Το κοινό στη συναυλία, δε, ήταν από τα καλύτερα που έχω συναντήσει» αναφέρει σήμερα σε συνέντευξή του στην «Ε» ο βραβευμένος Ελληνας πιανίστας Αλέξανδρος Σαρακενίδης. Ο κ. Σαρακενίδης που υπηρετεί την κλασική μουσική και ζει στο Βέλγιο μιλάει σήμερα για το υψηλού επιπέδου κοινό της Λάρισας, την επιλογή του να ζει μόνιμα στις Βρυξέλλες, την πρόσφατη βράβευσή του από την Ακαδημία Αθηνών, το αν η καλή μουσική είναι είδος που ευδοκιμεί στην Ελλάδα, το πώς φαντάζεται τον εαυτό σου σε δέκα χρόνια, ενώ εξομολογείται την αγάπη του για το ρεμπέτικο. Επισημαίνει χαρακτηριστικά μάλιστα ότι «πολλοί θεωρούν ότι το ρεμπέτικο είναι περιθωριακό και ίσως βαρετό, για μένα είναι αποκαλυπτικό τόσο στον στίχο όσο και στη μουσική».
Συνέντευξη στον Θανάση Αραμπατζή
*Κύριε Σαρακενίδη, πρόσφατα συμμετείχατε σε συναυλία στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Μουσικότροπο. Πώς ήταν η εμπειρία σας τόσο από τη συναυλία όσο και από την παραμονή σας στη Λάρισα;
Καταρχάς, σας ευχαριστώ θερμά για τη δυνατότητα που μου δίνετε να μιλήσω για τις εντυπώσεις που αποκόμισα από την επίσκεψή μου στη Λάρισα, και έπειτα θα σας παρακαλούσα να μιλάμε στον ενικό. Λοιπόν, γνώριζα ήδη από τις προηγούμενες χρονιές για το φεστιβάλ “Μουσικότροπο” και για το υψηλό επίπεδο της διοργάνωσης και των καλλιτεχνών που φιλοξενεί! Ωστόσο, εξαπλάγην ακόμη περισσότερο από την ευγένεια του κοινού! Το κοινό στη συναυλία μας ήταν από τα καλύτερα που έχω συναντήσει. Παρόλο του “στριφνού” για το μέσο ακροατή, μουσικά περιεχομένου του έργου που παρουσιάσαμε (“Ιεροτελεστία της Άνοιξης” του Στραβίνσκι), το ακροατήριο επέδειξε εντυπωσιακή ωριμότητα! Ελπίζω να το απόλαυσαν όσο κι εγώ. Όσον αφορά στην πόλη της Λάρισας, είναι μια πολύ ζωντανή πόλη με πάρα πολλές δυνατότητες σε πολλούς τομείς! Ήταν μία όμορφη εμπειρία και ελπίζω να μου δοθεί η ευκαιρία να επισκεφτώ πάλι την πόλη σας, στην οποία διατηρώ και καλούς φίλους.
*Ζεις και εργάζεσαι στο Βέλγιο, ενώ έχεις δηλώσει πως δεν σκέφτεσαι την επιστροφή σου στην Ελλάδα. Γιατί;
-Στο Βέλγιο βρίσκομαι ήδη αρκετά χρόνια. Η παραμονή μου με στόχο την επαγγελματική μου σταδιοδρομία στη χώρα αυτή ήταν μια συνειδητή επιλογή, αφενός λόγω των ιδιαίτερα δυσμενών συνθηκών που επικρατούσαν ή και επικρατούν (με μία μικρή εμφανή τάση βελτίωσης) στην ελληνική καλλιτεχνική πραγματικότητα, αφετέρου ως φυσικό επακόλουθο των επαγγελματικών ευκαιριών που προέκυψαν μετά την ολοκλήρωση των σπουδών μου. Η ενασχόλησή μου επαγγελματικά με την κλασική μουσική (την οποία επέλεξα να υπηρετώ) στη χώρα αυτή, δείχνει να είναι περισσότερο προσοδοφόρα, ενώ οι συνεργασίες ευνοούνται και από τη γεωγραφική της θέση. Στο Βέλγιο βρίσκω θαυμάσιο το γεγονός ότι τόσες πολλές κουλτούρες συνυπάρχουν και συναρμονίζονται. Είναι ένα οργανωμένο κράτος, "ανοιχτό” στην πολυπολιτισμικότητα και αυτό με ικανοποιεί και ανταποκρίνεται στις προσδοκίες μου.
