Συνέντευξη: Γιώργος Μακρής
Την πεποίθησή του ότι οι Θεσσαλοί θα τον στηρίξουν στις ευρωεκλογές εκφράζει ο αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, υποψήφιος ευρωβουλευτής με το «Ποτάμι» κ. Δημήτρης Κουρέτας σε συνέντευξή του προς την «Ε». «Για έναν Θεσσαλό πολίτη δεν είναι σημαντικό να έχει τον Κουρέτα στο Ευρωκοινοβούλιο;», διερωτάται και καθιστά σαφές πως, ακόμη κι αν δεν εκλεγεί, προτίθεται να συνεχίσει να ασχολείται με την πολιτική μετέχοντας στην ηγετική ομάδα του νέου κόμματος ως στενός συνεργάτης του ιδρυτή του κ. Σταύρου Θεοδωράκη.
Ο κ. Δημ. Κουρέτας εμφανίζεται βέβαιος ότι το «Ποτάμι» θα παίξει σημαντικό ρόλο στην πολιτική ζωή μετά τις ευρωεκλογές για «μια καινούργια πολιτική αφήγηση στη χώρα» όπως επισημαίνει, μιλά για τις διεργασίες στην Ευρώπη και «μια καινούργια πρόταση που θα ξεκινάει από τον Φιλελεύθερο χώρο και θα τελειώνει στη Σοσιαλδημοκρατία», ενώ χαρακτηρίζει «άνισο» τον αγώνα των υποψήφιων ευρωβουλευτών από την περιφέρεια σε σχέση με τους υποψήφιους από την Αθήνα. «Θα το παλέψω, όμως, γιατί έτσι έχω μάθει στη ζωή μου και δεν είμαι γκρινιάρης», δηλώνει.
* Τι ζητά το «Ποτάμι» από την ελληνική κοινωνία στις 25 Μαΐου: ψήφο διαμαρτυρίας ή ψήφο διακυβέρνησης; Ψήφο για την Ελλάδα ή για την Ευρώπη; Ψήφο ανατροπής ή ψήφο σταθερότητας;
- Οπωσδήποτε το «Ποτάμι» είναι κάτι καινούργιο για την Ελλάδα. Η λογική του ωστόσο (των συνεργασιών, της προώθησης νέων προσώπων με έργο, δράσεις και ιδέες, η διαφάνεια) ήταν κτήμα ενός τμήματος της κοινωνίας, στο οποίο κι εγώ αναγνώριζα τον εαυτό μου. Τώρα, όμως, όλο και πιο έντονα μπαίνουν μπροστά, στην πολιτική, άνθρωποι οι οποίοι είχαν διακριθεί και το έργο τους είναι μέσα στην κοινωνία, σε διάφορα επίπεδα και επαγγέλματα. Δεν έχει ξαναγίνει αυτό. Μέχρι τώρα επιλέγονταν και είχαν ανέλιξη στην πολιτική εξαιτίας της πίστης τους προς το δόγμα του κόμματος. Φτάσαμε να βάζουμε ένα παιδί 34 χρονών επειδή δηλώνει αντιμνημονιακός, με εμπειρίες από την Κουμουνδούρου μέχρι την Ομόνοια, για να διοικήσει την Αθήνα. Αυτό πλέον δεν είναι υπερασπίσιμο μέσα στην κοινωνία. Είναι η επιτομή γιατί φτάσαμε εδώ. Αυτό το καινούργιο στην αρχή, ξένισε, φόβισε, αλλά αυτή τη στιγμή θεωρώ ότι στη συνείδηση του κόσμου, μετά και την ανακοίνωση ολόκληρου του ψηφοδελτίου, υπάρχει μια σημαντική αποδοχή. Εγώ γυρίζω όλη την Ελλάδα και αυτό βλέπω. Νομίζω δε ότι αυτή η πρόταση θα παίξει κάποιον σημαντικό ρόλο το επόμενο διάστημα, κυρίως μετά τις εκλογές, για μια καινούργια πολιτική αφήγηση στη χώρα. Διαφορετική από αυτήν που γίνεται μέχρι στιγμής. Άρα, υπό μία έννοια είναι διαμαρτυρία προς το παλιό που πεθαίνει. Παλιό είναι αυτό που χαρακτήρισα πριν λίγο.
