«Ευγενώς μεν, αλλά την καταπιέζουν» εκεί στη Νέα Δημοκρατία τη Μαριέττα Γιαννάκου έχω την εντύπωση. Πάνω στην πρεμούρα τους να βρουν κάποιον «ενωτικό» που θα συσπειρώσει τους ψηφοφόρους του κόμματος, προκειμένου να τον θέσουν επικεφαλής του Ευρωψηφοδελτίου, φαίνεται ότι την έχουν στριμώξει στη γωνία την πρώην υπουργό.
Η ίδια δεν ήθελε και προφανώς δεν θέλει. Το είχε δηλώσει και ξεκάθαρα σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει προ μηνός περίπου στην «Ε». Το είχε πει ξεκάθαρα: «Ακούγεται το όνομά μου, αλλά η Ευρωβουλή δεν με ενδιαφέρει». Ενδιαφέρει, όμως, κατά πώς φαίνεται, ελλείψει άλλου, πολύ, μα πάρα πολύ τη Ν.Δ. και προσπαθούν να την μεταπείσουν να ενδιαφερθεί αναλόγως και η ίδια. Η οποία «ίδια» φαίνεται, επίσης, ότι διακαώς επιθυμεί να επιστρέψει με δόξα και τιμή στην ελληνική Βουλή, για να πάρει και το αίμα της πίσω, καθώς μετά από τόσα χρόνια συνεχούς παρουσίας στα έδρανα βρέθηκε αίφνης εκτός Βουλής στις περασμένες εθνικές εκλογές «πληρώνοντας» τη θητεία της στο υπουργείο Παιδείας. Και, κατά πώς λένε οι πληροφορίες, υπάρχει εμπλοκή γιατί ναι μεν, λόγω των ασκουμένων πιέσεων δέχτηκε να είναι επικεφαλής, αλλά έχει βάλει και όρο να είναι υποψήφια στην Α’ Αθήνας στις εθνικές εκλογές. Βέβαια, αν το δει κανείς πιο ψύχραιμα το θέμα, η επαναφορά της στα έδρανα του Κοινοβουλίου θα μπορούσε να την εξυπηρετήσει. Διότι και χωρίς να είναι υποψήφια στις επόμενες εθνικές εκλογές, «αν», λέμε «αν» ήθελε ξαναγίνει κυβέρνηση η Ν.Δ., τότε θα μπορούσε να ξαναγίνει υπουργός άνετα χωρίς να περάσει από τη βάσανο των εθνικών εκλογών. Αν πάλι δεν γίνει κυβέρνηση η Ν.Δ., θα μπορούσε χαλαρά-χαλαρά να παραμείνει στην Ευρωβουλή. Προφανώς όμως η πρώην υπουργός θέλει, όπως είπαμε, να πάρει το αίμα της πίσω και έπειτα από τη σοβαρή περιπέτεια που είχε με την υγεία της θεωρεί ότι και για έναν επιπλέον λόγο το χρωστά στον εαυτό της. Άλλωστε, αυτό το πήγαιν’ έλα της κ. Γιαννάκου από την Ευρωβουλή στην Εθνική Βουλή έχει ξαναγίνει και το 1999, οπότε και πάλι είχε τοποθετηθεί επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου και δέκα μήνες μετά πήγε στην Α’ Αθήνας. Αλλά εκείνη σου λέει: «Εντάξει κύριοι, να σας βγάλω από τα δύσκολα, να ηγηθώ, αλλά να κάνω και γω αυτό που πράγματι επιθυμώ». Κάπου εκεί πέφτουν και τα ονόματα του Βαγγέλη Μεϊμαράκη και του Άρη Σπηλιωτόπουλου. Καλά, για τον πρώτο δεν το βλέπω με τίποτα να βρεθεί στα καλά του καθουμένου στις Βρυξέλλες, όσο για τον δεύτερο είναι πιο... χαλαρό το ενδεχόμενο γιατί και ο ίδιος δεν εμφανίζεται αρνητικός.
Στο ΠΑΣΟΚ πάλι φαίνεται ότι τα πράγματα είναι ξεκάθαρα όσον αφορά στον επικεφαλής. Θα χάσουμε τον εκπρόσωπο Τύπου Γ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος εκτελώντας διατεταγμένη υπηρεσία - το είπε άλλωστε και ο ίδιος, αν του το προτείνει ο Παπανδρέου τιμή του και καμάρι του - θα τοποθετηθεί επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου. Για να παίξει και το mantowoman (αν θα είναι η Γιαννάκου) στο παιχνίδι ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ. για τις ευρωεκλογές.
Οι ευρωεκλογές κατά... παράδοση έχουν μια χαλαρότητα ως εκλογική διαδικασία, γι’ αυτό και συνήθως το ποσοστό αποχής είναι μεγάλο. Όπως μεγάλες είναι και οι περιστασιακές «βόλτες» που κάνουν οι ψηφοφόροι σε μικρότερα κόμματα, έτσι για να ’χουν τη χαρά να ψηφίσουν πιο χαλαρά.
Ωστόσο, τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν τέτοιο «σφίξιμο» για το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και υπάρχει τέτοια πόλωση, που η «μάχη» μπορεί να μην είναι μεγάλη, αλλά προβλέπεται να είναι σφοδρή. Και βέβαια, μην τυχόν και γελαστεί κανείς να πιστέψει ότι όλα αυτά έχουν να κάνουν με το μέλλον της Ευρώπης και την ευρωπαϊκή πορεία και παρουσία της Ελλάδας. Στη «μάχη» έχουν ήδη προσδοθεί απροκάλυπτα πολιτικά και κομματικά χαρακτηριστικά, τα οποία θα αποτελέσουν και τον καμβά πάνω στον οποίο θα παιχτεί το παιχνίδι μέχρι τις 7 Ιουνίου.
Το ΠΑΣΟΚ - βασιζόμενο και στις δημοσκοπήσεις, θέλει να είναι οπωσδήποτε πρώτο και με διαφορά, θα ήταν το επιθυμητό. Η Ν.Δ. ελπίζει ότι με ανατροπές της τελευταίας στιγμής θα μπορούσε να είναι και πρώτη. Αλλά, σε κάθε περίπτωση, θέλει οπωσδήποτε, εφόσον είναι δεύτερη, η διαφορά να είναι «μικρή» για να είναι διαχειρίσιμη. Δηλαδή, πάνω από τρεις μονάδες, θα είναι θέμα.
Με την ανακοίνωση των ευρωψηφοδελτίων θα μπει και τυπικά το νερό στ’ αυλάκι για τις ευρωεκλογές. Γιατί ουσιαστικά τα περιεχόμενα των ψηφοδελτίων για τις ευρωεκλογές έχουν... ξεπεραστεί από την πολιτική πρεμούρα των κομμάτων. Για να ξέρουμε και για τι πράγμα συζητάμε.
