Ιστορικός μήνας αν μη τι άλλο, ο 200ός Μάρτης της νεότερης Ιστορίας μας. Κατά τα λοιπά, ένας ακόμη μήνας κλεισούρας. Δεν θα μας λείψει!
Ήδη μια εύλογη ….αδημονία πλανάται στην ατμόσφαιρα. Κυριακή χτες και σ’ όλη την πόλη οι κάτοικοι κατέλαβαν πάρκα, πλατείες, χώρους άθλησης, θυμίζοντας σαλιγκάρια μετά από βροχή. Πόσο ακόμη μέσα; Η συζήτηση για κρούσματα, διασωληνωμένους και ΜΕΘ υποχωρεί και όλοι ρίχνουν στον αέρα … ημερομηνίες για το άνοιγμα διάφορων κλάδων με πρώτη την εστίαση και τον τουρισμό. Αναμενόμενο…
Ανοίξαμε;
*ΒΕΒΑΙΑ, με κρύο και με χιόνι η «Λάρσα» δεν πτοείται… Ότι δεν πέφτει το νούμερο κάτω από 90-100 νέα κρούσματα κάθε μέρα μάλλον το συνηθίσαμε και το περνάμε στο ντούκου. Η πρωτεύουσα του καφέ, αλλά και άλλες μεγάλες πόλεις όπως η Θεσσαλονίκη, έχουν, δυστυχώς, στην πράξη ανοίξει την εστίαση δίχως να περιμένουν καμιά κυβερνητική απόφαση. Παρασκευή βράδυ και Σ/Κ, συντελούσης και της καλοκαιρίας όλα σχεδόν τα κεντρικά καφέ της πόλης ήταν ανοιχτά, ολόφωτα, θορυβώδη, γεμάτα θαμώνες μέσα κι έξω. Όλοι τους με καφέ ή ένα ποτό στο χέρι. Μόνο που δεν … κάθονταν κιόλας. Ε, να κρατάμε και τα προσχήματα.
Αν πεις δε για το Αρχαίο Θέατρο; «Της τρελής το πανηγύρι!».
Τελικά, το να ανοίξει η εστίαση σε λίγο θα φαντάζει κάτι σαν … υγειονομικό μέτρο. Απαραίτητο για τη διασπορά των πελατών σ’ όλη την πόλη και την τήρηση των αποστάσεων.
* * *
*ΚΑΙ δίπλα σ’ αυτήν την εικόνα, πυρήνες αστυνομικών σε διάφορα κεντρικά σημεία της πόλης, απλώς παρίσταντο, μη έχοντας – προφανώς – εντολές να παρέμβουν. Αλήθεια, γιατί μας ζαλίζουν τότε οι Χαρδαλιάδες με τα πρόστιμα που υποτίθεται ότι ακόμη υφίστανται;
Εν ολίγοις: Το να ανοίξει σύντομα η εστίαση είναι και θέμα … αξιοπιστίας του ίδιου του Κράτους. Σε λίγο δεν θα μπορεί να μαζέψει … κανέναν. Ας μην το ξεφτιλίζουμε άλλο παιδιά…
Άμα σε θέλει
*ΤΟ μόνο που ήξερε να κάνει καλά στη ζωή του ο Θόδωρος Ζαγοράκης, ήταν να κλωτσάει καλά το τόπι. Με τα γράμματα… δεν το ‘χε και πολύ. Δεν τον έλεγες δηλαδή και … πνευματικό άνθρωπο. Κι όμως, και ευρωβουλευτιλίκι κονόμησε, και πρόεδρος της ΕΠΟ προέκυψε… Μέχρι που του έκαναν και … τεμενάδες για να δεχτεί.
