* Του επικεφαλής της ΔΑΣ Άγι Παπαστεργίου
«Κανένα κόμμα δεν μπορεί να συγκριθεί με το ΚΚΕ όσον αφορά στην σταθερότητα της πορείας και την αποτελεσματική αγωνιστικότητα. Επομένως μόνη αποτελεσματική και αγωνιστική διέξοδος είναι η ψήφος στο ΚΚΕ».
Αυτά υποστηρίζει σε άρθρο του ο επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «Δημοτική Αγωνιστική Συνεργασία» κ. Άγις Παπαστεργίου, με αφορμή την εκλογική μάχη της 7ης Ιουνίου.
Αναλυτικότερα ο κ. Παπαστεργίου υποστηρίζει τα εξής:
«Είναι σίγουρο ότι σήμερα όλο και περισσότεροι συμπολίτες αμφισβητούν το όφελος από την ένταξη της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τείνουν να αποδεχθούν ότι από την ένταξη αυτή περισσότερη ζημία προέκυψε παρά κέρδος. Στο ίδιο συμπέρασμα με επί μέρους διαφορές καταλήγουν και οι περισσότεροι λαοί της Ευρώπης, πράγμα που φάνηκε από τα δημοψηφίσματα της Δανίας και Ιρλανδίας, το ισχυρό «όχι» της Γαλλίας και Ολλανδίας, αλλά και από τη σπουδή, που έδειξαν οι κυβερνήσεις της Ευρώπης να επικυρώσουν την ένταξή τους με αποφάσεις των κοινοβουλίων (όπως και η δική μας κυβέρνηση).
Αναμφίβολο επίσης ότι στις επικείμενες ευρωεκλογές η δυσαρέσκεια των συμπολιτών προς τα δύο μεγάλα κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είναι έκδηλη και κραυγαλέα, αφού οι φαινομενικές διαφορές τους (παπαγαλάκια και βαρβαρότητες) δεν φαίνεται να πείθουν τους πολίτες, ότι υπάρχει η παραμικρή μεταξύ τους διαφορά. Η σύμπτωσή τους άλλωστε φαίνεται και από τη γενικότητα, αοριστολογία και κενότητα των συνθημάτων τους (ΠΑΣΟΚ «πρώτα ο πολίτης» !! ποιος πολίτης; γιατί πολίτης και ο βιομήχανος, πολίτης και ο εργαζόμενος. Και η ΝΔ «με σύμμαχο εσένα» με ποιον δηλαδή; Με το βιομήχανο ή τον εργαζόμενο και προς ποια κατεύθυνση; ). Με μια λέξη οι δύο αρχηγοί Καραμανλής και Παπανδρέου στην ουσία είναι υπουργοί (περιορισμένης εξουσίας) με ουσιαστικό πρωθυπουργό τον Μπαρόζο και γενικό «κουμανταδόρο» τον Αλμούνια.
Εύλογη λοιπόν η αγωνία των συμπολιτών με ποιόν τρόπο μπορούν να εκδηλώσουν την αποδοκιμασία τους και τη δυσαρέσκειά τους για την πολιτική αυτή των δύο κομμάτων εξουσίας.
Η αποχή είναι στη σκέψη πολλών, αλλά στην ουσία βοηθάει τα δύο μεγάλα κόμματα, αφού η μη συμμετοχή στις εκλογές από πολλούς θεωρείται σιωπηρή συναίνεση υπέρ του πρώτου κόμματος.
Το κόμμα του ΛΑΟΣ έχει συνομολογήσει, ότι αποτελεί εφεδρεία της ΝΔ («είμαστε στην ίδια πολυκατοικία με τη ΝΔ», «αγωνιζόμαστε για να μην εκλεγεί πρωθυπουργός ο Παπανδρέου» κ.λ.π.). Επομένως ψηφίζοντας ΛΑΟΣ ενισχύεται η ΝΔ ή η προοπτική συγκυβέρνησης ΛΑΟΣ με ΝΔ.
Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ έχει υπογράψει τη συνθήκη του Μάαστριχτ, έχει συμφωνήσει για την ένταξη της χώρας μας στην ΟΝΕ και γενικά η στάση του δεν αποτελεί εγγύηση, ότι ψηφίζοντάς τον θα ακουσθεί ηχηρό μήνυμα αποδοκιμασίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, χώρια που μια μερίδα του «φλερτάρει» με την ιδέα της συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ.
Τέλος οι Πράσινοι-Οικολόγοι οι οποίοι εμφανίζονται ως «μόδα» των εκλογών αυτών είναι απροσδιορίστου σχήματος και μορφής. Δεν έχουν διατυπώσει πρόγραμμα, δεν έχουν θέση στα προβλήματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία (ανεργία, χαμηλά ημερομίσθια, τεράστια κέρδη του κεφαλαίου κ.λ.π.) και είναι σαφώς υπέρ της «ευρωσυντάγματος», χώρια που οι Ευρωπαίοι συνεταίροι τους έχουν δώσει δείγματα γραφής, βομβαρδίζοντας με τον «πράσινο» Γερμανό Φίσερ το 1999 την Γιουγκοσλαβία και ψηφίζοντας την πρόταση οδηγίας της ΕΕ να πληρώνει όποιος ρυπαίνει, δηλαδή έχω χρήματα, ρυπαίνω και πληρώνω, βοηθώντας με τον τρόπο αυτό τις ρυπογόνες βιομηχανίες!
