Μετά τον πόλεμο συμμοριών τις σφαίρες άρχισαν να ρίχνουν τώρα φιλήσυχοι ηλικιωμένοι. Ο ένας στην Κέρκυρα «έφαγε» με δίκαννο σπιτονοικοκύρη και σύνοικο. Ο άλλος πάλι στην ορεινή Ναυπακτία πυροβόλησε συγχωριανό, χρεώνοντάς του ότι του πάτησε τη … γάτα με το αυτοκίνητο. Είπαμε, αγαπάμε τα ζώα. Όχι τους ανθρώπους!
Μάλλον έχουμε περάσει σε ανάδρομο Ερμή και δεν το αντελήφθημεν…
Τα … δύσκολα
*Η ΠΑΝΔΗΜΙΑ - ευτυχώς! - αρχίζει και υποχωρεί. Οι εμβολιασμοί προχωρούν. Η οικονομία αντέχει και οι προβλέψεις δείχνουν πολύ θετικές, λόγω και των χρημάτων που αναμένονται από το Ταμείο Ανάκαμψης. Ο τουρισμός κουτσά – στραβά ξεκίνησε. Τα ελληνοτουρκικά είναι σε φάση εκτόνωσης, ενώ το μεταναστευτικό έχει μάλλον ελεγχθεί.
Ποτέ άλλοτε, από τότε που ανέλαβε, η Κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν είχε τέτοια … άνεση. Κι αν δεν στραβώσει και πάλι κάτι, έχει την ευχέρεια να πάει αρκετά μπροστά τη χώρα.
Τώρα όμως είναι τα δύσκολα!. Όταν υπάρχει κρίση ο κόσμος συνήθως συσπειρώνεται γύρω από την Κυβέρνησή του. Τώρα η Κυβέρνηση πρέπει να πείσει ότι μπορεί να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις που θα βάλουν την οικονομία σε γερές βάσεις. Διότι μια βραχύβια οικονομική εκτίναξη δεν λέει τίποτε…
Τέλος εποχής
*Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ πρέπει να προχωρήσει. Δεν μπορεί λ.χ. να κάθεται και να κοιτάει αμέριμνη δέκα χαβαλέδες που δεν είναι καν απεργοί ναυτικοί να σταματούν ένα πλοίο και να ταλαιπωρούν τον κόσμο, ούτε πέντε παρωχημένους συνδικαλιστές να μπλοκάρουν την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και τον εκσυγχρονισμό της Παιδείας. Ο κόσμος δεν θέλει άλλη μιζέρια και αριστερίστικο λαϊκισμό. Θέλει κανονικότητα και Ευρώπη. Θέλει εκσυγχρονισμό και επενδύσεις, δεν θέλει … άλλη επανάσταση με όρους … Λατινικής Αμερικής. Φτάνει, δώκαμε. Γι’ αυτό και δίνει στον Κυριάκο 20-25 μονάδες διαφορά στην καταλληλότητα για πρωθυπουργό απ’ τον Τσίπρα που θυμίζει λαϊκιστή ηγέτη του περασμένου αιώνα. Αυτά λογικά πρέπει να τα βλέπει ο Κυριάκος. Και να τα αξιολογεί αναλόγως … Ο κόσμος μέσα απ’ τις δημοσκοπήσεις «φωνάζει». Ας τον ακούσει.
Χαλαρότητα
*ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ εβδομάδα μαθημάτων σε Γυμνάσια και Λύκεια όπου, ως γνωστόν, δεν διεξάγονται εξετάσεις αλλά συνεχίζονται τα μαθήματα για αναπλήρωση της ύλης. Είναι -σημειωτέον- η δεύτερη χρονιά χωρίς εξετάσεις και αυτό έχει δημιουργήσει μια πρόσθετη χαλαρότητα στη σχέση των μαθητών με το σχολείο.
Επί πλέον οι τάξεις στο Λύκειο όλο και αραιώνουν, αφού η υφυπουργός κα Ζέττα Μακρή «χάρισε» τις απουσίες της τηλεκπαίδευσης. Έτσι, αρκετοί μαθητές εξαντλούν το όριο των απουσιών μένοντας σπίτι, συχνά εν γνώσει των γονέων τους.