Μπράβο λοιπόν στον Θόδωρα και εις ανώτερα ευχόμεθα. Είναι βέβαιο ότι θα τα καταφέρει στην ΕΠΟ. Αν μη τι άλλο εκεί μέσα καταλαβαίνει τη γλώσσα…
Σύγκριση
*ΔΕΝ κρατιόμαστε όμως και θα το πούμε. Από τη μία έχεις τους Ζαγοράκηδες, δηλαδή κλωτσοσφαιριστές που απόλαυσαν δόξα και χρήμα. Και που εξακολουθεί να έχει απολαβές δεκάδων χιλιάδων ευρώ μηνιαίως μόνο και μόνο «πουλώντας» το όνομά του. Κι απ’ την άλλη τα ειδικευόμενα γιατρουδάκια στις Μονάδες του Covid. Που έλιωσαν στο διάβασμα να πάρουν ένα πτυχίο και τώρα λιώνουν σε απανωτές 24ωρες εφημερίες καταπάνω στους αρρώστους. Για ένα χιλιάρικο και κάτι τον μήνα…
Αλλά δεν πειράζει. Η κοινωνία έχει σεβασμό για αυτά τα παιδιά. Με τους Ζαγοράκηδες, απλώς διασκεδάζει …Κάτι είναι κι αυτό …
Μονοτονία τον Μάρτη
*«- ΠΑΛΙΟΔΟΥΛΕΙΑ κι αυτή…», αναλογιζόταν σκεφτικός ο Λαρισαίος βουλευτής καθώς πήγαινε, για μια ακόμη φορά, με το αυτοκίνητό του προς τα χωράφια. Κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια… Μπαίνει ο Μάρτης, πιάνουν οι συνήθεις παγωνιές , μετά οι συνήθεις ζημιές στις δενδροκαλλιέργειες, άντε ξανά μανά στον ΕΛΓΑ να πιέσεις για τις συνήθεις «γρήγορες αποζημιώσεις»… Είναι ζωή αυτή;
(Έχετε την αμέριστη συμπαράστασή μας κ. βουλευτά…).
Για λεζάντα
*Ο ΔΕΣΠΟΤΑΣ Ιερώνυμος πάντως έβαλε χέρι σ’ όλο αυτό το καρακατσουλιό της επώνυμης (και σχεδόν … υποχρεωτικής) συμπαράστασης στους «πληγέντες». Καινούριος ακόμη στα λαρισαϊκά κατατόπια, ενίσταται:
“Έχω βαρεθεί- είπε- να βλέπω ανθρώπους να πηγαίνουν στα σεισμόπληκτα μόνο για τη φωτογραφία και μετά να φεύγουν”.
Δίκιο έχει… Αλλά πάλι, αν δεν πήγαιναν όλο και κάποιος θα έβγαινε να τους την πει… Άκρη δεν βγαίνει Σεβασμιότατε…
«Πνιγμένοι» πεζόδρομοι
*ΚΑΘΩΣ διαμορφώνονται διάφοροι πεζόδρομοι στη Λάρισα (π.χ. Κοραή, Ρούσβελτ, Ασκληπιού κλπ) διαφαίνεται ένα πρόβλημα που πιθανώς οι σχεδιαστές του Δήμου Λαρισαίων δεν έλαβαν υπόψη τους. Τα αυτοκίνητα που προβλέπεται να παρκάρουν είναι πια στο ίδιο ύψος με τους πεζούς κι όχι στο οδόστρωμα, δηλαδή 10-15 πόντους χαμηλότερα, όπως στους κλασικούς δρόμους. Αποτέλεσμα είναι να σου δίνουν την εντύπωση ενός … τείχους που δεν επιτρέπει στον πεζό να βλέπει καν τα μαγαζιά. Γενικά οι δρόμοι προκύπτουν πολύ «πνιγμένοι». Πάμε για καλό και μάλλον το χάνουμε. Πολύ θα θέλαμε να ξέρουμε τη γνώμη του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Λάρισας. Ας ανοίξει μια συζήτηση μήπως και το διορθώσουμε στις επόμενες παρεμβάσεις.