Η Ελλάδα, όμως, είναι η χώρα στην οποία μεγάλωσα και αγαπώ. Τα τελευταία χρόνια, ο πολιτισμός εμφανίζει μία ανοδική πορεία, αλλά με λύπη θεωρώ ότι αυτό δεν αρκεί. Ιδιωτικές πρωτοβουλίες ή και σε δημοτικό επίπεδο, όπως για παράδειγμα το Φεστιβάλ Μουσικότροπο στην πόλη σας, δίνουν ανάσες αισιοδοξίας, όμως θεωρώ ότι ο κρατικός μηχανισμός δεν στηρίζει ουσιαστικά τέτοιες πρωτοβουλίες σε άλλες περιοχές της Ελλάδος, παρά στην Αθήνα και δεν δίνει ευκαιρίες σε νέους καλλιτέχνες να παρουσιάζουν τη δουλειά τους συχνά. Ο καλλιτέχνης πρέπει να μπορεί να έχει ευκαιρίες να εκφραστεί αλλά ταυτόχρονα και να βιοποριστεί. Στην Ελλάδα αυτό μου φαίνεται αρκετά δύσκολο ακόμη.
*Πριν από δύο χρόνια βραβεύτηκες από την Ακαδημία Αθηνών, βοηθούν τέτοιες βραβεύσεις νέους ανθρώπους να συνεχίσουν να κάνουν αυτό που αγαπούν;
Βεβαίως βοηθούν! Ήταν μια μεγάλη τιμή για μένα αυτή η διάκριση, όπως επίσης και το γεγονός ότι διετέλεσα υπότροφος της Ακαδημίας Αθηνών στη διάρκεια των μεταπτυχιακών μου σπουδών στο εξωτερικό. Το να υπηρετείς την τέχνη είναι ένας πολύ δύσκολος δρόμος αλλά συνάμα και μαγευτικός. Κάθε επιβράβευση μικρή ή μεγάλη με σημαντικά βραβεία, βοηθά πιστεύω να επαναπροσδιορίζεις τον στόχο σου, που πολλές φορές λόγω διαφόρων εμποδίων ξεχνάς και να επανέλθεις, υπηρετώντας με ακόμη περισσότερο ζήλο την τέχνη. Οι βραβεύσεις είναι ενέσεις αυτοπεποίθησης και βοηθάνε ιδιαίτερα τους νέους καλλιτέχνες, ενώ συνολικά προσφέρουν και ουσιαστικά κίνητρα για την πρόοδό τους.
* Η καλή μουσική είναι είδος που ευδοκιμεί στην Ελλάδα;
Η καλή μουσική είναι βεβαίως κάτι το σχετικό για τον καθένα μας! Σίγουρα απαιτείται μία καλλιέργεια και η απαραίτητη παιδεία που πρέπει να παρέχει το κράτος ή και η ίδια η οικογένεια, όμως από προσωπική διαπίστωση, για πολλούς ανθρώπους στην Ελλάδα η κλασική μουσική που εκπροσωπώ είναι παλαιομοδίτικη, ανιαρή και τα λοιπά, ενώ αυτό δεν ισχύει στις ευρωπαϊκές χώρες που είναι μέρος της κουλτούρας τους. Για εμένα προσωπικά, είναι σπουδαία, ιδιαίτερα εγκεφαλική, πανανθρώπινη, γοητευτική και τη θεωρώ απαραίτητη για την απόκτηση παιδείας και καλλιέργειας σε έναν άνθρωπο. Επίσης είμαι ανοιχτός σε πολλά είδη μουσικής, όπως το ρεμπέτικο που πολλοί θεωρούν ότι είναι περιθωριακό και ίσως βαρετό, για μένα είναι αποκαλυπτικό τόσο στον στίχο όσο και στη μουσική.
