Συνέντευξη στον Δημ. Κατσανάκη
«Ο δήμος πρέπει να παράγει πολιτική και δυστυχώς στην πόλη μας ο δήμος όχι μόνο δεν λειτουργεί ως πολιτικός οργανισμός, αλλά αντίθετα αναπαράγει το μοντέλο του συγκεντρωτικού κράτους– ομπρέλα με τον δήμαρχο σε ρόλο διαχειριστή-manager…» υποστηρίζει ο οικονομολόγος Παναγιώτης Νταής απαντώντας στο δίλημμα «αλλαγή ή ανατροπή» στις εκλογές της Κυριακής.
Εκ των στενών συνεργατών του Απόστολου Καλογιάννη και υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος σε συνέντευξή του στην «Ε» μιλά για το εγχείρημα της «Συμπαράταξης», ασκεί δριμεία κριτική στο δήμαρχο Κώστα Τζανακούλη και αναφέρεται στα «likes”, που διεκδικούν οι υποψήφιοι δηλώνοντας «…Αυτό που θέλει η "Συμπαράταξη Λαρισαίων" είναι να βγάλει μέσα από κάθε πολίτη αυτής της πόλης τo γνήσιο "like"!.. το αληθινό, το αυθεντικό!»
Κε Νταή είστε από τους πιο στενούς συνεργάτες του Απόστολου Καλογιάννη όταν αποφάσισε να ασχοληθεί με τον Δήμο Λαρισαίων για δεύτερη φορά το 2006. Είδαμε ότι τελευταία στιγμή αποφασίσατε να συμμετάσχετε ως υποψήφιος στον συνδυασμό. Είχατε επιφυλάξεις με το εγχείρημα της «Συμπαράταξης»;
Πραγματικά είμαι από το 2006 μαζί με τον Απόστολο Καλογιάννη και ένα από τα ιδρυτικά μέλη της «ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ». Εάν διαβάσετε πάλι τα ιδρυτικά κείμενα της «ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ» θα διαπιστώσετε πόσο επίκαιρα είναι ακόμη και σήμερα.
Λέγαμε λοιπόν τότε και μάλιστα στην πρώτη παράγραφο της ανοιχτής πρόσκλησης που κάναμε στους πολίτες της Λάρισας : «Είμαστε πολίτες της Λάρισας που προερχόμαστε από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους. Έχουμε ο καθένας τη δική του ταυτότητα, τη δική του μικρότερη ή μεγαλύτερη ξεχωριστή συνεισφορά στα κοινά. Σήμερα, νοιώθουμε ότι έχουν πια ωριμάσει οι συνθήκες για να υπερβούμε ότι πιθανόν μας χώριζε στο παρελθόν και να δοκιμάσουμε μια καινούργια μορφή ενότητας και κοινής δράσης στην πράξη».
Δηλαδή από το 2006 βάζαμε το θέμα της κοινής δράσης. Στις συνεργασίες πάντα υπάρχουν δυσκολίες , το ζήτημα είναι να μην χάνεις τον στόχευση. Άλλωστε στα χρόνια της λαίλαπας του Μνημονίου δεν θα μπορούσα να μείνω έξω από μία ακόμη μάχη από ένα ακόμη αγώνα για την ανατροπή πολιτικών και προσώπων στο Δήμο Λαρισαίων.
Η μόνη επιφύλαξη που είχα ήταν σε σχέση με τον χρόνο , γιατί όπως και εσείς γνωρίζετε ασχολούμαι εδώ και πολλά χρόνια με το Οικονομικό Επιμελητήριο, είμαι εκλεγμένος στην Κεντρική Διοίκησή του και αναγκάζομαι να πηγαινοέρχομαι πολύ συχνά στην Αθήνα. Εξ άλλου είμαι και ελεύθερος επαγγελματίας, λογιστής-φοροτεχνικός και οι συνθήκες που βιώνει το επάγγελμα είναι από τις χειρότερες και όλα πηγάζουν από τις πολιτικές του μνημονίου. Και επειδή τα πράγματα θα γίνουν ακόμη χειρότερα για τον κλάδο, δεν μπορώ να μείνω έξω από τους αγώνες για την υπεράσπιση των επαγγελματικών δικαιωμάτων του κλάδου. Αλλά νομίζω ότι αυτά θα τα πούμε κάποια άλλη στιγμή εκτενέστερα.
