Ο στόχος ήταν διττός. Το είπαμε από την πρώτη στιγμή, επιβεβαιώνεται πέραν πάσης αμφιβολίας και μετά την προκήρυξη που κυκλοφόρησε αυτή η αιμοσταγής «Σέχτα», η οποία με διάφορα ιδεολογήματα προσπαθεί να «ντύνει» τη στυγερά εγκληματική της δράση. Απειλές κατά πάντων εξακοντίζει, αλλά βεβαίως και ευθείες απειλές κατά των μαρτύρων της δολοφονίας του αστυνομικού, κατά της μάρτυρος που φύλασσε, αλλά και κατά κάθε πιθανού μάρτυρος τρομοκρατικής ενέργειας. Ο άτυχος αστυνομικός που δολοφονήθηκε με τόσο στυγερό τρόπο, εν προκειμένω ήταν το «μέσο». Το μήνυμα αφορούσε κυρίως στον εκφοβισμό της μάρτυρος και κάθε μάρτυρα που θα τολμήσει από δω και πέρα να συνεργαστεί για τη διαλεύκανση τρομοκρατικών επιθέσεων και την εξάρθρωση (θέλουμε να πιστεύουμε) της νέας παρτίδας (γιατί αυτή γενιά δεν είναι) τρομοκρατών. «Ας βάλουν στο μυαλό τους οι ρουφιάνοι κάθε είδους πως μπορεί να κοιμούνται με κλειδωμένες πόρτες, αλλά μπορεί να ξυπνήσουν με τρίτο μάτι στο κεφάλι», προειδοποιούν... ευγενικά-ευγενικά οι κοινοί εγκληματίες.
Γιατί δεν χρειάζεται να είναι κανείς και ειδικός για ν’ αντιληφθεί από τον τρόπο και το λόγο ότι δεν πρόκειται δα και για... λόγους μιας ιδεολογίας. Για... ξεπατίκωμα πρόκειται και μάλιστα άτεχνο. «Τσιμπάνε» και λίγο από Κουφοντίνα για να το φέρουν το πράγμα σε ένα... επίπεδο υψηλής κοπτικής-ραπτικής, «δανείζονται» από τη «17 Νοέμβρη» και από κει και πέρα αφήνουν να ξεχυθεί όλη η αιμοσταγής διάθεσή τους όλο το μίσος και το μένος. «Θα αναγκάσουμε την Ελλάδα να ματώσει», λένε. Έτσι, μήπως είχαμε καμιά αμφιβολία για τις προθέσεις τους. Μήπως δεν καταλάβαμε καλά. «Προωθούμε την επαναστατική βία και κατ’ επέκταση τις ένοπλες δολοφονίες εναντίον του ανθρώπινου δυναμικού του συστήματος (...) θα χτυπάμε όλους τους κυρίαρχους μηχανισμούς, τους θεσμικούς φορείς και τα πληρεξούσια άτομα». Κοντολογίς, θα χτυπάνε αδιακρίτως. Γιατί έτσι όπως το περιγράφουν το πράγμα, όλοι ενταγμένοι σε ένα σύστημα είναι, σε μηχανισμούς, σε φορείς.
«Έχουμε πόλεμο όχι πάρτι», δηλώνουν. Ευτυχώς, γιατί υπήρχε περίπτωση να παρανοήσουμε. Αν και βεβαίως είναι βέβαιον ότι οι ίδιοι αντλούν ευχαρίστηση από την αιματοχυσία και συνεπώς θα μπορούσε κανείς να το δει και ως «πάρτι» από τη διεστραμμένη δική τους πλευρά. «Πολεμικό πάρτι» εν προκειμένω. «Η πρακτική της εκτέλεσης εξυπηρετεί το πρόγραμμα της μόνιμης απειλής που είχαμε ήδη εξαγγείλει στην πρώτη μας ανακοίνωση. Τώρα ξέρετε ποιος έχει σειρά και η λίστα είναι μεγάλη. Κουφάλες, θα σας χτυπάμε χωρίς έλεος», έρχεται να μας ενημερώσει ο... ιδεολόγος συγγραφέας ή συγγραφείς της προκήρυξης.
Υπάρχει λοιπόν ένα δεδομένο. Ότι η τρομοκρατία ζει στην Ελλάδα και μάλιστα εμφανίζεται σε μια ακόμη πιο βάρβαρη διάσταση από αυτή που ξέραμε. Το ζητούμενο είναι; Προφανώς η εξάρθρωσή της. Δυστυχώς, μετά την εξάρθρωση της «17 Νοέμβρη», που και ένα τέταρτο του αιώνα χρειάστηκε για να γίνει αυτό και δεν είμαστε και καθόλου σίγουροι ότι εξαρθρώθηκε ή μάλλον ξεπατώθηκε οριστικά, τι έγινε; Χαλαρώσαμε πάλι, ως συνήθως. Γιατί, κυνηγώντας τόσα χρόνια το... φάντασμα της «17 Νοέμβρη», με κάποιες άλλες οργανώσεις να κάνουν εμφανίσεις «γκεστ», που όμως δεν κλέψανε ποτέ την παράσταση, είχαμε φαίνεται καταλήξει στο εξής αφελές συμπέρασμα ότι τώρα εξαρθρώθηκε η «17 Νοέμβρη», τελειώσαμε με την τρομοκρατία στην Ελλάδα. Και ως εκ τούτου... χαλαρά (!) για μια ακόμη φορά. Τώρα το πρόβλημα εμφανίζεται και πάλι... ανδρειωμένο, οξυμένο, απειλητικό, επικίνδυνο και αχόρταγο. Και τώρα τι πρέπει να γίνει; Να το πιάσουν πάλι από την αρχή. Έχοντας σου λέει την... πείρα του παρελθόντος.
Να δούμε. Το ’παμε και προ ημερών. Αν φθάσουν και αυτοί οι τρομοκράτες να πάρουν... σύνταξη για να τους συλλάβουν, θα ’ναι πολύ αργά και η γραμμή αίματος που θα ’χουν αφήσει πίσω τους πολλή μεγάλη. Και κάθε θύμα που θα προστίθεται θα αποτελεί συνευθύνη του επίσημου κράτους. Ας φανούν πιο έξυπνοι και πιο αποτελεσματικοί αυτή τη φορά. Εμείς κάνουμε ευχή. Αυτοί έχουν υποχρέωση.
