Αυτό είναι θετικό. Και μιας που την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές το «θέμα της ημέρας», δηλαδή το «ντιμπέιτ», δεν έχει ολοκληρωθεί, για να στραφεί εκεί ο σχολιασμός, ας στραφεί στο «θετικό», που λέγαμε παραπάνω. Που δεν είναι και πολιτικό, έτσι για... ποικιλία. Καθότι τούτες τις μέρες, λόγω προεκλογικής περιόδου, όλο περί πολιτικών και πολιτικής γυρίζει η επικαιρότητα.
Διαβάζω, λοιπόν: «Σε πείσμα όσων έκαναν δυσοίωνες προβλέψεις για το μέλλον του Τύπου, προαναγγέλλοντας το «θάνατό» του, ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Ένωσης Εφημερίδων, Γκάβιν Ο’ Ράιλι, ανακοίνωσε ότι οι διεθνείς πωλήσεις εφημερίδων σημείωσαν αύξηση το 2008, ενώ τα έντυπα μέσα ενημέρωσης συνεχίζουν να απορροφούν το μεγαλύτερο κομμάτι της διαφημιστικής πίτας. Μάλιστα, σύμφωνα με τα στοιχεία, οι πωλήσεις εφημερίδων σε όλο τον κόσμο έφθασαν το 2008 τα 539 εκατομμύρια φύλλα την ημέρα, αύξηση 1,3% σε σύγκριση με το 2007 και 8,8% μέσα σε τέσσερα χρόνια. Η περσινή άνοδος ανέρχεται, μάλιστα, σε 1,6%, αν συνυπολογίσει κανείς τις δωρεάν εφημερίδες, εκ των οποίων διανεμήθηκαν 40 εκ. αντίτυπα.
Βέβαια, όταν δουλεύει κανείς σε εφημερίδα, μπορεί να είναι και σίγουρα είναι επηρεασμένος, αλλά μετά από αρκετά χρόνια παρουσίας στο χώρο, το ’λεγα και εξακολουθώ να το υποστηρίζω ότι η αρχή της δημοσιογραφίας ήταν είναι και θα παραμείνει - θέλω να ελπίζω - η εφημερίδα. Γιατί, αν ο οιοσδήποτε ασκεί τη δημοσιογραφία δεν μπορεί να διατυπώσει τις απόψεις του, να αποτυπώσει εγγράφως τα γεγονότα, να τα αναλύσει και να τα διυλίσει, τότε... Τότε απλά έχουμε την ευκολία του αποτελέσματος, που φυσικά δεν έχει σχέση με την ουσία και τη βάση του θέματος.
Η αλήθεια είναι ότι στην εποχή της ταχύτητας, είτε μιλάμε για το ραδιόφωνο είτε για την τηλεόραση είτε για το διαδίκτυο, οι εφημερίδες «ξεπερνιούνται» καθημερινά από το χρόνο. Όπως αλήθεια είναι, επίσης, ότι ο κόσμος γενικά βαριέται να διαβάζει, όταν μάλιστα έχει τη δυνατότητα να πληροφορείται, έστω και ελλιπώς ή κουτσά - στραβά, από την τηλεόραση, το ραδιόφωνο.
Όμως, σε μια τέτοια εποχή η εφημερίδα όχι απλά δεν έχει χάσει την αξία της, αλλά αντίθετα την έχει μεγιστοποιήσει. Γιατί τώρα, περισσότερο παρά ποτέ, μπορεί να αποτελεί «καταφύγιο» ολοκληρωμένης πληροφόρησης, ανάλυσης, παραγωγής προβληματισμού. Άλλωστε, εκεί έγκειται πλέον και ο ρόλος της. Μπορεί να μην... «προλαβαίνει» την είδηση, έχει όμως τη μοναδική δυνατότητα να την παρουσιάσει ολοκληρωμένα και... ψαγμένα. Να παρουσιάσει μια πιο ενδελεχή προσέγγιση και αναλυτική σκέψη, να παράσχει πολύ περισσότερες πληροφορίες και... Και επειδή «τα γραπτά μένουν», να αποτελέσει δεξαμενή μνήμης.
Είναι γνωστό ότι στο πλαίσιο του ανταγωνισμού και προκειμένου να «σταθούν» οικονομικά οι εφημερίδες, έχουν καταφύγει σε σωρεία προσφορών και πάσης φύσεως προτεινόμενα δέλεαρ και αυτό έχει λειτουργήσει, κυρίως με τις αθηναϊκές εφημερίδες, που κατά κόρον το συνηθίζουν. Αλλά, βέβαια, η πεμπτουσία και η σημασία μιας εφημερίδας δεν είναι ούτε τα DVD ούτε τα κουπόνια ούτε τα διάφορα εξτρά έντυπα. Και εκείνοι που έχουν το συνήθειο της Κυριακής, να αγοράζουν και να διαβάζουν εφημερίδες με τον καφέ τους ή δίπλα στη θάλασσα, έχουν τη γνώση ότι το DVD μπορεί να είναι ο... κράχτης, αλλά η αναζήτηση βρίσκεται μέσα στα φύλλα που κρατούν στα χέρια τους.
Ευτυχώς οι στατιστικές δείχνουν ότι οι εφημερίδες αντέχουν ακόμη. Ότι όχι μόνο δεν χάνονται, αλλά η κυκλοφορία τους αυξάνεται. Ότι αντιστέκονται, γιατί ο κόσμος αντιστέκεται μαζί τους. Γιατί η γοητεία της εφημερίδας είναι απαράμιλλη. Είναι ο θεμέλιος λίθος όλων. Αν εκλείψει, πού θα σταθεί το οικοδόμημα;