Ακούγεται συχνά το αίτημα για αλλαγή στο Δήμο Λαρισαίων. Τι απαντάτε στο δίλλημα αλλαγή ή ανατροπή ;
Κε Κατσανάκη, θα σας παραθέσω την δική μου αντίληψη για την λειτουργία του Δήμου και τα συμπεράσματα δικά σας.
Θα έπρεπε λοιπόν ο Δήμος, ως το επίπεδο λήψης αποφάσεων που είναι κοντά στον πολίτη:
- Να είναι ο συντονιστής της αναπτυξιακής διαδικασίας τόσο στο επίπεδο της οικονομίας όσο και στο πεδίο της κοινωνικής ευημερίας.
-Να κινητοποιεί τους θεσμοθετημένους επιστημονικούς φορείς, τις επαγγελματικές ενώσεις, τις συλλογικότητες και τα κοινωνικά κινήματα ώστε να συμμετάσχουν ενεργά στις διαδικασίες αυτές, παρέχοντας τις τεκμηριωμένες απόψεις τους, τόσο στο επίπεδο της λειτουργίας του Δήμου, όσο και στην κοινωνία, λειτουργώντας ως φορείς ενεργοποίησης των πολιτών.
-Να εξασφαλίζει τρόπους ουσιαστικής συμμετοχής των πολιτών στα κοινά, με στόχο να άρουν την κρίση εμπιστοσύνης προς τον θεσμό της Αυτοδιοίκησης. Πρέπει δηλαδή ο Δήμος να παράγει πολιτική.
Δυστυχώς στην πόλη μας ο Δήμος όχι μόνο δεν λειτουργεί ως πολιτικός οργανισμός, αλλά αντίθετα αναπαράγει το μοντέλο του συγκεντρωτικού κράτους–ομπρέλα με τον Δήμαρχο σε ρόλο διαχειριστή-manager, τους φορείς και το αξιόλογο επιστημονικό δυναμικό απενεργοποιημένους και τους πολίτες στην γωνία. Συνέπεια της τακτικής αυτής είναι να παρατηρούνται και εδώ, όπως άλλωστε σε όλο το δημόσιο βίο, φαινόμενα κακοδιαχείρισης, εξυπηρέτησης πελατειακών σχέσεων και τοπικών οικονομικών συμφερόντων, κακοδιοίκησης και παραβίασης νόμων.
Τώρα δε τελευταία αποδεικνύεται περίτρανα πως η «μέθοδος του τίποτα» παράγει τα πάντα στο πολιτικό σύστημα.
Τι εννοείτε ;
Διάβασα το φυλλάδιο που κυκλοφόρησε ο κ. Τζανακούλης - πολύ καλή δουλειά μπορώ να πω σε ιλουστρασιόν αστραφτερό χαρτί - όπου ως editorial αναφέρει :
«Είμαστε σίγουροι πως οι Λαρισαίοι θα μας εμπιστευθούν γιατί θέλουν τη σιγουριά του έμπειρου, του δοκιμασμένου»!
Κάτι τέτοιοι «έμπειροι και οι δοκιμασμένοι» οδήγησαν την χώρα σ΄ αυτήν την κατάσταση.
«Αυτόν που βρίσκουν στο γραφείο, στο δρόμο, στα γήπεδα, στην ......εκκλησία, σε όλες τις εκδηλώσεις» !
Δηλαδή η καθημερινότητα του πολίτη για τον κ. Τζανακούλη είναι αξιακό προτέρημα για να τον ψηφίσουμε !
Hello !! κ. Τζανακούλη είμαστε 109.000 περίπου πολίτες της Λάρισας που έχουμε την ίδια καθημερινότητα. Αφήνω απ΄ έξω το «κλείσιμο του ματιού» στο .....εκκλησίασμα ( γέλια ).
