200 αποφάσεις
* ΣΥΓΚΙΝΗΣΙΑΚΑ φορτισμένο ήταν το κλίμα χθες στην ειδική συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου για την εκλογή νέου προεδρείου, τη στιγμή που ο μέχρι πρότινος αντιπεριφερειάρχης και πρόεδρος της Οικονομικής Επιτροπής του Περιφερειακού Συμβουλίου Χρήστος Καλομπάτσιος ζήτησε τον λόγο και ανακοίνωσε σε όλα τα μέλη την απόφασή του να μη συνεχίσει ως αντιπεριφερειάρχης, εξαιτίας ζητημάτων υγείας, θέμα για το οποίο είχε ενημερώσει τον περιφερειάρχη Θεσσαλίας Κ. Αγοραστό και είχε ζητήσει να τον απαλλάξει. Ο Χρήστος Καλομπάτσιος συγκινημένος ευχαρίστησε τον περιφερειάρχη για την εξαιρετική συνεργασία, ευχήθηκε καλή επιτυχία στο έργο του Περιφερειακού Συμβουλίου και δήλωσε παρών και μάχιμος από τη θέση του περιφερειακού συμβούλου. Ακόμη ιδιαίτερη αναφορά έκανε στο τεράστιο έργο της Περιφέρειας και ιδιαίτερα της Οικονομικής Επιτροπής που κατά τη διάρκεια της θητείας του στην προεδρία συνεδρίασε 80 φορές, λαμβάνοντας 3.200 αποφάσεις!
Ν.Π.
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ
Ο Άγιος και ο Τσάρος...
Στεκόμουνα για ώρα πολλή μπροστά στα ερείπια του ιερού ναού Αγίου Αχιλλείου στο ομώνυμο νησάκι στη Μικρή Πρέσπα. Είχα αποκοπεί από τους άλλους της παρέας, όλοι τους φίλοι παλιοί απ’ την Φλώρινα, που φωτογράφιζαν με τα κινητά τους πελεκάνους και ερωδιούς σαν πετάγονταν μέσα από τα καλάμια της λίμνης και κατευθύνονταν προς το βάθος του ορίζοντα. Για όλους εμάς που γεννηθήκαμε στη Λάρισα και μεγαλώσαμε υπό την σκέπη του Αγίου Αχιλλείου η περιοχή μαγνητίζει, γοητεύει. Προκαλεί μια συγκίνηση, δύσκολο να εξηγηθεί στους ξένους. Σαν κάθε Λαρισαίο νιώθω τον Άγιο Αχίλλειο – τον Άι Αχίλλη κατά πώς τον ονομάτιζαν οι παλιότεροι- δικό μου Άγιο. Με σχέση σχεδόν... ιδιοκτησίας! Σύμβολο και κορυφαίο σημείο συνάμα της λαρισαϊκής ταυτότητας. Ο Άι Αχίλλης, το Φρούριο, το Άγαλμα της Ελευθερίας, η ΑΕΛ και η «Εφημερίς Ελευθερία». Τελευταία και το Αρχαίο Θέατρο. Μ’ αυτά ζυμωθήκαμε, μ’ αυτά μεγαλώσαμε. Πες το ζωή, πες το ψυχή, η δική μας ζωή, η καταδική μας ψυχή.
- Εμείς γυρνάμε, μου φώναξαν οι φίλοι. Θα μας βρεις στο καφέ. Κι έμεινα μονάχος με τον Άγιό μου. Να τον τιμήσω κατά πώς του πρέπει: «Χαίρει έχουσα η Θεσσαλία, Σε ακοίμητον φρουρόν προστάτην... »…
Από την ιστορία ξέρουμε πως, όταν ο Τσάρος των Βουλγάρων Σαμουήλ κατέκτησε, κατόπιν πολύχρονης πολιορκίας, τη Λάρισα το 986 μ.Χ. άρπαξε το λείψανο του Αγίου με σκοπό να το μεταφέρει στα ενδότερα της χώρας του. Σα να οσμιζόταν πως οι ελλαδικές κτήσεις του κάποτε θα χάνονταν από τον μεγάλο αντίπαλό του, τον Βασίλειο Βουλγαροκτόνο, σήκωσε το λείψανο του Αγίου Αχιλλείου για να το μεταφέρει στα ενδότερα του βασιλείου του. Σαν τόπο εγκατάστασης επέλεξε το νησάκι της Μικρής Πρέσπας. Η φερώνυμη εκκλησία που ο Βούλγαρος τσάρος έχτισε για να στεγάσει το λείψανο του Αγίου, μια τρίκλιτη βασιλική, ήταν για την εποχή της εντυπωσιακή.
