Η (Οι) πολιτική(οί) των Βρυξελλών ή των Αθηνών ή και των δύο έφερε την «ανάπτυξη» της γεωργίας της Θεσσαλίας. Δύο τα βασικά γνωρίσματά της. Πρώτον στηρίχθηκε στις ιδιωτικές επενδύσεις των γεωργών (γεωτρήσεις και αρδευτικό εξοπλισμό – στάγδην άρδευση), οι οποίες, αναγόμενες σε κατά στρέμμα, ήταν δυσβάστακτες για τους γεωργούς και τους οδήγησαν σε αδιέξοδο, και δεύτερο γνώρισμα η παντελής απουσία δημόσιας σκέψης, ενέργειας, επένδυσης στον καθοριστικό για τη ζωή φυσικό πόρο, το νερό.
Αποτέλεσμα αυτής της (α)πολιτικής, η Θεσσαλία να είναι ένα βήμα προ του γκρεμού, με «ανάπτυξη» όχι μόνο μηδενικού αποτελέσματος (υπερχρέωση αγροτών, απαξίωση επενδύσεών τους), αλλά και με την ερημοποίηση να έχει πατήσει και με τα δύο πόδια στη θεσσαλική γη.
Ανύπαρκτος Πηνειός, γεωτρήσεις με βάθος 200 μέτρων αντλούν αέρα από τα 150 μέτρα, κατεστραμμένες γεωτρήσεις, στάθμη ηρεμίας νερού από 50 – 150 μέτρα κάτω από το επίπεδο της θάλασσας.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων, είναι ανόητο να μαλώνουμε για την ταχύτητα έκδοσης αδειών αντικατάστασης και παντελώς παράλογο να βάζουμε καλαμπόκι – ντομάτα – τεύτλα (αχόρταγα σε νερό), σε συνδυασμό με βαμβάκι για να αξιοποιήσουμε όλη τη γεώτρηση, η οποία ούτως ή άλλως είναι πέραν οικονομικής επισκευής, πολλώ μάλλον πέραν οικονομικής αντικατάστασης ή ορθότερα, πέραν οικονομικής εκμετάλλευσης, λαμβανομένου υπόψιν και του ενεργειακού κόστους.
Αγγίζουν δε τα όρια της πολιτικής ανευθυνότητας οι προτάσεις για προώθηση της πανάκριβης στάγδην άρδευσης ως λύσης για τη λειψυδρία, όταν είναι αποδεδειγμένη η συμμετοχή της στην εξάντληση του νερού.
Και ενώ είμαστε στο χείλος του γκρεμού, τοπική και κεντρική εξουσία είναι έτοιμη να κάνει ένα βήμα μπροστά, ασχολούμενη με τις «επενδύσεις» των κ. Πηλαδάκη, Μπέου, Γιδόπουλου κ.λπ., επειδή, η ΑΕΛ είναι σύμβολο της Λάρισας, ο Ολυμπιακός η ιδέα του Βόλου και η Νίκη η ιστορία της Νέας Ιωνίας, ενώ είναι η αποκέντρωση των κ. Κόκκαλη, Βαρδινογιάννη, Βγενόπουλου κ.λπ. νέα νταβατζήδων της δημόσιας ζωής, των πράσινων και κόκκινων «Θεών» του εκμαυλισμού και του αποπροσανατολισμού των ψυχών, της μαζοποίησης και της αλλοτρίωσης.
Σ΄ αυτό το περιβάλλον και με τις γιορτές του Πηνειού (!;) της «Αργούς», των καλοχρηματοδοτούμενων ανταμωμάτων, για να περνάμε και καλά, της διοργάνωσης των αγώνων του Ισίδωρου της Ντόρας, ως μεγάλης περιφερειακής ιδέας, και ως καταληκτικοί παίκτες της επιχειρηματικότητας του Μπιλ Γκέιτς νομίζουν ότι παράγουν πολιτική – πολιτισμό και αυτοδιοικητικό ή κυβερνητικό έργο, ενώ στην πραγματικότητα είναι εκτός πραγματικότητας και αναπαράγουν τη μόνιμη πραγματικότητα της αδιαφάνειας και της αλαζονείας.
Το πρόβλημα πλέον δεν είναι πολιτικό. Είναι πνευματικό. Δεν έχουμε επίγνωση όχι μόνο της μεταφυσικής δύναμης του νερού, αλλά ούτε καν της χρηστικής αξίας. Εξ ου και η κατάχρηση και η εγκατάλειψη των πραγμάτων στην τύχη τους.
Μπροστά στον γκρεμό κάνεις μεταβολή.
Ο νοών νοείτω.
Αχιλλέας Κ. Χονδρονάσιος