Πάει κι αυτό;
*Η ΜΙΣΗ σχολική χρονιά κύλησε φέτος με τηλεκπαίδευση στην οποία καθηγητές και δάσκαλοι …. αυτοεκπαιδεύτηκαν. Και τα κουτσοκατάφεραν. Από την πλευρά του το Υπουργείο Παιδείας αποφάσισε -τέλη Γενάρη- να τους εκπαιδεύσει μαζικά με ταχύρρυθμα σεμινάρια εξ αποστάσεως. Μάλιστα οι εκπαιδευτικοί μπήκαν όλοι σε πλατφόρμα και δήλωσαν τη συμμετοχή τους. Έκτοτε η τύχη του συγκεκριμένου σχεδίου … αγνοείται. Να ήταν και το μόνο …
Τέλος εποχής
*ΤΟ παρατηρήσατε; Λίγο η πανδημία, λίγο που δεν είναι πια της μόδας και από την τηλεόραση έχουν χαθεί οι πολιτικές συζητήσεις. Εκείνες οι απίστευτες διαδικασίες όπου καλούνταν εκπρόσωποι κομμάτων να πουν τα ίδια κλισέ και να αρπαχτούν μεταξύ τους. Το είδος δεν πουλάει πια, ειδικά στους νεότερους. Οι πελάτες την έκαναν …
Πράγματι η Ελλάδα αλλάζει, ωριμάζει…
Όλες!
*ΞΕΣΑΛΩΣΑΝ χτες τα περίφημα βρετανικά ταμπλόιντ. Μια πρώην ερωμένη του Μπόρις Τζόνσον, μάλλον θα ξέμεινε από λεφτά και είπε να «πουλήσει» στον Τύπο την ιστορία που είχε τέσσερα χρόνια με τον Εγγλέζο πρωθυπουργό.
Το …πιπεράτο είναι ότι η τύπισσα φώναζε χαϊδευτικά τον Μπόρις … «Μέγα Αλέξανδρο».
Οπότε, το συμπέρασμα είναι ένα αγόρι μου. Όλες οι ξένες για έναν Ελληνάρα ψάχνουν!
Εμβολιασμός
*ΕΙΝΑΙ γεγονός, ξεκινά ο εμβολιασμός εκπαιδευτικών αλλά με τις αδιάθετες δόσεις εμβολίων. Με εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας καλούνται οι περιφερειακοί διευθυντές Εκπαίδευσης να ορίσουν Ομάδα Συντονισμού Εμβολιασμών που θα συλλέξει από τις σχολικές μονάδες τα στοιχεία των εκπαιδευτικών και μελών ΕΕΠ - ΕΒΠ που επιθυμούν να καταστούν δικαιούχοι εμβολιασμού για πρώτη φορά, το οποίο δηλώνουν με υπεύθυνη δήλωση, από αδιάθετες δόσεις εμβολίων στα εμβολιαστικά κέντρα. Σίγουρα είναι μια θετική εξέλιξη, αν και το αίτημα των εκπαιδευτικών είναι να προχωρήσει ο εμβολιασμός τους κατά προτεραιότητα. Σε κάθε περίπτωση κάτι είναι και αυτό.
Ν.Π.
Καταστροφή
*«ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ γενεών» χαρακτηρίζει η UNESCO τις επιπτώσεις της πανδημίας στην εκπαίδευση, αφού σύμφωνα με την έκθεσή της αυξήθηκε κατά 20% περίπου ο αριθμός των μαθητών σε παγκόσμιο επίπεδο που δεν απέκτησαν τις αναμενόμενες για την ηλικία τους βασικές δεξιότητες ανάγνωσης λόγω του κλεισίματος των σχολικών μονάδων.
