Πάνω από 25 χρόνια αγωνιστής στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και με μεγάλη προσφορά στον Δήμο Τυρνάβου ο υποψήφιος δήμαρχος Παναγιώτης Σαρχώσης ο οποίος πέρα από δημοτικός σύμβουλος υπηρέτησε τον τόπο του και ως εκλεγμένος πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Τυρνάβου . Άνθρωπος με ανοιχτό μυαλό και διορατικότητα ο Παναγιώτης Σαρχώσης, μόλις τρεις μέρες από την κρίσιμη αναμέτρηση της 18ης Μαΐου σε συνέντευξή του στην «Ε» μιλά για τη σημερινή πραγματικότητα που βιώνει η κοινωνία, για τον φοβισμένο άνθρωπο και την ανασφάλεια η οποία τον διακατέχει με την επιβολή φόρων που του επιβάλλονται.
Ο κ. Σαρχώσης πιστεύει ότι η τοπική αυτοδιοίκηση πρέπει να αλλάξει ρόλο. Πρέπει να γίνει θεσμός παραγωγής εναλλακτικών πολιτικών. «Είναι αναγκαίο να αναζωπυρώσουμε την πολιτική γιατί αυτό θα δώσει ένα νέο νόημα στο δημοκρατικό μας πολίτευμα που βάλλεται και αμφισβητείται. Η δημοκρατία δεν χαρίζεται ούτε και επιβάλλεται. Η δημοκρατία καταχτιέται στην πράξη και πρέπει να βιώνεται στην καθημερινότητα των πολιτών».
Ολόκληρη η συνέντευξη του κ. Σαρχώση:
Συνέντευξη στον Κώστα Τσόλα
* Κύριε Σαρχώση, η κοινωνική και οικονομική κατάσταση της χώρας ποιο ρόλο επιβάλλει στην Τοπική Αυτοδιοίκηση;
- Οι τελευταίες κυβερνήσεις οδήγησαν με βίαιο τρόπο τον λαό σε φτωχοποίηση. Κατάφεραν, να διαρρήξουν την κοινωνική συνοχή, να διαιρέσουν την κοινωνία. Δημιουργήθηκε έτσι ένας νέος τύπος συμπεριφοράς των πολιτών. Αυτός που είναι, απέναντι σε όλους τους άλλους. Ένας μοναχικός και φοβισμένος άνθρωπος. Και για να ενισχυθεί αυτή η συμπεριφορά προσπαθούν, να τον κάνουν να νιώθει συνένοχος και ανασφαλής. Η ανασφάλεια επιτείνεται με επιβολή φόρων και απολύσεων, μείωση αμοιβών, απειλές στην ιδιοκτησία, απαξίωση, ειρωνεία και συκοφάντηση των πολιτών. Δεν μας θέλουν απλά φτωχούς, δηλαδή με λιγότερα χρήματα, αλλά φτωχούς σε ενέργεια και δημιουργία, χωρίς διάθεση για ζωή, για διεκδίκηση, για αλλαγή. Θέλουν να μας κάνουν αρνητές κοινών αξιών, κοινών αντιλήψεων, κοινής πορείας. Και ως ένα μεγάλο βαθμό έχουν καταφέρει να μετακυλήσουν τις συνέπειες της κρίσης στον λαό. Χτυπιέται η δημοκρατία, η ελεύθερη βούληση και δράση.
Για τον λόγο αυτό, οι δημοτικές εκλογές που έρχονται, αποκτούν σημαντική αξία. Η τοπική αυτοδιοίκηση πρέπει να αλλάξει ρόλο. Πρέπει να γίνει θεσμός παραγωγής εναλλακτικών πολιτικών, είναι αναγκαίο να αναζωπυρώσουμε την πολιτική γιατί αυτό θα δώσει ένα νέο νόημα στο δημοκρατικό μας πολίτευμα που βάλλεται και αμφισβητείται. Η δημοκρατία δεν χαρίζεται ούτε και επιβάλλεται. Η δημοκρατία καταχτιέται στην πράξη και πρέπει να βιώνεται στην καθημερινότητα των πολιτών. Δημοκρατία δεν είναι απλά να λέμε τη γνώμη μας στην παρέα μας, αλλά να δημιουργούμε τις ευκαιρίες μας. Να έχουμε την πρόσβαση σε όσα τώρα τελευταία μας στερούν, όπως εργασία, δημιουργία, παραγωγή. Η δημοκρατία είναι προϋπόθεση ανάπτυξης της κοινωνίας. Και φυσικά όλα αυτά, να γίνονται υπό το πρίσμα του συλλογικού και όχι του ατομικού συμφέροντος.
* Όταν μιλάτε για τοπική οικονομία τι εννοείτε και πώς εμπλέκεται η Τοπική Αυτοδιοίκηση;
- Τα τελευταία χρόνια, η Τοπική Αυτοδιοίκηση αλλάζει σε σχέση με αυτό που ήταν πρωτύτερα. Μόνο που αυτός ο μετασχηματισμός συντελείται εν πολλοίς τυχαία, μέσα από τις ενέργειες περισσότερο ή λιγότερο εμπνευσμένων δημοτικών αρχόντων και πάντα κάτω από την πίεση και το άγχος της κρίσης. Ωστόσο όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι ΤΩΡΑ είναι η κρίσιμη ώρα. Να δούμε την κρίση (και την κρίση της αυτοδιοίκησης) ως ευκαιρία δημιουργίας μιας ισχυρής παράπλευρης τοπικής εξουσίας η οποία σε σχέση με το κεντρικό κράτος να έχει διακριτές αποφασιστικές αρμοδιότητες για να συμβάλει στην ανάπτυξη και την οργάνωση της ζωής στις τοπικές κοινωνίες.
