* Κυρία Κιμπούρη, είστε μια πετυχημένη επιστήμονας στον ιατρικό χώρο. Με ποια κριτήρια αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την Αυτοδιοίκηση;
- Πριν ακριβώς ένα χρόνο, ανήμερα την Κυριακή του Θωμά, ψηλάφησα έναν όγκο στο στήθος μου. Έκτοτε και μέχρι πριν ένα μήνα, μπήκα σε μια ατελείωτη διαδικασία χημειοθεραπειών, χειρουργείων, ακτινοβολιών. Αισθάνθηκα τι θα πει να είσαι πραγματικά ανήμπορος. Γνώρισα τι σημαίνει να είσαι απόλυτα εξαρτημένος. Παρακολούθησα το σώμα μου να παιδεύεται, τα νύχια και τα μαλλιά μου να πέφτουν. Είδα τον εαυτό μου να μην μπορεί να ανοίξει ένα μπουκάλι νερό, την πόρτα ενός αυτοκινήτου ή το παράθυρο του δωματίου μου. Κοιτούσα μια σκάλα και αναρωτιόμουν αν θα καταφέρω να την ανέβω κι αν ναι, πόση ώρα θα χρειαστώ. Εγώ σε όλη αυτή τη διαδικασία είχα την τύχη να έχω κοντά μου ανθρώπους που όχι μόνο ήθελαν αλλά και μπορούσαν να με βοηθήσουν. Είχα επίσης την τύχη να έχω ιατροφαρμακευτική κάλυψη, το πλεονέκτημα να γνωρίζω τον ιατρικό χώρο, και το ευτύχημα μιας ψυχοσύνθεσης που με βοήθησε απίστευτα στη διαχείριση της κατάστασης. Συχνά όμως στο διπλανό κρεβάτι βρισκόταν κάποιος που του έλειπε κάτι από αυτά που εγώ είχα. Υπήρχαν άνθρωποι που χρειαζόντουσαν συμπαράσταση, μια καλή κουβέντα, κάποιον να τους εξηγήσει, να τους δώσει δύναμη, μια σωστή συμβουλή, να τους προτείνει έναν καλό γιατρό ή να τους κατευθύνει στη σωστή επιλογή θεραπείας. Μέσα απ’ όλη αυτή την ταλαιπωρία έμαθα να εκτιμώ βαθύτατα τη βοήθεια που μου προσφέρθηκε αλλά και να αισθάνομαι την ανάγκη να προσφέρω με τη σειρά μου σε όσους είχαν κάτι λιγότερο από ό,τι εγώ. Αν με ρωτήσει κανείς ποιες στιγμές θυμάμαι από αυτά που έζησα θα του αναφέρω εκείνες που έκανα κάποιους άλλους να χαμογελάσουν, να νιώσουν καλύτερα, να πάρουν δύναμη και να συνεχίσουν πιο δυνατοί. Για μένα το γεγονός ότι στις 28 Ιανουαρίου έκανα την τελευταία χημειοθεραπεία και τώρα κάνω προεκλογικό αγώνα αποδεικνύει ότι ο άνθρωπος έχει απεριόριστες δυνατότητες και ελπίζω αυτό να παραδειγματίσει και να δώσει δύναμη σε πολλούς συνανθρώπους μου.
* Πώς θα μπορούσατε να βοηθήσετε, προσφέροντας στον τομέα της υγείας;
- Για πολλά χρόνια λόγω της ενασχόλησής μου σαν επιστημονική συνεργάτης στη μονάδα σπίλων και μελανώματος του νοσοκομείου «Ανδ. Συγγρός», είχα απέναντί μου ασθενείς στους οποίους ανακοίνωνα το πρόβλημα. Ξαφνικά μια μέρα βρέθηκα εγώ από την πλευρά ενός γραφείου, στο οποίο δεν ήμουν αυτή που έλεγε, αλλά αυτή που άκουγε την κακή είδηση. Όταν αυτό συμβεί μπαίνεις σε μια διαδικασία να δεις την υγεία τόσο σε προσωπικό, όσο και σε συλλογικό επίπεδο και πιο αναλυτικά αλλά και (ας μου επιτραπεί η έκφραση) πιο ολοκληρωμένα. Σαν ασθενής πλέον γνώρισα πάρα πολλούς ανθρώπους που στο διπλανό κρεβάτι έκαναν τη δική τους θεραπεία. Για εκείνους ήμουν μία από αυτούς σαν συμπάσχουσα ασθενής, αλλά λόγω της ιδιότητας του γιατρού και μια από τους άλλους. Έβλεπα στα μάτια τους την πεποίθηση αλλά και την ελπίδα ότι μπορούσα να τους βοηθήσω. Να τους βοηθήσω να καταλάβουν την αρρώστια. Να διαλέξουν τον καλύτερο γιατρό. Να επιλέξουν το σωστότερο επόμενο βήμα. Ήθελαν να αντλήσουν από εμένα γνώση, συμβουλή αλλά και δύναμη, γιατί στα μάτια τους η ταυτόχρονη ιδιότητα ασθενούς/γιατρού με έχρηζε κατάλληλη. Μέσα από όλη αυτήν τη διαδικασία κατανοώ πλέον πολύ καλύτερα το πώς θα μπορούσα να βοηθήσω προσφέροντας στον τομέα της υγείας, όχι μόνο σαν γιατρός αλλά και μέσα από τα κοινά. Και όχι μόνο το κατανοώ αλλά και το επιθυμώ βαθύτατα.
