Το εκλογικό αποτέλεσμα της παρελθούσης Κυριακής για την ανάδειξη των 22 ευρωβουλευτών που θα εκπροσωπήσουν την Ελλάδα την επόμενη 5ετία στο Ευρωκοινοβούλιο, κατέδειξε, παρά το πρωτοφανές για τα ελληνικά δεδομένα ποσοστό της αποχής (το υψηλότερο όλων των εποχών) πως «κάτι αλλάζει» στο πολιτικό σκηνικό και ότι ενδεχομένως στις επερχόμενες εθνικές εκλογές να έχουμε ανατροπή αυτού του σημερινού σκηνικού.
Οι Έλληνες πολίτες, για διαφορετικούς λόγους ο καθείς, επέλεξαν καταρχήν να «γυρίσουν την πλάτη» σ’ ολόκληρο το σημερινό πολιτικό σύστημα (και όχι μόνο στους δύο εταίρους του εγχώριου δικομματισμού) να αποδοκιμάσουν τις ασκηθείσες επί 5ετία πολιτικές της ΝΔ, αλλά και τον ίδιο τον Κώστα Καραμανλή (ο οποίος, με την τακτική του one man show, επέλεξε να σηκώσει το βάρος της προεκλογικής καμπάνιας του κόμματός του) και να δείξουν, με δειλό τρόπο και όχι με δυναμική, πως καταρχήν προσβλέπουν στο κόμμα της μείζονος αντιπολιτεύσεως και στον αρχηγό του Γιώργο Α. Παπανδρέου.
Αξιοσημείωτο, εξάλλου, είναι το γεγονός ότι από το εκλογικό αποτέλεσμα προκύπτει μεγάλη ενίσχυση της δυνάμεως του ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη, ο οποίος επιμένει να θέλει να πιστεύει πως είναι σύνοικος στην Κεντροδεξιά πολυκατοικία (και με αλαζονικό τρόπο να προσκαλεί τους «γαλάζιους» βουλευτές να προσχωρήσουν στο κόμμα του...) και αυτό έχει ήδη οδηγήσει τη ΝΔ σε περαιτέρω πολιτική διολίσθηση προς τα δεξιά, ενώ στο χώρο της Αριστεράς, το μεν ΚΚΕ μπόρεσε να συγκρατήσει, έστω και με μείωση, τις δυνάμεις του, ο δε ΣΥΡΙΖΑ εμφάνισε ποσοστό κατώτερο των προσδοκιών που είχαν δημιουργήσει στην ηγεσία και τους οπαδούς του οι (καταγγελθείσες ως «φουσκωμένες» - προκειμένου να χτυπηθεί το ΠΑΣΟΚ) δημοσκοπήσεις της περασμένης χρονιάς.
Η ΠΡΩΤΟΦΑΝΗΣ ΑΠΟΧΗ
Είναι προφανές πως το μείζον στο οποίο θα πρέπει να εγκύψουν άπασες οι, ούτως ή άλλως, συστημικές πολιτικές δυνάμεις (και απ’ αυτές δεν εξαιρούνται ούτε το ΚΚΕ της «ανυπακοής», ούτε ο πολυσυλλεκτικός ΣΥΡΙΖΑ) είναι το πρωτοφανές για την Ελλάδα ποσοστό της αποχής, το γεγονός, δηλαδή, ότι σχεδόν ένας στους δύο έλληνες πολίτες «γύρισε την πλάτη» στα υφιστάμενα κόμματα, έστω κι αν κάποιοι εκ των προσελθόντων στις κάλπες επέλεξαν τους, κατ’ όνομα τουλάχιστον ελκυστικούς, Οικολόγους – Πρασίνους.
Η ΝΔ για να δικαιολογήσει την ήττα της (την οποία οι επιτελείς της θέλουν να πιστεύουν ότι είναι διαχειρίσιμη) επέλεξε το επιχείρημα της υψηλοτάτης αποχής, αν και ακούστηκαν, από το «γαλάζιο» χώρο, φωνές περί αποχής η οποία αποτελεί κόλαφο στο σύστημα, το δε ΠΑΣΟΚ απέφυγε, προσώρας, επί της ουσίας να «διαβάσει» το νόημα αυτής της ενεργητικά εκφρασθείσας αποστασιοποιήσεως των πολιτών από την πολιτική και τους πολιτικούς.
