*Του Κώστα Μπαργιώτα,
βουλευτή Λάρισας
Όπως, μαζί με το δεύτερο πακέτο προαπαιτούμενων, η Βουλή υποχρεώθηκε να ψηφίσει κατεπειγόντως το νομοσχέδιο για την αδειοδότηση των ΜΜΕ (το οποίο μάλιστα, έκτοτε αγνοείται) έτσι και μαζί με το τρίτο πακέτο επιχείρησε να περάσει το υποτιθέμενο παράλληλο πρόγραμμα.
Βέβαια, “παράλληλο πρόγραμμα” ήταν στην πραγματικότητα ένα συνονθύλευμα τροπολογιών, που σύμφωνα με την Αυγή “περίσσεψαν από το νομοσχέδιο για τους βοσκότοπους”, διατάξεις συνολικά οκτώ υπουργείων, ασύνδετες και συχνά αλληλοαναιρούμενες, συγκολλημένες με ένα ανέτοιμο προσχέδιο νόμου του Υπουργείου Υγείας που δημιουργούσε περισσότερα προβλήματα από όσα έλυνε. Ακόμη και τα περίφημα κοινωνικά μέτρα, ήταν γενικόλογες διακηρύξεις εντελώς πρόχειρες και ανέτοιμες και συνεπώς ανεφάρμοστες, πρώτα γι’ αυτό και δευτερευόντως λόγω οικονομικών συνθηκών.
Με ανεφάρμοστα κοινωνικά μέτρα ως προπέτασμα καπνού, το νομοσχέδιο αφορούσε σε μικροδιευθετήσεις και ρουσφετολογικές ρυθμίσεις, μερικές από αυτές προκλητικές: Η υπουργός Εργασίας για παράδειγμα επιχειρούσε να αποκτήσει το δικαίωμα να διανέμει χρήματα σε ΜΚΟ “με κριτήρια πέραν της κείμενης νομοθεσίας”, ανεξέλεγκτα δηλαδή, ενώ το υπουργείο Υγείας νομοθετούσε το δικαίωμα του κομματικά διορισμένου διοικητή της ΥΠΕ να αποσπά και να μεταθέτει το προσωπικό των νοσοκομείων με μια απλή υπογραφή, καταργώντας γνωμοδοτήσεις και υπηρεσιακά συμβούλια, μια ρύθμιση που όμοιά της δεν υπάρχει στην Ελλάδα μετά τη μεταπολίτευση.
Με μια απίστευτη προχειρότητα, η κυβέρνηση παρέλειψε ουσιαστικές διαδικασίες όπως η έκθεση του Γενικού Λογιστήριου του Κράτους η κοστολόγηση δηλαδή των μέτρων. Διαβεβαίωνε σε όλους τους τόνους ότι δεν χρειάζεται την έγκριση των δανειστών, περιφρόνησε τις επισημάνσεις της αντιπολίτευσης και τελικά οδηγήθηκε σε φιάσκο.
Η αντιπολίτευση αναγκάστηκε να αποχωρήσει επιχειρώντας να βάλει ένα τέλος στον ευτελισμό του Κοινοβουλίου, δυστυχώς όμως η εμμονή της κυβέρνησης οδήγησε σε εθνική ταπείνωση. Καμία προηγούμενη κυβέρνηση δεν απέσυρε νομοσχέδιο, μετά από απαίτηση των δανειστών, διακόπτοντας μάλιστα, τη συνεδρίαση της επιτροπής!
Δυστυχώς για την κυβέρνηση, ο συνδυασμός αλαζονείας προχειρότητας και ψευδό-τσαμπουκά γίνεται αντιληπτός στην Ευρώπη ως αναξιοπιστία και αναξιοπρέπεια. Η διαρκής παλινδρόμηση σε τακτικές αμφισβήτησης -υποτίθεται- της τρόικας, μπορεί, αν και αμφιβάλλω, να προσφέρει επικοινωνιακές ανάσες στο εσωτερικό, γίνεται όμως αντιληπτή ως υπαναχώρηση από τα συμφωνημένα στο εξωτερικό, ειδικά όταν συνεπάγεται απροσδιόριστη οικονομική επίπτωση. Η κυβέρνηση, αντί να πασχίζει να εμπεδώσει σταθερές σχέσεις εμπιστοσύνης με την Ευρώπη δίνοντας έμφαση στη συνέπεια και τη σοβαρότητα, μεταχειρίζεται διαρκώς μια ιδιότυπη “αλυτρωτική” ρητορεία για να αντιπολιτευτεί στην ουσία τα ίδια της τα νομοθετήματα. Το αποτέλεσμα είναι οικτρό. Τόσο για την ίδια όσο και -δυστυχώς- για τη χώρα.