Με βάση την αισθητική μου σε όλα τα είδη της μουσικής μπορείς να βρεις όμορφα και “καλά” στοιχεία. Σε κάποια ελάχιστα ενώ σε κάποια άλλα σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα. Για μένα παίζει ρόλο και το τι πρεσβεύουν. Πολλά είδη μουσικής και όχι μόνο στην Ελλάδα, δυστυχώς υπηρετούν ένα φθηνό τρόπο διασκέδασης χαμηλής ποιότητας. Βέβαια αυτή είναι η προσωπική μου άποψη και σέβομαι τις επιλογές του καθενός. Η ελληνική πολιτεία και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στηρίζουν κατά τη γνώμη μου, περισσότερο την εμπορική μουσική και όχι απαραίτητα ποιοτική, η οποία απευθύνεται στους περισσότερους (φαίνεται λογικό), αν και η παγκοσμιοποίηση βοηθά με αλληλεπιδράσεις και σε νέα μουσικά ερεθίσματα. Εν κατακλείδι, η “καλή” μουσική εξαρτάται από την αισθητική, τις γνώσεις, τα βιώματα, την κουλτούρα, την διάθεση της στιγμής του κάθε ανθρώπου και αυτό το βρίσκω απόλυτα θεμιτό. Αυτό που θα βοηθούσε περισσότερο πιστεύω στην καλλιέργεια ενός χαρακτήρα, να είναι ανοιχτός σε όλα τα μουσικά ακούσματα και ταυτόχρονα να αξιολογεί “τις τάσεις της μόδας”. Τέλος, μην ξεχνάμε ότι μία ολοκληρωμένη μουσική εκτέλεση μπορεί να αναδείξει την ποιότητα της μουσικής. Καλή μουσική μάλλον δεν υπάρχει αν δεν την εκτελούν καλοί μουσικοί! Το αντίστροφο ωστόσο συμβαίνει συχνά.
*Τι σημαίνει το πιάνο για σας;
Το πιάνο για εμένα είναι δύο πράγματα που συμπληρώνει το ένα το άλλο. Το πρώτο, ήταν, είναι και θα είναι ένα κομμάτι του εαυτού μου, γιατί ξεκίνησα την ενασχόλησή μου με αυτό σε πολύ μικρή ηλικία. Αναπτύσσεις μία διαφορετική σχέση με κάτι που ζεις και αγαπάς τόσα χρόνια, μπορεί βεβαίως να περάσει και από περιπέτειες, αλλά και μέσα από αυτές τις περιπέτειες (άλλοτε ευχάριστες και άλλοτε λιγότερο ευχάριστες), σε βοηθά να εκφραστείς μουσικά και εμένα προσωπικά αποτελεί το καταφύγιο μου. Όμως το δεύτερο είναι, ότι πολλές φορές νιώθω ότι η μουσική είναι πολύ σημαντικότερη μιας απλής ενασχόλησης με κάποιο μουσικό όργανο. Όμως το πιάνο, μου δίνει τη δυνατότητα να υπηρετώ την ύψιστη μορφή αυτής της τέχνης, την κλασική μουσική και με βοηθά να προσδιορίσω τη θέση μου στον καλλιτεχνικό χώρο.
*Είσαι 31 ετών, πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε 10 χρόνια;
Μέσα από διάφορες μουσικές αναζητήσεις των τελευταίων χρόνων συνειδητοποίησα ότι θέλω να έχω ενεργή συμμετοχή στα καλλιτεχνικά δρώμενα παγκοσμίως. Αυτό αφορά στο Βέλγιο, την Ελλάδα αλλά και οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου. Μέσα από τις συναυλίες νιώθω μια πληρότητα και με εκφράζουν απόλυτα γιατί επικοινωνώ και συνομιλώ με το κοινό. Θα δουλέψω σε αυτό. Κάτι που θα ήθελα επίσης να κάνω είναι να ασχοληθώ με τη νευροεπιστήμη και τις εφαρμογές της στη μουσική.
