Αν είχε χρώμα η «Αποχή» τι χρώμα θα ’χε; Γιατί αναμφίβολα πρόκειται για τον μεγάλο νικητή των εκλογών με 47%. Δεν μιλάμε για κόμμα, μιλάμε για... κομματάρα! Η οποία άνετα έβγαζε όχι απλά αυτοδύναμη κυβέρνηση, αλλά και κάτι παραπάνω. Και επειδή για τα ελληνικά δεδομένα είναι πρωτοφανής ακόμη και για ευρωεκλογές αποτελεί σίγουρα το κορυφαίο εκλογικό συμπέρασμα και ταυτόχρονα ζητούμενο της Κυριακής. Κάθε κόμμα λοιπόν που σέβεται τον εαυτό του έχει ένα χρώμα. Η «αποχή» τι χρώμα έχει; Αυτό είναι το ερώτημα στο οποίο πρέπει να απαντήσουν όλα τα κόμματα, αλλά κυρίως τα δύο μεγάλα.
Γιατί ναι μεν το ΠΑΣΟΚ κατήγαγε μια καθαρή νίκη, αλλά «έχασε» περίπου ένα εκατομμύριο ψηφοφόρους και η ΝΔ πολύ περισσότερους, οι οποίοι: ή μετακόμισαν σε άλλα κόμματα ή μετακόμισαν στην παραλία σε ένδειξη διαμαρτυρίας και... δροσιάς.
Απ’ ό,τι φαίνεται και εκτιμάται κατά πάσα πιθανότητα η «αποχή» είναι χρώματος γαλάζιου στην πλειοψηφία της, καθότι αγανακτισμένοι, θυμωμένοι, απηυδισμένοι ψηφοφόροι αποφάσισαν να της γυρίσουν την πλάτη όπως ίσως θεωρούν ότι αναλόγως τους τη γύρισε και εκείνη. Και αυτό, είναι ένα θέμα που επί της ουσίας πρέπει να δει η ΝΔ και όχι απλά δηλώνοντας: «λάβαμε το μήνυμα». Το έλαβαν μεν, αλλά θα πρέπει και κάτι να κάνουν με αυτό, αν θα κάνουν.
Στο ΠΑΣΟΚ είναι βεβαίως ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα, αλλά όχι πανευτυχείς και όχι ασφαλείς επίσης για τα «κέρδη» που αποκόμισαν. Κατ’ αρχάς γιατί σε σύγκριση με τις δικές τους δυνάμεις προηγούμενων εκλογικών αναμετρήσεων επίσης «έχασαν» κόσμο και εν συνεχεία γιατί με τόσο μεγάλο ποσοστό αποχής κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει με βεβαιότητα ποια θα είναι η πραγματική εικόνα στο ενδεχόμενο εθνικών εκλογών.
Αλλωστε αν η αναμέτρηση της Κυριακής είχε δύο βασικά χαρακτηριστικά, το ένα ήταν η αποχή και το άλλο το «βατερλό» των δημοσκόπων ή «οι εναρμονισμένες τακτικές καρτέλ» που λέει η κυβέρνηση, η οποία σκοπεύει επίσημα να τις καταγγείλει. Τα αποτελέσματα των exit polls έδιναν μια εικόνα συντριπτικής ήττας της ΝΔ, η οποία δημιούργησε ανάλογο κλίμα και στο κυβερνών κόμμα και στο ΠΑΣΟΚ και τελικά τα πραγματικά δεδομένα «σερβίρουν» μια διαφορετική.
Εν τω μεταξύ στο ΠΑΣΟΚ είχε δημιουργηθεί μια υπεραισιοδοξία και στη ΝΔ μια υπεραπογοήτευση και εν τέλει πέρασαν αμφότεροι σε μια φάση αμηχανίας μέχρι να σταθμίσουν τα πράγματα.
Αυτό ας είναι ένα μάθημα για όλους τους πολιτικούς, αλλά και για όλους τους πολίτες που έχουμε αναγάγει σε ...ευαγγέλιο τις δημοσκοπήσεις και ζούμε μέσα από αυτές.
Και ο ΛΑΟΣ επίσης, ήταν μια ακόμη από τις δημοσκοπικές αστοχίες.
Δεν φάνηκε και δεν δόθηκε ποτέ και πουθενά ότι θα ξεπέρναγε το 7%, πράγμα που κατάφερε. Αντίθετα οι Οικολόγοι που προέκυπταν σε προηγούμενες μετρήσεις ως «τρίτο κόμμα» καταστάλαξαν τελικά στην 6η θέση κερδίζοντας πάντως μια έδρα στην Ευρωβουλή, που είναι νίκη για τους ίδιους. Το ΚΚΕ ανήκει στους «χαμένους» επίσης γιατί τελικά τα ποσοστά του είναι μικρότερα από εκείνα των προηγούμενων ευρωεκλογών, αλλά εν πάσει περιπτώσει κινείται στα όρια της αξιοπρεπής παρουσίας.
Ο πραγματικός χαμένος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και ο νέος πρόεδρός του, Αλέξης Τσίπρας, που στην πρώτη του σοβαρή εκλογική αναμέτρηση δεν τα κατάφερε, βάσει των προσδοκιών που είχαν δημιουργηθεί. Είναι προφανώς η ώρα για το κόμμα ή τα κόμματα να δουν την πραγματικότητα... χωρίς κουκούλα.
Το σκηνικό από ’δω και πέρα; Σαφές και επαναλαμβανόμενο. Το ΠΑΣΟΚ θα ζητάει εκλογές και η ΝΔ δεν θα κάνει. Ο δικομματισμός καλά κρατεί όπως και να ’χει, και ανεξάρτητα από τι προβάλλουν προς τα έξω οι εκπρόσωποι των δύο μεγάλων κομμάτων, η ανάλυση των μηνυμάτων των ευρωεκλογών έχει πολλά μειονεκτήματα και για τα δύο και το γνωρίζουν. Όπως γνωρίζουν ότι αν δεν μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τους εσωτερικούς τους δαίμονες δεν θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν, όπως το επιθυμούν, και την εθνική κάλπη.
Οι ευρωεκλογές 2009 καταχωρήθηκαν ήδη στην ιστορία. Να ’χουμε να λέμε, να εκτιμούμε και να αναλύουμε. Επί του πρακτέου έτσι ή αλλιώς εμείς ως πολίτες δεν έχουμε τίποτα... λαμβάνειν! Τώρα... αρχίζουν τα όργανα και για τους χαμένους και για τους κερδισμένους των ευρωεκλογών. Επίσης αρχίζουν επισήμως και τα μπάνια με μαγιό και σαγιονάρα. Και... «Σαγιονάρα- ευρωεκλογές».