Καθισμένος στα ερείπια, μέσα στην απόλυτη ηρεμία του τοπίου, αναλογιζόμουνα τι ιστορία είναι κι αυτή με τα λείψανα των Αγίων. Με εντυπωσιάζει, ακόμη και σήμερα, η ανταπόκριση του κοινού και οι πολύωρες αγόγγυστες αναμονές σαν φτάνει ή κάρα ή τα οστά ενός Αγίου στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Λαρίσης, όπου τα φέρνουν συνήθως. Κορόιδευα, ειν’ αλήθεια, αυτήν την πρακτική, της απέδιδα εν μέρει και παγανισμό και κερδοσκοπία. Τι βλακείες είναι αυτές, έλεγα πάντοτε με κομπασμό. Μα είναι δυνατόν οι άνθρωποι να προσκυνούν στον 21ο αιώνα... κόκαλα; Και μετά, κάποιος αρρώστησε στην οικογένειά μας. Κι έσκυψα το κεφάλι και στήθηκα σε μια τέτοια ουρά. Και προσκύνησα τα κόκαλα, και με προσευχές παρακάλεσα για αποκατάσταση της υγείας του αγαπημένου μου προσώπου. Κι εκεί κατάλαβα πως οι άνθρωποι είμαστε όντα ασθενή και αδύναμα. Και εσιώπησα. Το βούλωσα. Μούγκα. Είναι άδικο να ειρωνεύεσαι την πίστη του άλλου. Δηλαδή την... αδυναμία του…
Η αρπαγή των λειψάνων του Αγίου από τον Σαμουήλ προφανώς εξυπηρετούσε κι άλλους σκοπούς. Οι ιστορικοί του αποδίδουν πρόθεση δημιουργίας ενός θρησκευτικού προσκυνηματικού κέντρου με επίκεντρο το λείψανο. Θα συνέρεαν εκεί χιλιάδες προσκυνητές, κι αυτός ο Μέγας Στρατηγός. ο Μέγας Τσάρος των Βουλγάρων θα αποκτούσε κύρος, υπόσταση. Μην παραξενεύεσαι. Για εποχές θεοκρατίας μιλάμε… Αλλά και ο αρχαιοελληνικός κόσμος δεν αποζήτησε το κύρος στη Δήλο και το Μαντείο των Δελφών; Ο Καθολικισμός ανέδειξε σε σύμβολο ισχύος το Βατικανό, ενώ χιλιάδες πιστοί καθολικοί συρρέουν ακόμη και σήμερα στην πορτογαλέζικη Φατίμα. Χιλιάδες Ορθόδοξοι προσκυνούν γονυπετείς στην Τήνο, εκατοντάδες και οι Μουσουλμάνοι που πεθαίνουν κάθε χρόνο ποδοπατημένοι στη Μέκκα και τη Μεδίνα. Αυτοί είμαστε οι άνθρωποι. Ορθολογιστές από τη μια, αλλά και «τρελοί» από την άλλη. Υπέροχα «τρελοί», λουσμένοι με μια ιερή τρέλα, αναζητάμε σύμβολα, σημεία θεϊκά, οσίους και αγίους. Κι όσα καντάρια πρόοδο κι αν βάλουμε στις αποσκευές μας, πάντα θα στρέφουμε το βλέμμα ψηλά, ευελπιστώντας πως μια θεία πρόνοια θα μας σώσει από την ανυπαρξία που μας περιμένει μετά θάνατο. Οπότε; Το αποκλείεις δηλαδή ο μέγας Τσάρος να απαλλοτρίωσε τον Άγιο από πραγματική πίστη;