Αυτό το οποίο μας ενδιαφέρει και φαίνεται ότι περνάει στον κόσμο, είναι ότι με τον τρόπο με τον οποίο επιλέγονταν τα πρόσωπα στην πολιτική ουσιαστικά η συζήτηση Αριστερά-Δεξιά, που είναι μια πολύ σοβαρή συζήτηση, είχε εκπέσει στα πρόσωπα που εκπροσωπούσαν αυτούς τους χώρους. Έτσι αυτά τα πρόσωπα, όντας επιλεγμένα με αναξιοκρατικό τρόπο, έκαναν μια κουβέντα που είχε καταντήσει να είναι οπαδικού τύπου. Αυτό έκανε κακό, με αποτέλεσμα ο κόσμος να έχει γυρίσει την πλάτη του στο πολιτικό σύστημα, και καλά είχε κάνει. Αυτή τη στιγμή καλείται κάποιος χώρος, με καινούργια πρόσωπα να πείσει τους πολίτες να ξαναμπούν στην πολιτική. Αν δεν συμβεί αυτό το πράγμα, δεν θα έχει μέλλον η χώρα. Και να σας πω και κάτι; Μπορεί να μην γίνει με την πρώτη φορά, μπορεί να χρειαστούν 20 «Ποτάμια» αλλά κάποτε έπρεπε να ξεκινήσει αυτό το πράγμα στη χώρα. Άρα, υπό αυτή την έννοια είναι πρόταση διακυβέρνησης.
Τα διλήμματα που βάζει το 3% της κοινωνίας με το πρόσωπο του κ. Βενιζέλου είναι αστεία, και δεν μπορεί η κοινωνία να τα αποδεχθεί. Αν πείτε σε έναν πολίτη ότι ο κ. Βενιζέλος εκβιάζει τη χώρα θα γελάσει μάλλον παρά θα προβληματιστεί σήμερα με όσα έχει κάνει το ΠΑΣΟΚ, αυτό που λέμε πλέον ΠΑΣΟΚ.
* Σε ποιο ιδεολογικό χώρο τοποθετείτε εσείς το «Ποτάμι»;
- Κατ’ αρχάς η πρόταση του «Ποταμιού» λέει ότι εμείς αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα με ένα σκεπτικό θέλοντας να λύσουμε το συγκεκριμένο πρόβλημα το οποίο μπορεί να έχει λύσεις που να προέρχονται από τον Αριστερό ή τον Κεντροδεξιό χώρο. Είναι κάτι το οποίο τον κόσμο τον ενδιαφέρει. Σε όλη την Ευρώπη, αυτή τη στιγμή, υπάρχει μια συζήτηση για μια πολιτική καινοτομία, για μια πρόταση καινούργια που θα ξεκινάει από τον Φιλελεύθερο χώρο και θα τελειώνει στη Σοσιαλδημοκρατία και αυτό είναι σεβαστό. Η πολιτική το χρειάζεται, το θέλει, με αποτέλεσμα, αυτή τη στιγμή, εκεί που δημιουργούνται ρήγματα στην κοινωνία, να μπαίνουν τα κόμματα. Τα κόμματα δεν φτιάχνονται για να συμμετέχουν στην Ευρωεκλογές. Φτιάχνονται για να καλύψουν ρήγματα που έχει η κοινωνία. Άρα αυτό που λέμε ο κόσμος το αντιλαμβάνεται και νιώθει ότι αυτή η προσπάθεια, σύνθεσης ενός καινούργιου χώρου, γύρω από το Κέντρο (από την Κεντροαριστερά μέχρι την Κεντροδεξιά) έχει ένα καινούργιο ενδιαφέρον. Το γεγονός ότι μας ρωτάνε πού θα ανήκουμε, αυτό δεν είναι σημαντικό.
