Μαζί με άλλους 13 Έλληνες επαγγελματίες του κλάδου, δεν μπορεί να εισέλθει στην Τουρκία από τον μεθοριακό σταθμό Ιμπραήμ Χαλίλ του Ιράκ, καθώς οι «γείτονες», σύμφωνα με ενημέρωσή τους, αρνούνται να τους δώσουν άδεια γιατί φοβούνται μην τυχόν οι οδηγοί έχουν προσβληθεί από τον κορονοϊό. Με βάση το γεγονός πως οι αυτοκινητιστές δεν έχουν άλλο τρόπο διαφυγής νιώθουν πως βρίσκονται σε αδιέξοδο.
Παρά τις προσπάθειες από την Ομοσπονδία Φορτηγών Αυτοκινητιστών Ελλάδος (ΟΦΑΕ) αλλά και τις ελληνικές διπλωματικές αρχές δεν έχει βρεθεί η «χρυσή» τομή. Οι Τούρκοι προτείνουν να παραλάβουν τα οχήματα των Ελλήνων, Τούρκοι οδηγοί για να τα οδηγήσουν μέχρι τα σύνορα στους Κήπους του Έβρου, με τους Έλληνες οδηγούς να ταξιδεύουν αεροπορικώς από το Ιράκ μέχρι την Ελλάδα. Από την πλευρά τους οι Έλληνες, ανησυχώντας για την τύχη των φορτηγών τους αντιπροτείνουν να τα βάλουν τα φορτηγά στην Τουρκία από το Ιράκ, Τούρκοι οδηγοί και από εκεί και πέρα να τα παραλάβουν Έλληνες οδηγοί που θα ταξιδέψουν γι’ αυτό τον λόγο από την Ελλάδα και αφού ελεγχθούν πρώτα. Αυτοί να τα επιστρέψουν στη χώρα μας. Όμως κάτι τέτοιο δεν γίνεται δεκτό από την άλλη πλευρά.
«Βρίσκομαι στο σημείο 15 ημέρες» εξηγεί στην «Ε» ο Λαρισαίος Τάκης Ζιάκας που έλκει την καταγωγή του από το Σαραντάπορο Ελασσόνας. Ξεφόρτωσε σίδερα στο Ιράκ και επέστρεφε στην Ελλάδα άδειος όμως δεν πήγε το δρομολόγιο όπως το υπολόγιζε «Μας λένε πως φοβούνται για τον κορονοϊό αλλά αυτά είναι δικαιολογίες. Τους ζητήσαμε να μας εξετάσουν αλλά δεν θέλουν με τίποτα».
Ως επαγγελματίες αυτοκινητιστές γνωρίζουν από δυσκολίες. Ο ίδιος άλλωστε έχει κάνει το συγκεκριμένο δρομολόγιο άλλες 4 φορές. Όμως πρώτη φορά του συνέβη κάτι τέτοιο. Όλες αυτές τις ημέρες τρώνε και κοιμούνται στα αυτοκίνητά τους «Ευτυχώς πάμε και στην πόλη καθώς μας έχει δώσει ο διευθυντής του τελωνείου άδεια να μπαινοβγαίνουμε και να κάνουμε ψώνια και να παίρνουμε ό,τι χρειαζόμαστε». Οι Ιρακινοί, συμπεραίνει πως «είναι πολύ εντάξει, καμία σχέση με τους Τούρκους».
Σχετικά με τις εξελίξεις και τα διλήμματα για το πώς θα φύγουν τα φορτηγά τους εξηγεί «Μας είπαν να φύγουμε αεροπορικώς εμείς και να τα πάρουν Τούρκοι οδηγοί τα φορτηγά μας και να τα φέρουν μέχρι τα σύνορα με την Ελλάδα. Δεν είναι εύκολο να τα δώσουμε όμως καθώς φοβόμαστε για πολλούς λόγους» αναλύοντας πως δεν θα μπορεί να αποδείξει κανείς Έλληνας οδηγός αν βρεθούν αντικείμενα μέσα στο όχημα, τα οποία δεν έχει τοποθετήσει ο ίδιος.
*«Δεν υπάρχει άλλος δρόμος;» τον ρωτάμε για να απαντήσει αρνητικά «Από το Ιράν είναι κλειστά λόγω του κορονοϊού. Στη Συρία υπάρχει εμπόλεμη κατάσταση. Είμαστε εγκλωβισμένοι. Τους ζητήσαμε να έρθουν Έλληνες οδηγοί και αφού τα βάλουν μέσα οι Τούρκοι στην Τουρκία να τα οδηγήσουν μέχρι την Ελλάδα οι δικοί μας οδηγοί, αλλά ούτε αυτό το δέχονται».
ΟΙ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ
Για το αν ανησυχεί η οικογένεια υπογραμμίζει με ψυχραιμία πως «φυσικά και ανησυχεί αλλά τι να κάνουμε. Συμβαίνουν κι αυτά». Προσθέτει επίσης πως το επάγγελμά τους κάποιες φορές, όπως κι αυτή, γίνεται πολύ δύσκολο, ενώ ελπίζει σε γρήγορη επίλυσή του καθώς η υπομονή τους αρχίζει να εξαντλείται.
