Με αφορμή όσα συμβαίνουν στον πλανήτη μας εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και του ιού των χοίρων, αξίζει να απασχολήσουμε λίγο τη σκέψη μας, προκειμένου να συνειδητοποιήσουμε, πόσο πιο ευάλωτοι είμαστε σήμερα έναντι του χθές.
Αν σκεφθεί, λοιπόν, κανείς, πώς ήταν ο κόσμος πριν μερικές δεκαετίες, και πώς είναι σήμερα, αν μη τι άλλο μελαγχολεί και ανησυχεί.
Ζούσαμε απομονωμένοι ο καθένας, συνήθως, στον τόπο, που γεννήθηκε, χωρίς να επικοινωνούμε σχεδόν καθόλου μεταξύ μας, παρά μόνο με τους συντοπίτες μας, αφού δεν είχαν διαδοθεί ακόμα τα ραδιόφωνα, οι τηλεοράσεις, τα αυτοκίνητα, τα αεροπλάνα, και δεν κυκλοφορούσαν, ευρέως, εφημερίδες και βιβλία.
Κέντρο του μικρόκοσμου μας ήταν η γενέθλια γη, άντε και μερικά χωριά σε μια κοντινή ακτίνα γύρω απ΄αυτή, με τα οποία επικοινωνούσαμε με καρόδρομους και μονοπάτια, αφού βασικό μέσο μεταφοράς ήταν τα πόδια μας και στην καλύτερη περίπτωση τα άλογα, τα γαϊδουρομούλαρα και τα κάρα μας. Και το πιο σημαντικό, η κατάσταση αυτή διαρκούσε για πάρα πολλά χρόνια και οι κοινωνικές και άλλες αλλαγές ταξίδευαν κι αυτές με τον αραμπά.
Για το τι συνέβαινε στον άλλο κόσμο, εντός και εκτός Ελλάδας, είχαμε άγρια μεσάνυχτα. Ό,τι μαθαίναμε, το μαθαίναμε, κυρίως, στο σχολείο και μάλιστα, πολλές φορές, με δανεικά βιβλία ή σημειώσεις, ή με την αλληλογραφία μέσω του ταχυδρομείου μόνο που γεγονότα και ειδήσεις έφθαναν μπαγιάτικες έχοντας χάσει την επικαιρότητά τους.
Αγρότες οι περισσότεροι και χειρώνακτες ζούσαμε χωρίς πολλές έγνοιες, χωρίς πολλά θέλω, ικανοποιημένοι, συνήθως, απ΄τη ζωή μας, μια που στις κλειστές κοινωνίες βράζαμε σχεδόν όλοι στο ίδιο καζάνι ανέχειας και μέτρο σύγκρισης για κάτι καλύτερο δεν υπήρχε ούτε για τα σπίτια ούτε για τα ρούχα ούτε για τον τρόπο ζωής μας. Αφήναμε για τα παραμύθια, ό,τι θεωρούσαμε εξεζητημένο.
Βοηθούμενοι, λοιπόν, από την άγνοιά μας είχαμε την αίσθηση πως ζούσαμε ευτυχισμένοι και με το αίσθημα της ασφάλειας αναπτυγμένο, μια που αρκούσαν στην καθημερινή μας ζωή λίγοι χωροφύλακες και αγροφύλακες να μας προστατέψουν από ανθρώπους με παραβατική συμπεριφορά.
Σιγά – σιγά, όμως, οι καιροί άλλαξαν. Οι ρυθμοί και οι συνθήκες ζωής τις τελευταίες δεκαετίες βελτιώθηκαν σε πολλές περιοχές του κόσμου και οι κοινωνικές αλλαγές ακολούθησαν ρυθμούς κινηματογραφικής ταινίας. Τα μέσα μεταφοράς και επικοινωνίας και μαζί τους οι γνώσεις για τον κόσμο όλο πολλαπλασιάστηκαν, με το ίντερνετ, μάλιστα, και το διαδίκτυο χώρεσε ολόκληρος μέσα σε μια μικρή οθόνη και αρκεί το πάτημα ενός πλήκτρου, για να πάρουμε, αμέσως, την πληροφορία και την εικόνα που χρειαζόμαστε. Τα γεγονότα και οι εξελίξεις γίνονται αμέσως γνωστά και εν τη γενέσει τους, με δυνατότητα μάλιστα να παρεμβαίνουμε σ΄αυτά, πριν καλά – καλά εκδηλωθούν. Κοντολογίς, η πρόοδος και η ανάπτυξη έκαναν ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία τους.
Εν τούτοις, μια που όλα στη ζωή έχουν το τίμημά τους, χάσαμε την υποτιθέμενη ευτυχία μας, την ξεγνοιασιά μας και πολλαπλασιάστηκαν οι κίνδυνοι που απειλούν τη ζωή μας. Δεν είναι μόνο η απληστία και μαζί της το άγχος, που μας ταλανίζει, παλαιότερα τα κέντρα εξουσίας, οικονομικά και άλλα, ήταν πολλά και μικρά, ξεκομμένα μεταξύ τους, γι΄αυτό και αδύναμα. Τώρα, όσο πάνε και λιγοστεύουν, αλλά συγχωνευόμενα έχουν συγκεντρώσει τεράστια δύναμη στα χέρια τους. Και επειδή η εξάρτησή μας απ΄αυτά, χρόνο με το χρόνο, γίνεται ακόμα μεγαλύτερη, αφού αυτά ελέγχουν την ενέργεια, την πληροφόρηση, τα μέσα παραγωγής και τον πλούτο, την ειρήνη και τον πόλεμο, με τα όπλα που διαθέτουν, καταντούν, ενίοτε, και επικίνδυνα σπέρνοντας τον πανικό στους ανυπεράσπιστους.
Αρκεί π.χ. η διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος, της ροής του φυσικού αερίου ή του πετρελαίου, η καταστροφή ενός πυρηνικού αντιδραστήρα, κάποιες ατομικές βόμβες ή κάποια τρομοκρατικά χτυπήματα, ένας ιός που προσβάλλει το διαδίκτυο ή την υγεία μας, μία οικονομική κρίση, για να καταλάβουμε, πόσο ευάλωτοι πλέον και εκτεθειμένοι είμαστε σε κινδύνους, που απειλούν τους πάντες και τα πάντα.
Τι κι αν οι συνθήκες ζωής σ΄ ορισμένες περιοχές του κόσμου, μεταξύ αυτών και η δική μας, έχουν βελτιωθεί σημαντικά; Οι κίνδυνοι παραμονεύουν από παντού. Τι μέλλει γενέσθαι; Ο Θεός να βάλει το χέρι του.