Το σημαντικό στο Ευρωκοινοβούλιο είναι τι ψηφίζεις και όχι πού ανήκεις. Ο Σταύρος είδε τρεις ηγέτες, δεν είδε όλο το φάσμα (σημείωση: Είδε τους Πράσινους, του Φιλελεύθερους και του Σοσιαλδημοκράτες). Του είπαν και οι τρεις ότι «καλά κάνει που δεν δεσμεύεται», διότι θα παρουσιάσουν μια ατζέντα πολλών σημείων μετά τις Ευρωεκλογές και θα δούμε με ποιον τρόπο θα διαπραγματευτούμε καλύτερα τη συμμετοχή μας για τη χώρα. Αν δείτε, υπάρχουν ευρωβουλευτές που ανήκουν σε έναν χώρο, Έλληνες που ψηφίζουν σύμφωνα με τα συμφέροντα της ευρωπαϊκής ομάδας όπου ανήκουν και πολλές φορές κόντρα στη δική μας τη χώρα. Γι’ αυτό τον λόγο πριν κάποια χρόνια χάσαμε δύο εργοστάσια ζάχαρης κι έτσι μια χώρα που είχε επάρκεια, έφθασε να εισάγει ζάχαρη από τη Ζουαζιλάνδη. Αυτά ήταν τραγικά σφάλματα κι εκεί παίζεται η στάση που θα κρατήσει ένας ευρωβουλευτής. Έτσι το ερώτημα, πού ανήκουμε, για μένα έρχεται δεύτερο. Το πιο σημαντικό είναι τι ψηφίζουμε, σε ένα φάσμα αυτών που σας περιέγραψα.
* Πόσο απέχει η ενεργός πολιτική, το καθημερινό «κυνήγι» της ψήφου από τη θεώρηση των πραγμάτων μέσα από την οπτική ενός πανεπιστημιακού;
-Είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Πριν αρκετά χρόνια οι πανεπιστημιακοί ήταν κριτές της εξουσίας, όμως σήμερα έχουν γίνει συνδαιτυμόνες σε μεγάλο βαθμό. Η δουλειά του πανεπιστημιακού δάσκαλου είναι να απαντά στις προκλήσεις της κοινωνίας με τον τρόπο του. Το να κάνει μάθημα εντάξει. Το να κάνει έρευνα είναι θέμα . Τι έρευνα; Έρευνα που την πληρώνει ο πολίτης αλλά δεν του χρειάζεται; Έρευνα είναι σήμερα και η συζήτηση για το φύλο των αγγέλων (της Εκκλησίας εννοώ). Όμως η Ελλάδα θέλει δουλειές και ανάπτυξη σήμερα. Έτσι όποιος έχει αντιληφθεί τι είναι χρήσιμο για τον πολίτη του 2014, θα κάνει και «κυνήγι» ψήφου, και θα πουλήσει και κουπόνια στον δρόμο. Ίσως έτσι ξανακερδίσουμε την εμπιστοσύνη του κόσμου, που σε ένα βαθμό μας έχει απαξιώσει, γιατί δεν τον βοηθάμε ως ταγοί στα προβλήματά του σήμερα.