Μόνο κόμμα με σταθερή πορεία και πλεύση όσον αφορά στην Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν και είναι το ΚΚΕ. Από την πρώτη στιγμή τάχθηκε εναντίον της, αποκαλύπτοντας τον ρόλο της ως μάνατζερ του μεγάλου κεφαλαίου. Η αλήθεια είναι ότι τότε το ΚΚΕ δεν ήταν μόνο. Το σύνθημα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» το φωνάξαμε μαζί με το τότε ΠΑΣΟΚ. Αλλά η πορεία μετά ήταν δύσκολη και βασανιστική. Απέμεινε το ΚΚΕ απέναντι στην ΕΕ μόνο του και πολλοί συμπολίτες έβλεπαν τη στάση του ως ρομαντική, ως ουτοπική, ως δονκιχωτική, έως ότου φθάσαμε στα σημερινά τραγικά αδιέξοδα. Ανεργία στα ύψη, ελαστικές μορφές εργασίας, φτηνά ημερομίσθια, μεταφορά ελληνικών επιχειρήσεων και βιομηχανιών στο εξωτερικό σε αναζήτηση φτηνών εργατικών χεριών, συντάξεις πείνας, τιμάριθμος στα ύψη, τεράστια κέρδη τραπεζών και βιομηχανιών, σύνθλιψη των μικρεμπόρων και ελεύθερων επαγγελματιών, αλλεπάλληλοι φόροι, εξαφάνιση των μικρομεσαίων αγροτών. Με μια κουβέντα η καπιταλιστική βαρβαρότητα στο απόγειό της. Τώρα όλοι πλέον μπορούν να αντιληφθούν ότι η μόνη συνεπής και αγωνιστική πολιτική δύναμη, που αντιμαχόταν από την ίδρυσή της την ΕΕ ήταν και συνεχίζει να είναι το ΚΚΕ.
Και φθάνουμε στο ζητούμενο των εκλογών αυτών. Με ποιον τρόπο θα εκδηλώσουμε την δυσαρέσκειά μας για την Ε.Ε; Πώς θα εκδηλώσουμε την αντίθεσή μας προς την ασκούμενη πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ; Ως προς τους εργάτες και τους μικρομεσαίους αγρότες θεωρώ εξυπακουόμενο, ότι θα ψηφίσουν το κόμμα που ταξικά τους εκφράζει, δηλαδή το ΚΚΕ.
Απευθύνομαι όμως ιδιαίτερα στους μικρομεσαίους συμπολίτες, στους μικρεμπόρους, στους ελεύθερους επαγγελματίες, στους βιοτέχνες, σε όλους αυτούς που έχουν «χάσει τον ύπνο τους» από τις οφειλές τους, που χρωστούν σε δόσεις για στεγαστικό δάνειο, για επαγγελματικό δάνειο, για πιστωτικές κάρτες, για αγορά αυτοκινήτου, σε όλους όσους νόμισαν ότι με την Ευρωπαϊκή Ένωση «θα φάμε με χρυσά κουτάλια» και σήμερα βρίσκονται σε τραγική αδυναμία να ανταποκριθούν.
Μόνον η ψήφος στο ΚΚΕ προσφέρεται, για να αποδοκιμάσουν με τον πιο έντονο, αποφασιστικό και καθαρό τρόπο τις πολιτικές, που μας οδήγησαν στο σημερινό τραγικό αδιέξοδο. Μόνον τότε η ψήφος τους θα πιάσει τόπο. Αφού το ΚΚΕ με 8% εκλογική επιρροή εμφανίζει, μακράν των άλλων πολιτικών κομμάτων, την πλέον έντονη αγωνιστικότητα για τα προβλήματα των εργαζομένων, φαντασθείτε με ένα μεγαλύτερο εκλογικό ποσοστό, πόσο θα αναστάτωνε τους κεφαλαιοκράτες και τους εκφραστές της πολιτικής τους. Σκεφθείτε με πόση αποτελεσματικότητα θα μπορούσε να αγωνισθεί και να σταθεί εμπόδιο στα σχέδια των οργάνων της ΕΕ για τις μεταρρυθμίσεις, που ετοιμάζουν η ΕΕ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, πόσο θα μπορούσε να βοηθήσει τους μικρομεσαίους και τους αυτοαπασχολούμενους στην επίλυση των προβλημάτων τους.
Ποιο από τα άλλα κόμματα, που αναφέραμε παραπάνω μπορεί να συγκριθεί με το ΚΚΕ όσον αφορά στη σταθερότητα της πορείας και την αποτελεσματική αγωνιστικότητα; Ιδού λοιπόν ο μόνος τρόπος για ηχηρό ράπισμα στα κόμματα που μας πλάσαραν την Ευρωπαϊκή Ένωση ως πανάκεια και σήμερα, μετά την αποκάλυψη του βάρβαρου προσώπου της, προσπαθούν και πάλι να μας ξεγελάσουν, λέγοντας ότι μπορούν να διορθώσουν τη φρικτή εικόνα της !
Επομένως το μόνο αποτελεσματικό, ηχηρό και αγωνιστικό μήνυμα και από τους μικρομεσαίους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους επιστήμονες είναι η ψήφος στο ΚΚΕ».