Η κατάσταση στην εκπαίδευση θέλει «σφίξιμο» και η Κεραμέως για την ώρα μένει απλώς σε … ανακοίνωση προθέσεων …
Επί του καναπέως
*ΑΡΧΙΖΕΙ το «Γιούρο», η Ευρώπη παίζει μπάλα κι εμείς για άλλη μια φορά στον … καναπέ. Από κει θα παρακολουθήσουμε ποδοσφαιρικά … μεγαθήρια, όπως η Βόρεια Μακεδονία και η Φινλανδία…
Αλλά, γιατί παραπονιόμαστε; Αυτό το ποδόσφαιρο έχουμε, αυτό παίρνουμε. Παράγοντες που το χρησιμοποιούν μόνο για να κάνουν μεγάλες μπίζνες, μια ΕΠΟ ελεγχόμενη, και μια Πολιτεία που διαχρονικά κοιτάζει απαθής τα τρένα να περνούν. Μόνη υγιής αντίδραση, αυτή πολλών φιλάθλων που έχουν πάψει πια να ασχολούνται και βλέπουν μόνο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.
Το «Γιούρο 2021» ξεκινάει. Εμείς, για πολλά ακόμη χρόνια θα κάνουμε αφιερώματα και θα αναπολούμε το … «Γιούρο 2004». Θα αναπολούμε το παρελθόν. Γιατί μέλλον δεν βλέπουμε.
«Τρελαίνει» κόσμο
*ΣΤΟ μεταξύ στην ΑΕΛ ο Κούγιας έχει τρελάνει κόσμο. Πρέσβεις, γόνοι μεγάλων οικογενειών και άλλοι σημαντικοί άνθρωποι πλαισιώνουν το νέο διοικητικό σχήμα της ΑΕΛ της Β’ Εθνικής.
Με τη φόρα που πήρε ο κατασκευασμένος από πλουτώνιο μεγαλοδικηγόρος μπορεί προσεχώς να δούμε στη διοίκηση της ομάδας ακαδημαϊκούς, Προέδρους Εφετών, ανθρώπους της Τέχνης και του πνεύματος, και γενικά τον αφρό της πνευματικής ζωής του τόπου.
(Από μπάλα ξέρουν;)
* * *
ΕΠΙΣΗΣ μελλοντικά η ΑΕΛ δύναται να εξελιχθεί σε ένα φόρουμ ιδεών όπου, εκτός από ποδοσφαιρικές δραστηριότητες, θα κάνει συνέδρια, επιστημονικές ημερίδες και συμπόσια για προβληματισμό επί ευρυτέρων θεμάτων της κοινωνικής και επιστημονικής ζωής του τόπου. Σιγά μην μείνουμε εμείς με την πλέμπα της Α’ Εθνικής των Μαρινάκηδων, Αλαφούζων, Σαββίδηδων και Μελισσανίδηδων. Παίξτε μόνοι σας Κύριοι! Απαξιούμε!
Ειδικοί
*ΕΙΔΙΚΗ μονάδα για το έγκλημα , ειδική ομάδα για τα Πανεπιστήμια, τώρα και ειδική ομάδα για κορονοπάρτι ανακοίνωσε η Κυβέρνηση.
Θα μου πεις: Γιατί χρειάζεται να φτιάχνουμε παντού «ειδικές ομάδες» εντός Αστυνομίας για να λειτουργήσει κάτι; Κοίτα… Δώσε στον Έλληνα «ειδικό» και πάρ’ του τα μυαλά. Γουστάρει ρε παιδάκι μου από «ειδικό» γιατρό, ειδικό παιδαγωγό, ειδικό επιστήμονα μέχρι …ειδικό τρίφτη για κυδώνια… Φτιάχνεται …Και οι πολιτικοί το ξέρουν καλά.
Χορτάρια
*ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ και οι (πολλοί) που πήγαν χτες στα παράλια διαπίστωσαν ότι τα χορτάρια στο επαρχιακό και παραλιακό ειδικά δίκτυο έχουν φουντώσει και κρύβουν σε πολλές περιπτώσεις πινακίδες σήμανσης, την ορατότητα κλπ.
Ξέρουμε ότι κάθε καλοκαίρι Περιφέρεια και Δήμοι το φροντίζουν, αλλά ας το κάνουν έγκαιρα. Μην φτάσουμε και πάλι -ως συνήθως- ... μέσα Ιουλίου!
Πληροφορίες
*ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ και οι πρώτες απεργίες στα λιμάνια άρχισαν με «σημαιοφόρους» ως συνήθως τους συνδικαλιστές του ΚΚΕ.
Τελικά στην Ελλάδα, για να δεις αν φεύγει το καράβι σου στην ώρα του, δεν έχει νόημα να τηλεφωνείς στο Λιμεναρχείο. Καλύτερα πάρε … Περισσό .