Ο αριθμός των παιδιών που δυσκολεύονται στην ανάγνωση αυξήθηκε κατά 100 εκατομμύρια στα 584 εκατομμύρια πέρυσι, αυξανόμενος πάνω από 20% και εξαλείφοντας την πρόοδο που σημειώθηκε κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες, αναφέρει η λεπτομερής έκθεση της UNESCO, η οποία κάνει λόγο για «καταστροφή γενεών», ενώ φοβάται για μια ολόκληρη δεκαετία αναστάτωσης στην εκπαίδευση, προϊόν της κρίσης που βιώνουμε. Πάντως το Υπουργείο Παιδείας επιμένει να λέει ότι η ύλη προχωρά κανονικά, για το αν εμπεδώνεται προφανώς είναι άλλη ιστορία.
Ν.Π.
«Κάτου στὶς ἀχτὲς τῆς Ἀφρικῆς…» (Ν. Καββαδίας)
Ένας συνάδελφος από τη δουλειά αρρώστησε. Πρώτο ανησυχητικό σύμπτωμα ο πυρετός. Προφανώς και το μυαλό του πήγε κατευθείαν στον κορονοϊό, αλλά – φύσει αισιόδοξος- προσπάθησε να ξορκίσει το κακό. «Δεν είναι τίποτε μωρέ, μάλλον κρύωσα. Κι εσείς, δεν κλείνετε καμιά φορά το παράθυρο...». Μακάρι να φταίγαμε εμείς και το ανοιχτό παράθυρο…
Μερικές μέρες μετά, μιλώντας στο τηλέφωνο, δοκίμασα ένα μικρό σοκ καθώς μου ανέφερε πως ήταν στο Νοσοκομείο. Η γνωστή λαγαρή και βροντώδης φωνή του ακουγόταν τώρα πολύ αδύναμη. Κοντανάσαινε. Αυτός ο δυνατός, ο ακάματος άνθρωπος – το άκουγες- κουραζόταν και να μιλήσει ακόμη.
Μα δεν θέλω να μιλώ πια για αρρώστιες. Καλύτερα να συζητάμε για τον κιμά από γαρίδες που σερβίραμε στον Κάρολο, για τα ρούχα α λα Τζαβέλαινα που φορούσε η Αγγελοπούλου στην παρέλαση και τα φάλτσα ή όχι της σοπράνο που τραγούδησε τον Εθνικό μας Ύμνο. Κάπως έτσι συνειδητοποιείς ξανά και ξανά την αξία της καθημερινής φλυαρίας, του ατέλειωτου μπλαμπλα για τα μικρά, τα ασήμαντα, τα τετριμμένα, πού πήγες, ποιον είδες, ρε την καημένη την Πατούλαινα, την παράτησε για τη μικρούλα ο γερο-Μπισμπίκης, μα καλά κι αυτή η Γαλλίδα υπουργός με …ξεχειλωμένο ζιβάγκο σε μια τόσο επίσημη τελετή;
Ας μιλήσουμε για κάτι ελαφρύ… Η αρρώστια, έτσι κι αλλιώς, έρχεται κάποια στιγμή για όλους τους ανθρώπους. Δεν λέει όμως να είσαι και αρρωστόφοβος- το λέω μπας και το χωνέψω καμιά φορά κι ο ίδιος. Θα την αντιμετωπίσουμε λοιπόν όταν έρθει. Η αρρώστια είναι κάτι σαν το … «χαμσίν». Ξέρεις τι είναι το «χαμσίν»; Το ξαναθυμήθηκα μ’ αυτήν την περίεργη ιστορία του πλοίου που κόλλησε στο Σουέζ προκαλώντας αναστάτωση στο διεθνές εμπόριο.
