Όμως πόσο καλά γνωρίζεις τη Λάρισα; Έχεις ακούσει για τα άγνωστά της περάσματα, τις μυστικές της αυλές, τα κρυμμένα της μνημεία, την ιστορία των γεύσεών της; Αν δεν τα ξέρεις, τότε άσε κάποιον να στα μάθει…
Η Κωνσταντίνα Κόντσα, είναι αρχαιολόγος-κοινωνική ανθρωπολόγος και ξεναγός. Όταν αποφάσισε να επιστρέψει από την Αθήνα για να δουλέψει αποκλειστικά στο αντικείμενο, οι συνάδελφοί της, πίστευαν πως έχει χάσει τα λογικά της. «Μα είσαι τρελή; Τι να ξεναγείς εκεί; Πώς θα βιοποριστείς;» θυμάται και γελάει.
Πίστευε σ’ ένα πρότζεκτ που είχε στο μυαλό της. Να χωρίσει τη Λάρισα θεματικά και να αφηγείται ιστορίες προσαρμοσμένες σε ηλικίες και ενδιαφέροντα.
Στο ραντεβού μας, κρατάει στο χέρια της φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα. Το συνηθίζει καθώς προσαρμόζει το παρελθόν στο σήμερα. Με αυτόν τον τρόπο δείχνει σε μικρούς και μεγάλους πολίτες πώς ήταν το σημείο που στέκονται.
«Η χαρά του απρόσμενου είναι κάτι το απερίγραπτο» λέει καθώς μιλάει για μια ρωμαϊκή δεξαμενή κρυμμένη στα έγκατα μιας πολυκατοικίας. Για το εκκλησάκι του Αγίου Βησσαρίωνα που περιέχει έργα του ζωγράφου Αγήνορα Αστεριάδη, το χαμάμ που το βλέπεις από τα υπόγεια ενός κουρείου, ενός κλαμπ κι ενός καπελάδικου επί της Βενιζέλου.
Ούτε και γω πάντως το ήξερα πως για να δεις το μπαϊρακλί τζαμί, πρέπει να τρυπώσεις σε μια αυλίτσα, αφού διασχίσεις σουβλατζίδικο και περάσεις έναν ποδολόγο στις παρυφές του λόφου Φρουρίου.
«Η πόλη δεν είναι μόνο αυτό που βλέπεις. Δεν είναι μόνο το αρχαίο θέατρο», το εννοεί.
Κι αν κανείς δεν πίστευε ποτέ πως θα μπορούσε ευδοκιμήσει «Food Tour» στην πόλη, εκείνη το έκανε πράξη. Βάζει επισκέπτες σε καταστήματα τυροκομικών, φούρνους, παντοπωλεία καθώς τους εξηγεί την εξέλιξη των διατροφικών συνηθειών των Λαρισαίων σε βάθη ετών, «Είναι μια ψηφίδα στην ιστορία της πόλης», δεν έχει άδικο.
Σε ποιους όμως απευθύνονται αυτές οι ξεναγήσεις; την ρωτάμε, «Σε όλους. Συλλόγους συνταξιούχων, σχολεία, ζευγάρια, ομάδες φοιτητών – εκπαιδευτικών, οικογένειες. Στην αρχή άρχισα διστακτικά όμως σιγά – σιγά, από στόμα σε στόμα έμαθαν για την προσπάθειά μου» τη διακόπτει ένα τηλεφώνημα. «Ναι φυσικά, το Σάββατο στις 7» την ακούμε να λέει. Μάλλον για δουλειά.
«Παιδικό πάρτι» λέει με χαμόγελο. Κι όμως, δεν είναι το πρώτο, εξηγεί καθώς βλέπει την έκπληξή μας. Την καλούνε για να ξεναγήσει στο κέντρο μια ομάδα παιδιών σε γιορτή. Τι πρωτότυπο!
«Η Λάρισα έχει ανήσυχους ανθρώπους» εκεί ποντάρισε και να που ρεφάρει.
Ζητάμε να μας μιλήσει για τους ξένους τουρίστες. Επιλέγει μια σύντονη ιστορία, σαν παραβολή: «Μια φορά ήρθε ο σκηνοθέτης, Στήβεν Μπερστάιν. Στάθηκε από μόνος του στη μέση της ορχήστρας του αρχαίου θεάτρου. Κοίταξε γύρω σιωπηλός. Ρούφηξε τον συνδυασμό, αρχαίου και σύγχρονου». Αυτό κάνουν όλοι, προσθέτει, λατρεύουν το αρχαίο αλλά πάντα ενδιαφέρονται και για το σήμερα. Θέλουν να μάθουν για τη Λάρισα του 2018, την κρίση και τους ανθρώπους της.
Λένε πως ο ξεναγός πρέπει να ακούει, κάτι που κάνει καλά η ίδια. «Άκουσε» τις ανάγκες της νέας εποχής.
Ονειρεύεται τη Λάρισα ως ένα City break (αστικό διάλειμμα) «Θα μπορούσε» υποστηρίζει «γιατί είναι μια πόλη που σε χαλαρώνει, κι αυτό το έχουν ανάγκη οι επισκέπτες».
Ο ξεναγός λένε, πως πρέπει να ξέρει τις σιωπές. Το τηρεί. Σιωπά και μας αφήνει να επεξεργαστούμε το όνειρό της. Να ξανασκεφτούμε την πόλη μας. Σπουδαίο.
Του Κώστα Γκιάστα
