Τον Ιανουάριο του 1894 ο Βασίλειος Σηλυβρίδης αγόρασε αντί 130 χρυσών Τουρκικών λιρών (2.952 δρχ.) από την Αννέτα, θυγατέρα του Αθανασίου Χατζημέμου και σύζυγο του Ευθυμίου Φλωρά, το 1/3 εξ αδιαιρέτου, ενός συγκροτήματος λιθόκτιστων καταστημάτων «επί της μεγάλης οδού της από της πλατείας των Ανακτόρων αγούσης οδού εις την γέφυρα του Πηνειού» (σημ. Βενιζέλου) τα οποία είχαν ανεγερθεί το 1890. Τα υπόλοιπα 2/3 (εξ αδιαιρέτου) παρέμειναν στην κυριότητα της πωλήτριας και του κτηματία Στέργιου Φλωρά από τη Σελίτσανη της Αγυιάς (σημ. Ανατολή). Δύο χρόνια όμως αργότερα (1896), τόσο ο Β. Σηλυβρίδης όσο και ο Σ. Φλωράς μεταβίβασαν στην Ανέττα τα μερίδιά τους αντί του ποσού των 6.000 δρχ., με αποτέλεσμα το συγκρότημα να περιέλθει στην πλήρη κυριότητα της τελευταίας (100%) [1].
Παράλληλα με τις δραστηριότητες της Ομόρρυθμης Μετοχικής Εταιρείας «Αδελφοί Ν. & Β. Σηλυβρίδη», τα δύο αδέλφια διετέλεσαν επί σειρά ετών ενοικιαστές των δημοτικών φόρων της Λάρισας. Στις αρχές του 1894, μαζί με τον πατέρα τους Κωνσταντίνο και τον δερματέμπορο Δημήτριο Τερτόπουλο ενοικίασαν από κοινού (από τον τότε δήμαρχο της Λάρισας Αχιλλέα Αστεριάδη ως εκπρόσωπο του Δήμου) τους ετήσιους δημοτικούς δασμούς της πόλης (φόροι επί των οινοπνευματωδών ποτών, επί των εμπορευμάτων, επί των σιτηρών και των αλεύρων και επί των εισαγομένων ειδών για την ετήσια εμποροπανήγυρη) αντί του ιδιαίτερα υψηλού μισθώματος των 127.010 δρχ. [2]. Στις αρχές του 1895 προέβησαν στην εκμίσθωση του «δικαιώματος εκ του στατήρος» [3] του Δήμου Λαρίσης, αντί ετησίου μισθώματος 5.352 δρχ. [4]. Τον Μάιο όμως του ιδίου έτους (20 Μαΐου 1895) ο Νικόλαος Σηλυβρίδης εντελώς ξαφνικά απεχώρησε από την Ομόρρυθμο Εταιρεία. Ο Βασίλειος Σηλυβρίδης αποζημίωσε τον αδελφό του με το ποσό των 10.616,30 δρχ. [5] και έμεινε μόνος κύριος της μέχρι πρότινος κοινής επιχείρησής τους. Ο Νικόλαος στέγασε τη δική του πλέον επιχείρηση σε ένα άλλο κατάστημα στην ίδια οδό (Βενιζέλου), το οποίο ενοικίασε για μία πενταετία από τον Κωνσταντίνο Β. Χατζόπουλο αντί μηνιαίου μισθώματος 110 δρχ. [6].
Η κήρυξη του Ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897 ανάγκασε τον τότε δήμαρχο της Λάρισας Κωνσταντίνο Αναστασιάδη (1851-1899) να καταφύγει με την οικογένειά του στην Αθήνα. Ως δήμαρχος της πόλης «τοποθετήθηκε» από τους Οθωμανούς ο μέχρι πρότινος Α’ δημαρχιακός πάρεδρος Κωνσταντίνος Μαρκίδης, ο οποίος μετά από το τέλος της προσωρινής κατοχής της Θεσσαλίας (1898), υπέβαλε την παραίτησή του. Μέχρι την επάνοδο του αιρετού δημάρχου Αναστασιάδη (ο οποίος εν τω μεταξύ είχε ασθενήσει βαρέως και παρέμεινε για θεραπεία στην Αθήνα), ο Βασίλειος Σηλυβρίδης διορίσθηκε με εντολή του Νομάρχη ως υπηρεσιακός δήμαρχος της Λάρισας. Ο Αναστασιάδης επέστρεψε στη Λάρισα τον Μάρτιο του 1899 αλλά αναγκάστηκε μετά από δύο μήνες να μεταβεί εκ νέου στην πρωτεύουσα «λόγω της πασχούσης υγείας του».
Ο Βασίλειος Σηλυβρίδης δεν αποδέχθηκε ποτέ τον τίτλο του δημάρχου. Μέχρι τον Νοέμβριο του 1899 που παρέμεινε ως δημαρχεύων, υποστήριξε με θέρμη τα συμφέροντα των πολιτών της Λάρισας. Τον Οκτώβριο του 1898 πρωτοστάτησε με άλλους Λαρισαίους για τη μη διανομή του δανείου των 8.000.000 δρχ. που είχε υποσχεθεί η τότε Κυβέρνηση για τους δεινοπαθήσαντες Θεσσαλούς κατά τη διάρκεια της Τουρκικής κατοχής.