Είναι σχεδόν καλοκαίρι. Πριν μερικά χρόνια στην Αίγυπτο… Μαζί με άλλους «χαζοτουρίστες», αφού περιηγηθήκαμε στα παζάρια του Ασουάν με τον ήλιο να χτυπάει σαραντάρι, ακολουθούμε το πρόγραμμα που προβλέπει βόλτα με καμήλες … Είναι τώρα κάτι τύποι μαυριδεροί. Όχι ακριβώς μαύροι, μαυριδεροί. Νούβιοι. Παλιά ράτσα, ίσαμε πέντε χιλιάδες χρόνια εκεί στην έρημο. Συμβίωσαν με Φαραώ και Αιγύπτιους, είδαν Ρωμαίους και Βυζαντινούς, καταπιέστηκαν από Άραβες κι Οθωμανούς, χτυπήθηκαν με μπαρμπερίνους κι άλλους πειρατές, μα αυτοί εκεί. Πάντα στην ίδια έρημο. Εκεί γεννιούνται εκεί πεθαίνουν, στις ίδιες σκηνές, στα ίδια χωριά φτιαγμένα από πλιθιά, παρέα πάντα με καμήλες. Εδώ και χρόνια το έχουν γυρίσει στον τουρισμό. Αναγκαία προσαρμογή για οικονομική επιβίωση.
Μας περίμεναν, αλλά δύσκολα βλέπαμε το πρόσωπό τους τυλιγμένοι καθώς ήταν στα σαρίκια τους. Μοίρασαν σαρίκια και σε μας. «Χαμσίν», έλεγαν… «Χαμσίν». Με τα πολλά καταλάβαμε πως η λέξη υποδήλωνε τις αμμοθύελλες, τόσο συνηθισμένες στην υποσαχάρια αφρικανική έρημο. Και ότι μας έδιναν τα πανιά για προστασία. Just in case. Γνήσιοι ελληναράδες της αμφισβήτησης, αρχίσαμε την πλάκα. «Έλα ρε… Τι αέρας τώρα… Τι χαμσίν και ξεχαμσίν...». Οπότε τα σαρίκια, που μύριζαν ξινίλα και ιδρώτα, τα φορέσαμε περισσότερο για το εξωτικό … ντεκόρ. Για τις ανάγκες της φωτογράφισης που λένε. Να ’χουμε να δείχνουμε μετά στους φίλους μας. Ή μάλλον να ανεβάζουμε φωτό στο F/B, διότι ρε φίλε, δεν πας κάπου μόνο για να δεις, αλλά και για να … σε δουν ότι πήγες. Πώς;
Και μας είχε προειδοποιήσει ο Γιώργος, ο αιγυπτιώτης Έλληνας ξεναγός μας. Θα κάνετε αυτό που σας λένε οι Νούβιοι. Μετά από φωνές που μας έβαλαν οι καμηλιέρηδες ξεπεζέψαμε απότομα. Ήμασταν έτσι καθηλωμένοι στη μέση της ερήμου. Αυτό που λέμε κλισεδιάρικα «στη μέση του πουθενά». Εμείς κι οι Νούβιοι τυλιγμένοι στα υπερπολύτιμα – ως απεδείχθη- σαρίκια μας. Το «χαμσίν», αυτός ο άνεμος της ερήμου δεν ήταν ιδιαίτερα ισχυρό, αλλά η άμμος μαστίγωνε το πρόσωπό μας. Η γνωστή αίσθηση ότι σε τρυπούν παντού καρφίτσες στο πρόσωπο… Σκυμμένοι, περιμέναμε κάνοντας χάζι τις καμήλες που έκλειναν ενστικτωδώς τα μάτια για να προστατευθούν κι έκαναν αστείες γκριμάτσες.
- Το «χαμσίν» το σέβονται. Δεν παίζουν μ’ αυτό, μας εξήγησε ο Γιώργος στο τέλος της διαδρομής. Έχουν χάσει πολύ κόσμο από αυτήν την αιτία. Μα δεν τον πολυπιστεύαμε… Οι άνθρωποι των πόλεων συνήθως υποτιμούμε τα καιρικά φαινόμενα αφού, κατά βάση, δεν τα γνωρίζουμε παρά μέσα από τις εικόνες καταστροφής που σου μεταφέρουν τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων.
