Έφθασε πιά το καλοκαίρι. Σε λίγο θα αδειάσει η Λάρισα και τα πεδινά χωριά του Νομού μας. Οι κάτοικοι θα ξεχυθούν, άλλοι στις θάλασσες για να χαρούν τις όμορφες παραλίες και τις δαντελωτές ακρογιαλιές, να αναπνεύσουν το ιώδιο και να απολαύσουν το κολύμπι τους. Άλλοι πάλι θα ανηφορίσουν για τα βουνά, να αναπνεύσουν τον καθαρό αέρα, να καμαρώσουν την καταπράσινη φύση, να πιούν τα γάργαρα και κρυστάλλινα νερά και να απολαύσουν τη βουνίσια δροσιά. Όσοι θα προτιμήσουν το βουνό για παραθερισμό, θα τραβήξουν για τα ορεινά της περιοχής μας χωριά, που δόξα τω Θεώ, είναι πολλά. Στο Μαυροβούνι, τον Όλυμπο, τον Κίσσαβο. Ένα από τα θέρετρα αυτά, είναι και το Μεγαλόβρυσον (Νιβόλιανη) Αγιάς.
Είναι κτισμένο στις Ν.Α. πλαγιές του Κισσάβου. Έχει θέα προς τον Αγιόκαμπο, με τα βαθυγάλαζα νερά του. Μπροστά στο βάθος φαίνεται λόγο η Αγιά με την εύφορη πεδιάδα της, απέναντι υψώνεται το κατάφυτο Μαυροβούνι και πιο πέρα μακριά στον ορίζοντα, διακρίνεται το πανέμορφο Πήλιον. Δεξιά απλώνεται ο απέραντος θεσσαλικός κάμπος με τα χωριά του, που τη νύχτα όταν είναι φωταγωγημένα μοιάζουν σαν μια μικρή πολιτεία. Τα φώτα φαίνονται να σμίγουν με τ' άστρα τ' ουρανού και να ακουμπούν το Στερέωμα. Ο άνθρωπος μένει εκστατικός, μπροστά στην εικόνα αυτή τη μαγευτική. Το χωριό έχει μια ωραία πλατεία, μεγάλη, πλακοστρωμένη, με τη βρυσούλα της, τις λεύκες (καβάκια) και τις φιλύρες (φλαμουριές), που σκορπούν πλούσια παντού την ευωδιά. Δεξιά υψώνεται ο καθεδρικός Ιερός Ναός του Αγίου Αθανασίου, αριστερά το Δημοτικό Σχολείο, ένα ωραίο τούτο διδακτήριον, αλλά δυστυχώς κλειστό και βουβό από τις αγγελικές φωνές των παιδιών και δίπλα το Κοινοτικό Καφενείο. Τα σπίτια όλα πέτρινα, πεντακάθαρα, ασβεστωμένα και ανακαινισμένα. Οι δρόμοι άλλοι γκαλντεριμωμένοι και άλλοι τσιμεντοστρωμένοι, καθαροί, με το αυλάκι στην άκρη, που τρέχει αδιάκοπα το νερό. Πιο πέρα λίγο, είναι το μεσοχώρι, με μια πλατειούλα, με το θεόρατο γέρο - πλάτανο και με τη βρύση που τρέχει μέρα νύχτα και δροσίζει τον κουρασμένο χωρικό και αναζωογονεί τον διψασμένο περαστικό. Επάνω από το χωριό βρίσκεται η Μεγάλη βρύση, από την οποία ονομάστηκε το χωριό Μεγαλόβρυσον, γιατί πρώτα είχε το σλαβικό όνομα (Νιβόλιανη). Είναι μια θαυμάσια τοποθεσία με μεγάλες πηγές, με καλοφτιαγμένες βρύσες, με ωραία αυλάκια που κυλούν τα κρύα και γάργαρα νερά τους. Από εδώ υδρεύεται το χωριό (υπάρχει υδραγωγείο), αλλά αρδεύεται και η πλησιέστερη αγροτική περιοχή, ενώ τα αιωνόβια πλατάνια, τα καβάκια και πιο πέρα οι βαλανιδιές, στολίζουν τον παραδεισένιο αυτόν τόπο. Ακριβώς στην κορυφή του λόφου, σ' ένα ίσιωμα στέκει ευλαβικά και επιβλητικά, το γραφικό εκκλησάκι του Αγίου Παντελεήμονος, που φαντάζει σαν μια ζωγραφιά και μια άσπρη πινελιά μέσα στο καταπράσινο τοπίο. Εδώ πρέπει να αναφέρω ότι, το χωριό έχει τρεις εκκλησίες, πέντε εξωκκλήσια και δυό μοναστήρια.