Για την Ιατρική Σχολή
*ΤΟ ΕΙΧΑΜΕ προτείνει από αυτήν εδώ τη στήλη, αλλά το θέμα δεν προχώρησε προφανώς επειδή κανείς δεν το πήρε στα ζεστά. Είχαμε προτείνει λοιπόν να εξεταστεί η πιθανότητα να δημιουργήσει η Ιατρική Σχολή της Λάρισας αγγλόφωνο Τμήμα για φοιτητές από όλο τον κόσμο. Το προτείναμε επειδή πλέον υπάρχει το σχετικό Νομοθετικό Πλαίσιο. Και ιδού τώρα που, όπως ανακοινώθηκε, η Ιατρική Αθηνών προχωρά στην ίδρυση αγγλόφωνου προπτυχιακού Τμήματος με δίδακτρα 13.000 ευρώ ετησίως. Και φυσικά οι θέσεις θα γίνουν ανάρπαστες. Νομίζουμε ότι στην εδώ Ιατρική Σχολή πρέπει να ασχοληθεί κάποιος σοβαρά με το ζήτημα. Ίσως πρέπει και ο περιφερειάρχης κ. Κ. Αγοραστός να το συζητήσει μαζί τους …
Καλό παράδεισο «μαντάμ Μπατώ»…
*ΜΕ μια απλή αγγελία στην «Ελευθερία», η Λάρισα πληροφορήθηκε πως έφυγε από τη ζωή μια από τις πιο εμβληματικές καθηγήτριές της… Η καθηγήτρια Γαλλικών Κική Δημητρίου. Κι επειδή για πολλούς το όνομα μπορεί να μην λέει κάτι, διευκρινίζουμε ότι μιλάμε για τη «Μαντάμ Μπατώ».
Με το παρατσούκλι αυτό ήταν πασίγνωστη σε γενιές και γενιές Λαρισαίων που φοιτούσαν τότε στο ιστορικό Α’ Αρρένων και όλοι το θεωρούσαν περίπου φυσιολογικό αφού νόμιζαν ότι ήταν … Γαλλίδα. Κι ας ήταν βέρα Λαρισαία, «παιδί» του Γαλλικού Ινστιτούτου και της πλατείας Νομαρχίας.
Πάντα γελαστή, πάντα καλοσυνάτη και με έναν καλό λόγο για όλους η madame διακρινόταν για την παροιμιώδη ευγένειά της και το ήθος της. Γιατί πέρα από γαλλικά, αυτό κυρίως μας δίδαξε… Ήθος!
Adieu madame… Il y aura toujours une place pour vous au Paradis …
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ
Το πιστόλι που με σημαδεύει...
Πέφτει πιστολίδι ατελείωτο κι από πού να φυλαχτώ; Μέχρι κι ο γέρο- Μιλτιάδης Σεβαστός στις «Άγριες Μέλισσες» πήρε το περίστροφο που ‘χε απ’ το Αλβανικό μέτωπο και καθάρισε τέσσερις μονάχος του, ίδια κι απαράλλαχτα με Τσακ Νόρις. Οι «νονοί της νύχτας» γυρίζουν από καφετέρια σε καφετέρια στα ανεβασμένα νότια προάστια των Αθηνών και ανταλλάσσουν πυροβολισμούς. Οι περίοικοι καμώνονται πως ανησυχούν και δηλώνουν αποτροπιασμό. Στην πραγματικότητα κανείς δεν χολοσκάει. Όπως όλοι, έχουν μέσα τους αποδεχτεί ότι αυτό το παιχνίδι έτσι παίζεται, αυτοί είναι οι κανόνες του. Νύχτα, συμμορίες, καλάσνικοφ, μπαμ μπαμ, και αλλόφρονες κραυγές «φιλήσυχων» πολιτών που παριστάνουν τους αυτόπτες μάρτυρες στα μικρόφωνα των ρεπόρτερ. «Σικάγο γίναμε».
