Του Γιάννη Μήτσιου
Φυσικού - Νομικού
Τον τελευταίο καιρό η οικουμένη ταλανίζεται από τη γνωστή γρίπη των χοίρων. Η γρίπη αυτή, κατά τους ειδήμονες, οφείλεται σ' έναν ιό που προσβάλλει το αναπνευστικό σύστημα και είναι άκρως μεταδοτικός όχι μόνο στους χοίρους αλλά και στους ανθρώπους.
Στην Ελλάδα, εκτός από ένα κρούσμα, δεν είχαμε άλλες επιπτώσεις του ιού αυτού, ευτυχώς. Ωστόσο, ένας άλλος ιός διαβρώνει, εδώ και χρόνια, το ήθος, το φιλότιμο και τη συνοχή του ελληνικού λαού. Είναι ο ιός της διαφθοράς, της ανηθικότητας, της λεηλασίας του δημόσιου πλούτου και της λαμογιάς. Προσβάλλει το αξιακό σύστημα πολλών πολιτικών και οικονομικών μεγαλοσχημόνων, χωρίς κάποιο σύμπτωμα, κάποια επίπτωση, κάποια συνέπεια. Κανείς απ' τους προσβληθέντες δεν έχει υποστεί κάποια δίωξη αστική ή ποινική. Κανένας δεν έχει τιμωρηθεί. Δεν ένιωσε κανένας λίγη ευθιξία, δεν βρήκε λίγο θάρρος να παραιτηθεί, δεν αισθάνθηκε λίγη ντροπή. Να είναι, άραγε, η παχυδερμία τους μεγαλύτερη απ' τη χοντροπετσιά των συμπαθών τετράποδων με τη γρίπη; Είναι απορίας άξιο.
Ο Πλούταρχος, πάντως, μας υπενθυμίζει ότι η εξουσία διαφθείρει κατά κανόνα όσους την κατέχουν. «Τότε αποκαλύπτεται ο χαρακτήρας του ανθρώπου και τότε φουντώνουν τα πάθη και τα ελαττώματα».
Το βέβαιο και χειρότερο είναι ότι και ο ιός αυτός είναι άκρως μεταδοτικός. Φτάνει μέχρι και τον τελευταίο πολίτη. Φτάνουμε σιγά - σιγά στη μικροδιαφθορά, στις μικροαπάτες, στη μικροκομπίνα, στην εξίσωση του νόμιμου με το ηθικό, στην αντίληψη «όλοι το κάνουν». Ο λαός λέει ότι «το ψάρι βρομάει απ' το κεφάλι». Και ο Ισοκράτης, εδώ και πολλούς αιώνες τονίζει ότι «το της πόλεως ήθος ομιούται τοις άρχουσι». Αυτοί είναι οι εθνικοί παιδαγωγοί, οι παιδαγωγοί του λαού.
Έτσι δημιουργείται μια αρρωστημένη περιρρέουσα ατμόσφαιρα που δίνει το δήθεν άλλοθι στον διεφθαρμένο πολιτικό «τι να κάνω, έτσι με θέλει ο ψηφοφόρος μου, του χεριού του, διεκπεραιωτή των ρουσφετιών του, των επιθυμιών, των απαιτήσεών τους». Ναι, επινοούν διάφορες καινοφανείς μεθοδεύσεις, μηχανεύονται διάφορα τερτίπια για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.
Και ο λαός: Όπως συνήθως, «πάντα ευκολοπίστευτος και πάντα γελασμένος». Το έχει τονίσει ο εθνικός μας ποιητής. Πολλοί, μάλιστα έχουν προσχωρήσει στη νοοτροπία «ας φάνε αυτοί όλο το αρνί, μπορεί να πετάξουν και σε μένα να γλείψω κανένα κόκαλο». Είναι όλοι εκείνοι που κουνάνε τις σημαίες στις κομματικές συγκεντρώσεις, οι αφισοκολλητές, οι ζητωκραυγαστές, οι χειροκροτητές, περιμένοντας κάποια νομιμοποίηση αυθαιρέτου κ.λπ. Πάντοτε σε βάρος της νομιμότητας, της δικαιοσύνης, της αξιοκρατίας.
Τις προάλλες στη Βρετανία αποκαλύφθηκαν κάτι μικροαπάτες βουλευτών που κυμαίνονταν από 10.000 - 40.000 ευρώ. Αμέσως παραιτήθηκε ο πρόεδρος της Βουλής και πολλοί βουλευτές δήλωσαν ότι δεν πρόκειται να ξαναπολιτευτούν. Στην Ελλάδα των γαλαντόμων και των χουβαρντάδων οι αφεντάδες δεν καταδέχονται να γίνουν ψιλικατζήδες. Εδώ οι αρπαχτές και οι μίζες μετρώνται σε εκατομμύρια.
Οι επιστήμονες ευελπιστούν ότι σύντομα θα βρεθεί το εμβόλιο για την καταπολέμηση της γρίπης των χοίρων. Για την καταπολέμηση του ιού της διαφθοράς υπάρχει, άραγε, ελπίδα; Υπάρχει περίπτωση να εμφανιστεί και στην Ελλάδα κάποιος Ομπάμα;
Υπάρχει ελπίδα μέσα στις συγκεκριμένες πολιτικές δομές να ανθίσει κάτι καινούργιο;
Πολύ χλωμό φαίνεται κάτι τέτοιο. Όταν δεν ακούγεται κουβέντα για τη μείωση των 300 βουλευτών που αμείβονται με 11.000 ευρώ μηνιαίως (χωρίς τα έξοδα γραφείου, υπαλλήλων, αυτοκινήτων και άλλων ατελειών) τη στιγμή που οι 350 βουλευτές των 40 σχεδόν εκατομμυρίων Ισπανών αμείβονται με 3.000 ευρώ το μήνα!
Όταν κανείς δεν μιλάει για τη μείωση των δεκάδων χιλιάδων μετακλητών υπαλλήλων (Αντιδημάρχων, Αντινομαρχιών, Διοικητών Νοσοκομείων, Γενικών Γραμματέων, Μελών Επιτροπών και άλλων ως ουκ έστιν αριθμός), που αποτελούν τους λεγόμενους κομματικούς στρατούς, αργόσχολων και αργόμισθων στην πλειονότητά τους. Όλου αυτού του εσμού που απομυζά τον ιδρώτα του ελληνικού λαού.
Δικαιολογείται, άραγε, ακόμη και το δικαίωμα στην ελπίδα; Πώς;
