Γράφει ο Πέτρος Χατζής
Ποιος παλιός Λαρισαίος δεν θυμάται τη σχολή εκμάθησης ακορντεόν του Αντώνη Παλιούγκα, επί της οδού Β. Κωνσταντίνου, σημερινή Αλεξ. Παναγούλη;
Ασφαλώς και τη θυμούνται πολλοί, γιατί ο δρόμος αυτός πλημμύριζε από τις νότες του ακορντεόν, όπου μάθαιναν το όργανο αυτό πάρα αρκετοί μαθητές.
Από τη σχολή του πέρασαν όχι μόνο μικροί μαθητές αλλά και φοιτητές της τότε Παιδαγωγικής Ακαδημίας, που λειτουργούσε στη Λάρισα.
Ο Αντώνης ήταν αυτοδίδακτος μουσικός, είχε μεγάλη αγάπη για το ακορντεόν και είχε δημιουργήσει μια ελαφρολαϊκή ορχήστρα, τα μέλη της οποίας ήταν και εκτελεστές της φιλαρμονικής.
Θυμάμαι πως μετά το τέλος της πρόβας στη φιλαρμονική περνούσαμε από τη σχολή του με το φίλο μου το Νίκο Πράντζο και του φώναζε «Γεια σου μαέστρο». Εκείνος γελούσε ευχαριστημένος, αν και δεν ήθελε να τον αποκαλούν μαέστρο.
Ήταν ο πρώτος που έφερε στη Λάρισα το ηλεκτρονικό πιάνο, «FARFISA».
Η ορχήστρα του έπαιξε σε πολλά οικογενειακά κέντρα της εποχής, όπως στην «ΟΑΣΗ», στο Σιδηροδρομικό Σταθμό, μετέπειτα «ΧΑΓΙΑΤΙ», όπου είχα την τύχη να συνεργαστώ και εγώ μαζί του, στο «ΑΛΚΑΖΑΡ» στο «ΡΙΟ», στου «ΣΑΜΑΡΙΔΗ» στα Τέμπη.
Και μια και ανέφερα το κέντρο του Σαμαρίδη, θυμάμαι κάποτε ο μαέστρος Γιάννης Τσανακάς με την παρέα του πήγε να διασκεδάσει στο εν λόγω κέντρο και κάθισε στο πιάνο με τραγουδιστή το Βάϊο Γιαννούλη, όπου έπαιξε πολλά τραγούδια μεταξύ των οποίων και για πρώτη φορά τον «Ύμνο της ΑΕΛ», μπροστά σε κοινό.
Από την ορχήστρα του πέρασαν πολλοί μουσικοί, τόσο Λαρισαίοι όσο και από άλλα μέρη, όπως και τραγουδιστές.
