Είναι γεγονός ότι η περιβαλλοντική επιβάρυνση που προκαλείται από τις ανθρώπινες δραστηριότητες και οι συνέπειες που την ακολουθούν καθώς και οι τρόποι αντιμετώπισής της αποτελούν πλέον αντικείμενο σοβαρού προβληματισμού για όλους τους πολίτες.
Οι κλιματικές αλλαγές, η εξάντληση των φυσικών πηγών, η μόλυνση της ατμόσφαιρας και των υδάτινων πόρων αποτελούν προβλήματα που δεν έχουν μόνο περιβαλλοντικές διαστάσεις αλλά και αναπτυξιακές, οικονομικές και κοινωνικές συνιστώσες. Στο πολυσύνθετο της φύσης τους βρίσκεται άλλωστε και η δυσκολία επίλυσης αυτών των ζητημάτων.
Μια σωστή, λοιπόν, περιβαλλοντική πολιτική είναι απαραίτητο να συνοδεύεται από:
* Μια οικονομική πολιτική η οποία θα προβλέπει τους ανάλογους πόρους χρηματοδότησης, τα διατιθέμενα κονδύλια καθώς και τις πηγές προέλευσης αυτών των κονδυλίων.
* Μια αναπτυξιακή πολιτική που θα δίνει κίνητρα στις επιχειρήσεις προκειμένου η λειτουργία τους να επιβαρύνει όσο το δυνατόν λιγότερο το περιβάλλον.
* Μια αγροτική πολιτική που θα βοηθήσει και θα καθοδηγήσει τους αγρότες σε καλλιέργειες λιγότερο υδροβόρες και περισσότερο φιλικές προς το περιβάλλον με τη χρήση λιγότερων λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων.
* Μια κοινωνική πολιτική που δεν θα επιτρέπει ανθρώπους κάτω από το όριο της φτώχειας και ενεργειακά πένητες. Αλήθεια, είναι δυνατόν κάποιος άνεργος με πρόβλημα επιβίωσης να έχει το χρόνο να σκεφτεί αλλά και να δράσει με γνώμονα την προστασία του περιβάλλοντος;
* Μια εκπαιδευτική πολιτική που θα εξασφαλίζει σωστή περιβαλλοντική παιδεία.
* Μια εξωτερική πολιτική με διεθνείς περιβαλλοντικές πρωτοβουλίες βασισμένες στο γεγονός ότι τα περιβαλλοντικά προβλήματα δεν γνωρίζουν σύνορα.
Κάθε λοιπόν πολιτικός σχηματισμός που θέλει να καταθέσει μία σωστή πρόταση για τη διαφύλαξη του περιβάλλοντος θα πρέπει ταυτόχρονα να καταθέσει και την πολιτική του πρόταση για όλα εκείνα τα θέματα που αν και δεν είναι αμιγώς περιβαλλοντικά, αποτελούν όμως καθοριστικό και αποφασιστικό παράγοντα για μια αποτελεσματική αντιμετώπιση του περιβαλλοντικού ζητήματος.
Δυστυχώς, κόμματα που θέλουν να λένε ότι έχουν οικολογικές ευαισθησίες το μόνο που κάνουν είναι να χρησιμοποιούν τις περιβαλλοντικές ανησυχίες των πολιτών προκειμένου να τις εκμεταλλευθούν πολιτικά στις εκάστοτε εκλογικές αναμετρήσεις.
Πρόσφατο παράδειγμα εκείνο των Οικολόγων Πράσινων που στηριζόμενοι από μεγάλα συγκροτήματα του Τύπου, οικολογούν ακατάσχετα χωρίς να έχουν καμία πρόταση για τα σημαντικά ζητήματα που απασχολούν τον τόπο, προσπαθώντας να πάρουν την ψήφο των πολιτών στις Ευρωεκλογές αρκούμενοι σε ένα περιβαλλοντικό προσωπείο που αν και είναι συμπαθές δεν είναι αρκετό προκειμένου να αποτελέσει μια υπεύθυνη πολιτική πλατφόρμα.
Αντίθετα, ο ΛΑ.Ο.Σ. με το ολοκληρωμένο πρόγραμμά του, είναι φανερό ότι αποτελεί εκείνη την υπεύθυνη πολιτική δύναμη που μπορεί να δώσει ώθηση και στα περιβαλλοντικά θέματα. Γι’ αυτό και οι πολίτες πηγαίνοντας στις 7 Ιουνίου στην κάλπη και διαλέγοντας την υπευθυνότητα από τις «πράσινες» ανέξοδες υποσχέσεις θα στείλουν το κατάλληλο μήνυμα διαψεύδοντας όλους εκείνους που θεωρούν ότι η πολιτική γίνεται με δημοσκοπήσεις, βαρβάρους και παπαγαλάκια.