Στην πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνα ο Βασίλειος Σηλυβρίδης ασχολήθηκε με τα κοινά «ξεκλειδώνοντας» την κοινωνική πλευρά του χαρακτήρα του. Το 1903 διετέλεσε ιδρυτικό μέλος του Μουσικού και Γυμναστικού Συλλόγου Λαρίσης (πρόεδρος: Ευστάθιος Ιατρίδης), ενώ το 1906 διετέλεσε αρχικά προσωρινός πρόεδρος και στη συνέχεια [μετά τις εκλογές της 26 Νοεμβρίου 1906], ταμίας του Εμπορικού Συλλόγου Λαρίσης (πρόεδρος: Νικόλαος Ριζόπουλος) [7]. Στις εκλογές της 28ης Νοεμβρίου 1910 έθεσε υποψηφιότητα για βουλευτής. Μεταξύ των 80 υποψηφίων της επαρχίας Λαρίσης ο Βασίλειος Σηλυβρίδης έλαβε την 21η θέση με 13.858 ψήφους και εκλέχθηκε βουλευτής Λαρίσης. Πρώτος σε ψήφους μεταξύ των 24 εκλεγέντων, αναδείχθηκε ο Αναστάσιος Αβέρωφ με 17.045 ψήφους. Διετέλεσε βουλευτής από τις 28 Νοεμβρίου 1910 μέχρι τις 20 Δεκεμβρίου 1911.
Το 1914 διετέλεσε μέλος της διαχειριστικής επιτροπής του Κουτλιμπάνειου Δημοτικού Νοσοκομείου Λαρίσης (ΦΕΚ 209/Α/26-7-1914), ενώ το 1930 επιλέχθηκε από το Δημοτικό Συμβούλιο της Λάρισας ως μέλος του πρώτου Διοικητικού Συμβουλίου του Δημοτικού Ωδείου της πόλης.
Ο Βασίλειος Σηλυβρίδης από τον γάμο του απέκτησε πολλά παιδιά. Τα μέχρι σήμερα γνωστά (μέσα από γραπτές πηγές) είναι τα παρακάτω: Κωνσταντίνος, Διογένης, Ουρανία [8], Αριστέα [9], Αφροδίτη [10], Μαρίκα [11] και Ιωάννης (Γιάγκος) [12]. Δεν τεκμηριώσαμε ως γιο του Βασιλείου, κάποιον Δημήτριο Σηλυβρίδη ο οποίος στις 22 Οκτωβρίου 1895 νυμφεύθηκε τη Βασιλική, αδελφή του καπνοπώλη Δημητρίου Σ. Σαρμουσάκη.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1]. Γενικά Αρχεία του Κράτους, Αρχεία Νομού Λάρισας (ΓΑΚ/ΑΝΛ), Συμβολαιογραφικό Αρχείο Αγαθάγγελου Ιωαννίδη, φκ. 045 [1894], αρ. 16068 (29 Ιανουαρίου 1894) και φκ. 055 [1896], αρ. 19938 (24 Μαΐου 1896).
[2]. Αρχείο Ιωαννίδη, φκ. 044 [1893-1894], αρ. 15993 (10 Ιανουαρίου 1894).
[3]. Είσπραξη ποσοστού επί της ζυγίσεως των εμπορευμάτων.
[4]. Αρχείο Ιωαννίδη, φκ. 049 [1894-1895], αρ. 17726 (31 Ιανουαρίου 1895).
[5]. Αρχείο Ιωαννίδη, φκ. 050 [1895], αρ. 18115 (20 Μαΐου 1895).
[6]. Αρχείο Ιωαννίδη, φκ. 050 [1895], αρ. 18133 (25 Μαΐου 1895).
[7]. Μικρά (Λάρισα), φ. 1/255 (19 Νοεμβρίου 1906) και Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 866 (3 Δεκεμβρίου 1906).
[8]. Απεβίωσε στις 1 Δεκεμβρίου 1898. Βλ. Όλυμπος (Λάρισα), φ. 31 (7 Νοεμβρίου 1898).
[9]. Το 1893 παντρεύτηκε τον κτηματία Αναστάσιο Τσικαντέρη. Βλ. Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 174 (9 Απριλίου 1893).
[10]. Τον Ιούλιο του 1903 παντρεύτηκε τον ανθυπολοχαγό του Πεζικού Μιλτιάδη Καϊμπαλή. Βλ. Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 656 (16 Νοεμβρίου 1902) και φ. 689 (6 Ιουλίου 1903).
[11]. Το 1914 παντρεύτηκε τον Ιωάννη Μαζαράκη, υπάλληλο του ελεγκτηρίου του Σιδηροδρόμου Πειραιώς – Δεμερλή – Συνόρων (Λαρισαϊκός). Βλ. Μικρά (Λάρισα), φ. 47/603 (24 Ιανουαρίου 1914).
[12]. Γεννήθηκε στη Λάρισα το 1893. Στις 23 Οκτωβρίου 1922 αρραβωνιάστηκε στον Βόλο τη Βασιλική (Κική) Μ. Ανίτσα (γεν. 1902) την οποία νυμφεύθηκε λίγο αργότερα. Βλ. Θεσσαλία (Βόλος), φ. 7476 (25 Οκτωβρίου 1922). Από τον γάμο τους απέκτησαν ένα γιο και μία θυγατέρα. Ο Ιωάννης Β. Σηλυβρίδης απεβίωσε στη Λάρισα το 1960 ενώ η σύζυγός του Κική το 1986. Και οι δύο ετάφησαν στο Παλαιό Νεκροταφείο της Λάρισας.
Από τον Αλέξανδρο Χ. Γρηγορίου