Το μάζεψα να επιστρέψω πίσω. Στο γραφικό καφέ, αφού επέδειξα το Πιστοποιητικό Εμβολιασμού για Covid βρήκα τους άλλους να με περιμένουν. Ένα ζεστό τσάι… Είναι απίστευτο πόσο λυτρώνει ένα τσάι το κορμί που η πηχτή υγρασία της Πρέσπας έχει ταλαιπωρήσει. Κι εκεί, γκουγκλάροντας τη ζωή του τσάρου θυμήθηκα μια παλιά ιστορία που είχα ξεχάσει. Ο Σαμουήλ, που οι χρονογράφοι της εποχής τον ήθελαν «ανίκητο σε δύναμη κι αξεπέραστο σε ρώμη», πέθανε από καρδιακή προσβολή τον Οκτώβρη του 1014, λίγο μετά την καταστροφική ήττα του Στρατού του στο Κλειδί. Δεν άντεξε το φρικτό θέαμα των 15.000 στρατιωτών του που ο Βασίλειος Β’ ο Βουλγαροκτόνος αιχμαλώτισε, τύφλωσε και τους έστειλε πίσω. Τον έθαψαν –πιθανόν κατόπιν εκφρασμένης επιθυμίας του- στον Ναό που ο ίδιος έκτισε. Στο νησάκι της Μικρής Πρέσπας. Δίπλα – δίπλα με τον Άγιο Αχίλλειο. Ποιος ξέρει… Ίσως ο Τσάρος να αποζητούσε στην αγιοσύνη τη δική του λύτρωση. Κι εγώ τον συγχώρεσα που μου απαλλοτρίωσε τόσους αιώνες τον Άγιο…
Χίλια χρόνια μετά, ένας καθηγητής της αρχιτεκτονικής, ο Νίκος Μουτσόπουλος που κάνει έρευνες στην περιοχή, διαταράσσει τον αιώνιο ύπνο των δυο νεκρών.. Ξέθαψε τον Άγιο Αχίλλειο στα 1960 κι τον παρακοιμώμενο τσάρο Σαμουήλ στα 1969... Το λες και ευτυχές γεγονός… Το λες και ιεροσυλία… καμιά φορά σκέφτεσαι πως δεν είναι ανάγκη να τα ανακαλύπτουμε και όλα σ’ αυτή τη ζωή… Από τότε, οι δύο άνδρες «χαιρετήθηκαν» ευγενικά και χώρισαν για πάντα. Τον Άγιό μας τον περίμενε μια ασημένια λάρνακα στον φερώνυμο Ιερό Μητροπολιτικό Ναό της Λάρισας. Πλήθη πιστών Λαρισαίων περνούν κάθε Κυριακή και τον προσκυνούν. Τον άλλον, τον Σαμουήλ, τον τοποθέτησαν εκόντα άκοντα στο Βυζαντινό Μουσείο Θεσσαλονίκης, να ’ρχονται Βούλγαροι τουρίστες και να τον προσκυνούν. Ο καθείς εφ’ ω ετάχθη…
Μικρή Πρέσπα, Γενάρης 2022. Λιγοστοί ανυποψίαστοι εκδρομείς περπατούν πάνω στην κρεμαστή γέφυρα που συνδέει το νησάκι με τη στεριά... Παζαρεύουν ν’ αγοράσουν φασόλια από τοπικούς παραγωγούς και περιεργάζονται τις ντόπιες φυλές των αγελάδων που βόσκουν στο νησί αμέριμνες… Το τοπίο μοιάζει παραδομένο στην ακινησία. Όλα είναι παραδομένα στην ακινησία… Κι εγώ ψάχνω ακόμη τη λύτρωση…
ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΛΕΣΗΣ
alexiskalessis@yahoo.gr
