Του ευρωβουλευτή της ΝΔ Γιώργου Κύρτσου
Κυβέρνηση, κόμματα της αντιπολίτευσης και τοπική αυτοδιοίκηση φλυαρούν συνεχώς για το προσφυγικό-μεταναστευτικό σε μια προσπάθεια να διαχειριστούν το πιθανό πολιτικό κόστος και να μην κάνουν τίποτα.
Συγκεκριμένη πολιτική
Κατά την άποψή μου έφτασε η ώρα να σταματήσει η κυβέρνηση να συμπεριφέρεται σαν Μη Κυβερνητική Οργάνωση (ΜΚΟ), να καταγγέλλουν την αδράνειά της αλλά και όλες τις πρωτοβουλίες της τα κόμματα της αντιπολίτευσης και να διεκδικεί η τοπική αυτοδιοίκηση πρόσθετους πόρους χωρίς να εξηγεί τι ακριβώς θα τους κάνει σε σχέση με το προσφυγικό-μεταναστευτικό.
Η ελληνική ανεπάρκεια επί των κυβερνήσεων Τσίπρα μας κοστίζει ακριβά. Οι κυβερνήσεις των αναπτυγμένων χωρών της ΕΕ που υποδέχονται πρόσφυγες και μετανάστες δηλώνουν δυσαρεστημένες με την ελληνική αδράνεια γιατί καθιστά πρακτικά αδύνατο τον έλεγχο των προσφυγικών-μεταναστευτικών ροών. Οι κυβερνήσεις των λιγότερο αναπτυγμένων χωρών της ΕΕ είναι έξαλλες με τις επιλογές της κυβέρνησης Τσίπρα γιατί τις εκθέτει σε μεγάλα προσφυγικά-μεταναστευτικά ρεύματα χωρίς να υπάρχει η διάθεση, από την πλευρά των πολιτών τους, να ανταποκριθούν στις ανάγκες που δημιουργούνται.
Η ΕΕ προσπαθεί να καλύψει το κενό που δημιουργεί σκόπιμα η κυβέρνηση Τσίπρα με δύο πρωτοβουλίες. Μετατρέπει τη Frontex σε ένα σώμα ελέγχου των ευρωπαϊκών συνόρων που θα συνδυάζει χαρακτηριστικά συνοριοφυλακής και ακτοφυλακής. Το νέο σώμα θα έχει στη διάθεσή του 1000 μόνιμους υπαλλήλους οι οποίοι θα μπορούν να ενισχύονται, ανάλογα με την κατάσταση που δημιουργείται, με πρόσθετο προσωπικό 1500 ατόμων. Ο ετήσιος προϋπολογισμός θα αυξηθεί από 143 εκατομμύρια ευρώ, τα οποία καλύπτουν τη λειτουργία της Frontex, σε 322 εκατομμύρια ευρώ.
Η δεύτερη πρωτοβουλία έχει σχέση με την αναβάθμιση της σχέσης με την Τουρκία και την προώθηση της ένταξής της στην ΕΕ με το πολύ απλό σκεπτικό ότι εφόσον η Ελλάδα δεν προστατεύει τα εθνικά και ευρωπαϊκά σύνορα μόνο μια συνεννόηση με την Άγκυρα μπορεί να περιορίσει τις προσφυγικές-μεταναστευτικές ροές.
Ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας πρέπει να επιστρέψει ολοταχώς στην πολιτική που εφάρμοζε η κυβέρνηση Σαμαρά. Ο κ. Σαμαράς και οι συνεργάτες του είχαν επιτύχει τον περιορισμό των προσφυγικών-μεταναστευτικών ροών στα 40.000 άτομα το χρόνο ενώ τώρα πλησιάζουν το ένα εκατομμύριο άτομα το χρόνο.
Εύκολες δικαιολογίες
Τα κυβερνητικά στελέχη υποκρίνονται ότι η αύξηση των προσφυγικών-μεταναστευτικών ροών οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά στην κλιμάκωση του εμφυλίου στη Συρία. Ο εμφύλιος στη Συρία εξελίσσεται εδώ και χρόνια ενώ το τελευταίο διάστημα οι αντιισλαμικές δυνάμεις, οι οποίες υποτίθεται ότι επιδιώκουν την ειρήνευση και την πολιτική λύση, κερδίζουν έδαφος. Επιπλέον, οι περισσότεροι πρόσφυγες που έρχονται στην Ελλάδα δεν προέρχονται από την Συρία ενώ έχει δημιουργηθεί μια νέα δυναμική υπέρ της παράνομης οικονομικής μετανάστευσης από χώρες όπως το Μαρόκο που δεν βρίσκονται σε κατάσταση διάλυσης. Επομένως, πρέπει να αποφασίσουμε εάν μας ενδιαφέρει η προστασία των εθνικών και ευρωπαϊκών συνόρων ή απλά θα αξιοποιήσουμε την παγκόσμια αναταραχή για να συμβάλλουμε στις ανεξέλεγκτες προσφυγικές-μεταναστευτικές ροές.
Ευκαιρία μέσα από την κρίση
Ακόμη και σήμερα η κυβέρνηση Τσίπρα μπορεί να μετατρέψει την κρίση που η ίδια δημιούργησε, σε πολιτική ευκαιρία. Πρέπει να δεχθεί τη στενή συνεργασία με την ευρωπαϊκή δύναμη που θα αναβαθμίσει τη Frontex για να στείλει το μήνυμα ότι τα ελληνικά σύνορα είναι και ευρωπαϊκά. Αυτή είναι μια πάγια θέση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής την οποία μπορούμε να κατοχυρώσουμε μέσα από τη σωστή διαχείριση του προσφυγικού-μεταναστευτικού.
Περιορίζοντας τις προσφυγικές-μεταναστευτικές ροές σε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες άτομα το χρόνο-πρόκειται για ένα στόχο που δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολος αν σκεφθούμε την επιτυχία της πολιτικής της κυβέρνησης Σαμαρά-η κυβέρνηση Τσίπρα θα μπορέσει να συνεννοηθεί καλύτερα με τη Γερμανία και άλλες ιδιαίτερα αναπτυγμένες χώρες, την υποστήριξη και την κατανόηση των οποίων χρειαζόμαστε για να αντιμετωπίσουμε το οικονομικό μας πρόβλημα.
Τέλος, η Αθήνα πρέπει να αξιοποιήσει τη μελλοντική βελτίωση της κατάστασης με δική της πρωτοβουλία για να κρατήσει την Τουρκία σε απόσταση πολιτικής ασφαλείας εκτός ΕΕ.
