Ούτως ή άλλως η πλειοψηφία των λαών ποτέ δεν χόρτασε για να τον αφανίσει μια οικονομική κρίση. Γεύθηκε τον κορεσμό μόνο των αξιών, την καταπάτηση και την καταρράκωσή τους. Τίποτα περισσότερο, μόνο λιγότερο. Στον καιρό μας ζήσαμε, βιώσαμε, αξίες να ξεφυτρώνουν να αναδεικνύονται και να καταρρακώνονται. Στις μέρες μας ζήσαμε και ζούμε κατάρρευση οικονομικών συστημάτων που μαζί τους παρέσυραν ελπίδες για μέρες ευημερίας. Σήμερα ζούμε την κατάρρευση των αξιών που την ονομάζουν οικονομική κρίση. Δεν είναι τίποτε άλλο από την κατάρρευση του καπιταλιστικού – νεοφιλελεύθερου μοντέλου οικονομικής διαχείρισης και ανάπτυξης που βασίζεται στο σύστημα του υπερκαταναλωτισμού.
Η προώθηση ενός εφήμερου τρόπου ζωής δημιούργησε υπερπαραγωγή αγαθών με τη μέθοδο του ρομποτισμού ή της εκμετάλλευσης φθηνών εργατικών χεριών από τον τρίτο κόσμο. Η ανάγκη εξεύρεσης φθηνής πρώτης ύλης οδήγησε στην αλόγιστη εκμετάλλευση των φυσικών πόρων και σε νέες καταστρεπτικές μεθόδους στη φυτική και ζωική παραγωγή, (μεταλλαγμένα, κλωνοποίηση, διοξίνες κ.λπ.). Η ανταγωνιστική υπερπαραγωγή φθηνών προϊόντων μιας χρήσης, χωρίς ιδιαίτερη χρηστικότητα, προϊόντα χωρίς αποτελεσματικότητα, επινόησε νέους τρόπους προώθησης, τη διαφήμιση τη «χρυσή» συσκευασία και τα τραστ διακίνησης, που αύξησαν την τιμή του προϊόντος δυσανάλογα με την αξίας του. Δημιουργήθηκαν νέες πρόσκαιρες θέσεις εργασίας, έγινε μετακίνηση κοινωνικών ομάδων, υπερκατανάλωση και επιφανειακή ευημερία, επινοήθηκαν νέοι τρόποι συνδιαλλαγών που μοιραία οδήγησαν στην εξάρτηση και στη συνέχεια στην εξαθλίωση των μισθοσυντήρητων, στην εγκατάλειψη και οικονομική κατάρρευση του πρωτογενή τομέα και στη συνέχεια οι επιπτώσεις διέλυσαν τη μεταποίηση και την παροχή υπηρεσιών.
Την οικονομική κατάρρευση αυτού του μοντέλου ανάπτυξης και διαχείρισης των φυσικών πόρων, οι δημιουργοί του, προσπαθούν να την παρουσιάσουν απλά σαν μια οικονομική κρίση. Κάνουν απεγνωσμένες προσπάθειες να την ξεπεράσουν, δυστυχώς με τις ίδιες μεθόδους που την καλλιέργησαν. Επιδοτούν την κατανάλωση και όχι την παραγωγή. Μέλημά τους το υλικό προϊόν και όχι ο άνθρωπος, το πρόσκαιρο κέρδος και όχι η αειφορία. Κάνουν τις τελευταίες προσπάθειες να εξασφαλίσουν τα κερδισμένα και να ανασυγκροτηθούν; ή για να αρπάξουν ό,τι ακόμη απέμεινε;
Οι χειρότερες όμως συνέπειες που έφερε αυτός ο τρόπος διαχείρισης της παραγωγής – κατανάλωσης, είναι εκείνες που οδήγησαν στην κλιματική αλλαγή και αν δεν υπάρξει έγκαιρη επέμβαση, θα οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια στην ολοκληρωτική εξαφάνιση του φυτικού και ζωικού βασιλείου μη εξαιρουμένου του ανθρώπου.
Η αποτελεσματική αναχαίτιση της κλιματικής αλλαγής δεν είναι μόνο το καλλίτερο αντίδοτο για την σωτηρία του πλανήτη αλλά και η μόνη λύση για την οικονομική κρίση.
Στροφή στην καθαρή ενέργεια και στην εξοικονόμηση ενέργειας, ορθή διαχείριση των φυσικών πόρων και των απορριμμάτων, δικαιότερο κοινωνικό και οικονομικό σύστημα είναι οι μόνες συνιστώσες που θα μας βγάλουν από την κρίση.
Χρειάζεται αλλαγή στην παραγωγική διαδικασία ώστε να έχουμε καθαρά προϊόντα και καθαρό περιβάλλον. Τομές στην καλλιέργεια, στην παραγωγή, στην διαχείριση και στην κατανάλωση. Απαιτείται γνώση, κατάρτιση και σεβασμός.
Χρειάζεται αφύπνιση και συμμετοχική διαδικασία από τις τοπικές κοινωνίες, για να είναι αποτελεσματικός ο τρόπος πίεσης στα κέντρα αποφάσεων. Η πολιτική δεν πρέπει να εξυπηρετεί συμφέροντα και λόμπι. Πρέπει να προσφέρει ίσα δικαιώματα σε όλους.
Η λύση της οικονομικής κρίσης είναι στο χέρι μας, όπως και το κλίμα.
Η οικονομική κρίση δεν θα λυθεί με πράσινους λόγους χρειάζονται πράσινες λογικές και πράσινες πρακτικές.
Ο Αστέριος Χλωρός είναι μέλος των Οικολόγων Πράσινων.