* Με ποιο κριτήριο εκτιμάτε ότι θα αναδείξει το εκλογικό σώμα τους 21 Έλληνες ευρωβουλευτές; Θα κυριαρχήσουν οι τηλεοπτικά αναγνωρίσιμοι, όπως υποστηρίζουν πολλοί; Όταν ολόκληρη η χώρα είναι μια ενιαία εκλογική επικράτεια, πώς μπορεί ένας υποψήφιος να επικοινωνήσει ουσιαστικά με τους πολίτες;
-Η παρουσία στα μεγάλα κανάλια παίζει τεράστιο ρόλο, μην κρυβόμαστε. Όταν εγώ βγήκα στην «Ανατροπή» στο «Μέγκα», μόλις είχε ανακοινώσει ο Σταύρος το «Ποτάμι», μου έκαναν αίτηση φιλίας στο facebook 1000 άτομα σε μια μέρα. Είχα τρελαθεί. Όμως μετά από λίγες μέρες έπρεπε να μιλήσω για σοβαρά θέματα. Αν τώρα κάποιος που με είδε στον Ι. Πρετεντέρη και είπα ένα-δυό χαριτωμένα πράγματα και του άρεσα, με ξαναδεί και λέω σαχλαμάρες θα με μαυρίσει. Το θέμα είναι ότι οι συνηθισμένοι πολιτικοί δεν είναι πολιτικοποιημένα άτομα. Για αυτό βγαίνουν με λόγους γραμμένους από πριν και λένε κλισέ πράγματα, κάνουν γκριμάτσες που δεν κάνουν ποτέ στη ζωή τους, γιατί δεν το έχουν. Χωρίς να φοβάμαι μην με παρεξηγήσετε, δεν έχω δει αρχηγό κόμματος να μιλάει από στήθους για 2,5 ώρες. Εννοώ τον Σταύρο. Τώρα, αν είσαι από την περιφέρεια όπως εγώ, σηκώνομαι στις 4 το πρωί , οδηγώ στην Αθήνα να βγω στο «Μέγκα», μετά γυρνάω το μεσημέρι στο γραφείο μου, να κάνω μάθημα (γιατί δουλεύω κιόλας!!), και μετά πρέπει να κάνω περιοδεία εδώ στη Θεσσαλία που είμαστε 300.000 ψηφοφόροι, ενώ οι διαμένοντες στην Αθήνα έχουν μια δεξαμενή 5 εκατ. ανθρώπων στα πόδια τους, αυτό είναι άνισο. Καλύτερα θα ήταν να υπήρχαν περιφέρειες όπως σε πολλές άλλες χώρες, αλλά θα το παλέψω γιατί έτσι έχω μάθει στη ζωή μου και δεν είμαι γκρινιάρης.
* Συμμετέχετε στην ηγετική ομάδα του «Ποταμιού». Αυτό συνεπάγεται ότι η ενασχόλησή σας με την πολιτική θα μονιμοποιηθεί; Για παράδειγμα, αν δεν εκλεγείτε ευρωβουλευτής, προτίθεστε να είστε υποψήφιος βουλευτής Λάρισας στις επικείμενες εθνικές εκλογές που ενδεχομένως και να μην αργήσουν;
-Νομίζω ναι. Αν δεν εκλεγώ, θα μείνω στην πρώτη γραμμή που είμαι και τώρα, και θα προσπαθήσω να παίξω ρόλο στα πολιτικά πράγματα εδώ στην Ελλάδα. Όμως να σας πω κάτι; Για έναν Θεσσαλό πολίτη δεν είναι σημαντικό να έχει τον Κουρέτα στο Ευρωκοινοβούλιο; Πιστεύω ότι οι Θεσσαλοί θα με στηρίξουν.
* Σας κατηγορούν ότι το «Ποτάμι» το έχουν βάλει συμφέροντα και το χρηματοδοτεί το σύστημα. Τι απαντάτε;
- Εδώ γελάνε. Δηλαδή εγώ, ο Γραμματικάκης, ο Τσακυράκης, η Βάσω η Κιντή θα περιμέναμε τον χ επιχειρηματία να μας λαδώσει για να πούμε αυτά που λέμε, τώρα μετά από μια τέτοια πορεία στη ζωή μας; Εμένα εκείνα που με
συγκινούν και τα επιδιώκω, δεν έχουν σχέση με τα λεφτά. Θέλω άλλα
πράγματα. Βάλτε μια κάμερα και έναν ντετέκτιβ να με
παρακολουθήσει σε μια μέρα της ζωής μου, και θα δείτε ότι αυτό το ερώτημα είναι άτοπο. Δεν έχει περιεχόμενο. Το ξέρουν όλοι οι δημότες της Λάρισας, που με βλέπουν πώς ζω εδώ και τόσα χρόνια στην πόλη.