Οι συγγενείς των Ελλήνων οδηγών, οι οποίοι βρίσκονται μονίμως στα τηλέφωνα κάνουν λόγο για καψόνι της Τουρκίας, καθώς στα σύνορα με το Ιράκ επιτρέπεται η διέλευση στα τουρκικά οχήματα, όχι όμως στα ελληνικά και στα λιβανέζικα, καθώς η γείτονα χώρα δεν τα ΄χει καλά ούτε με τον Λίβανο.
Η «Ε» επικοινώνησε με τον γιο του Δημήτρη Ζιάκα, Κώστα, ο οποίος βρίσκεται στην Αθήνα προσπαθώντας να ενημερωθεί από τις ελληνικές αρχές, αλλά και την Ομοσπονδία Συνδικάτων Μεταφορών για το πώς θα ξεπεραστεί το πρόβλημα που ανέκυψε, αλλά και το πώς είναι η κατάσταση των οδηγών.
«Ο πατέρας μου ξεκίνησε για το καθιερωμένο -τα τελευταία χρόνια- δρομολόγιο Αθήνα-Ιράκ κι αφού ξεφόρτωσαν το εμπόρευμα στο Ερμπίλ (πόλη του Ιράκ), πήραν τον δρόμο της επιστροφής. Μαζί του ένας ακόμη οδηγός από την Κατερίνη, οι οποίοι εργάζονται σε εταιρεία μεταφορών, με έδρα τη Θεσσαλία, ενώ άλλοι συνάδελφοί του που απασχολούνται σε άλλη εταιρεία με έδρα τη Λάρισα, βρίσκονται ακινητοποιημένοι στα τουρκικά σύνορα (δεν έχουν περάσει τα σύνορα για Ιράκ) και δεν ξέρουν τι να κάνουν. Μόλις προέκυψε το θέμα του κορονοϊού η Τουρκία έκλεισε τα σύνορα επιλεκτικά, αφού επιτρέπει τη διέλευση στους πολίτες της».
Ο Κώστας Ζιάκας δηλώνει ανήσυχος για την υγεία του πατέρα του, καθώς τελείωσαν τα χάπια που λαμβάνει για προβλήματα υγείας, ενώ οι Ιρακινοί στη νεκρή ζώνη των συνόρων, τους επιτρέπουν να κάνουν ντους και να χρησιμοποιούν τις τουαλέτες του Τελωνείου, ενώ προμηθεύονται τρόφιμα από το πρώτο χωριό που βρίσκεται στην περιοχή τους».
Οι ελληνικές αρχές από τη στιγμή που προέκυψε το τουρκικό στοπ στους οδηγούς έχουν επιδοθεί σε ένα μαραθώνιο διαπραγματεύσεων με τις αντίστοιχες της Τουρκίας, άλλα όπως είναι κατανοητό -λόγω της έντασης που επικρατεί στις ελληνοτουρκικές σχέσεις- οι προσπάθειες για απεγκλωβισμό των οδηγών δεν έχουν τελεσφορήσει.
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΚΥΡ. ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΥ
Το θέμα των Ελλήνων οδηγών φορτηγών, οι οποίοι βρίσκονται εγκλωβισμένοι εδώ και δεκαπέντε μέρες, στα σύνορα Ιράκ και Τουρκίας, επειδή οι τουρκικές αρχές δεν χορηγούν άδεια διέλευσης, έθεσε κατά την προχθεσινή τοποθέτησή του στη Βουλή ο πρόεδρος του κόμματος Ελληνική Λύση, Κυριάκος Βελόπουλος. Ο κ. Βελόπουλος ανέφερε πως «οι οδηγοί βρίσκονται στο έλεος του τουρκικού αυταρχισμού, καθώς οι αρχές της γείτονος χώρας, επικαλούνται υγειονομικούς λόγους, αλλά αρνούνται να προχωρήσουν σε εξετάσεις για τον κορονοϊό». Επίσης, όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση της Ελληνικής Λύσης, «με εντολή του προέδρου του κόμματος, ο βουλευτής και εκπρόσωπος του κόμματος στο Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής, Αντώνης Μυλωνάκης, επικοινώνησε με το Υπουργείο Εξωτερικών, το οποίο ενημέρωσε, ότι έχει προβεί σε διαβήματα στην Άγκυρα και τη Βαγδάτη, χωρίς όμως αποτελέσματα εξ αίτιας της τουρκικής αδιαλλαξίας και ότι τώρα το πρόβλημα αναλαμβάνει να επιλύσει η Μονάδα Διαχείρισης Κρίσεων, η οποία και μετά την παρέμβαση του πρόεδρου της "Ελληνικής Λύσης " θα αναλάβει όλες τις πρωτοβουλίες προκειμένου να επιλύσει το πρόβλημα των Ελλήνων αυτοκινητιστών».
Των Γιώργου Ρούστα και Κώστα Γκιάστα