Κι ήταν ωραίο παλικάρι ο μποξέρ που καθάρισαν… Κρίμα γαμώτη μου. Νευριάζω. Δίπλα μου, γωνία Ασκληπιού και Πατρόκλου, περνούσε τις προάλλες ένα παλικαράκι τριαντάχρονο που έσερνε το ένα πόδι του όπως αυτοί που έχουν πάθει εγκεφαλικό. Κι εσύ βρε βλακόμουτρο, αρτιμελής κι ωραίος ως Απόλλωνας πας και μπλέκεις με τους μαφιόζους. Άσκεφτα νιάτα, ατίθασα. Μαθαίνουν από τα μικράτα τους πως τα ωραία της ζωής, χρήμα, γκόμενες, γρήγορα αυτοκίνητα δεν έρχονται με το λεωφορείο της γραμμής. Το λεωφορείο το παίρνουν κάτι Θανασάκηδες που μένουν Κάτω Πατήσια και πάνε να πιάσουν δουλειά στη Βιομηχανική Περιοχή Ασπροπύργου, μισθός 700 ευρώ μηνιαίως συν κάτι υπερωρίες που καταβάλλονται συνήθως με καθυστέρηση. Α, όχι! Θανασάκης, Νικολάκης Δημητράκης δεν λέει. Κάθε μέρα στον φούρνο για τον άρτο τον επιούσιο, ένα κιλό ψωμί τύπου χωριάτικο, και κάθε Σάββατο στη λαϊκή για μαρούλια, πιπεριές και πορτοκάλια όπως σου τα ’γραψε στο σημείωμα η Βούλα. Άσε … Τέτοια ζωή να την ζήσουν άλλοι. Αλλά, τι να σου πω μωρέ; Διάλεξες…
Πέφτει πιστολίδι από παντού. Τα βράδια στην τηλεόραση, όταν δεν έχει τίποτε της προκοπής, ακούγεται η Κλαίρη να φωνάζει «βάλε κάνα αμερικάνικο να χαλαρώσουμε». Και τότε στη σκηνή ανεβαίνουν Αμερικάνοι μπάτσοι που κυνηγάνε αμερικάνικα καθάρματα ανάμεσα σε παλιές πολυκατοικίες με σιδερένιες σκάλες τύπου Μπρονξ, New York. Εδώ μιλάς για τη … δικαίωση του ...ΚΚΕ.
Ο κόσμος του καπιταλισμού είναι σκληρός, είναι βίαιος και τα κουμπούρια «κελαηδάνε» κάθε βράδυ… Τα καθάρματα, εθισμένα στην κόκα και την ηρωίνη, έχουν εισβάλει στη βίλα βαθύπλουτου επιχειρηματία σε ακριβό προάστιο με σκοπό τη ληστεία, αλλά στο μεταξύ έχουν σκοτώσει όλη την οικογένεια συν τα τρία μπουλντόγκ. Γράψε λάθος- παράπλευρη απώλεια. Μετά, αναλαμβάνει ο σκληρός μπάτσος. Η Κλαίρη είναι στην κουζίνα ακόμη κι ετοιμάζει καμιά σαλάτα στο πλαίσιο της υγιεινής διατροφής που έχουμε καθιερώσει τα βράδια. Δεν βιάζεται να ’ρθει, διότι, όπως επανειλημμένα έχει δηλώσει, την ξέρει πάνω – κάτω τη συνέχεια. Ο «σκληρός» αστυνομικός κινδυνεύει και τραυματίζεται κάμποσες φορές στο έργο, αλλά στο τέλος τους «κατεβάζει» όλους με ένα περίστροφο. Τότε έρχεται η ωραία αστυνομικίνα συνάδελφός του, αγκαλιάζει τον μπάτσο που είναι πεσμένος χάμω, μέσα στα αίματα και τον φυλάει τρυφερά πριν τον πάρουν με ασθενοφόρο για το σχετικό σέρβις. Την άλλη μέρα τα ρούχα της είναι για καθαριστήριο – οι λεκέδες από κέτσαπ είναι από τους σκληρότερους και δεν καθαρίζουν με κοινά απορρυπαντικά.
Οι δικοί μας μπάτσοι τελικά είναι αδικημένοι. Καμιά αστυνομικίνα δεν θα τους δώσει κανένα φιλί, αντιθέτως θα τους την πούνε κιόλας διότι τόσοι και τόσοι φόνοι καταλήγουν εν τέλει στο Αρχείο. «Ανεξιχνίαστες υποθέσεις», τόμος ΙΒ’. Αλλά «τι περιμένεις όταν «ψωνίζεις» μπάτσους από πανελλαδικές εξετάσεις»; μου λέει ο Ηλίας. Είναι το μότο του κάθε φορά που ανοίγουμε τέτοια συζήτηση.
