Ίσως είναι ένα ακόμη κορίτσι – «διαμαντάκι», «απόδημη» Λαρισαία, που διαπρέπει στο εξωτερικό και οι Λαρισαίοι (…και γιατί όχι και οι Ελασσονίτες) θα πρέπει να νιώθουν υπερήφανοι.
Η 21 ετών αθλήτρια ξεκίνησε να ταξιδεύει και να διαγωνίζεται στον Χοροαθλητισμο εκτός Ελλάδας σε ηλικία μόλις 15 ετών και αφού τελείωσε το σχολείο σε ηλικία μόλις 18 ετών μετακομίζει με τον χορευτικό παρτενέρ της στην Ουγγαρία-Ρουμανία ως προπονητική τους βάση. Ένα χρόνο αργότερα, λόγω της ενεργής τους αγωνιστικής καριέρας και των αξιοσημείωτων αποτελεσμάτων τους σε μεγάλους διαγωνισμούς ανά την Ευρώπη, τους γίνεται πρόταση να διαγωνιστούν και στην Αμερική. Αυτή τη στιγμή διδάσκουν στις μεγαλύτερες σχολές χορού franchise στον κόσμο 'Fred Astaire' στο Χιούστον, Τέξας και δεν σταματούν την αγωνιστική τους καριέρα κατακτώντας τρομερές διακρίσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες!
Η Φωτεινή Παγγέα βρέθηκε πρόσφατα στη Λάρισα και η επίσκεψή της ήταν και η αφορμή για μια σύντομη «κουβέντα» μαζί της.
Η ίδια, μιλά στην «ΕτΔ» «από καρδιάς» για όλα αυτά που κάνει ως δασκάλα και αθλήτρια χορού και παθιασμένη με τον χορό «ξεδιπλώνει» τα «πιστεύω» της, μη κρύβοντας τις ευαισθησίες της και την ποιότητα του χαρακτήρα της.
* Φωτεινή, πότε ανακάλυψες ότι ο χορός είναι τόσο σημαντικός για εσένα;
- Ξεκίνησα με μπαλέτο σε ηλικία 5 ετών. Άρχισα να δίνω τα πτυχία μου και να βλέπω τη λογική, μαθηματικά, φυσική πίσω από τον χορό. Αργότερα σε ηλικία 10 ετών ήρθα σε επαφή με τους Λάτιν χορούς και ανακάλυψα την αξία του ρυθμού και…πως όλα στο σύμπαν «χορεύουν» στο δικό τους «τέμπο». Σε ηλικία 10 ετών άρχισα μια μεγαλύτερη γκάμα χορών: χιπ-χοπ, σύγχρονο, οριεντάλ, ευρωπαϊκούς και ανακάλυψα την ποικιλία έκφρασης και κίνησης που προσφέρει! Κάνοντας σόου και διαγωνισμούς έμαθα την αξία της στιγμής και ταξίδεψα μαθαίνοντας νέες ξένες γλώσσες και κουλτούρες. Ο χορός ήταν πάντα ένα πολύ σημαντικό κομμάτι στην εξέλιξή μου, αλλά αν έχω να επιλέξω μία στιγμή, ήταν όταν άρχισα χοροαθλητισμό. Μέχρι και σήμερα καθημερινά αγαπώ όλο και περισσότερο το επάγγελμά μου διότι είναι τόσο πολυδιάστατο, έχει τόσα να προσφέρει ψυχολογικά, κοινωνικά, σωματικά, διανοητικά και κάθε μέρα σε αναπτύσσει σε ένα καλύτερο χορευτή και σε μια καλύτερη οντότητα.
* Ποια η πορεία σου στον Χοροαθλητισμό; Από πού ξεκίνησες και πού βρίσκεσαι τώρα;
- Αγωνιστικά, ξεκίνησα χορό στα 10 χρόνια μου χορεύοντας σε ομάδα All Ladies Juvenile με την ‘Dance Club Larisa’. Δημιουργήσαμε μια πολύ ταλαντούχα ομάδα τα ‘Bond Girls’ που με προπονητές την Έφη Γιανναράκη και τον Richard Szilagyi, όλες μαζί 6 αθλήτριες ήμασταν Πρωταθλήτριες και Κυπελλούχες Ελλάδος επί 4 χρόνια και αήττητες σε κάθε διαγωνισμό. Πήραμε μέρος και στο ‘Ελλάδα έχεις Ταλέντο’ φθάνοντας έως και τον Live τελικό που ήταν μια συναρπαστική εμπειρία. Άρχισα να χορεύω αγωνιστικά και σε ζευγάρι με παρτενέρ από τη Θεσσαλονίκη τον Βαγγέλη Παράσχο, όπου ξεκινήσαμε να αγωνιζόμαστε και στο εξωτερικό, εκπροσωπώντας τη χώρα μας ακόμα και στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα στην Ισπανία. Αργότερα ξεκίνησα να διδάσκω χορό σε 3 διαφορετικές σχολές χορού και ξεκίνησα να χορεύω με τον Richard Kaszas από Ουγγαρία-Ρουμανία και μετά από ένα χρόνο μετακόμισα εκεί ως προπονητική βάση στα 18 μου και αγωνιζόμασταν ενεργά σε όλη την Ευρώπη. Αυτή τη στιγμή ο Richard είναι ο παρτενέρ μου στη ζωή και στον χορό και εδώ και 2 χρόνια έχουμε μετακομίσει μαζί στην Αμερική, όπου διδάσκουμε στις μεγαλύτερες σχολές χορού franchise ‘Fred Astaire’ στο Χιούστον, είμαστε στους 10 καλύτερους καθηγητές, πρωταθλητές Αμερικάνικου Ρυθμού σε όλη την πολιτεία και έχουμε πολύ καλές αξιοσημείωτες επιδόσεις σε πολλές μεγάλες χορευτικές διοργανώσεις.
