Γελάει όταν γίνεται η σύγκριση με το όνομα και πλέον το έχει συνηθίσει. Ευγενικός, καλοπροαίρετος και πράος. Στα 40 του χρόνια ο Ταϊβανέζος δείχνει πως έχει δει πολλά και ετοιμάζεται για άλλα τόσα.
Και πώς να μην έχει δει, αφού εδώ και τρεισήμισι περίπου χρόνια έχει ξεκινήσει τον γύρο του κόσμου με το ποδήλατό του. Ναι, καλά διαβάσατε. Εμπνεύστηκε από ένα βιβλίο, έκανε προετοιμασία ετών, μάζεψε περίπου 10.000 δολάρια και έφυγε. Πήγε με αεροπλάνο στην Αλάσκα και ξεκίνησε. Καναδά, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, Μεξικό και όλη τη Λατινική Αμερική. Έφτασε μέχρι τη γη του πυρός, ανέβηκε πάλι ψηλά και πήρε το αεροπλάνο για Ευρώπη. Ξεκίνησε από Πορτογαλία, πέρασε από Ισπανία και αφού διέσχισε τόσα κράτη μπήκε στην Ελλάδα. Το Σάββατο βράδυ τον φιλοξένησε ο Θωμάς Γκανούρης. Παλιός πυροσβέστης και φιλάνθρωπος. Εκεί τον συναντήσαμε, στην οδό Δράμας, λίγο πριν συνεχίσει για Κατερίνη, Θεσσαλονίκη, Τουρκία, Ισραήλ και μετά πέρασμα για Αφρική.
Μέχρι στιγμής έχει χαλάσει όλα κι όλα 500 δολάρια και ζητάμε να μας το εξηγήσει.
«Κοιμάμαι στη σκηνή μου, κυρίως σε βενζινάδικα. Κάποιες φορές με φιλοξενούν στην Πυροσβεστική, άλλες σε ποδηλατικούς συλλόγους και άλλες όπως τώρα στη Λάρισα, σε ανθρώπους που απλά με εμπιστεύονται» γελάει κάτω από τον ανοιξιάτικο ήλιο και το απολαμβάνει. Τρέφεται κυρίως με νούντλς της στιγμής. Αυτά δηλαδή που τα μαγειρεύεις απλά με ζεστό νερό. Όμως τρώει και κρέας όταν μπορεί και φυσικά από ψάρι επιλέγει τον τόνο.
Δεν μπορεί να ξεχάσει τις κρύες νύχτες της Αλάσκας, τις αρκούδες που έβλεπε, τα κογιότ αλλά και τα πανέμορφα μέρη που αντίκρισε. Σου μιλάει για εμπειρίες και νιώθεις άδειος, λίγος και μικρός.
«Η μητέρα μου μόλις άκουσε πως θα το κάνω με πέρασε για τρελό» μα εκείνος δεν το πολυσκέφτηκε. Φόρεσε μια μπλούζα με σύνθημα «Go or die» και ξεκίνησε. Επέλεξε το πρώτο.
Σπούδασε μηχανικός και δούλευε στη χώρα του. Τον ενοχλούσε όμως ο τρόπος ζωής που επέλεγαν οι περισσότεροι γύρω του. «Οι περισσότεροι νοιάζονταν για την εικόνα προς τα έξω. Δεν τους ενδιέφερε αυτό που θέλουν μέσα τους». Εκείνος ήθελε αυτό. Απέρριψε μια καλή δουλειά και έφυγε.
Στα πρακτικά ζητήματα τώρα, έβαλε στα μπαγκάζια του τα απαραίτητα και έφυγε. Κάνει περίπου 100 χιλιόμετρα την ημέρα. Υπολογίζει πως, εφόσον πάνε όλα καλά, θα ολοκληρώσει το ταξίδι του και θα επιστρέψει στη χώρα του.
Αναπολεί τους ποδηλατόδρομους της Ολλανδίας και θυμάται πως μια φορά του έκλεψαν ακόμα και το ποδήλατο αλλά το βρήκαν έγκαιρα.
Εξηγεί πως το ταξίδι θα γίνει πολύ πιο δύσκολο από τη στιγμή που θα μπει στην Αφρική, λόγω απαραίτητων εγγράφων σε κάθε αλλαγή χώρας. Δεν ξέρει πώς θα εξελιχθεί, μα θα το ζήσει κι αυτό.
Έχει περάσει από τα μεγαλύτερα μνημεία του κόσμου, όμως δείχνει τον κ. Θωμά Γκανούρη και εξηγεί πως τα σημαντικότερα του ταξιδιού είναι οι άνθρωποι.
Του Κώστα Γκιάστα
Φωτ. Κώστας Τσάντζος