Κι όμως. Το Ever Given, αυτό το θηριώδες «κάργκο» μήκους τετρακοσίων και πλάτους εξήντα μέτρων που εξόκειλε στο Σουέζ νικήθηκε από το «χαμσίν». Η αμμοθύελλα έφερε ποσότητες άμμου στο κανάλι και το πλοίο, σε συνδυασμό με λανθασμένες κινήσεις όπως είπαν, κόλλησε στα αβαθή πλέον νερά. Τόσο απλά. Ένας γίγαντας αιχμάλωτος ενός φυσικού φαινομένου τόσο κοινού για τους ανθρώπους της ερήμου.
Και τότε λες πως η φύση έρχεται καμιά φορά να σου θυμίσει με σοφία τα όρια σου ως ανθρώπου. Ναι, θεριό είναι ο άνθρωπος, ανήμερο… Με το μυαλό του και μόνο μ’ αυτό κατάφερε να ταξιδέψει σ’ άλλους πλανήτες, να τρυπήσει βουνά και θάλασσες, εν προκειμένω να ενώσει δύο θάλασσες την Ερυθρά απ’ τη μία, τη Μεσόγειο από την άλλη που η γεωγραφία του θεού τις ήθελε χώρια. Πέτυχε ακόμη να φέρει κοντά τρεις ηπείρους. Κι όμως, άνθρωπε, άρκεσε – και πάντα θα αρκεί- μια αμμοθύελλα μερικών μόνο λεπτών για να σε ρίξει κάτω νικημένο. Να σε ταπεινώσει. Κι εκεί, ριγμένος καθώς θα ’σαι στο έδαφος, ένα με το χώμα, να σκεφτείς και να αναλογιστείς ότι δεν είσαι ούτε ανίκητος, ούτε αθάνατος. Ότι δεν είσαι θεός …
Να σκεφτείς ακόμη πως κάποτε και η πλεονεξία τιμωρείται… Ξέρεις για τι πράμα μιλάμε; Τετρακόσια μέτρα καράβι, είναι τέσσερα γήπεδα ποδοσφαίρου στη σειρά… Πώς κουμαντάρεις τέτοιο κολοσσιαίο σκαρί, φορτωμένο με χιλιάδες κοντέινερς και εκατομμύρια προϊόντα που παράγουν για τους τζίτζικες της Δύσης Κινέζοι, Ταϊβανέζοι, Ταϊλανδοί, όλες αυτές οι μυρμηγκοφωλιές της Άπω Ανατολής;
Αυτός είναι ο κόσμος μας… Ασιάτες εργάτες παράγουν ασταμάτητα, Ευρωπαίοι κι Αμερικανοί μπόσηδες κλείνουν συμφωνίες, εφοπλιστάδες ναυπηγούν όλο και μεγαλύτερα βαπόρια. Και στα αμπάρια, ναύτες Αφρικάνοι στενάζουν χωρίς να υπάρχουν πια Καββαδίες να εκφράζουν τους καημούς τους. Όλα γρήγορα, όλα βιαστικά, γιατί μετράει το κέρδος και μόνο το κέρδος. Κάθε μέρα χαμένη είναι δισεκατομμύρια χαμένα, δεν είναι παίξε γέλασε ποιητή μου! Το Σουέζ ή σ’ ανεβάζει ή σε θάβει. Το Σουέζ έκανε τον Ωνάση κροίσο, το Σουέζ, σαν το έκλεισαν οι Αιγύπτιοι του Νάσερ γονάτισε την παγκόσμια οικονομία.
Στην έρημο της Αιγύπτου συνεχίζει να φυσάει το «χαμσίν» και να δέρνει με άμμο τα πρόσωπα των Νούβιων. Από το μέτωπο του Σουέζ ουδέν νεώτερον, οι προσπάθειες αποκόλλησης του πλοίου συνεχίζονται. Τηλεφώνησα στον Μάρκο. Τον άκουσα πολύ καλύτερα. Είναι ήδη σπίτι κι αναρρώνει. Μέσα σε τόση μαυρίλα, επιτέλους ένα καλό νέο.
ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΛΕΣΗΣ
alexiskalessis@yahoo.gr