Το όραμά μας για την Τοπική Αυτοδιοίκηση ξεκινά από την ανάγκη να μορφοποιήσουμε και να αναδείξουμε μια οργανωμένη εικόνα για τον τόπο μας. Αυτή η εικόνα θα στηριχθεί στις οικονομικές και παραγωγικές δυνάμεις του πρωτογενούς αγροτοδιατροφικού τομέα, η δράση του οποίου είναι κυρίαρχη στο σύνολο του Δήμου. Αμπελοκαλλιέργεια οινοποίηση και απόσταξη, δενδροκομία και οπωροκηπευτικά, κτηνοτροφία και τυροκόμηση - συνθέτουν μαζί με τη μεταποίηση και εμπορία τον οικονομικό ιστό του τόπου μας.
Πρότασή μας είναι να εκφράσουμε και να εκπροσωπήσουμε αυτό το οικονομικό και παραγωγικό δυναμικό, μέσα από ένα σχέδιο, το οποίο να συμβάλει στη βιωσιμότητα της οικονομίας σε τοπικό, άρα και σε εθνικό επίπεδο, με τη διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών.
* Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του σύγχρονου δημάρχου;
- Απλουστεύοντας και σχηματοποιώντας, ένας δήμαρχος στη δεκαετία του ‘80 ήταν διεκδικητής (ή και επαίτης) πόρων - κάτι σαν τον πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου. Τη δεκαετία του ‘90 ήταν κατασκευαστής έργων -κάτι σαν εργολάβος. Τη δεκαετία του 2000 έγινε πάροχος υπηρεσιών. Νομίζω πως ο δήμαρχος «παράγοντας» - κομματάρχης και τελικά επαίτης πόρων, είναι ένας δήμαρχος μιας άλλης εποχής. Ο σημερινός δήμαρχος θα κριθεί εάν έχει τη δύναμη και τη φαντασία να βοηθήσει την τοπική οικονομία να ανασυνταχθεί και να γίνει βιώσιμη, διεκδικώντας πόρους μέσα από ένα σχέδιο. Προϋπόθεση είναι να κατανοήσουμε ότι επιτυχημένη τοπική οικονομία με αναπτυξιακή πολιτική, είναι η οικονομία που στηρίζεται σ΄ ένα αναγνωρίσιμο και κατά συνέπεια ανταγωνιστικό τόπο κι ότι χρειάζεται ένα επιχειρησιακό σχεδιασμό. Η εποχή που μέτρο της επιτυχίας του εκάστου δημάρχου, ήταν μόνο τα πεζοδρόμια, οι πλακοστρώσεις, οι ασφαλτοστρώσεις και οι “εκδηλώσεις”, πέρασε ανεπιστρεπτί. Η δημοτική αρχή δεν πρέπει να είναι μια παρέα φίλων. Δημοτική αρχή πρέπει να αναδειχθούν μεγάλες πλειοψηφίες πολιτών που μέσα από συλλογικές διαδικασίες να διαμορφώνουν το παρόν και το μέλλον του τόπου.
* Η προεκλογική περίοδος ολοκληρώνεται. Πώς εκτιμάτε τον προεκλογικό διάλογο και τους αντιπάλους σας;
Από την πρώτη μέρα της προεκλογικής μας εκστρατείας, προσπαθούμε να προβάλουμε ένα προγραμματικό λόγο, την ανάπτυξη θέσεων και προτάσεων. Στα είκοσι και πλέον χρόνια που ασχολούμαι με τις δημοτικές τύχες σ΄ αυτή την πόλη εξαρτούσα τη δράση μου με πρόγραμμα και θέσεις. Ο δικός μας συνδυασμός, η «συνΠολιτεία», είναι ένας συνδυασμός ανιδιοτέλειας και προσφοράς. Αποτελείται από πρόσωπα της δημιουργίας που ζουν τον παλμό της κοινωνίας και τις επιπτώσεις της κρίσης. Δεν είμαστε ένας συνδυασμός που κτίστηκε σε ψεύτικες υποσχέσεις και στην εκμετάλλευση της ανάγκης του άλλου.
Η ένδεια προτάσεων έχει μια σημαντική αρνητική πλευρά. Τη μόνιμη παιδική αρρώστια αυτών που θεωρούν, ότι μια γενική πολιτική ιδέα είναι αρκετή για να κάνεις πολιτική. Το αποτέλεσμα είναι συνήθως μια προσωπική έπαρση, μια σχετική αδιαφορία για συγκεκριμένες προτάσεις, μια ραθυμία ως προς τον μόχθο που απαιτείται για ένα σύνολο εναλλακτικών τεκμηριώσεων. Σε υποκειμενικό επίπεδο η αυταρέσκεια αυτή υπήρχε, υπάρχει και πρέπει να τελειώσει, για να μπορέσουμε ως κοινωνία να αναδείξουμε έναν γόνιμο διάλογο που τόσο τον έχουμε ανάγκη.