* Ποιοι οι στόχοι σου ως δασκάλα, αθλήτρια και άνθρωπος;
- Πραγματικά να αλλάξω τον κόσμο μέσω του χορού. Όσο μπορώ, αλλά το πιστεύω ακράδαντα ότι η δύναμη του χορού είναι τεράστια. Πρωταρχικά, εξελίσσοντας τον εαυτό μου καθημερινά και τις δυνατότητές μου να συνεχίσω να αγωνίζομαι ενεργά σε υψηλό επίπεδο και να βελτιώνομαι χορευτικά και υπαρξιακά. Μέσω του παραδείγματός μου ευελπιστώ να επηρεάζω θετικά τους μαθητές μου ώστε να ξεπερνούν τα όριά τους, να ανοίγουν τους ορίζοντές τους και να ανακαλύπτουν νέους τρόπους να εκφράσουν συναισθήματα και να ξεφεύγουν από την καθημερινότητα, μέσω του χορού. Ο πλανήτης μας θα ήταν ένα καλύτερο μέρος αν όλοι χορεύαμε, μέσω του χορού μετουσιώνεσαι και χάνεσαι στη στιγμή και εύχομαι ο κάθε άνθρωπος να έχει κάποιο άθλημα ή δραστηριότητα που μπορεί να το νιώσει αυτό.
* Τι θα ήθελες να μοιραστείς με τους κατοίκους της πόλης που μεγάλωσες και τους αναγνώστες της «ΕτΔ»;
- Να κυνηγούν τα όνειρά τους. Ποτέ δεν είναι αργά και κανένα όνειρο δεν είναι άπιαστο. Ποιος θα το πίστευε ότι θα καταφέρω να κάνω το πάθος μου επάγγελμα και ότι θα βρίσκομαι Αμερική, το ήθελα τόσο πολύ όμως που έγινε πραγματικότητα! Νέοι γονείς, ωθήστε τα παιδιά σας από μικρή ηλικία να δοκιμάζουν ποικιλία δραστηριοτήτων ώστε να συνειδητοποιήσουν τις δυνατότητές τους, να ανακαλύψουν τα ταλέντα τους και το πάθος τους. Η ζωή δεν είναι μονόδρομος και υπάρχουν τόσες πολλές επιλογές σε κάθε τομέα. Όλοι μας είμαστε καλοί σε κάτι αλλά αν δεν δοκιμάσουμε, προσπαθήσουμε, αποτύχουμε, δεν θα το ανακαλύψουμε ποτέ.
* Τι θα ευχόσουν και τι ίσως θα συμβούλευες για τη νέα γενιά αθλητών;
- Για όλους τους νέους αθλητές, καλλιτέχνες θέλω να μοιραστώ πως ήμουν πολύ καλή μαθήτρια στο σχολείο και χρειάζεται να είσαι πολύπλευρος και να κρατάς ισορροπίες αλλά διαπιστώνω πως ο αθλητισμός είναι το μεγαλύτερο «πανεπιστήμιο ζωής» με τόσα που έχει να σου διδάξει. Η ζωή δεν περιορίζεται στις πανελλήνιες, στα σχολικά μαθήματα και στην πόλη όπου μεγάλωσες, οτιδήποτε και αν αγαπάς υπάρχουν άνθρωποι, τόπος και τρόπος να το υλοποιήσεις.
* Φωτεινή, καλή συνέχεια και πολλές επιτυχίες σε ό,τι δημιουργείς, σχεδιάζεις και ονειρεύεσαι…
- Εγώ θέλω να σας ευχαριστήσω θερμά για την κουβέντα μας και για τον χρόνο σας. Και βέβαια ιδιαίτερα «ευχαριστώ» στην εφημερίδα της πόλης μου, την «Ε», και τις φιλόξενες σελίδες της.
ΕΛΑΣΣΟΝΑ (Γραφείο «Ε»)
Του Γιάννη Μουκίδη