Οι Σχολές Αστυφυλάκων πλαισιώνονται συνήθως από χαϊδεμένους έφηβους που απλώς είναι καλοί στα αρχαία και τα λατινικά και έχουν παπαγαλίσει καλά την ιστορία. Κι όταν περνούν χαίρονται κι αυτοί και οι δικοί τους διότι το Σώμα παρέχει μόνιμη επαγγελματική αποκατάσταση. Εντάξει, ως νέος θα λάβεις μέρος σε διαδηλώσεις, μπορεί και σε καμιά «σκούπα» μεταναστών, αλλά με τα χρόνια θα πιάσεις κανένα γραφείο και θα συντάσσεις μηνυτήριες αναφορές που κάνουν οι πολίτες … έτσι για να τις κάνουν αφού στο τέλος είναι γνωστό ότι κανένας δεν συλλαμβάνεται. Για την όλη κατάσταση περιοδικώς βγάζει και ο ΣΥΡΙΖΑς καμιά ανακοίνωση εναντίον του κ. Χρυσοχοΐδη, ο οποίος περνιόταν για ικανός, ένας δεύτερος επιθεωρητής Κάλαχαν, αλλά από τότε που πήγε με τον Μητσοτάκη δεν του βγαίνει τίποτε, εκτός από το να δέρνει αναρχικούς στα Εξάρχεια και να διαλύει πού και πού κανένα «κορονοπάρτι» τρελαμένων νεολαίων που νομίζουν ότι έτσι κάνουν αντίσταση.
Ξέρεις κάτι; Μάλλον προτιμώ να βλέπω σκληρούς μπάτσους να καθαρίζουν καθάρματα από τις γλυκανάλατες ελληνικές σειρές, από αισθηματικές κωμωδίες τύπου σ’ αγαπώ - μ’ αγαπάς, ή δήθεν οικογενειακά δράματα όπου ο σύζυγος πηδάει την τρίτη εξαδέρφη και σχεδιάζουν να σκοτώσουν μαζί τη σύζυγο που είναι και κόρη πλούσιου βιομηχάνου, για να της φάνε τα φράγκα και να ζήσουν ελεύθεροι πια τον παθιασμένο έρωτά τους. Νομίζω ότι οι Αμερικάνοι το παίζουν πιο τίμια το παιχνίδι και δεν έχουν διλήμματα. Στο τέλος αποδίδεται πάντα δικαιοσύνη. Στη μανιχαϊστική πάλη του καλού με το κακό, το κακό εξοβελίζεται στο πυρ το εξώτερον και λερώνει με κέτσαπ ή όποιες άλλες χρωστικές χρησιμοποιούνται τέλος πάντων από τους σημερινούς σκηνοθέτες. Μπαμ μπαμ μπαμ. Πάρε να ’χεις κάθαρμα… Κι εγώ νιώθω να εκτονώνομαι… Μπαμ, μπαμ μπαμ… Πάρε να ’χεις κύριε διευθυντά που μου έχεις σπάσει τα νεύρα στη δουλειά με τις απαιτήσεις σου. Μπαμ, πάρε κι εσύ που την έχεις δει πελάτης και μας έπρηξες … μην σου πω τι, μπαμ κι εσύ που πέρασες με κόκκινο και παραλίγο να με μαζέψεις, μπαμ μπαμ μπαμ σ’ ό,τι σου την σπάει και σου μαυρίζει τις μέρες και τις στιγμές.
Αλλά εσύ βρε βλακόμουτρο δεν αρκέστηκες να βλέπεις ταινίες όπως όλοι μας. Δεν σου έφτανε να ρίχνεις γροθιές στον σάκο του μποξ σαν άλλος Ρόκι Μπαλμπόα βγάζοντας άγριες κραυγές. Εννοούσες να παίξεις κιόλας στο έργο. Συμμορία Νοτίων προαστίων εναντίον Βορείων ομολόγων σου. Μπαμ μπαμ μπαμ… Πέφτεις κάτω αλλά το κόκκινο δεν είναι από κέτσαπ. Αίμα είναι, αίμα πηχτό που χύνεται στο πεζοδρόμιο. Και να σου πω και κάτι αν μ’ ακούς εκεί που σ’ έστειλαν; Σιγά μην σ’ έκλαψε και κανένας πέρα απ’ τη μανούλα σου. Ένας άνθρωπος της νύχτας ήτανε, ένας «μπράβος», δεν βαριέσαι… Ναι, αυτό είπαμε κι εγώ και όλοι μας και σε προσπεράσαμε κάνοντας κλικ στη διπλανή είδηση. Σκληρύναμε αδερφέ μου… Τελευταία πέφτει τόσος θάνατος δίπλα μας που δεν μας κάνει πια καμιά εντύπωση. Ούτε άλλα δάκρυα μας περισσεύουν…
ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΛΕΣΗΣ
alexiskalessis@yahoo.gr