Το σημαντικότερο δε είναι πως ούτε η Αριστερά κατάφερε να καταστεί ελκυστική, ούτως ώστε να αποτρέψει τους πολίτες από την αποχή, την οποία (αποχή) – για λόγους που δεν είναι της παρούσης να αναλυθούν – επέλεξαν να υποδαυλίσουν και να προπαγανδίσουν ορισμένα ηλεκτρονικά ΜΜΕ, όλες σχεδόν οι life style εκπομπές και ορισμένοι προβεβλημένοι καλλιτέχνες, οι οποίοι, όμως, είναι ταυτοχρόνως και opinion makers.
Βεβαίως, στις ευρωεκλογές η ψήφος είναι χαλαρή, καθώς άπαντες γνωρίζουν ότι δεν αναδεικνύεται κυβέρνηση απ’ αυτές, αλλά είναι επίσης βέβαιο πως σε κάθε εκλογική διαδικασία αξιολογούνται πεπραγμένα, στάσεις, πολιτικές και αναδεικνύονται τάσεις.
Είναι δε προφανές πως άλλοι δεν προσήλθαν στις κάλπες γιατί θέλησαν να αμφισβητήσουν το πολιτικό σύστημα, άλλοι γιατί θεωρούν τα υφιστάμενα κόμματα «φθαρμένα προϊόντα», άλλοι γιατί δεν περιμένουν τίποτα από την Ευρώπη, άλλοι γιατί επέλεξαν να εκδράμουν το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος και φυσικά οι περισσότεροι γιατί έχουν αηδιάσει από τα σκάνδαλα και τη σκανδαλολογία, από τις κάθε άλλο παρά συνάδουσες με τις πρωθυπουργικές προτροπές περί «σεμνότητας και ταπεινότητας», πάνω δε απ’ όλα από τη δεδομένη κυβερνητική αδυναμία να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση.
Ορισμένοι αναλυτές (Α. Καρακούσης) εκτιμούν ως εξήγηση της αποχής ότι η ελληνική κοινωνία κυριαρχείται πλέον από σύνδρομα ιδιώτευσης και ατομικότητας, ορίζεται περισσότερο από τις επιθυμίες της και λιγότερο από συλλογικές επιδιώξεις και αγωνίες. «Αυτή η διαρκής, στις προηγούμενες δύο δεκαετίες, μετάπτωση από το δημόσιο και συλλογικό στο ιδιωτικό και το ατομικό κατέστησε τα πρόσωπα πιο ανεξάρτητα και ίσως πιο φοβικά και γι’ αυτό πιο ευαίσθητα σε θέματα ασφάλειας, τάξης και μετανάστευσης», εκτιμά ο κ. Καρακούσης και προσθέτει πως «αυτές οι διεργασίες ερμηνεύουν ως έναν βαθμό την εκτίναξη της αποχής και εξηγούν τόσο την εμφανή συντηρητικοποίηση της κοινωνίας, όσο και την ενίσχυση του κόμματος του κ. Καρατζαφέρη, το οποίο σταθερά τα τελευταία χρόνια χειρίζεται το φόβο και την ανασφάλεια των πολιτών».
Αξιοσημείωτο, πάντως, είναι το γεγονός πως ο κ. Κώστας Καραμανλής στη δήλωσή του «μετά την ήττα», απέφυγε να την αναγνωρίσει, αντίθετα προσπάθησε να επιτεθεί εκ νέου στην αξιωματική αντιπολίτευση και επέμεινε στη συνέχιση της πολιτικής, η οποία, όμως, καταδικάστηκε στις κάλπες, δηλαδή, όπως έλεγε στην «Ε» υψηλόβαθμο στέλεχος της Ρηγίλλης, εμφανίστηκε σαν να μην κατάλαβε τίποτε. Και αυτό που με ανησυχεί, πρόσθετε, είναι μήπως υπό τον πανικό της ήττας και της προσωπικής του αμφισβητήσεως από τους πολίτες προχωρήσει σε άκαιρες και σπασμωδικές κινήσεις εν θερμώ...
