Το 1890 εξέδωσε το περιοδικό «Η Φύσις» που κυκλοφόρησε μέχρι το 1914, αρχικά ως εβδομαδιαίο και αργότερα ως δεκαπενθήμερο έντυπο. Στην ύλη του περιλαμβάνονταν εκλαϊκευμένες επιστημονικές ανακαλύψεις, θέματα που προσέγγιζαν ζητήματα εσωτερικής φιλοσοφίας και πνευματισμού, ταξιδιωτικές εντυπώσεις καθώς και πολιτιστικές και λογοτεχνικές ειδήσεις. Διετέλεσε μέλος της «Εταιρείας Φίλων του Λαού» και πρόεδρος του «Συνδέσμου Περιοδικού Τύπου Αθηνών». Στις αρχές της δεκαετίας του 1920 συνεργάστηκε με την εφημερίδα των Αθηνών «Σκριπ», δημοσιεύοντας ποικίλα άρθρα εγκυκλοπαιδικού ενδιαφέροντος. Απεβίωσε στην Αθήνα στις 10 Απριλίου 1926 σε ηλικία 75 ετών και κηδεύθηκε την επομένη από τον ιερό ναό του Αγίου Διονυσίου (Καθολικών). Με την σύζυγό του Ερμιόνη απέκτησαν τέσσερα τέκνα: τον Ανδρέα, τον Κωνσταντίνο, την Αντιγόνη και την Ισμήνη. Ο Φραγκίσκος Πρίντεζης πραγματοποίησε το καλοκαίρι του 1911 ένα ταξίδι αναψυχής στη Θεσσαλία και δημοσίευσε τις αναμνήσεις του (σε συνέχειες) στο προαναφερθέν περιοδικό [1]. Παρακάτω παραθέτουμε τις εντυπώσεις του από τη Λάρισα, διατηρώντας τη γλωσσική υφή του πρωτότυπου κειμένου [2]:
«Εις Λάρισσαν εφθάσαμεν το εσπέρας μετά αρκετά ευχάριστον σιδηροδρομικόν ταξείδιον και αν δεν είχομεν να παλαίσωμεν προς την επικρατούσαν κατά την εποχήν ταύτην θερμήν κατάστασιν της ατμοσφαίρας και τας καυστικάς επιθέσεις των καθέτων ακτίνων του ηλίου το ταξείδιόν μας τούτο θα ήτο πλέον ευάρεστον και απολαυστικόν. Περί την τετάρτην και ημίσειαν ώραν διήλθομεν εκ νέου του Βελεστίνου, ένθα παραμείναμεν περί την ημίσειαν ώραν και την εβδόμην ευρισκόμεθα προ του σταθμού της Λαρίσσης. Η Λάρισσα κείται εις το βάθος ευρείας σπαρτοφόρου πεδιάδος παρά τον Πηνειόν ποταμόν και πλησίον της μεγάλης οροσειράς του Ολύμπου, της χωριζούσης ημάς από της Τουρκίας.
Η Λάρισσα από της προσαρτήσεως κατέστη η επισημοτέρα πόλις της Θεσσαλίας και έδρα της κινήσεως και ενεργείας. Ενταύθα διαμένει και ο περισσότερος στρατός. Κατέστη δε βαθμηδόν ωραία πόλις με μεγάλας οικοδομάς και κέντρα, το δε θέρος είναι ευάρεστος διαμονή. Πολλοί ήδη εξ Αθηνών σιδηροδρομικώς αυθημερόν προσέρχονται όπως επισκεφθώσιν την πόλιν και τα Τέμπη, φημιζόμενα διά την φυσικήν αυτών θέσιν και καλλονήν. Ξενοδοχεία, ζυθοπωλεία, και καφενεία έχει καλά και ευπρόσωπα εν τη μεγάλη εκτεταμένη πλατεία της πόλεως, ένθα καθ’ εκάστην παιανίζει η μουσική, περιπάτους δε αξιολόγους εν τη προς το Αλκαζάρ πέραν του Πηνειού εξοχή, όπου πολύς κόσμος συχνάζει κατά το θέρος προς το εσπέρας. Η Λάρισσα με την μέλλουσαν συγκοινωνίαν αυτής μετά της Θεσσαλονίκης και Ευρώπης ελπίζεται ότι θέλει καταστή ωραιοτέρα και μεγαλειτέρα, καθόσον και εμπορικώς και κοινωνικώς θέλει μεγάλως ωφεληθή.
Την Θεσσαλίαν ήδη απασχολεί ζωτικώς το αγροτικόν ζήτημα, όπερ διά της προσθήκης ειδικού άρθρου εν τω νέω Συντάγματι, καθ’ ό επιτρέπεται η απαλοτρίωσις κτημάτων, θέλει πολύ ανακουφίση την γεωργίαν και τους αγρότας. Πάντες δε μετ’ ανυπομονησίας αναμένουσι παρά της νύν ανορθωτικής Κυβερνήσεως την υποβολήν και ψήφισιν του σχετικού νομοσχεδίου εν τη νέα συνόδω, καθ’ ό θέλει κανονισθή ο τρόπος της απαλοτριώσεως και διανομής των κτημάτων. Τρέφουσι δε μεγάλην πεποίθησιν πάντες εις την Κυβέρνησιν του κ. Βενιζέλου, ότι θέλει κατορθώση τούτο, ως υπεσχέθη. Έτερον ζήτημα, όπερ επίσης απασχολεί τους θεσσαλικούς πληθυσμούς και το οποίον θεωρούσι ζωτικώτατον, είναι και ο καταργηθείς υπό της Επαναστάσεως νόμος περί αλευροπιτύρων όν θεωρούσιν ευεργετικώτατον και εύχονται να μη επαναφέρη, ως ελέχθη, η νυν Κυβέρνησις. Τουτέστι να μη επιτρέπεται η εξαγωγή εις Αμβούργον διότι απεδείχθη, ότι η Ελληνική αλευροβιομηχανία δεν δύναται να εξαγάγη άλευρα ως εκ του υπερόγκου δασμού της εισαγωγής εις το εξωτερικόν, διότι ζημιώνεται το δημόσιον εκ του επιστρεφομένου δασμού.
