Δύο περίπου χρόνια μετά τις τελευταίες δημοτικές εκλογές εμφανίζονται διάφοροι παράγοντες της πόλης – πολιτικοί, οικονομικοί, κ.ά.– να θέλουν να περάσουν στους συμπολίτες μας την άποψη ότι μεταξύ των δημοτικών κινήσεων «Ενωτική Πρωτοβουλία» (Ε.Π.) και «Λαρισαίων Πόλις» (Λ.Π.) υπάρχει ένας δίαυλος διαλόγου. Σκοπός του, η κοινή κάθοδος στις επόμενες δημοτικές εκλογές ώστε να ηττηθεί η παράταξη του νυν δημάρχου.
Συμφωνούμε ότι πρέπει να ηττηθεί ο κ. Τζανακούλης. Γιατί όμως; Γιατί, κατά την άποψή μας, είναι ο κύριος εκφραστής «της αγοραίας πολιτικής», του «όλα στους ιδιώτες», γιατί ασπάζεται απόλυτα την λογική των Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), γιατί, οχυρωμένος πίσω από την «πλειοψηφία» του 42%, ελέω Υπουργού Εσωτερικών, αρνείται κάθε διάλογο σε προτάσεις της αντιπολίτευσης που θα απέβαιναν προς το συμφέρον της πόλης. Γιατί λειτουργεί συγκεντρωτικά και με αδιαφάνεια. Γιατί αποφεύγει τη συνεργασία με τους φορείς της πόλης. Γιατί έχει υποβαθμίσει τη λειτουργία του Δημοτικού Συμβουλίου. Γιατί τελικά είναι, σε τοπικό επίπεδο, ο εκφραστής της κυβερνητικής πολιτικής. (Αλήθεια ποιες είναι οι απόψεις του κ. Σάπκα για τις ΣΔΙΤ, για τον Καποδίστρια ΙΙ, για την εκχώρηση δημόσιων χώρων στους ιδιώτες; Με ενδιαφέρον θα περιμένουμε να τις ακούσουμε.)
Φεύγοντας, λοιπόν, ο κ. Τζανακούλης, στη θέση του τι; Μήπως η «μεγάλη δημοκρατική παράταξη»; Για να διαχειριστεί τα δημοτικά πράγματα προς ποια κατεύθυνση;
Φίλοι της Λ.Π. αυτό το έργο το έχουμε ξαναδεί πριν από τριάντα χρόνια περίπου. Είναι αυτό που εγκλώβισε χιλιάδες αριστερές συνειδήσεις, βασισμένο στο αντιδεξιό σύνδρομο. Εμάς τα σύνδρομα δεν μας αφορούν. Είμαστε οπαδοί της διαλεκτικής και όχι της μεταφυσικής και του ιδεαλισμού που αποδίδει τα πάντα στον καθοριστικό ρόλο της «καλής» ή «κακής» προσωπικότητας.
Ας βάλουμε λοιπόν τα πράγματα σε μια σειρά.
Ο Πλάτωνας στο έργο του «Πολιτεία», προτείνει μια κοινωνική συγκρότηση που είναι άμεσο γέννημα του «δωρικώς ζη̃ν», του δωρικού τρόπου ζωής, που θαύμαζε, και έμμεσο γέννημα του αιγυπτιακού μοντέλου οργάνωσης της κοινωνίας. Είναι, όπως λέει ο Μαρξ, η αθηναϊκή εξιδανίκευση του αιγυπτιακού συστήματος με τις κάστες. Όπου η θέση του ατόμου ήταν κατά βάση κληρονομικά καθορισμένη.
Οι «φιλόσοφοι βασιλείς», αντίστοιχοι του ιερατείου των ασιατικών κοινωνιών, ήταν η υψηλότερη βαθμίδα της ιεραρχικά δομημένης κοινωνίας. Συγκέντρωναν όλες τις εξουσίες, μπορούσαν να νομοθετούν κατά την κρίση τους, να σκέπτονται και να αποφασίζουν επί παντός επιστητού. Αυτό το ρόλο διεκδικεί για τον εαυτό του ο κ. Σάπκας.
Μία ακόμη αρμοδιότητα των «φιλοσόφων βασιλέων» ήταν να οργανώνουν και να εκπαιδεύουν τη δεύτερη κάστα των «φυλάκων», που ήταν οι δυνάμεις αστυνόμευσης και καταστολής. Ο ρόλος αυτός έχει ανατεθεί σε διάφορους αυτόκλητους «σωτήρες» της πόλης, σε πρώην και νυν δημοτικούς παράγοντες κ.ά. που προσπαθούν να αστυνομεύσουν τη σκέψη μας, συμβουλεύοντάς μας, νουθετώντας μας, υποδεικνύοντάς μας το «δέον γενέσθαι». Ευχαριστούμε, αλλά αρνούμαστε την προσφορά σας.
