Στο Οχυρό Ρούπελ η ΕΑΑΣ Λάρισας συμμετείχε στην εκδήλωση του εορτασμού της 76ης επετείου της «Μάχης των Οχυρών», όταν μια χούφτα Έλληνες αντιμετώπισαν με ηρωισμό και αυτοθυσία τους Γερμανούς και η οποία έμεινε χαραγμένη στην ιστορία και στη μνήμη του λαού ως μια από τις ηρωικές πράξεις αντίστασης στον κατακτητή.
Η επίθεση των Γερμανών κατά των οχυρών άρχισε το πρωί της 6ης Απριλίου 1941 με σφοδρό βομβαρδισμό του Πυροβολικού και με αεροπλάνα Στούκας. Η επίθεση των Γερμανών συνεχίσθηκε και στις 7, 8 και 9 Απριλίου, αλλά τα οχυρά έμειναν ανέπαφα και οι απώλειες των Γερμανών ήταν τρομακτικές.
Χαρακτηριστική ήταν το απόγευμα της 9ης Απριλίου 1941, η απάντηση του διοικητή του Οχυρού ταγματάρχη Γεωργίου Δουράτσου στον Γερμανό επικεφαλής, ο οποίος του ζήτησε να παραδώσει το οχυρό: «Τα οχυρά παραδίδονται μόνον όταν κυριευθώσιν παρά του αντιπάλου και ο αγών θα συνεχιστεί, πάσα δε απόπειρα προσεγγίσεως του οχυρού θα συντριβεί».
Ο Δουράτσος κατέστρεψε όλα τα απόρρητα έγγραφα και τους χάρτες, ενώ οι στρατιώτες του τον παρακαλούσαν να μην παραδώσει το οχυρό. Λίγο πριν τα μεσάνυχτα όμως έρχεται και τηλεφωνικά και εγγράφως η επιβεβαίωση της συνθηκολόγησης από το επιτελείο. Οι στρατιώτες του με δάκρυα στα μάτια πετούν τα όπλα τους στον Στρυμώνα, για να μην τα παραδώσουν στους Γερμανούς.
Τελικά, η παράδοση του Ρούπελ έγινε την επομένη 10 Απριλίου, αφού ο διοικητής έλαβε διαταγή κατάπαυσης του πυρός από το Γενικό Στρατηγείο. Το Οχυρό Ρούπελ δεν κυριεύτηκε ποτέ από τον εχθρό, αλλά αναγκάστηκε να παραδοθεί, πειθαρχώντας στις άνωθεν εντολές.
Τότε συνέβη ένα γεγονός πρωτοφανές στα χρονικά. Οι Γερμανοί όχι μόνο δεν κατέβασαν την ελληνική σημαία, αλλά ο συνταγματάρχης τους συνεχάρη τον Δουράτσο, παράταξε τιμητικό άγημα και του ζήτησε να το επιθεωρήσει. Δήλωσε επίσης ότι ήταν τιμή για εκείνους που είχαν αντίπαλό τους έναν τόσο ηρωικό στρατό.
Ο θαυμασμός των ισχυρών για την Ελλάδα, γρήγορα εξαπλώθηκε παντού. Την Ελληνική Αντίσταση εξύμνησε μεταξύ άλλων και ο Ουίνστων Τσώρτσιλ, με το γνωστό του απόφθεγμα: «Οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες».
Ακόμη και ο ίδιος ο Χίτλερ στον λόγο του, στη Γερμανική Βουλή την 4η Μαΐου του 1941 είπε: «Η ιστορική δικαιοσύνη με υποχρεώνει να παραδεχθώ πως απ’ όλους τους αντιπάλους ο Έλληνας στρατιώτης πολέμησε με ύψιστο ηρωισμό και αυτοθυσία και συνθηκολόγησε μόνον όταν η παραπέρα αντίσταση ήταν αδύνατη και συνεπώς μάταιη».
Όσον αφορά στα οικονομοτεχνικά στοιχεία των υπόγειων και επίγειων οχυρωματικών έργων της Γραμμής Μεταξά, το Οχυρό Ρούπελ καλύπτει τα 6 από τα 155 συνολικά χιλιόμετρα της γραμμής, οι οχυρώσεις του έχουν κατασκευαστεί σε τρία διαφορετικά επίπεδα και σε κάποια σημεία το πάχος του ενισχυμένου σκυροδέματος φτάνει τα 2,5 μέτρα. Τα έργα της Γραμμής Μεταξά στοίχισαν 58,5 εκατομμύρια δραχμές, η διάρκεια της κατασκευής ήταν 3,5 χρόνια (Νοέμβριος 1936 - Ιούλιος 1940) και πληρώθηκαν συνολικά 3 εκατομμύρια ημερομίσθια.
