* Το φεστιβάλ της ΚΝΕ έγινε κιόλας 45 χρονών. Πιστεύετε ότι συγκινεί ακόμη τα νέα παιδιά;
- Οι εικόνες από τα Φεστιβάλ και φέτος, με τους χιλιάδες νέους και νέες μέσα στις «κόκκινες πολιτείες» που στήνονται σε όλη τη χώρα, μόνο αισιοδοξία μπορούν να βγάζουν σε κάθε άνθρωπο που δεν βολεύεται με τη σημερινή κατάσταση. «Με τους αγώνες, τα όνειρα, τη δύναμή μας θα χτίσουμε έναν κόσμο λεύτερο, ανοιχτό, γεμάτο ελπίδα, τον Σοσιαλισμό» είναι το μήνυμα που στέλνει το φετινό φεστιβάλ.
Το Φεστιβάλ μας ανανεώνεται. Συγκινεί με το παρελθόν του και με το παρόν του. Γιατί πάντα ήταν δεμένο με τις ανησυχίες και τα προβλήματα της νεολαίας, γιατί πάντα με τις εκδηλώσεις του φωτίζει τον δρόμο για ένα αύριο χωρίς πολέμους, εκμετάλλευση, ανασφάλεια. Στήνεται για νέους από νέους που δεν το βάζουν κάτω και παλεύουν να γίνουν πράξη τα όνειρα της πλειοψηφίας της νεολαίας.
Η αντοχή του Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή στον χρόνο δεν είναι ούτε κάτι εύκολο, ούτε κάτι δεδομένο. Άλλωστε κι άλλες νεολαίες προσπάθησαν και προσπαθούν να κάνουν φεστιβάλ αλλά καταλήγουν γρήγορα στην ανυποληψία και σε άμαζες μαζώξεις. Πώς να πετύχουν αντίστοιχες διοργανώσεις των νεολαίων της ΝΔ ή του ΣΥΡΙΖΑ όταν τα κόμματά τους ως κυβερνήσεις χαντακώνουν το μέλλον και τα δικαιώματα της νεολαίας;
* Γενικότερα πάντως, συγκριτικά με το παρελθόν, οι πολιτικές νεολαίες, δεν διάγουν περίοδο άνθισης. Πού το αποδίδετε;
- Οι νεολαίες των αστικών κομμάτων είναι λογικό να μην μπορούν να εμπνεύσουν τη νέα γενιά. Αφού η πολιτική τους καταδικάζει τους νέους στην ανασφάλεια, την ανεργία, τη μετανάστευση, μετατρέπει τη μόρφωση σε ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα, το σχολείο σε εξεταστικό κέντρο. Η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, που προβλήθηκε σαν «κόμμα των νέων», αγνοείται. Στον αντίποδα η ΚΝΕ δυναμώνει, συνδέεται με χιλιάδες νέους και νέες, πρωτοστατεί στα μαθητικά συμβούλια, τους φοιτητικούς συλλόγους, τα σωματεία, σε κάθε μορφή συλλογικής οργάνωσης των μαθητών, φοιτητών, των νέων εργαζομένων και ανέργων. Η μεγάλη συμμετοχή νεολαίας στα φεστιβάλ μας είναι μία ακόμη απόδειξη.
Η ΚΝΕ μαχητικά αντιπαλεύει τη σχεδιασμένη προσπάθεια απαξίωσης και διαστρέβλωσης της συλλογικής δράσης προβάλλοντας τις αξίες και τις αρετές της προσφοράς, της ζωντανής συμμετοχής, της οργάνωσης, της αλληλεγγύης, της πραγματικής δημοκρατίας. Αρετές που το σύστημα, τα κόμματα και οι διάφοροι μηχανισμοί του προσπαθούν να συκοφαντήσουν, και να διαγράψουν από τη ζωή του λαού και της νεολαίας ως κάτι ξεπερασμένο και παλιομοδίτικο. Επιδιώκουν να βάλουν στη θέση τους τα κόμματα του διαδικτύου και του facebook, τα ηλεκτρονικά συνδικάτα, την ψηφιακή δήθεν δημοκρατία, με στόχο οι εργαζόμενοι και οι νέοι αποξενωμένοι από την ενεργητική συμμετοχή και δράση, να περιορίζονται σε ρόλο «follower», που το πολύ-πολύ θα εκφράζουν τη γνώμη τους με «likes» στο διαδίκτυο.