Πλησίον της Λαρίσσης εις δίωρον περίπου απόστασιν και εις θέσιν Χασάμπαλη κείνται τα περίφημα λατομεία του Άτραγος, τα αρχαιότερα της Ελλάδος αφ’ ότου ανεκαλύφθη ο χάλυψ, τα οποία νυν εκμεταλλεύεται η Αγγλική Εταιρεία των μαρμάρων υπό την διεύθυνσιν του κ. Ηλ. Ουρέτ. Υποδιευθυντής δε τυγχάνει ο ημέτερος φίλος κ. Ιούλιος Βιανέλλης, όστις είναι και υποπρόξενος της Ιταλίας εν Λαρίσση. Τα λατομεία ταύτα θεωρούνται μεγάλης αξίας και πολύτιμα, κατατάσσονται δε τα μάρμαρα αυτών εις την τάξιν των οφιτικών λίθων. Εξαγωγή όμως δεν γίνεται μεγάλη, ένεκα της υπερόγκου δαπάνης προς μεταφοράν αυτών εις την παραλίαν. Ο κ. Βιανέλλης είναι μία ιδιάζουσα προσωπικότης εν Λαρίσση. Υποπρόξενος, υποδιευθυντής λατομείου, γεωργός και κομματάρχης. Εκτός των δύο πρώτων αυτού τίτλων, ούς αναφέραμεν, καλλιεργεί κατά το τελευταίον επιστημονικόν σύστημα και αρκετήν έκτασιν γαιών, άς επί τούτω έχει ενοικιάσει και αναμιγνύεται δραστηρίως εκάστοτε εις την πολιτικήν, εννοών να συντελέση κατά δύναμιν και αυτός εις την γενικήν ανόρθωσιν και ιδίως την βελτίωσιν των κακώς εχόντων της αγροτικής καταστάσεως της Θεσσαλίας περί ής κυρίως ενδιαφέρεται και δρά. Εσχάτως έλαβεν ενεργόν μέρος εις την επανάστασιν και σπουδαίως συνετέλεσε και διά λόγων και διά έργων να διαγείρη και καθοδηγήση τους αγρότας εις τας ανορθωτικάς ιδέας! Ιταλός την καταγωγήν, είναι πλέον Έλλην κατά βάθος και μόνον μέλημα και πόθος του είναι η πρόοδος του τόπου. Οσάκις ομιλεί ή συζητεί, βλέπετε ένα ακραιφνέστατον πατριώτην σπουδαίως εργαζόμενον και δρώντα υπέρ του κοινού καλού.
Εις Λάρισσαν διέμεινα επί τριήμερον επισκεφθείς διαφόρους φίλους μεταξύ των οποίων τον διακεκριμένον δικηγόρον και βουλευτήν κ. Λ. Αναγνώστου μετά της αξιολόγου οικογενείας του, τον κ. Στ. Παπαπαγεωργίου μεγαλέμπορον και εργοστασιάρχην, τον κ. Αλέξ. Μιχαηλίδην επίσης μεγαλέμπορον και κτηματίαν, αρίστους πολίτας και φιλοτίμους εμπόρους, τον κ. Σαλώμ Σακήμ, κάλλιστον εμποροτραπεζίτην, τον κ. Ιω. Ασλάνην παλαιόν φίλον και ιδιοκτήτην της καλλίστης ενταύθα εμπορικής λέσχης και διαφόρους άλλους μεθ’ ών αντηλλάξαμεν ενδιαφερούσας ομιλίας.
Μετά τριήμερον ενταύθα διαμονήν απήλθον σιδηροδρομικώς πάλιν εις Βώλον, την δε μεθεπομένην διά του ωραιοτάτου ατμοπλοίου της Εταιρείας Παντολέοντος «Αλβανία» και με ωραιότατον πλούν ανεχώρησα διά τας Αθήνας».
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1]. Φ. Πρίντεζης, «Θερινά ταξίδια», Η Φύσις (Αθήνα), φ. 12 (15 Οκτωβρίου 1911), φ. 13 (1 Νοεμβρίου 1911), φ. 14 (15 Νοεμβρίου 1911), φ. 15 (1 Δεκεμβρίου 1911), φ. 17 (1 Ιανουαρίου 1912) και φ. 20 (15 Φεβρουαρίου 1912).
[2]. Φ. Πρίντεζης, «Λάρισσα και Θεσσαλία», Η Φύσις (Αθήνα), φ. 20 (15 Φεβρουαρίου 1912), σ. 290-291. Το κείμενο πλαισιώνεται και από φωτογραφία που απεικονίζει την Αγορά της Λάρισας (σ. 290).
Από τον Αλέξανδρο Χ. Γρηγορίου
