Δηλώνει κατηγορηματικά, ότι ο Δήμος όχι μόνο δεν έχει καμία συμμετοχή στο πρόγραμμα φιλοξενίας προσφύγων, αλλά ούτε καν ενημερώνεται για τα σχέδια εγκατάστασής τους στην περιοχή του, και σημειώνει πως: «Είναι αρκετά οξύμωρο το γεγονός ότι άλλος πέταξε «το μπαλάκι στην κερκίδα» και άλλος δέχεται τις βολές.
Οι καταγγελίες και οι αντιδράσεις που προκλήθηκαν στην κοινωνία μας, απευθύνονται σε λάθος αποδέκτες!».
Σήμερα, είναι αντιμέτωποι με μια τετελεσμένη κατάσταση εγκατάστασης προσφύγων, για την οποία ο αντιδήμαρχος εκτιμά ότι θα έπρεπε καταρχήν να είχε ενημερωθεί ο Δήμος και κατά δεύτερο να του δινόταν η δυνατότητα να καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις, στην οργάνωση αυτού του σχεδίου.
Ειδικότερα υποστηρίζει: «Σαφώς το προσφυγικό είναι εθνικό και ευρωπαϊκό ζήτημα και κανείς στη χώρα μας δεν μπορεί να αποφύγει την εμπλοκή.
Δεν μπορούμε να πούμε ότι δεν θέλουμε κανέναν στη γειτονιά μας... Υπάρχει ένα εθνικό σχέδιο διαχείρισής του, στο οποίο οφείλουμε να τοποθετηθούμε με ρεαλιστικές προτάσεις και όχι με ανεδαφικές απόψεις και λαϊκισμούς.
Οφείλουμε να βρούμε και να δώσουμε λύση, να συμβάλουμε στο εθνικό πρόβλημα και να το προσεγγίσουμε από την ανθρωπιστική του πλευρά.
Για να μπορέσουμε όμως να κάνουμε έναν σχεδιασμό προτάσεων και δράσεων θα πρέπει να έχουμε κάποιες απαντήσεις από την κυβέρνηση στα εξής ερωτήματα:
-Είναι ένα ζήτημα μηνών, ή ζήτημα που θα μας απασχολήσει για χρόνια;
-Αν ένας μεγάλος αριθμός παραμείνει στη χώρα μας, μπορεί να ενταχθεί και να συμβάλει στην εθνική οικονομία;
-Ποια χαρακτηριστικά θα πρέπει να έχουν οι πρόσφυγες (γνώσεις, δεξιότητες), ώστε να μπορέσουν να ενταχθούν στην απασχόληση;
-Τι είδους ανθρώπινο δυναμικό έχει ανάγκη κάθε τοπική οικονομία;
Υπάρχουν κριτήρια επιλογής περιοχών;
-Στο ενδεχόμενο μακροχρόνιας παραμονής, υπάρχει σχέδιο για την εκπαίδευση στην ελληνική γλώσσα και κουλτούρα ώστε η ένταξή τους να είναι ομαλή και να αποφευχθεί το φαινόμενο της γκετοποίησης;
-Και τι ενέργειες πρέπει να γίνουν, ώστε σε σύντομο χρονικό διάστημα να έχουμε ένα υγιές αποτέλεσμα συνύπαρξης και χρησιμότητας στις τοπικές κοινωνίες;
Μόνο αν έχουμε αυτές τις απαντήσεις μπορούμε να δομήσουμε ένα καλά συντονισμένο στρατηγικό σχέδιο.
Δυστυχώς μέχρι τώρα δεν τις έχουμε.
Εμείς όμως πρέπει σαν κοινωνία, σαν δήμος, να βρούμε τον τρόπο ώστε να διατηρήσουμε άρρηκτα τον κοινωνικό ιστό, να αποφύγουμε κινδύνους αλλοίωσης της κουλτούρας μας και της κοινωνίας μας, να βρούμε ανταποδοτικά οφέλη προς τους κατοίκους της περιοχής μας, να συμβάλλουμε με τη συμμετοχή μας στο εθνικό ζήτημα αλλά και στο ανθρωπιστικό έργο, το οποίο θα είναι βασισμένο σε προδιαγραφές που διασφαλίζουν
μια ομαλή προοπτική και ένα υγιές αύριο για όλους μας».
ΠΡΟΤΑΣΗ
Και καταλήγει: «Εκτιμώ ότι επιβάλλεται να συμφωνήσουμε όλοι σε μια πρόταση μακριά από αγκυλώσεις, που θα περιφρουρεί και θα δημιουργεί τις παραπάνω συνθήκες.
Ταυτόχρονα θα πρέπει να απαιτήσουμε από την κυβέρνηση, τη σωστή εφαρμογή της αναλογίας που προτάθηκε: 1/100, και να ισχύσει στις μικρές τοπικές κοινωνίες και στα χωριά.
Η πρότασή μου είναι να διερευνήσουμε και να καταγράψουμε τη δυνατότητα φιλοξενίας από ανάδοχες οικογένειες.
Να δούμε τη διαθεσιμότητα σε μικρές δομές φιλοξενίας, σε σχέση με την αναλογικότητα. Να προτείνουμε τον αριθμό των προσφύγων που μπορούμε να φιλοξενήσουμε και τις δεξιότητες που χρειαζόμαστε να έχουν, ώστε να συμβάλλουν στην τοπική κοινωνία, όπως π.χ. οικογένειες με ενασχόληση στον αγροτικό τομέα, που θα βοηθήσει στην ομαλή ένταξή τους στην κοινωνία.
Επίσης να αναλάβει ένας φορέας από την κάθε περιοχή, την παρακολούθηση της ένταξης, της εκπαίδευσης, της παροχής κοινωνικών υπηρεσιών… κ.α. στους πρόσφυγες, ώστε να δομήσουμε ένα σχέδιο πάνω σε σωστές βάσεις.
Τέλος στο πλαίσιο του σχεδιασμού, απαιτείται ενίσχυση των εκπαιδευτικών δομών, της δύναμης των Αστυνομικών Τμημάτων και φυσικά κονδύλι για ανταποδοτικά οφέλη στους κατοίκους των κοινωνιών».
ΛΕΝΑ ΚΙΣΣΑΒΟΥ
