Στη συνέχεια εγγράφθηκε στο Βαρβάκειο Γυμνάσιο των Αθηνών και λίγο αργότερα στη Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού Πανεπιστημίου, από όπου έλαβε το πτυχίο του (1878). Αναχώρησε για τη Γερμανία, όπου πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Λειψία και στο Βερολίνο, ενώ εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στο φημισμένο Πανεπιστήμιο της Γοττίγκης (σημ. Γκέτινγκεν) με θέμα «Κριτική ερμηνεία των Ελλήνων και Λατίνων συγγραφέων». Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1882 και διορίστηκε καθηγητής στο Γυμνάσιο των Τρικάλων, το οποίο είχε συσταθεί την ίδια χρονιά [2]. Στη συνέχεια διορίστηκε στη Σμύρνη, τη Σύρο και τη Λαμία και στις 27 Σεπτεμβρίου 1888 διορίστηκε καθηγητής στο Γυμνάσιο της Λάρισας με μισθό 300 δρχ. (ΦΕΚ 16/Α/19-1-1889). Στην πόλη αυτήν έμελλε να εγκατασταθεί μόνιμα για το υπόλοιπο της εκπαιδευτικής του ζωής. Παράλληλα δίδαξε με επιμίσθιο και στο Διδασκαλείο της Λάρισας, ενώ τον Σεπτέμβριο του 1904 προήχθη σε γυμνασιάρχη [3], στη θέση του Δημητρίου Γερολάζου, ο οποίος παρέμεινε στο Γυμνάσιο, αλλά πλέον ως απλός καθηγητής.
Η προαγωγή του Ιωάννη Μιχαήλ σε γυμνασιάρχη της Λάρισας σηματοδότησε μία νέα και πρωτόγνωρη εποχή για την εκπαίδευση στην πόλη. Είναι αλήθεια ότι υπήρξε πολύ αυστηρός και «επέβλεπε τα ήθη της νεολαίας και ετιμώρει τους παρεκτρεπομένους». Προσπάθησε να τηρήσει ίσες αποστάσεις με τους γονείς και κηδεμόνες των μαθητών και ζήτησε από τους καθηγητές να βαθμολογούν τις επιδόσεις κάθε μαθητή αυστηρά αξιοκρατικά. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να υπάρξουν προβλήματα στη λειτουργία του Γυμνασίου, αφού πολλοί μαθητές έμεναν μετεξεταστέοι ή δεν προάγονταν στις επόμενες τάξεις. Επιπλέον, ψευδείς καταγγελίες πλημμύριζαν καθημερινά στο γραφείο τού τότε υπουργού επί της Παιδείας και των Εκκλησιαστικών, προκαλώντας τη δυσφορία της Κυβέρνησης. Ο Υπουργός ανέθεσε στον Γεώργιο Γρατσιάτο, πρώην γυμνασιάρχη Μεσολογγίου που είχε προαχθεί σε επιθεωρητή, να μεταβεί στη Λάρισα και να διεξαγάγει τις σχετικές έρευνες για τις καταγγελίες. Η επιθεώρηση, όμως, δεν βρήκε κάτι μεμπτό στις διαδικασίες ή στη συμπεριφορά των καθηγητών. Εάν ανατρέξει κανείς στα Αρχεία του Γυμνασίου Λαρίσης αυτής της περιόδου, θα διαπιστώσει ότι δεν προάγονταν κατά κανόνα μαθητές με χαμηλές επιδόσεις, που ήταν γόνοι εύπορων οικογενειών της Λάρισας και ιδιαίτερα οικογενειών που διαδραμάτισαν πρωτεύοντα ρόλο στα πολιτικά δρώμενα της πόλης.
