Από τον Λεωνίδα Τζέκα
Σήμερα η στήλη ταξιδεύει στη λίμνη Κάρλα. Ένας προορισμός που δεν απέχει και πολύ από την περιοχή μας όμως μπορεί να μας «προσφέρει» πολλά. Οι εποχές είναι δύσκολες γι’ αυτό η στήλη προτείνει εξορμήσεις πεζή, με το ποδήλατο, με το αυτοκίνητο ή... με το νου. Είναι το μόνο «όπλο» αυτήν την δύσκολη εποχή. Εφοδιασμένοι, όπως πάντα με την φωτογραφική μηχανή, περιπλανηθήκαμε στην περιοχή, θαυμάσαμε και φωτογραφίσαμε τα πουλιά και το τοπίο. Η λίμνη ήταν κάποτε ένας από τους πιο γνωστούς μεσογειακούς υγροτόπους, με υψηλή βιοποικιλότητα και έντονη τοπική κουλτούρα, η οποία ήταν ιδιαίτερα αισθητή στις αλιευτικές κοινότητες της περιοχής.
Αποξηράνθηκε τη δεκαετία του 1960 για την ανάκτηση γεωργικής γης. Ως αποτέλεσμα, η τοπική κοινωνία των ψαράδων, η οποία ήταν άμεσα συνδεδεμένη με τον υγρότοπο καταστράφηκε, μεγάλος πληθυσμός μεταναστευτικών πτηνών εξαφανίστηκε, το μικροκλίμα της περιοχής επηρεάστηκε αρνητικά ενώ η δραματική πτώση της στάθμης του υδροφόρου ορίζοντα οδήγησε, εν τέλει, στην εγκατάλειψη της γης. Αναρωτιέται κανείς, τι ακριβώς έπρεπε να αναπτυχθεί εις βάρος του κοινωνικού και πολιτιστικού ιστού της περιοχής; Η αποξήρανση της λίμνης Κάρλας δεν απάντησε ικανοποιητικά στο ερώτημα αυτό, αλλά η μερική αποκατάστασή της θα πρέπει να προσπαθήσει να το απαντήσει.
Σήμερα, η μερική αποκατάστασή της, καθιστά τη λίμνη Κάρλα για άλλη μια φορά, σημαντικό μέρος της καθημερινής ζωής του τόπου και συμβάλλει στην προστασία και ανάδειξη της φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της ευρύτερης περιοχής. Τα πουλιά ξαναγύρισαν στην Κάρλα, που έχει χαρακτηριστεί ως μόνιμο καταφύγιο άγριας ζωής. Ο υγρότοπος της Κάρλας περιμένει για να τον ανακαλύψουν ξανά –με τον απαιτούμενο σεβασμό αυτή τη φορά– οι σύγχρονοι επισκέπτες.
* Αναλυτικό φωτορεπορτάζ στην έντυπη έκδοση.
