Το 1888 εγγράφθηκε στο Τριανταφυλλίδειο Γεωργικό Σχολείο της Αθήνας, που είχε συσταθεί τη χρονιά εκείνη (ΦΕΚ 84/Α/21-3-1888). Στη συνέχεια πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γαλλία και στο Βέλγιο, ενώ επιστρέφοντας στη Λάρισα «ειργάσθη επιμόχθως διά την πρόοδον και την αφύπνισιν των γεωργών. Ήτο μειλίχιος, ευπροσήγορος και βαθύς μελετητής του γεωργικού Θεσσαλικού ζητήματος» [2]. Την ίδια περίοδο διετέλεσε από τα ιδρυτικά μέλη του Μουσικού και Γυμναστικού Συλλόγου Λαρίσης αλλά και μεγάλος χορηγός των ετήσιων Ιππικών αγώνων της πόλης. Το όνομά του είχε γίνει γνωστό σε όλη την επαρχία της Λάρισας και όταν έθεσε υποψηφιότητα στις βουλευτικές εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1902 εκλέχθηκε πανηγυρικά βουλευτής Λαρίσης. Εκτός από τον Καρακίτη που έλαβε 3.707 ψήφους, βουλευτές εκλέχθηκαν επίσης, ο Ιωάννης Φίλιος (3.900) και ο Ιωάννης Γιαννακίτσας (3.696) [3].
Κατά τη διάρκεια της βουλευτικής του θητείας (από 17 Νοεμβρίου 1902 έως 22 Δεκεμβρίου 1904) αγωνίστηκε για την απαλλοτρίωση των τσιφλικιών της Θεσσαλίας και την ίδρυση της Αβερωφείου Γεωργικής Σχολής. Επανεκλέχθηκε βουλευτής Λαρίσης στις εκλογές της 20ής Φεβρουαρίου 1905 [4]. Το αγροτικό όμως ζήτημα της Θεσσαλίας δεν είχε λυθεί μέχρι τότε και οι αντίπαλοί του στις βουλευτικές εκλογές της 26ης Μαρτίου 1906 τον κατηγόρησαν ότι υφάρπαξε με απατηλές υποσχέσεις τους ψήφους των αγροτών που παρέμεναν ακόμα «δέσμιοι» των τσιφλικάδων και των επιστατών τους. Ως αποτέλεσμα αυτής της υπονόμευσης ο Καρακίτης δεν εκλέχθηκε βουλευτής. Την τρίτη βουλευτική έδρα της Λάρισας εκτός του Ιωάννη Φίλιου και του Ιωάννη Γιαννακίτσα που επανεκλέχθηκαν, κατέλαβε ο δικηγόρος Νικόλαος Καραστεργίου [5]. Ο Κωνσταντίνος Καρακίτης έλαβε μέρος για μία τελευταία φορά στις εκλογές της 8/21ης Αυγούστου 1910, αλλά και πάλι δεν εκλέχθηκε. Σε σύνολο 62 υποψηφίων σε όλο τον νομό Λαρίσης έλαβε την 41η θέση με 11.312 ψήφους. Την πρώτη θέση μεταξύ των 24 βουλευτών που εκλέχθηκαν, κατέλαβε ο Αγαμέμνων Σλήμαν με 21.123 ψήφους [6].
Έκτοτε εγκαταστάθηκε στο αγροκήπιό του «Ροδή» στη Λάρισα, που βρισκόταν πίσω από τον σταθμό των Θεσσαλικών Σιδηροδρόμων. Την ίδια περίοδο περιήλθαν στην κατοχή του (εξ αδιαιρέτου με τους αδελφούς του) μία οικία, έξι οικόπεδα εκτάσεως 1.500 τ/μ. και 57 αγροτεμάχια συνολικής εκτάσεως 870 στρεμμάτων. Τα ακίνητα βρισκόταν στην περιοχή του χωριού Μαϊμούλι (Χάλκη) και ανήκαν στην κυριότητα της Χατιτζέ Χανούμ (κατοίκου Κωνσταντινουπόλεως), θυγατέρας του κτηματία Μουσταφά Μαχμούτ και χήρας του Μαχμούτ Σερεμπή. Τα ακίνητα εκτέθηκαν σε πλειστηριασμό λόγω παλαιότερου χρέους του Μουσταφά Μαχμούτ προς τον πατέρα των αδελφών, Φίλιππο Καρακίτη [7].