* Οι φοιτητικοί σύλλογοι έως και ανύπαρκτοι, στη Λάρισα τουλάχιστον, τα εργατικά σωματεία δεν φημίζονται για τη μαζικότητά τους. Κι ας φουντώνουν τα προβλήματα. Τι έφταιξε;
- Την περσινή χρονιά εκατοντάδες σπουδαστές του ΑΤΕΙ Λάρισας έδωσαν ένα μεγάλο αγώνα διεκδικώντας την ουσιαστική αναβάθμιση των σπουδών τους κόντρα στα σχέδια τής τότε κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που σήμερα εφαρμόζει η ΝΔ. Στις φοιτητικές εκλογές οι ίδιοι σπουδαστές ανέδειξαν πρώτη δύναμη την Πανσπουδαστική, την παράταξη που στηρίζει η ΚΝΕ, δίνοντας νέα πνοή στους συλλόγους που η πλειοψηφούσα μέχρι τότε ΔΑΠ είχε καταδικάσει στην αδράνεια και τον εκφυλισμό, στην ανυπαρξία όπως λέτε. Αντίστοιχα στο εργατικό κίνημα το ΠΑΜΕ δίνει έναν μεγάλο αγώνα για να πεταχτούν έξω από τα συνδικάτα και τη ΓΣΕΕ οι νόθοι και οι εργοδότες που έχουν κάτσει στον σβέρκο των εργαζομένων, συνυπογράφουν κάθε αντεργατικό μέτρο των κυβερνήσεων και μας ζητάνε να χαμογελάμε για τα 300 ευρώ μισθό, όπως η ανεκδιήγητη «συνδικαλίστρια» και διευθύντρια γνωστής αλυσίδας σούπερ μάρκετ. Ο αγώνας λοιπόν για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και την αναζωογόνηση των φοιτητικών συλλόγων είναι μονόδρομος για να μαζικοποιηθούν τα σωματεία και οι σύλλογοι, για να εμπιστευτούν οι εργαζόμενοι, οι φοιτητές τη δύναμή τους. Αυτή την προοπτική τρέμουν οι κυβερνήσεις, ο ΣΕΒ και οι επιχειρηματικοί όμιλοι, γι’ αυτό επιχειρούν με τον νέο συνδικαλιστικό νόμο να βάλουν το εργατικό κίνημα στον γύψο. Η επίκληση στις «πλειοψηφίες που δε συμμετέχουν στην προκήρυξη απεργιών» από όσους εκλέγονται κυβερνήσεις από τη μειοψηφία του ελληνικού λαού είναι η στάχτη στα μάτια για να κρύψουν ότι με τα νέα εμπόδια στην κήρυξη απεργιών, το φακέλωμα των συνδικαλισμένων εργατών στόχο έχουν να αφαιρέσουν ένα σημαντικό όπλο που έχει η εργατική τάξη για να υπερασπιστεί το δίκιο της.
* Η πληγή χαίνουσα το brain drain, πώς νομίζετε στην ΚΝΕ ότι μπορεί να αντιμετωπιστεί;
- Πρέπει να συμφωνήσουμε πως για να αντιμετωπιστεί σημαίνει ότι εδώ θα μπορούν όλοι οι νέοι επιστήμονες να συμβάλλουν με τις γνώσεις τους, την επιστήμη τους, την έρευνά του στη βελτίωση της ζωής του λαού.
Αντί γι’ αυτό οι σημερινοί ερευνητές και επιστήμονες δουλεύουν με μπλοκάκι, με ημερομηνία λήξης, ενώ η ΕΕ και τα κόμματά τους την ίδια ώρα που κλαίνε για το brain drain έχουν κάνει ευαγγέλιο τη λεγόμενη «κινητικότητα» που σημαίνει συνεχείς εναλλαγές επαγγελμάτων, κλάδων ακόμα και χώρας, ανάλογα με το πώς συμφέρει το κεφάλαιο.
Το πραγματικό brain gain σημαίνει η επιστήμη και η έρευνα να απαλλαχτεί από τα σημερινά ασφυκτικά δεσμά, να απελευθερωθεί και να υπηρετήσει μία διαφορετική οργάνωση της κοινωνίας και της οικονομίας που θα λειτουργεί με κίνητρο την κάλυψη των λαϊκών αναγκών και όχι τα κέρδη μίας χούφτας μετόχων.
* Αντιταχθήκατε στην κατάργηση του Ασύλου, η κυβέρνηση όμως το ψήφισε. Κι άνοιξε τη συζήτηση για τη βάση του 10 στα Πανεπιστήμια για τους σημαιοφόρους στα Δημοτικά. Εσείς τι αντιτείνετε σ’ αυτά;
- ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ θα τσακωθούν για τους σημαιοφόρους στα Δημοτικά και για πολλά ακόμα, αλλά και οι δύο σηκώνουν τη σημαία των ταξικών φραγμών στην εκπαίδευση, έχοντας βάλει ο καθένας το λιθαράκι του να αποτελεί η μόρφωση σήμερα ένα πανάκριβο «εμπόρευμα» αντί για καθολικό δικαίωμα. Ένα εκπαιδευτικό σύστημα που είναι κυριολεκτικά «κάτω από τη βάση» των αναγκών στη μόρφωση μαθητών και φοιτητών, στα απαραίτητα εφόδια που προσφέρει για την πορεία της ζωής τους.
Πακέτο μ’ αυτή την πολιτική πάντα πάει και η ένταση της καταστολής. Η κυβέρνηση της ΝΔ, με πρόσχημα την ανομία και τη δράση συμμοριών, που όλοι γνωρίζουν ότι δεν είναι «προνόμιο» των ΑΕΙ αλλά απασχολούν όλη την κοινωνία, και που έτσι και αλλιώς θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν με το προηγούμενο πλαίσιο, νομοθέτησε μέσα στο κατακαλόκαιρο την κατάργηση του ακαδημαϊκού ασύλου. Σ’ ένα πανεπιστήμιο που παρέχει πλήρη ασυλία στα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα για να κάνουν τις μπίζνες τους δεν χωράνε οι φοιτητικές διεκδικήσεις για δωρεάν σπουδές, ολόπλευρη μόρφωση, πτυχία με αξία και δουλειά με δικαιώματα. Λογαριάζουν όμως χωρίς τον ξενοδόχο, χωρίς τους αγώνες των φοιτητών και του λαού.
Σ’ αυτόν τον αγώνα πρωτοστατεί και θα συνεχίσει να το κάνει το ΚΚΕ, για να είναι τα πανεπιστήμια κέντρα θεωρητικής ανάπτυξης της έρευνας και των επιστημών, ελεύθερης διακίνησης ιδεών, ελεύθερης άσκησης του φοιτητικού συνδικαλισμού μέσα από τις οργανωμένες διαδικασίες του φοιτητικού κινήματος.
Ζ.
