Μ.Ε.Λαγκουβάρδου
Η πολιτική από μία άποψη στρίβει σαν τη σβούρα, πότε αριστερά και πότε δεξιά, όπως εξυπηρετούνται τα συμφέροντα του έθνους, κατά τη δεξιά ή κατά πως εξυπηρετούνται τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και του κόμματος, κατά την αριστερά πολιτική παράταξη.
Αν και δεν είναι καλή η φήμη του πολιτικού που γυρίζει σαν τη σβούρα, η πολιτική όμως γυρίζει προς τα εδώ και προς εκεί, γι΄ αυτό αν κι οι Έλληνες ασχολούνται με την πολιτική κανένας δεν έχει καλή ιδέα γι΄ αυτήν, και της προσάπτουν διάφορες υποτιμητικές προσωνυμίες, όπως και με την τηλεόραση, που όλοι την καταδικάζουν για τη χείριστη ποιότητα των προγραμμάτων της κι όλοι την παρακολουθούν ανελλιπώς.
Και για να μη μιλάμε απλώς θεωρητικά ας έρθουμε στο προκείμενο. Προς τα πού στρίβει η πολιτική στην εποχή μας, ανεξαρτήτως του κόμματος που βρίσκεται στην εξουσία; Η απάντηση στο περίπλοκο απ΄ τη φύση του αυτό ερώτημα δεν είναι απλή. Γιατί μπορεί να φαίνεται η σημερινή πολιτική της Ελλάδας ότι στρίβει προς τα αριστερά προς το κοινωνικό κράτος ή προς τα δεξιά, προς το φιλελευθερισμό και να συμβαίνει το αντίθετο.
Το στρίψιμο της πολιτικής γίνεται με τους παρακάτω δυνατούς τρόπους, σύμφωνα με το σύστημα το αμερικανικό, που δεν είναι παρά μεταλλαγμένος βουδισμός και ταοϊσμός στην Αμερική. (Οι αρχαίοι αυτοί τρόποι του απολυταρχισμού της Ανατολής εισήχθηκαν στην Αμερική εδώ και πενήντα χρόνια και φτάνουν στην Ελλάδα τώρα ως η τελευταία λέξη της πολιτικής φιλοσοφίας).
Ας δούμε τώρα πως εφαρμόζεται στην πολιτική η ινδουστική και η κινέζικη σκέψη: Η βασική αρχή των δύο αυτών θρησκευτικο-πολιτικών συστημάτων είναι ότι δεν υπάρχει ουσία, αλλά αντί της ουσίας υπάρχει μια διαρκής αλλαγή, ένα είδος αυτορρυθμιζόμενου συστήματος, το οποίο λειτουργεί κάθε φορά που μια κατάσταση φτάνει στην υπερβολή .
‘Όταν μια κατάσταση φτάνει στην υπερβολή έρχεται η αντίθετη κατάσταση. Παράδειγμα, αν τρως πολύ θα ‘ρθει κάποια στιγμή που θα πάθεις σάκχαρο ή άλλη εκφυλιστική ασθένεια και θα αναγκαστείς εκ των πραγμάτων να τρως λίγο, ή αν ξοδεύεις πολλά με δάνεια απ΄ το εξωτερικό θα ρθεί κάποια στιγμή που θα ξοδεύεις λίγα ή και καθόλου, γιατί πρέπει να επιστρέψεις τα δάνεια και με το παραπάνω. Ή αν έγινες αλαζόνας πολιτικός, γιατί η πολιτική διέφθειρε το ήθος σου, θα ταπεινωθείς, όπως όταν μια γυναίκα γδύνεται πολύ, θα αναγκαστεί να ντυθεί.
Πλην όμως, με τη διαρκή αυτή αλλαγή των αντιθέτων, ιδίως όταν γίνεται με τους σημερινούς γρήγορους ρυθμούς, είναι αδύνατο να βγάλεις άκρη, γιατί το ένα πράγμα καταλαμβάνει τη θέση του άλλου, στο αέναο στροβίλισμά του. Παράδειγμα η σύγχυση στην πολιτική, όταν οι δεξιοί σκέφτονται και ενεργούν (ή παραλείπουν να ενεργήσουν) σαν τους αριστερούς (π.χ. μισούν την ιδιοκτησία και φορτώνουν όλα τα βάρη στους επιχειρηματίες) κι οι αριστεροί στον ιδεαλισμό τους γίνονται πιο συντηρητικοί κι απ΄ τους δεξιούς.
Στην ελληνική πολιτική αυτόν τον καιρό, όσον αφορά στα πολιτικά κόμματα, τους πολιτικούς και την πολιτική τους, ισχύει το παρακάτω βουδιστικό σχήμα: Ό,τι είναι, είναι. Ό,τι δεν είναι, δεν είναι. Ό,τι δεν είναι, είναι. Ό,τι είναι, δεν είναι! Τέτοια σύγχυση, σαν τη σημερινή, δεν είχε γνωρίσει άλλη φορά ο κόσμος!
Ας πάρουμε ένα συγκεκριμένο παράδειγμα: Η Δεξιά κόπτεται για το σεβασμό του δικαιώματος της ιδιοκτησίας, η οποία άλλωστε απολαμβάνει της συνταγματικής προστασίας. Με την είσοδο όμως της Ελλάδος στην ενωμένη Ευρώπη, ο χώρος στον οποίο γίνεται το στρίψιμο της πολιτικής είναι πιο διευρυμένος από πριν, παρατηρείται το εξής τραγελαφικό. Δεξιοί βουλευτές και δεξιά κόμματα γίνονται διώκτες της ιδιοκτησίας και αριστεροί γίνονται υπερασπιστές. Αυτό ήταν το λάθος που έκανε ο Μαρξ. Δεν μπόρεσε να προβλέψει ότι όχι μόνο δεν θα διαιωνιζόταν η πάλη των τάξεων, αλλά θα υπήρχε και ανταλλαγή των θέσεων μεταξύ τους, με το να γίνονται οι δεξιοί αριστερότεροι των αριστερών και οι αριστεροί δεξιότεροι των δεξιών. Δεν απομένει οι Αριστεροί της Ελλάδας, να ζητήσουν την επιστροφή του βασιλικού θεσμού, ως φθηνότερου απ΄ τον προεδρικό.
Η πολιτική γυρίζει σαν τη σβούρα πότε δεξιά και πότε αριστερά και κανείς δεν έχει ιδεί το αληθινό της πρόσωπο, αν είναι πραγματικά δεξιό ή αριστερό, γιατί πάντα αυτό που φαίνεται είναι το προσωπείο της. Στην πραγματικότητα υπάρχουν μόνο δεξιοί (ή αριστεροί με δεξιά τσέπη).
Ωστόσο επειδή κάθε γενική ιδέα είναι ψέμα, κι αυτό που γράφουμε τώρα είναι μια γενική ιδέα, η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν τόσες πολλές εξαιρέσεις, που βοηθούν τον απλό κόσμο, να κάνει υπομονή. Άλλωστε τα πρώτα εκατό χρόνια είναι δύσκολα.
Ο κόσμος πιστεύει ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες, αν όπως ελπίζουμε, οι αληθινοί πολιτικοί σε όλο τον κόσμο κατορθώσουν να αποτρέψουν την αυτοκτονία της ανθρωπότητας. Είθε όλοι να συμβάλλουμε σ΄ αυτό, με όποιες δυνάμεις διαθέτει καθένας από μας! Αμήν!
