Οιαδήποτε ομοιότης με την ελληνική πραγματικότητα είναι καθαρά συμπτωματική. Όχι, το ξεκαθαρίζουμε αυτό από την αρχή, για να μη βιαστούν ορισμένοι να κάνουν συνειρμούς και συγκρίσεις με την εγχώρια κατάσταση. Διότι μέρες που είναι, είναι και τελείως εντός θέματος το... θέμα.
Έχουμε και λέμε λοιπόν: σπάει κάθε ρεκόρ η διαφθορά στην Ελλάδα, πλήττοντας την καρδιά του πολιτικού συστήματος. Περίπου έξι στους δέκα ερωτηθέντες (58%) στο πρόσφατο βαρόμετρο της Διεθνούς Διαφάνειας, θεωρούν ως πιο διεφθαρμένο θεσμό στη χώρα μας τα πολιτικά κόμματα με τους δημόσιους αξιωματούχους και υπαλλήλους να ακολουθούν με 16% των προτιμήσεων. Τα ΜΜΕ συγκεντρώνουν 10%, η Βουλή 7% των απαντήσεων, η Δικαιοσύνη το 5% και ο ιδιωτικός τομέας έρχεται τελευταίος με 4% να τον κατονομάζουν ως τον πιο διεφθαρμένο.
Το πολύ υψηλό ποσοστό (58%) που καταγράφει η διαφθορά των πολιτικών κομμάτων στην Ελλάδα είναι, λέει, από τα μεγαλύτερα στον κόσμο. Μας περνάει η Νιγηρία (εδώ κοντά-σιμά είναι ξέρετε), όπου, επίσης, το 63% των ερωτώμενων κατονομάζει ως πιο διεφθαρμένα τα πολιτικά κόμματα, ενώ στην Ευρώπη μας ακολουθεί η Ιταλία («Βίβα Μπερλουσκόνι!») με 44% των ερωτηθέντων. Άλλες χώρες όπου τα πολιτικά κόμματα κατακτούν την πρωτιά της διαφθοράς είναι η Αργεντινή, η Αυστρία, η Βολιβία, η Χιλή, η Φινλανδία, η Κολομβία, η Σερβία, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Βενεζουέλα.
Ε, δεν ξέρω για τις υπόλοιπες, αλλά σε σχέση με την Αγγλία, εμείς εδώ μια χαρά είμαστε, που λέει ο λόγος. Αν σκεφτούμε τι γίνεται το τελευταίο διάστημα στο Λονδίνο και τη δεινή θέση στην οποία έχει βρεθεί η κυβέρνηση Μπράουν, με τους υπουργούς να παραιτούνται ο ένας μετά τον άλλον, τη δημοτικότητα του Γκόρντον Μπράουν να έχει καταβαραθρωθεί και το κόμμα του να έχει πιάσει πάτο σε ποσοστά, επειδή βουλευτές και υπουργοί χρησιμοποιούσαν δημόσιο χρήμα για να εξυπηρετήσουν προσωπικές ανάγκες... Μια χαρά είμαστε, που λέει ο λόγος. Μάλιστα, άκουγα χθες ότι μεταξύ των μελών του κόμματος κυκλοφορεί «χαρτί» προκειμένου να ζητηθεί από τα στελέχη η παραίτησή του. Δράμα. Βέβαια, οι Βρετανοί δεν είναι τόσο... ανθεκτικοί στα σκάνδαλα όσο εμείς οι Έλληνες, γι’ αυτό τα παθαίνουν αυτά, αλλά αυτό είναι μιας άλλης τάξεως ζήτημα.
Εμείς να μείνουμε στα καθ’ ημάς, όπου πάνω από το 10% των πολιτών παραδέχεται ότι «λάδωσε» για να κάνει τη δουλειά του. Ποσοστό που είναι σίγουρα πολύ, μα πολύ μεγαλύτερο, αλλά ή που οι ερωτώντες έπεσαν σε... αλάδωτους ή που οι ερωτώμενοι δεν απάντησαν με ειλικρίνεια. Πάντως, από αυτούς που παραδέχτηκαν ότι «λάδωσαν» οι τέσσερις στους δέκα έδωσαν συνολικά για δωροδοκία ποσό που αγγίζει το 10% του ετήσιου εισοδήματός τους!
Και, τέλος πάντων, για να μη νιώθουμε ...μόνοι, στο πλαίσιο της έρευνας του βαρόμετρου, που έγινε μεταξύ 73.000 συμμετασχόντων σε 69 χώρες και περιοχές όλης της γης, αυτό που συνάγεται ως τελικό συμπέρασμα είναι ότι «το πρόβλημα της διαφθοράς εξακολουθεί να αποτελεί παγκοσμίως το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα της δημοκρατίας». Απλά σε άλλες δημοκρατίες είναι περισσότερο και σε άλλες λιγότερο. Εμείς πάντα προς... τιμήν μας, για τη σταθερότητα του χαρακτήρα μας, είμαστε στο περισσότερο. Διότι, όποτε περί διαφάνειας γίνεται μέτρηση και διαφθοράς, αντίστοιχα, αν δεν πρωτεύσαμε, όπως τώρα καλή ώρα, πάντως είμαστε πάντοτε στις πρώτες θέσεις. Έχει σημασία να είναι κανείς... συνεπής στις προτιμήσεις του και στις συνήθειές του. Άλλωστε το γεγονός ότι η σκανδαλολογία, παρεπόμενο της διαφθοράς, αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της προεκλογικής περιόδου που διανύουμε δεν είναι τίποτε άλλο από τρανή απόδειξη του τρόπου που κινείται η καθημερινότητα. Όπου βέβαια καταγγέλλοντες και καταγγελλόμενοι αλλάζουν ρόλους με φοβερή ταχύτητα και ευκολία, γιατί όλοι την έχουν λερωμένη τη φωλιά τους.
