Βαθύς γνώστης της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, αλλά και των Πατερικών κειμένων, μετέδωσε με απαράμιλλη ερμηνευτική ικανότητα και ευφράδεια τον Θείο Λόγο. «Ο λόγος του πάντοτε μεστός, προσεγμένος, επιστημονικός, αλλά συνάμα κατανοητός και προσιτός, ακόμη και για τους πλέον απλοϊκούς ακροατές του. Όντως, μπορεί να χαρακτηριστεί ως θεολογικός και πεφωτισμένος που έθρεψε και τρέφει πλήθη πνευματικά πεινασμένων ανθρώπων» [1].
Γεννήθηκε στην Κηφισιά της Αττικής στις 22 Αυγούστου 1927. Μετά από τις εγκύκλιες σπουδές του στη γενέτειρά του (1947), παρακολούθησε μαθήματα στη Σχολή Ηλεκτρονικών Σπουδών «Καραγιάννη» στην Αθήνα, ενώ συγχρόνως υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στην Αεροπορία. Από το 1950 έως το 1953 φοίτησε στη «Ραδιοτεχνική Σχολή Αθηνών», απ’ όπου έλαβε το αναγνωρισμένο από το κράτος πτυχίο ραδιοηλεκτρολόγου. Εργάστηκε για λίγα χρόνια στην Αθήνα, μελετώντας τις ελεύθερες ώρες του παράλληλα με θεολογικά κείμενα και αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, ενώ δεν «έχανε» τις ομιλίες των φημισμένων ιεροκηρύκων της εποχής.
Υπήρξε πνευματικό παιδί του αρχιμανδρίτη Ιάκωβου Σχίζα [2], τότε πρωτοσύγκελου της Ιεράς Μητροπόλεως Αττικής και Μεγαρίδος. Η ευκαιρία που αναζητούσε βαθιά μέσα του δεν άργησε να παρουσιαστεί. Όταν το 1960, ο τελευταίος εξελέγη μητροπολίτης Λαρίσης και Πλαταμώνος, ο Αθανάσιος τον ακολούθησε στη Λάρισα, έχοντας λάβει προηγουμένως τις ευχές της οικογένειάς του (του πατέρα του Γεωργίου, της μητέρας του Ευφροσύνης και της αδελφής του Γραμματικής). Μετά από την ενθρόνιση του Ιάκωβου Σχίζα (18 Μαΐου 1960), ο Αθανάσιος εκάρη μοναχός από τον Μητροπολίτη στην Ιερά Μονή Κομνηνείου στις πλαγιές του Κισσάβου (Στόμιο), ενώ στη συνέχεια χειροτονήθηκε ιερέας.
Για μία δεκαετία (1960-1970) εργάστηκε ως βοηθός ιεροκήρυκα στη Μητρόπολη της Λάρισας. Σύμφωνα με μαρτυρίες γηραιών Λαρισαίων, αυτό που συνέβαινε στους ναούς της πόλης, αλλά και των χωριών της περιφερείας της Μητροπόλεως Λαρίσης, ήταν πρωτόγνωρο για τα εκκλησιαστικά δρώμενα της εποχής. Πλήθος πιστών τον ακολουθούσαν όπου κήρυττε, για να ακούσουν τους παραινετικούς και συμβουλευτικούς του λόγους, που άγγιζαν τις ευαίσθητες χορδές της ψυχής τους. Μία δεκαετία καθημερινής προσφοράς με ιδιαίτερη έμφαση στα προβλήματα που αντιμετώπιζε η κοινωνία.
Το 1970 αποφάσισε να αποσυρθεί στη Μονή της μετανοίας του, στην Ιερά Μονή Κομνηνείου [3], όπου διετέλεσε ηγούμενος επί 36 συναπτά έτη. Οργάνωσε και επάνδρωσε τη νέα αδελφότητα, αλλά παράλληλα συνέχισε να κηρύττει τον Θείο Λόγο, τόσο στη Μονή όσο και στην πόλη της Λάρισας. Ο αρχιμανδρίτης π. Αθανάσιος Μυτιληναίος εισήχθη στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Λάρισας στις 6 Ιουνίου 2005, ενώ στις 10 Οκτωβρίου του ιδίου έτους μεταφέρθηκε στο Θεσσαλικό Κέντρο Αποκατάστασης «Αρωγή». Λόγω επιπλοκών της υγείας του εισήχθη στο Γενικό Νοσοκομείο της Λάρισας την Πρωτομαγιά του 2006. Εκοιμήθη στις εννέα το βράδυ της 23ης Μαΐου 2006 σε ηλικία 79 ετών. Η εξόδιος ακολουθία πραγματοποιήθηκε παρουσία πλήθους πιστών στη Μονή Κομνηνείου. Ενταφιάστηκε στον περίβολο της Μονής, δίπλα από τον τάφο του μακαριστού Μητροπολίτη Λαρίσης κυρού Θεολόγου.
«Σεβαστέ μας πατέρα! Ήρθε η ώρα να χωρίσουμε (…). Σε θέλαμε ζωντανό. Όμως οι δεήσεις μας, οι παρακλήσεις μας, οι στεναγμοί και τα δάκρυά μας δεν μετέβαλαν τη βουλή του Αρχηγού της ζωής και του θανάτου. Σε θέλαμε κοντά μας (…). Πέρασες στην αιωνιότητα. Μπορείς πλέον να συναθροίζεσαι με τη χορεία των Αγίων, μπορείς να απολαμβάνεις τη θέα του Θεού. Όμως, μέσα σ’ αυτό το ουράνιο πανηγύρι μην ξεχαστείς, μην ξεχάσεις την υπόσχεση που μας έδωσες. Ότι θα φροντίζεις και για μας, την οικογένειά σου, τα παιδιά σου. Και εμείς από τη μεριά μας σου δίνουμε την υπόσχεση ότι δεν θα αλλάξουμε τίποτα. Ενωμένοι με τα δεσμά της αγάπης θα συνεχίσουμε να βαδίζουμε στα χνάρια σου, στις αρχές που εσύ μας δίδαξες (…). Τώρα μαζί με τον ύστατο ασπασμό δέξου και την άπειρη ευγνωμοσύνη όλων μας και δώσε μας για τελευταία φορά την ευχή σου» [4].
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1]. Από την επίσημη ιστοσελίδα του Ιερού Ησυχαστηρίου Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου Θεσσαλονίκης (www.impantokratoros.gr), όπου έχουν αποθηκευτεί εκατοντάδες ηχητικά αρχεία από τους λόγους του.
[2]. Ο μακαριστός Ιάκωβος Σχίζας εκδιώχθηκε από το δικτατορικό καθεστώς το 1968. Εκοιμήθη στην Αθήνα το 1985. Με ενέργειες του σημερινού Ποιμενάρχη Λαρίσης κ. Ιερώνυμου, τα οστά του μεταφέρθηκαν τον Ιανουάριο του 2020 από την Ιερά Μονή Πεντέλης στη Λάρισα και εναποτέθηκαν σε ειδικό μνήμα πίσω από το ιερό Βήμα του Ναού των Ταξιαρχών στο Παλαιό Νεκροταφείο της πόλης.
[3]. Ιδρύθηκε από τον αυτοκράτορα Αλέξιο Α’ Κομνηνό. Η Μονή είναι αφιερωμένη στην Υπεραγία Θεοτόκο, ενώ ονομάζεται και Μονή του Αγίου Δημητρίου.
[4]. Απομαγνητοφωνημένα αποσπάσματα από τον εκφωνηθέντα επικήδειο λόγο.
