Αλγεινή εντύπωση, μετά τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, προκαλεί η προσπάθεια και των δύο πυλώνων του δικομματισμού, Ν.Δ. και ΠΑ.ΣΟ.Κ., να πείσουν τους πολίτες ότι οι απέχοντες από τις εκλογές της Κυριακής είναι δικοί τους ψηφοφόροι. Η Ν.Δ. ισχυριζόμενη ότι πρόκειται για μπλε ψηφοφόρους που απέχοντας ήθελαν να στείλουν ένα μήνυμα δυσαρέσκειας προς την Κυβέρνηση και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. επιμένοντας ότι είναι πράσινοι ψηφοφόροι που δεν προσήλθαν στις κάλπες λόγω του εφησυχασμού τους για τη βέβαια νίκη του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Οι ισχυρισμοί αυτοί είναι έωλοι και απαράδεκτοι για δύο λόγους:
Πρώτον, είναι πρακτικώς αδύνατο να διερευνηθεί η πολιτική ταυτότητα αυτών που προτίμησαν να μην ψηφίσουν.
Δεύτερον, με τη στάση τους αυτή προσβάλλουν βάναυσα την προσωπικότητα του πολίτη, αφού ακόμη και αν κάποιος τους ψήφισε στο παρελθόν αυτό δεν σημαίνει ότι θα τους υπερψηφίσει και πάλι. Οι πολίτες έπαυσαν να είναι πρόβατα.
Άρα ΠΑ.ΣΟ.Κ. και Ν.Δ. ας μην χωρίζουν τον κόσμο σε πράσινους και μπλε. Τα ίδια έκαναν και προεκλογικά, μιλώντας για παπαγάλους και βαρβάρους, και προκάλεσαν τη θυμηδία των πολιτών.
Περί αγροτών:
Η καθίζηση της Ν.Δ. στον κατεξοχήν αγροτικό νομό της χώρας, το Νομό Λάρισας, κατά 8 ποσοστιαίες μονάδες, χωρίς την παράλληλη άνοδο του ΠΑ.ΣΟ.Κ., δείχνει ότι οι αγρότες έχουν στρέψει την πλάτη και στους δύο πόλους του δικομματισμού.
Η ευφυής προσπάθεια ορισμένων αγροτοσυνδικαλιστών της Ν.Δ. να εξηγήσουν την εκλογική καταβαράθρωση, αποδίδοντάς την είτε στη δυσαρέσκεια λόγω των κακών χειρισμών στο ζήτημα των δηλώσεων ΟΣΔΕ είτε στην πίκρα των κτηνοτρόφων για την εξαίρεσή τους από το πακέτο ενισχύσεων των 500 εκατομμυρίων ευρώ, είναι εντελώς επιδερμική.
Η αλήθεια είναι ότι ο αγρότης, χωρίς καμία κατευθυντήρια γραμμή για την πορεία του μετά το 2013, νιώθει απελπισμένος. Το ίδιο και ο κτηνοτρόφος, που παρατηρεί το εισόδημά του διαρκώς να μειώνεται, παρά το γεγονός ότι η φέτα και η ποιότητα των υπόλοιπων γαλακτοκομικών προϊόντων θα μπορούσαν να αποτελέσουν την ατμομηχανή για ένα αναπτυξιακό άλμα της αγροτικής οικονομίας.
Οι αγρότες, λοιπόν, καταλαβαίνοντας τον εμπαιγμό που τόσα χρόνια υφίστανται, στράφηκαν στο ΛΑ.Ο.Σ., γιατί διαπίστωσαν έναν ξεκάθαρο πολιτικό λόγο και μια δυνατότητα διεκδίκησης στην Ευρώπη ενός καλέτερου μέλλοντος για τους ίδιους και τις οικογένειές τους.
Στηριζόμενος, άλλωστε, σε μελέτες που δείχνουν ότι οι γεννήσεις παιδιών αυξάνονται στις αγροτικές περιοχές και όχι στους αστικούς πληθυσμούς, ο ΛΑ.Ο.Σ. είναι το μόνο κόμμα που συναρτά την επιβίωση του αγρότη με την άμβλυνση του δημογραφικού προβλήματος της χώρας. Για τον ΛΑ.Ο.Σ. η ευημερία του αγρότη καθίσταται κυριολεκτικά ζήτημα εθνικής προτεραιότητας και ως τέτοιο πρέπει να διευθετηθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Οι αγρότες ένιωσαν το ΛΑ.Ο.Σ. ως το αποκούμπι τους και στις προσδοκίες τους αυτές δεν θα διαψευστούν.
Περί αντικομμουνισμού:
Η κ. Παπαρήγα, αν και δεν μας είχε συνηθίσει σε μια δημόσια αντιπαράθεση που παραπέμπει σε έργα γουέστερν και σε ταινίες τρόμου με «συμβόλαια θανάτου» και τα συναφή, μετά την πρόσφατη εκλογική αναμέτρηση και την απώλεια 150.000 ψήφων για το κόμμα της, αρκετοί εκ των οποίων οδηγήθηκαν στον ΛΑ.Ο.Σ., έχασε την ψυχραιμία της.
Η πτώση του ΚΚΕ ήταν αναμενόμενη. Οι εργαζόμενοι στην οικοδομή, οι απασχολούμενοι ως εργάτες γης, οι μικροί έμποροι και επαγγελματίες, αντιλαμβανόμενοι τη ζημιά που τους προκαλεί η ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση, εκτίμησαν την πολιτική στάση του ΛΑ.Ο.Σ., σε αντίθεση με τη στάση της κυρίας Παπαρήγα που εμφανιζόταν ως πρόμαχος και υπερασπιστής κάθε ανθρώπου που έρχεται στην Ελλάδα για να βρει την τύχη του.
Ας μην υβρίζει, λοιπόν, τον Γιώργο Καρατζαφέρη για τις εκλογικές απώλειες που υπέστη. Το καλύτερο γι’ αυτήν θα ήταν να ανιχνεύσει τα πραγματικά αίτια της εκλογικής της ήττας και κυρίως να αναπροσαρμόσει τον πολιτικό της λόγο, όπως και άλλοι προσφάτως κάνουν, υιοθετώντας την πολιτική πλατφόρμα του ΛΑ.Ο.Σ.
Σε τελική ανάλυση ο αντικομμουνισμός δεν είναι αμάρτημα ̇ η δημοκρατία επιτάσσει την κριτική και τη διαπάλη των ιδεών, συνεπώς το ΚΚΕ πρέπει να ξεχάσει την ιδιότυπη ασυλία που απολάμβανε μέχρι τώρα από τους παράγοντες του πολιτικού συστήματος και να αντιληφθεί ότι ο ΛΑ.Ο.Σ. θα συνεχίσει να ασκεί εμπεριστατωμένη κριτική, αφού άλλωστε είναι έτοιμος να δεχθεί και την κριτική των άλλων.
Εξάλλου, η κυρία Παπαρήγα πρέπει, επιτέλους, να απαντήσει στο εξής ερώτημα: Πώς είναι δυνατόν να κατηγορείται για «συμβόλαια θανάτου» εναντίον του ΚΚΕ ο Πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ., όταν ο ίδιος καταψήφισε στο Ευρωκοινοβούλιο πρόταση ψηφίσματος που εξίσωνε τον κομμουνισμό με τον φασισμό;