Η τότε Κυβέρνηση επέλεξε την πιο εύκολη λύση. Μετέθεσε το 1906 τον Ιωάννη Μιχαήλ στην Άρτα και διόρισε στη θέση του τον πρώην γυμνασιάρχη του Α’ Γυμνασίου Αθηνών Βασίλειο Γκολφινόπουλο [4]. «Η μετάθεση δεν έγινε για λόγους υπηρεσιακούς, αλλά των παρασκηνίων τοιούτοι αναγόμενοι ως επί το πολύ εις φθόνους, μοχθηρίας και τα παρόμοια» [5]. Λίγο αργότερα διορίστηκε γυμνασιάρχης στα Τρίκαλα, όπου παρέμεινε μέχρι το 1908. Την τελευταία χρονιά επέστρεψε στη Λάρισα και τον Ιανουάριο του 1909 προσλήφθηκε στο ιδιωτικό εκπαιδευτήριο του Αθανασίου Τσερέπη [6]. Εκτός από τον αυτόν προσλήφθηκαν οι καθηγητές του Γυμνασίου Λαρίσης Αχιλλέας Τζάρτζανος (1873-1946) και Κωνσταντίνος Βεζυρούλης, ο πρώην σχολάρχης Σπ. Βογιατζής, ο Αντώνιος Σακελλάριος (πρώην σχολάρχης και ελληνοδιδάσκαλος από τον Τύρναβο) και ο Χαράλαμπος Σούρλας (πρώην σχολάρχης). Δύο χρόνια αργότερα (Φεβρουάριος 1911), απεβίωσε από ανακοπή την ώρα της διδασκαλίας μέσα στο Λύκειο Τσερέπη [7]. Ο Ελληνοδιδάσκαλος Π. Παπάζογλου σημείωσε στον επικήδειο λόγο του: «Ο θάνατος επελθών αιφνιδίως αείμνηστε δεν σε αφήκε να απολαύσης των γλυκέων καρπών της εργασίας, έχων κατά το γήρας ως σύντροφον παρηγορίαν και γαλήνην της συνειδήσεως ότι ευσυνειδήτως εξετελέσας το καθήκον σου και συνεισήνεγκες και αυτός το καθ’ ευατόν εις την ευημερίαν της πατρίδος».
Ελάχιστες είναι οι πληροφορίες για την προσωπική του ζωή. Το μόνο που είναι γνωστό είναι ότι νυμφεύθηκε την αδελφή του δικηγόρου και μετέπειτα βουλευτή Λαρίσης Νικολάου Καραστεργίου, ενώ μία από τις θυγατέρες του, η Αντιγόνη, παντρεύτηκε στην Αθήνα το 1907 τον χημικό Ανδρέα Σακαλή [8].
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1]. Π. Παπάζογλου, «Λόγος επικήδειος εκφωνηθείς επί του νεκρού του Ιωάννου Μιχαήλ», Μικρά (Λάρισα), φ. 40/494 (10 Φεβρουαρίου 1911).
[2]. Επίσης συστάθηκαν Γυμνάσια στην Άρτα, στη Λάρισα και στον Βόλο. Βλ. Βασιλικό Διάταγμα (25 Μαρτίου 1882): «Περί συστάσεως Γυμνασίων και διορισμού καθηγητών εν ταις προσαρτηθείσαις χώραις» (ΦΕΚ 28/Α/24-4-1882). Πρώτος γυμνασιάρχης στη Λάρισα διορίστηκε ο Π. Σκαφιδιώτης.
[3]. Θεσσαλία (Βόλος), φ. 1140 (20 Σεπτεμβρίου 1904) και Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 752 (19 Σεπτεμβρίου 1904).
[4]. Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 850 (6 Αυγούστου 1906).
[5]. Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 851 (13 Αυγούστου 1906).
[6]. Αλέξανδρος Χ. Γρηγορίου, «Αθανάσιος Τσερέπης: Ο ιδρυτής του ομώνυμου εκπαιδευτηρίου της Λάρισας», Ελευθερία (Λάρισα), 29 Μαΐου 2022.
[7]. Μικρά (Λάρισα), φ. 40/494 (10 Φεβρουαρίου 1911).
[8]. Μικρά (Λάρισα), φ. 321 (8 Αυγούστου 1907).