Ο Κωνσταντίνος Καρακίτης νυμφεύθηκε στη Λάρισα (25 Δεκεμβρίου 1911), την Ελένη, θυγατέρα της Φωτεινής και του Γεωργίου Τέτση (δικηγόρου) [8] και απέκτησαν ένα παιδί, τον Φίλιππο. Η Ελένη Τέτση-Καρακίτη, ως απόφοιτος του Αρσακείου, εργαζόταν τότε ως δασκάλα στο Γ΄ Δημοτικό Σχολείο Θηλέων Λαρίσης (διευθύντρια: Δήμητρα Αναστασοπούλου) [9]. Υπήρξε από τις πρώτες φεμινίστριες της τότε Λαρισαϊκής κοινωνίας, αρθρογραφώντας στην εφημερίδα «Μικρά» του Θρασύβουλου Μακρή με το ψευδώνυμο «La Rebelle» (επαναστάτρια) [10]. Οι απόψεις της επηρέασαν ως ένα βαθμό τις αντίστοιχες του συζύγου της και επιθυμώντας να βοηθήσει όσο μπορούσε περισσότερο τους αγρότες τον έπεισε να ιδρύσει την «Τράπεζα Κ. Φ. Καρακίτη». Η έναρξη της λειτουργίας της τοποθετείται χρονικά στα τέλη του 1912, στην αρχή της τότε οδού Φαρσάλων. Χορήγησε εκατοντάδες δάνεια σε αγρότες με χαμηλό για την εποχή επιτόκιο, αλλά η ανεκτική της όμως πολιτική στη αποπληρωμή των, οδήγησαν σε σύντομο χρονικό διάστημα την τράπεζα σε χρεωκοπία, αφού εξαντλήθηκαν όλα τα αποθεματικά της. Ο Καρακίτης αναγκάστηκε να πωλήσει το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του για την ικανοποίηση των καταθετών της.
Στις δημοτικές εκλογές του 1914 ο Κωνσταντίνος Καρακίτης έθεσε υποψηφιότητα για δήμαρχος Λαρίσης. Τον δημαρχιακό θώκο κατέλαβε τελικά ο Μιχαήλ Σάπκας με διαφορά 83 ψήφων (Ο Σάπκας έλαβε 888 ενώ ο Καρακίτης 805 ψήφους). Οι άλλοι τρείς υποψήφιοι ήταν ο Αθανάσιος Κοτούλας, ο Στέφανος Αναστασιάδης (παραιτήθηκε πριν από τις εκλογές) και ο Κωνσταντίνος Βλάχος. Η αποτυχία αυτή τον πλήγωσε βαθύτατα. Αποσύρθηκε παντελώς από τα κοινά και τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του, διήγαγε έναν ήρεμο οικογενειακό βίο. Ο Κωνσταντίνος Καρακίτης απεβίωσε το 1934. Μετά από τον θάνατό του η σύζυγός του Ελένη εγκαταστάθηκε με τον γιο τους Φίλιππο στην Αθήνα. Η ίδια απεβίωσε το 1942.
Όπως προαναφέρθηκε ο Κωνσταντίνος Καρακίτης είχε ακόμα πέντε αδελφούς (Αλέξανδρο [11], Θεμιστοκλή, Νικόλαο, Γεώργιο, Δημήτριο [12]) και μία αδελφή [13]. Είχε επίσης συγγενική σχέση (ξαδέλφια) με τον Παναγιώτη Ι. Καρακίτη, γνωστό καπνοβιομήχανο του Βόλου και με την Πολυξένη Θεοχάρους [14].
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1]. Μικρά (Λάρισα), φ. 30/536 (4 Μαρτίου 1912).
[2]. Μικρά (Λάρισα), φ. 32/486 (11 Δεκεμβρίου 1910).
[3]. Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 649 (29 Σεπτεμβρίου 1902), φ. 653 (27 Οκτωβρίου 1902) και φ. 657 (24 Νοεμβρίου 1902).
[4]. Βουλή των Ελλήνων, Μητρώο Πληρεξουσίων, Γερουσιαστών και Βουλευτών 1822-1935. Αθήνα 1986, σ. 116-117.
[5]. Μικρά (Λάρισα), φ. 12/466 (12 Αυγούστου 1910).
[6]. Μικρά (Λάρισα), φ. 47/196 (2 Απριλίου 1906) και Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 832 (2 Απριλίου 1906).
[7]. Συμβόλαιο αρ. 7954/1910 του συμβολαιογράφου Λαρίσης Ευστρατίου Γεωργιάδη.
[8]. Μικρά (Λάρισα), φ. 21/527 (1 Ιανουαρίου 1912).
[9]. Μικρά (Λάρισα), φ. 48/502 (10 Απριλίου 1911).
[10]. Νικόλαος Παπαθεοδώρου, «Ελένη Τέτση-Καρακίτη (La Rebelle): Μία Λαρισαία επαναστάτρια», Ελευθερία (Λάρισα), φ. 32398 (18 Ιουνίου 2014) και φ. 32405 (25 Ιουνίου 2014).
[11]. Τα Χριστούγεννα του 1913 αρραβωνιάστηκε την Τούλα Α. Αστεριάδου, θυγατέρα του τότε δημάρχου της Λάρισας την οποία νυμφεύθηκε λίγο αργότερα. Βλ. Μικρά (Λάρισα), φ. 45/601 (1 Ιανουαρίου 1914).
[12]. Δικηγόρος. Εκλέχθηκε βουλευτής Βόλου στις εκλογές του 1902.
[13]. Παντρεύτηκε τον Δημήτριο Κουκιάδη και εγκαταστάθηκε στον Βόλο.
[14]. Τον Νοέμβριο του 1909 ο πρώτος νυμφεύθηκε στο Μεγάλο Κεσερλή (Συκούριο) την Ασήμω Γ. Πολύζου, ενώ η δεύτερη παντρεύτηκε την ίδια χρονιά τον Λαρισαίο ράπτη Ιωάννη Σκλαβούνο. Βλ. Μικρά (Λάρισα), φ. 23/425 (5 Νοεμβρίου 1909).
Από τον Αλέξανδρο Χ. Γρηγορίου