Τέλος η τρίτη κάστα, οι «δημιουργοί», ήταν οι ασχολούμενοι με τις «βάναυσες εργασίες», δηλαδή οι εργαζόμενοι, όλοι όσοι απαρτίζανε ουσιαστικά το δήμο στη δημοκρατική κοινωνία. Σ’ αυτούς απαγορευόταν επί ποινή θανάτου κάθε ανάμειξη στα κοινά, κάθε ενασχόληση που θα είχε σχέση με την πολιτική και τις αποφάσεις, που θα ήταν έξω από τα καθήκοντα της κάστας στην οποία ανήκαν. Έτσι μπορεί να εξηγηθεί και η, σχεδόν ολοκληρωτικής αντίληψης, άποψη του κ. Σάπκα ότι αιτία της μη εκλογής του ως δημάρχου Λαρισαίων ήταν η συγκρότηση και η συμμετοχή της Ε.Π. στις δημοτικές εκλογές.
Φίλοι μας, σας δηλώνουμε ρητά και κατηγορηματικά ότι εμείς και οι εργαζόμενοι της πόλης μας, ανεξάρτητα από κομματικές προτιμήσεις, ανήκουμε στην κάστα των «δημιουργών». Διεκδικούμε το δικαίωμα στην ενασχόληση με τα κοινά, το δικαίωμα στις σκέψεις, στις αποφάσεις και στις ενέργειες που στοχεύουν στο συμφέρον της πόλης. Γι’ αυτό πιστεύουμε στην αντίσταση και στην ανατροπή. Αν επιφυλάσσετε για μας την ποινή του θανάτου, πολιτικού εννοείται, σας δηλώνουμε απλά ότι δεν θα τα καταφέρετε. Μην κουράζεστε άδικα.
Ολοκληρώνοντας τις σκέψεις μου θα ήθελα να αναφερθώ και στον όρο «νέα κοινωνική πλειοψηφία» (ΝΚΠ).
Η ΝΚΠ για την αλλαγή πορείας στο Δήμο Λαρισαίων, για την επίτευξη της οποίας η Ε.Π. θα πρωτοστατήσει, δεν έχει καμία σχέση με την αντίληψη περί αθροίσματος ποσοστών, περί συμφωνιών κορυφής και υπόγειων συναλλαγών. Αντίθετα πρέπει να έχει σημείο αναφοράς τους εργαζόμενους, συσπειρωμένους στη βάση της ριζοσπαστικής εναλλακτικής λύσης των κοινών προβλημάτων, ενώ ταυτόχρονα θα υψώνει σαφές τείχος απέναντι στη δεξιά πολιτική από όπου και αν προέρχεται.
Δεν πρέπει να ενδιαφέρει μια συνεργασία για να βοηθήσει το πολιτικό προσωπικό που διαχειρίστηκε κατά το παρελθόν, όπως διαχειρίστηκε, τη δημοτική εξουσία, να ξαναέλθει στο δήμο, σαν να μην συνέβη τίποτα. Πρέπει να ενδιαφέρουν συνεργασίες που θα ωθήσουν τις εξελίξεις προς μια ριζοσπαστική κατεύθυνση, για να δοθεί προοπτική στον κόσμο της εργασίας και στη νέα γενιά και όχι μία από τα ίδια.
Δεν πρέπει να ενδιαφέρει η συμμετοχή στους υπάρχοντες συσχετισμούς, αλλά η ανατροπή τους.
Αυτή τη στιγμή η μοναδική πραγματική αντιπολίτευση είναι η Ε.Π. Σαν τέτοια οφείλει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις, ξεπερνώντας ακόμα και τις δικές της αδυναμίες, διαμορφώνοντας ένα νέο πόλο συσπείρωσης μέσα στην κοινωνία. Έναν πόλο που θα εμπνεύσει τις ζωντανές κοινωνικές δυνάμεις σε ένα εναλλακτικό ριζοσπαστικό αυτοδιοικητικό πολιτικό πρόγραμμα.
* Ο Γιώργος Αθ. Κολτσίδας είναι καθηγητής μέσης εκαπαίδευσης, μέλος της Ενωτικής Πρωτοβουλίας