Είναι αλήθεια πως το μεγαλύτερο ποσοστό απ’ όσους επέλεξαν να απόσχουν από την εκλογική διαδικασία προέρχεται από τη ΝΔ, ενώ οι περισσότεροι αναλυτές πιστεύουν ότι οι πολίτες, διά της αποχής τους, δείχνουν την απαξία τους στην πολιτική και τους πολιτικούς, καθώς βλέπουν πως η οικονομία έχει επικαλύψει την πολιτική και οι πολιτικοί άνδρες καθίστανται υπηρέτες της οικονομίας και των οικονομικών παραγόντων. Και αντί να εφαρμόζουν πολιτικές για τους πολλούς και τους αδύναμους επιλέγουν πολιτικές που ευνοούν τους ισχυρούς, τους έχοντες και τους φέροντες την αποκλειστική ευθύνη για τη σημερινή οικονομική κρίση...
ΧΑΝΕΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ
Από το εκλογικό αποτέλεσμα και την ήττα της ΝΔ προκύπτει ευθέως πως η κυβερνητική παράταξη έχει αρχίσει να χάνει την πολιτική ηγεμονία στην ελληνική κοινωνία, έχει χάσει το ηθικό πλεονέκτημα έναντι του ΠΑΣΟΚ, καθώς δεν μπόρεσε να πείσει πως είναι «κάτι άλλο» (σε σχέση με τις κατηγορίες της για «το διεφθαρμένο ΠΑΣΟΚ», αποκαλούσε δε τον Κώστα Σημίτη «αρχιερέα της διαπλοκής», στήριξε ολόκληρη την εκλογική της καμπάνια τα προηγούμενα χρόνια σ΄ αυτό, αν και εσχάτως ο Κ. Καραμανλής προσπάθησε να το μαζέψει...) αφού επί των ημερών της «έσκασαν» τα σκάνδαλα των ομολόγων, των Πακιστανών, των υποκλοπών, του Βατοπαιδίου, των κουμπάρων και η υπόθεση Παυλίδη.
Η δε προσπάθειά της να πείσει πως το σκάνδαλο με τα «μαύρα ταμεία» της Siemens είναι «σκάνδαλο ΠΑΣΟΚ» έπεσε στο κενό, καθώς λίγες μέρες πριν την εκλογική αναμέτρηση, από λαθεμένους χειρισμούς της Υπουργού των Εξωτερικών Ντόρας Μπακογιάννη διέφυγαν φερόμενοι ως εμπλεκόμενοι στην υπόθεση, και έτσι ευλόγως η ΝΔ επικρίθηκε ότι «ήθελε να συγκαλύψει τη γαλάζια εμπλοκή».
Δεν είναι δε λίγοι εκείνοι (κυρίως «καραμανλικοί») που «δείχνουν» τη θυγατέρα του Κώστα Μητσοτάκη (μαζί με τους κ. Ζαγορίτη και Αντώναρο, ο πρώτος γιατί δεν μπόρεσε να «μαζέψει» τον κομματικό μηχανισμό και ο δεύτερος γιατί τα έκανε «μούσκεμα» στον επικοινωνιακό τομέα) ως παράγοντα που συνέτεινε (λόγω του χειρισμού της στο θέμα με τη διαφυγή του Χ. Καραβέλα της Siemens) στην περαιτέρω αποσυσπείρωση της ΝΔ και στην ήττα.
Είναι δε, επίσης, προφανές πως η ΝΔ επέμεινε σε αδιέξοδες και αντιλαϊκές οικονομικές πολιτικές που αποδοκιμάστηκαν στις κάλπες, ενώ οι περισσότεροι πιστεύουν πως η άλλοτε πανίσχυρη «νέα διακυβέρνηση» δείχνει να ξεφτίζει και να παλιώνει, ο δε μέχρι πρότινος κραταιός Κώστας Καραμανλής δεν είναι πια ανίκητος, ούτε συγκινεί το εκλογικό σώμα, όπως στο παρελθόν.
Κι αυτό ο πρωθυπουργός, όπως φάνηκε από την επιθετική κατά του ΠΑΣΟΚ, δήλωσή του μετά το εκλογικό αποτέλεσμα, δεν μπορεί να το χωνέψει, αλλά ούτε και να το αγνοήσει, όπως δεν μπορεί να ανεχθεί (Καραμανλής γαρ) ότι δεν είναι (τουλάχιστον με τα σημερινά δεδομένα) ο «κυρίαρχος του παιγνιδιού» και ότι ο υποτιμημένος από τη «γαλάζια» ηγεσία (αλλά και από τους εσωκομματικούς του πολεμίους) Γιώργος Α. Παπανδρέου τον κέρδισε για πρώτη φορά και επί της ουσίας έθεσε σοβαρή υποψηφιότητα για την πρωθυπουργία.
