Στα μονοπάτια των Μύθων
Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2015
Σκοτούσα Φαρσάλων, 5.00 μ.μ.
... Αυτό το φθινοπωρινό απόγευμα διασχίσαμε εναγωνίως τα καμποχώρια. Πήραμε την ανηφόρα προς το Θετίδιο με προορισμό την Σκοτούσα. Μετά την καταιγίδα η κάθαρση και το ανέβασμα σε υψηλότερο ηθικό επίπεδο.
Έμοιαζε ήλιος που ανέτειλε φωτεινός, η κατά μέτωπον κεφαλή του Πολυδάμαντα πάνω σε σμιλεμένη πέτρινη πλάκα, όταν τα μαύρα σύννεφα χάθηκαν βιαστικά πίσω από την κορφή του Ολύμπου.
Ο ήρωας ατενίζει την πεδιάδα...
Τι είναι όλο αυτό το συναπάντημα;
Η επέκταση του άλλοτε μεγαλόσωμου άνδρα προς την αξιόλογη περίπτωση των ομοτράπεζων της αρχαιολογικής σκαπάνης, της έρευνας και της επιστημονικής περισυλλογής; Αλλά και προς την περίπτωση του μικρού παγκρατιστή ή του ανθρώπου που λατρεύει τον τόπο του, κλαίει, γελάει, αισθάνεται, σέβεται και κουβαλά στο καβούκι του αξίες και παραδόσεις;
... Βραδιάζει. Ο λοφίσκος αρχίζει να ερημώνει. Η λίθινη στήλη συνεχίζει να κόβει σαν μαχαίρι βαθιά το χώμα ανοίγοντας μονοπάτι στη γη των Μύθων και του Πολιτισμού.
Από το ημερολόγιο της Τέχνης: Π.Τ.Ρ.