Γίνεται μεγάλος «ντόρος» τις τελευταίες ημέρες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και όχι μόνο, για τα γνωστά σε όλους μας «Like». Επειδή πρόσφατα δημοσιεύσατε στην εφημερίδα μας ένα κείμενο όπου από κάτω τοποθετήσατε την φωτογραφία με τα σηκωμένα χέρια που τους αρέσει αυτό που λέτε, δηλαδή ένα «Like» , που θέλετε και εσείς να κάνετε ένα ;
Κατ΄ αρχάς να πω ότι στην πόλη έχει γίνει του ...«Like»! (δυνατά γέλια).
Ένα βράδυ αργά στο γραφείο μου - κάθομαι συχνά αργά το βράδυ ούτως ώστε να μπορώ να διαβάσω με ησυχία νόμους, αποφάσεις κ.λπ. λόγω της φύσης του επαγγέλματος, λογιστής-φοροτεχνικός άλλωστε -, είπα να περιηγηθώ στον κυβερνοχώρο (sic !!) από περιέργεια να διαβάσω γι΄ αυτή την πολύ γνωστή φράση. Βρήκα λοιπόν ένα εκπληκτικό άρθρο σύμφωνα με το οποίο δεν σημαίνει πάντα ότι μας «αρέσει» απαραίτητα κάθε τι που δηλώνουμε ότι μας αρέσει, όταν πατάμε ένα «Like».
Σύμφωνα λοιπόν με την αρθογράφο , υπάρχουν πέντε είδη «Likes» στο Facebook και αυτά είναι τα εξής :
1ο) Το «like» της λύπησης, αυτό που στέκεται μπροστά σου στην μέση της οθόνης και είναι σαν να σου φωνάζει «Σε παρακαλώ,.. κάνε μου ένα "like"!...Kαι το κάνεις!...Γιατί θέλεις να χαροποιήσεις τον "φίλο" σου δείχνοντάς του ότι κάποιος ενδιαφέρθηκε γι αυτό που ανέβασε - ειδικά όταν δεν το έχει κάνει κανένας άλλος προγενέστερα!
2o) Το «like» της ενοχής, αυτό που αν δεν το κάνεις, θα φανεί "κάπως" γιατί - παρ' όλο που μπορεί να μην σου αρέσει αυτό που έχει "ανεβάσει" ο φίλος σου - έχει ήδη εισπράξει δεκάδες "like" από κοινούς γνωστούς!
3o) Το «like» της ανταπόδοσης... Αυτά τα "likes" που μοιράζεις απλόχερα για να βγάλεις την υποχρέωση των πολλών "likes" που έχεις ήδη εισπράξει!..
4o) Το.. «πρόσεξέ με» "like", ... ως αποτέλεσμα στρατηγικής κίνησης για να προσελκύσεις την προσοχή κάποιου. Όπως σε περιπτώσεις που έχεις "χαθεί" με κάποιο πρόσωπο και προσπαθείς να βρεις έναν "ανώδυνο" τρόπο για να τον προκαλέσεις να κάνει την πρώτη κίνηση...Ή όταν θες να δείξεις σε κάποιον ότι δήθεν ενδιαφέρεσαι για τις αναρτήσεις του - ακόμα και αν σε αφήνουν παντελώς αδιάφορο - ελπίζοντας ότι με τον τρόπο αυτό θα τον αναγκάσεις να ρίξει μια ματιά και στο δικό σου προφίλ!..
5ο) To γνήσιο "like"!.. Το αληθινό, το αυθεντικό, αυτό που δηλώνει κανείς όταν πραγματικά του αρέσει κάτι, αυτό που όλοι αποζητούν!
Είναι το αληθινό «Like»… αυτό που βγαίνει από μέσα μας!
Αυτό που θέλει η "Συμπαράταξη Λαρισαίων" είναι να βγάλει μέσα από κάθε πολίτη αυτής της πόλης τo γνήσιο "like"!.. το αληθινό, το αυθεντικό!
Δεν θέλουμε τα "like" της συμπόνοιας, τα "like" της υποχρέωσης ή της στρατηγικής!
Στις 18 Μαΐου, οραματιζόμαστε το αποτέλεσμα της κάλπης να αναδεικνύει το αληθινό "like"....αυτό που βγαίνει μέσα από την καρδιά μας!.