Δείγμα και μαρτυρία της Πίστεως που είχαν οι παλιοί μας συγχωριανοί, κτίζοντες Ιερούς Ναούς παντού, για να υμνείται και να δοξάζεται το Άγιον όνομα του Τριαδικού Θεού. Το καλοκαίρι γίνονται, τα εξής πανηγύρια: Των Αγίων Αναργύρων 1η Ιουλίου. Του Προφήτου Ηλία 20 Ιουλίου, του Αγίου Παντελεήμονος 27 Ιουλίου και της Παναγίας 15 Αυγούστου. Τότε παρευρίσκονται όλοι οι ξενιτεμένοι, αλλά ακόμα και από τις γειτονικές περιοχές, για να τιμήσουν αυτές τις μεγάλες γιορτές. Οι κάτοικοι προμηθεύονται τα τρόφιμα από την Αγιά, εκτός από λίγα λαχανικά και ζαρζαβατικά και άλλα φρούτα που παράγει σήμερα ο τόπος. Αν κάποιος θέλει, μπορεί να φθάσει και μέχρι τον Αγιόκαμπο, για να κάνει το μπάνιο του. Πάντως το Μεγαλόβρυσο βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση, γιατί είναι κοντά στην Αγιά και στη Λάρισα, οπότε σε μια δύσκολη στιγμή, μπορεί κάποιος να εξυπηρετηθεί. Είναι νομίζω πλέον καιρός να κάνουμε στροφή προς το βουνό. Καλή είναι η θάλασσα με τα παιγνιδισματά της, καλό όμως και το βουνό. Το κλίμα πιο υγιεινό και χωρίς υγρασία. Η θάλασσα έχει ασφαλώς τα καλά της, αλλά είναι και κοπιαστική. Όποιος δεν έχει λόγους, ας προτιμήσει το βουνό.
«Μέσα στα Έλατα, τις οξιές και τις βαλανιδιές εκεί που τα νερά κρυστάλλινα και γελαστά πετιούνται από τα σπλάχνα της γης, ελάτε να βρούμε μια άλλη χαρά που δίνουν τα χιλιοτραγουδισμένα Ελληνικά βουνά, με τα χωριά». Τα βουνά, που ο λογοτέχνης και ποιητής Ζαχ. Παπαντωνίου, έγραψε το Αναγνωστικό του Δημοτικού Σχολείου «Τα ψηλά βουνά» που αποτελεί σταθμό στην ιστορία του Σχολικού βιβλίου! Όποιος το διαβάζει, συγκινείται και δακρύζει. Αλλά και ο Κώστας Κρυστάλλης, (ο τραγουδιστής του βουνού και της στάνης), στα έργα του εκφράζει την αγάπη και το θαυμασμό για το βουνό και το ορεινό χωριό. Και είναι αλήθεια, πως στο χωριό η ζωή κυλά ήσυχα, ήρεμα κι αρμονικά. Σ' αυτό βασιλεύει η σιωπή, η χαρά και η ευτυχία. Σ' αυτό ακόμη σήμερα, σώζεται η απλότητα και η αγνότητα της ψυχής. Το Μεγαλόβρυσον είναι προικισμένο με πολλές φυσικές καλλονές και ξεκουράζει τον άνθρωπο από τα βάσανα και τους κόπους της καθημερινής βιοπάλης. Το κλίμα δε, είναι ιδεώδες. Γι' αυτό προ ετών οι επιθεωρητές της Δημοτικής Εκπαίδευσης, είχαν προτείνει τότε τη μόνιμη εγκατάσταση των παιδικών κατασκηνώσεων του Νομού Λάρισας. Δεν πραγματοποιήθηκε τούτο, για άλλους λόγους. Ας επισκεφθούμε το Μεγαλόβρυσον, το καλοκαίρι. Οι κάτοικοι, πρόσχαροι, καλοσυνάτοι κι ευγενικοί, είναι πρόθυμοι για την υποδοχή. Τέλος ας έχουμε πάντοτε στο μυαλό μας και στην καρδιά μας τα ωραία λόγια του ποιητή, που υμνεί το βουνό και γενικά το Ελληνικό ορεινό χωριό λέγοντας:
«Μακριά από την πόλη και από την ταραχή, εδώ ελάτε
όλοι, εδώ στην εξοχή. Εδώ είναι ευτυχία, εδώ είναι χαρά,
μεσ' τα νερά τα κρύα, τα δέντρα τα χλωρά.
Μακριά, μακριά, η λύπη, οι πόνοι, τα δεινά,
είν' ανθισμένοι οι κήποι και τ' άνθη τους χλωρά».
* Ο Ιωάννης Θ. Γωγουβίτης είναι εκπαιδευτικός