Ο πρόεδρος της ΕΑΑΣ Λάρισας αντιστράτηγος Σπύρος Τσιρώνης κατέθεσε στεφάνι στη μνήμη των νεκρών και αφού όλοι μας αποδώσαμε φόρο τιμής στους 124 νεκρούς μας ήρωες της Μάχης των Οχυρών, αναχωρήσαμε με εθνική υπερηφάνεια.
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΣΕΡΡΩΝ
Το απόγευμα πραγματοποιήθηκε επίσκεψη στην Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Σερρών, η οποία βρίσκεται σε μια βαθιά χαράδρα του Μενοίκιου όρους, σε απόσταση περίπου 12 χιλιομέτρων από την πόλη των Σερρών, που λόγω της μακραίωνης παράδοσής της συγκαταλέγεται στα πιο σημαντικά και ιστορικά μοναστηριακά κέντρα της Μακεδονίας και παρά τις αλλεπάλληλες καταστροφές αποτελεί σήμερα μνημείο εκπληκτικής ομορφιάς και Μουσείο Βυζαντινής Τέχνης.
Η ίδρυσή της ανάγεται στο 1270 και το μοναστήρι ευεργετήθηκε αργότερα από τους Βυζαντινούς αυτοκράτορες, αναπτύχθηκε σε σπουδαίο πνευματικό κέντρο, απέκτησε μεγάλη περιουσία, και έλαβε το σταυροπηγιακό προνόμιο.
Ο πρώτος οικουμενικός πατριάρχης μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453, Γεννάδιος Σχολάριος, αφού παραιτήθηκε από τον πατριαρχικό θρόνο, αποσύρθηκε στη μονή Τιμίου Προδρόμου, πέθανε και ενταφιάσθηκε σ’ αυτή το 1472.
Στην περίοδο της οθωμανικής κυριαρχίας η μονή διατήρησε τα προνόμιά της και κατά τον 19ο αιώνα λειτούργησαν εδώ ελληνική και ιερατική σχολή. Αυτά τα προνόμια δεν εμπόδισαν τη Μονή, με την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης το 1821 να συμμετάσχει ενεργά στον εθνικό αγώνα. Ο αρχηγός μάλιστα του επαναστατικού κινήματος στη Μακεδονία, ο Εμμανουήλ Παπάς, συνδεόταν στενά με τη μοναστική κοινότητα η οποία του είχε παραχωρήσει οίκημα εκτός του περιβόλου του μοναστηριού.
Οι Βούλγαροι κατά τις πολεμικές συρράξεις της δεύτερης δεκαετίας του 20ού αιώνα, προκάλεσαν τρομερά δεινά στην Ιερά Μονή, ειδικά του πολύτιμου αρχείου και της πλούσιας βιβλιοθήκης της και στέρησε από την Ιερά Μονή μεγάλο αριθμό πολυτίμων χειρόγραφών της και ιερών κειμηλίων της. Ως αποτέλεσμα αυτής της αρπαγής πολλοί από τους θησαυρούς της βρίσκονται στη Σόφια, ενώ άλλοι κοσμούν βιβλιοθήκες και μουσεία της Ευρώπης. Την ερήμωση της μονής ολοκλήρωσαν τα γεγονότα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου αλλά και τα δεινά του εμφυλίου πολέμου που ακολούθησε αμέσως μετά.
Από το 1986 εγκαταστάθηκε στην ερειπωμένη Μονή η γυναικεία αδελφότητα από την Ιερά Μονή Παναγίας Οδηγήτριας Πορταριάς Πηλίου και έως σήμερα πραγματοποιείται αναστήλωση των κελιών της ανατολικής πτέρυγας καθώς και της βόρειας πτέρυγας.
Χάρη στην καθημερινή υπεράνθρωπη προσπάθεια που καταβάλλεται από τις μοναχές και την ευαισθητοποίηση προσκυνητών και φίλων της Μονής, το κτιριακό συγκρότημα τείνει να ανακτήσει σήμερα την πρώτη του δόξα και τιμή.
