Η ποιήτρια από την Κρήτη που απέσπασε το βραβείο για την καλύτερη ανέκδοτη ποιητική συλλογή πρωτοεμφανιζόμενου ποιητή που προκήρυξαν οι εκδόσεις και το περιοδικό «Θράκα» μιλάει για το τι την έκανε να γράψει, γιατί η ποίηση δεν είναι ένας «αξιαγάπητος αναχρονισμός» και γιατί δεν έχουμε μάθει «να την ακούμε», για το βραβείο που κέρδισε, την εύθραυστη αισιοδοξία της και για το 8ο Πανθεσσαλικό Φεστιβάλ Ποίησης.
Αναφέρει δε χαρακτηριστικά ότι «Τέτοιες πρωτοβουλίες υπονομεύουν με επιτυχία το δίπολο επαρχία-πρωτεύουσα, καθώς αποκεντρώνουν την πολιτιστική ζωή και καλλιεργούν μια καλλιτεχνική δυναμική που δεν είναι καθόλου δεδομένη στις επαρχιακές κοινωνίες».
*Πότε και γιατί αρχίσατε να γράφετε;
-Αρχισα να γράφω ποίηση όταν άρχισα να τη διαβάζω. Ήταν ο καλύτερος τρόπος που μπορούσα να σκεφτώ για να προσεγγίσω μια γλώσσα η οποία ακόμη μου αντιστέκεται και μου διαφεύγει.
*Η ποίηση θεωρείται παραμελημένο λογοτεχνικό είδος. Αντιμετωπίζεται δε σαν ένας «αξιαγάπητος αναχρονισμός». Ηταν πάντοτε έτσι;
-Αν αντιμετώπιζα την ποίηση ως αξιαγάπητο αναχρονισμό, δεν θα είχε για μένα ιδιαίτερο νόημα να γράφω. Η ποίηση, και η τέχνη γενικότερα, οφείλει να βρίσκεται μέσα στην εποχή της όποια και αν είναι αυτή, να επιμένει πάντοτε στην αναγκαιότητά της και στον επίκαιρο χαρακτήρα της.
*Ο σπουδαίος Χιλιανός ποιητής Ραούλ Σουρίτα είχε πει ότι «η ποίηση είναι η Κασσάνδρα της εποχής μας. Αλλά κανείς δεν την ακούει». Γιατί δεν την «ακούμε»;
-Ίσως επειδή οι ήχοι της ποίησης είναι χαμηλόφωνοι και χάνονται σε μια πραγματικότητα στην οποία εμείς, οι άνθρωποι, δεν συνηθίζουμε να αφουγκραζόμαστε. Ακόμα και η μοναξιά μας είναι γεμάτη θόρυβο, και όμως η ποίηση είναι ένας λόγος που αναπτύσσεται μέσα στη σιωπή.
*Πρόσφατα κατακτήσατε το Βραβείο Ποίησης των εκδόσεων «Θράκα». Βοηθάει ένα βραβείο έναν ποιητή;
-Το συγκεκριμένο βραβείο, το οποίο απονέμεται σε μία πρώτη και ανέκδοτη ποιητική συλλογή, είναι χωρίς αμφιβολία ένα ιδιαίτερο βραβείο. Βγάζει ένα άγνωστο και νέο έργο από το συρτάρι και το περιβάλλει με τη φροντίδα μιας έκδοσης. Αποτελεί μια πράξη εμπιστοσύνης και στήριξης. Το βραβείο ποίησης των εκδόσεων «Θράκα» επέτρεψε στο βιβλίο μου να αποκτήσει αναγνώστριες/αναγνώστες και αυτό είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσα να ελπίζω.
*Ένα βραβείο δεν κάνει την ποίηση… οίηση;
-Όχι, ένα βραβείο δεν έχει τη δύναμη να επηρεάσει την ποίηση. Η ποίηση παραμένει ποίηση. Επίσης, ελπίζω πως δεν επηρεάζει τις ποιήτριες και τους ποιητές. Πιστεύω πως κανείς/καμιά δεν γράφει για να διακριθεί, αλλά αποκλειστικά και μόνο επειδή έχει την ανάγκη να γράψει. Η Natalia Ginzburg, πεζογράφος βέβαια εκείνη, περιγράφει την κλίση της προς τη συγγραφή με έναν απλό τρόπο που με συγκινεί πολύ ως εξής: «Ο προορισμός μου είναι να γράφω και το γνωρίζω εδώ και καιρό. Ελπίζω να μην παρεξηγηθώ. Δεν ξέρω τίποτα για την αξία των πραγμάτων που είμαι ικανή να γράψω. Ξέρω μόνο πως η γραφή είναι ο προορισμός μου».
*Τα σχέδιά σας για το μέλλον;
-Δεν έχω συγκεκριμένα σχέδια. Γυροφέρνω στο μυαλό μου κάποια ποιήματα που θέλω να γράψω, αλλά ακόμη δεν είμαι βέβαιη πώς...
*Ανήκετε στη νέα γενιά των Ελλήνων ποιητών. Είστε αισιόδοξη για το αύριο τόσο για την ελληνική ποίηση, όσο και για την Ελλάδα γενικότερα;
-Το να παραμένεις αισιόδοξη ενάντια στη σκληρότητα ενός κόσμου που πάει από το κακό στο χειρότερο, νομίζω πως είναι μια στάση αντίστασης, καθώς ενέχει τη μη αποδοχή της κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας που μου αφήνει μια πικρή γεύση στο στόμα κάθε πρωί όταν ανοίγω ειδησεογραφικές σελίδες για να διαβάσω τα νέα. Το γεγονός πως υπάρχουν πολλοί δημιουργικοί και δραστήριοι άνθρωποι τόσο στον χώρο της ποίησης, όσο και σ’ εκείνους των υπόλοιπων τεχνών είναι ενθαρρυντικό, προσωπικά με εγκαρδιώνει και με βοηθά να διατηρώ την εύθραυστη αισιοδοξία μου.
*Πανθεσσαλικό Φεστιβάλ Ποίησης για 8η χρονιά…
-Με χαρά συμμετείχα στο 8ο Πανθεσσαλικό Φεστιβάλ Ποίησης και διαπίστωσα πως πρόκειται για έναν θεσμό ο οποίος είναι αγαπητός κι έχει εδραιώσει τη θέση του στη θεσσαλική κοινωνία. Ακόμη και φέτος, παρά τις αντιξοότητες, κατάφερε να παρουσιάσει ένα πλούσιο πρόγραμμα και ανέδειξε τη δουλειά πολλών ποιητριών και ποιητών. Τέτοιες πρωτοβουλίες υπονομεύουν με επιτυχία το δίπολο επαρχία-πρωτεύουσα, καθώς αποκεντρώνουν την πολιτιστική ζωή και καλλιεργούν μια καλλιτεχνική δυναμική που δεν είναι καθόλου δεδομένη στις επαρχιακές κοινωνίες.
Συνέντευξη στον Θανάση Αραμπατζή
