Της Χρυσούλας Μότσιου-Τσάνα, δρ Θεολογίας Α.Π.Θ.
Κάθε χρόνο που γιορτάζουμε την επέτειο της εθνικής μας παλιγγενεσίας κι έρχονται στη μνήμη μας τα κατορθώματα των ηρώων του 1821 ξεχειλίζουμε από εθνική υπερηφάνεια προς τους προγόνους μας! Μετρημένοι ήταν όλοι κι όλοι οι Έλληνες τότε. Εντούτοις ορκίστηκαν κάτω από το Λάβαρο της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Αγία Λαύρα με σύνθημα «Ελευθερία ή Θάνατος» και όρμησαν για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού. Δεν περίμεναν βοήθεια από ξένες δυνάμεις. Μόνη τους ελπίδα είχαν του Άγιο Τριαδικό Θεό!
Γι’ αυτό και όταν ορκίστηκαν στην Αγία Λαύρα, όλοι οι οπλαρχηγοί μετέλαβαν των Αχράντων Μυστηρίων και με τη βαθιά πίστη στη βοήθεια του Θεού ξεκίνησαν τον δύσκολο και ηρωικό αγώνα για την ελευθερία της πατρίδας.
Και σε πάμπολλες κρίσιμες στιγμές του αγώνα κατέφυγαν στη θεία βοήθεια προκειμένου να εμψυχωθούν. Όταν κάποτε έμεινε μόνος του έξω από την Τρίπολη ο θρυλικός Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, μπήκε μέσα στον Ναό της Παναγίας στο χωριό Χρυσοβίτσι και κλαίγοντας παρακάλεσε την Παναγία: «Παναγία μου, βοήθησε και τούτη τη φορά τους Έλληνες διά να εμψυχωθούν». Και το θαύμα έγινε! Σε λίγο συγκεντρώθηκαν πολλοί αγωνιστές και με αυτοθυσία απελευθέρωσαν την Τρίπολη.
Αλλά και ο ξακουστός Κωνσταντίνος Κανάρης με τα παλληκάρια του πρώτα κοινωνούσαν τα Άχραντα Μυστήρια και κατόπιν επιχειρούσαν τις ριψοκίνδυνες αποστολές τους ανάμεσα στις τουρκικές στρατιές.
Όλοι δε οι οπλαρχηγοί και οι καπεταναίοι στα φλάμπουρά τους είχαν αναρτημένο πάντοτε και το σημείο του Τιμίου Σταυρού για να ενδυναμώνονται και να μπορέσουν να απομακρύνουν από το γαλανό ουρανό της Ελλάδας την ερυθρή ημισέληνο.
Για επτά ολόκληρα χρόνια χτυπούσαν τον τουρκικό ζυγό. Για επτά ολόκληρα χρόνια πότιζαν με το αίμα τους το χώμα της Ελλάδας σκορπίζοντας τα κόκκαλά τους στα βουνά και στα φαράγγια για την απελευθέρωση του τόπου από τον Ασιάτη κατακτητή.
Πέρασαν 195 χρόνια από το Μάρτιο του 1821, από τότε που αποφασιστικά είπαν το «Ελευθερία ή Θάνατος» οι πρόγονοί μας. Και στο αίμα τους θεμελιώθηκε το κράτος του νέου Ελληνισμού, το οποίο στην πρώτη του Εθνοσυνέλευση στις 15 Ιανουαρίου 1822 διακήρυξε: «Ο ύψιστος Θεός μας βοήθησε, καίτοι όχι ικανά προετοιμασμένους εις το τοιούτον μέγα τω όντι επιχείρημα...».
Λίγους μήνες αργότερα, στις 18 Ιουνίου 1822, στη διακήρυξη της προσωρινής Κυβέρνησης της Ελλάδας προτρέπονται οι Έλληνες να ευγνωμονούν Τον Ελευθερωτή Κύριο: «Καταφεύγετε πάντοτε εις την ευσπλαχνία Του, αναγνωρίσατε εις Αυτόν τον Ελευθερωτή σας...».
Κατόπιν στις 16 Απριλίου του 1826, στη Γ’ Εθνοσυνέλευση που συνήλθε στην Νέα Επίδαυρο, «οι πληρεξούσιοι των διαφόρων επαρχιών της Ελλάδος ... προσφέρουν εν πρώτοις εις τον Ύψιστον, μεθ’όλης της ταπεινότητος και ευλαβείας, την οφειλομένην ειλικρινή ευγνωμοσύνην του πιστεύοντος και ελπίζοντος εις Αυτόν Ελληνικού λαού τον οποίον ... δεν εγκατέλειψε ουδέ στιγμή εις τον μακρόν τούτον και πολυώδυνον αγώνα".
Τότε, έτσι εκδήλωναν οι εκπρόσωποι του ελληνικού λαού στις Εθνοσυνελεύσεις την ευγνωμοσύνη τους προς τον Ελευθερωτή της Ελλάδας Κύριο. Σήμερα όμως ποια ευγνωμοσύνη προς τον Θεό εκδηλώνεται από το Εθνικό Κοινοβούλιό μας; Είναι ευγνωμοσύνη προς τον Κύριο η μετάλλαξη του μαθήματος των θρησκευτικών και η στέρηση από τη νέα γενιά των Ελλήνων της δυνατότητας να γνωρίσουν καλά την Ορθόδοξη Πίστη μας, που τροφοδοτούσε τους ήρωες του 1821; Είναι ευγνωμοσύνη προς τον Ελευθερωτή της Ελλάδας Κύριο το Νομοσχέδιο για την καταρράκωση του ιερού θεσμού της οικογένειας;
Δεν είναι αχαριστία προς τον Ελευθερωτή Κύριο η αθέτηση του Τάματος των ηρώων του 1821 να κτιστεί στην πρωτεύουσα της Ελλάδας μεγαλοπρεπής Ναός προς τιμή του Σωτήρα μας Χριστού και αντ’ αυτού να σπεύδουμε στη λειτουργία Τμήματος Ισλαμικών Σπουδών μέσα σε Θεολογική Σχολή; Θα τρίζουν τα ιερά κόκκαλα των αγωνιστών προγόνων μας για την ελευθερία του τόπου με τα όσα συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα, διότι οδηγούμαστε σε σκλαβιά πολύ χειρότερη από την Τουρκοκρατία.
Γι’ αυτό και είναι επιτακτικό χρέος όλων μας να διορθώσουμε τα λάθη μας. Να συστρατευθούμε στον αγώνα για την εκπλήρωση του Τάματος και με κάθε τρόπο, και με τα λόγια και με τα έργα μας, να εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας και προς Τον Κύριο και προς τους αγωνιστές που έχυσαν το αίμα τους για να απολαμβάνουμε εμείς την ελευθερία σήμερα! Αμήν!