Η ΕΚ ΔΕΞΙΩΝ ΠΙΕΣΗ
Πέραν αυτών (άλλα και άλλων πολλών) που αφορούν στην κυβερνητική παράταξη, στο χώρο της Κεντροδεξιάς θα πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη την αύξηση της δυνάμεως του ΛΑΟΣ, το οποίο, με βάση τα σημερινά δεδομένα (τουλάχιστον σε επίπεδο ευρωκοινοβουλίου) δείχνει να εδραιώνει την παρουσία του στην πολιτική ζωή.
Η παράνομη μετανάστευση, η οικονομική κρίση και η δυσαρέσκεια των Ευρωπαίων πολιτών φαίνεται ότι οδήγησαν σε σημαντική αύξηση της παρουσίας ακροδεξιών σχημάτων στη νέα Ευρωβουλή, που ψαρεύουν στα ρηχά, από τις ανεξάντλητες δεξαμενές των νέων ανέργων, το δε σύνθημα «οι μετανάστες μάς παίρνουν τις δουλειές» ποτέ δεν είχε μεγαλύτερη απήχηση.
Οι έρευνες έδειξαν πως η αύξηση του ΛΑΟΣ οφείλεται σε δυσαρεστημένους «γαλάζιους» ψηφοφόρους, ο δε Γιώργος Καρατζαφέρης δηλώνοντας την αντίθεσή του στο ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών, ουσιαστικά εκφράζει την ανησυχία του μήπως αυτή η αύξηση δεν είναι μόνιμη.
Άλλωστε, σε περίπτωση εθνικών εκλογών που το διακύβευμα θα είναι η κυβέρνηση, η πόλωση θα είναι πολύ πιο άγρια και έτσι είναι πολύ πιθανόν να συμπιεστούν κόμματα, όπως ο ΛΑΟΣ (υπέρ της ΝΔ) και ο ΣΥΡΙΖΑ (υπέρ του ΠΑΣΟΚ).
ΨΑΧΝΕΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ...
Πώς θα αντιδράσει ο Κώστας Καραμανλής;
Θα γείρει περισσότερο προς τα δεξιά ώστε για να επαναπατρίσει τους δικούς του που πήγαν στο ΛΑΟΣ;
Προεκλογικά για να κολακεύσει το συγκεκριμένο χώρο άφησε να εννοηθεί ότι παίζεται ακόμη και η άρση του πανεπιστημιακού ασύλου, ενώ ήδη προωθεί αυστηρά μέτρα για την πάταξη της εγκληματικότητας και της λαθρομεταναστεύσεως, είναι δε χαρακτηριστικός ο τίτλος στα «Νέα»: «Κυβέρνηση Καραμανλή με μέτρα Καρατζαφέρη».
Κι αν ολοκληρωθεί αυτή η δεξιότερη στροφή, τι θα σημαίνει αυτό για την πολυδιαφημισμένη στρατηγική του λεγομένου «μεσαίου χώρου»;
Κρίσιμο στοίχημα για τον Κ. Καραμανλή είναι η εξασφάλιση της ομαλής συνέχειας του κυβερνητικού έργου και, κυρίως, η αποτροπή εσωκομματικών αντιπαραθέσεων, που θα βυθίσουν την κυβέρνηση και το κόμμα του σε ένα νέο κύκλο εσωστρέφειας.
Στις αρχές του Φθινοπώρου είναι πιθανόν η σημερινή κυβέρνηση – αν δεν αναλάβει αποτελεσματικές πρωτοβουλίες ο Κώστας Καραμανλής - να είναι απολύτως αποδιοργανωμένη, να δούμε σκηνές του στιλ «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» και να μην μπορεί να χειριστεί τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα της χώρας.
Και αν συμβεί αυτό τότε, θέλοντας και μη, η χώρα θα οδεύσει σε εθνικές εκλογές.-