* Και γιατί με τον συνδυασμό του Κώστα Αγοραστού;
- Θεωρώ ότι η ομάδα του περιφερειάρχη μας Κώστα Αγοραστού έχει τη δυνατότητα αλλά και το όραμα να προσφέρει τα μέγιστα στο κομμάτι της υγείας. Έχει ήδη επενδύσει μεγάλα ποσά αλλά και έχει εξασφαλίσει ακόμη μεγαλύτερα κονδύλια προκειμένου να προσφέρει στη Θεσσαλία επάρκεια, αυτονομία και καινοτομία.
Με τη βοήθεια ανθρώπων από τον χώρο της υγείας, που έχουν εμπειρία από τη λειτουργία μονάδων υγείας, ιατρείων αλλά και νοσοκομείων πιστεύω ότι θα καταφέρει άριστα να βοηθήσει σε όλους τους τομείς που χρειάζονται αναβάθμιση, ώστε να καλύπτονται όλες οι ανάγκες του Θεσσαλικού πληθυσμού με τον πιο άρτιο τρόπο.
* Ποιες εντυπώσεις αποκομίσατε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου;
- Μέσα από τον προεκλογικό αγώνα ήρθα πιο κοντά και με θέματα εκτός του τομέα της υγείας. Μίλησα με κόσμο για προβλήματα αγροτικά, οδοποιίας, μετακίνησης. Άκουσα από το «δεν έχουμε φωτισμό στον δρόμο» μέχρι το «μας αγοράζουν με συμβόλαια τα καπνά κοψοχρονιάς» και συνειδητοποίησα πόσο σημαντικό είναι μέσα από την ενασχόληση με τα κοινά, να βγαίνει κανείς από τον μικρόκοσμό του και να μελετά σφαιρικά τις ανάγκες μιας ολόκληρης κοινωνίας, γιατί τελικά κάθε πρόβλημα που εμείς νομίζουμε ότι αφορά μόνο κάποιον άλλον, πρέπει να αντιμετωπίζεται σφαιρικά γιατί αποτελεί πρόβλημα του συνόλου.
* ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΙΜΠΟΥΡΗ
Η Κωνσταντίνα Κιμπούρη γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Μετά την αποφοίτησή της υπηρέτησε το αγροτικό της (υπηρεσία υπαίθρου) στο περιφερικό ιατρείο Κέας (Τζιά). Κατά τον χρόνο της ειδικότητάς της στην Παθολογία εργάστηκε στο 251 ΓΝΑ. Στη συνέχεια εργάστηκε στην πανεπιστημιακή δερματολογική κλινική Biedersteiner Klinik der TU München του τεχνικού πανεπιστημίου του Μονάχου, όπου εκτός από δερματολογία ξεκίνησε και διδακτορική διατριβή. Ακολούθως δούλεψε στο τμήμα πλαστικής χειρουργικής του Klinikum München Bogenhausen στο Μόναχο Γερμανίας.
Την ειδικότητα της Δερματολογίας-Αφροδισιολογίας ολοκλήρωσε μετά από την επιστροφή της στην Ελλάδα στο Νοσοκομείο «Ανδ. Συγγρός» στην Αθήνα. Διατηρεί από το 2009 ιατρείο στη Λάρισα, ενώ υπήρξε επιστημονική συνεργάτης της μονάδας σπίλου και μελανωμάτων του Νοσοκομείου «Ανδ. Συγγρός» από το 2008 μέχρι το 2018.
Διετέλεσε επί μια διετία γενική γραμματέας και επί μία διετία αντιπρόεδρος της επαγγελματικής ένωσης Ελλήνων δερματολόγων αφροδισιολόγων (ΕΕΕΔΑ). Είναι συνεργάτης του ΙΑΣΩ Θεσσαλίας και μέλος του ΔΣ της ελληνικής αντικαρκινικής εταιρείας παραρτήματος Λάρισας. Μιλά αγγλικά, γερμανικά, γαλλικά και ισπανικά.
Είναι παντρεμένη με τον Κυριάκο Σπηλιόπουλο, επίκουρο καθηγητή Καρδιοχειρουργικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και έχει μία κόρη 17 ετών.
