Και ενώ εδώ ανακατευόμαστε με τα σκάνδαλα και... απολαμβάνουμε τη διαχρονική «πρωτιά» που έχουμε στην Ευρώπη για τη διαφθορά, κάπου εκεί... Κάπου εκεί στη μακρινή Φινλανδία, ένας Πρόεδρος μόνος του - δυστυχώς ένας Πρόεδρος δεν φέρνει την άνοιξη - «παλεύει» για τη διαφάνεια. Ή, αν δεν παλεύει ακριβώς, προσπαθεί, τέλος πάντων, να σταθεί αξιοπρεπώς στο πλευρό της Φινλανδής ομολόγου του, Τάρια Χαλόνεν, η οποία «σιδηρά κυρία» του Βορρά διανύει τη δεύτερη θητεία της και έχει την περηφάνια να λέει ότι η χώρα της είναι η λιγότερο διεφθαρμένη στην Ευρώπη τουλάχιστον. Μπορώ να φανταστώ, τουλάχιστον, πώς αισθάνεται ο Κάρολος Παπούλιας. Άβολα, με μια λέξη. Να βρίσκεται αυτός ο Πρόεδρος της... πρωταθλήτριας της διαφθοράς χώρας (αυτό λένε οι κατά καιρούς μετρήσεις) στο πλευρό της... άφθαρτης Προέδρου της Φινλανδίας και να προσπαθεί, τι άλλο; Όχι βεβαίως να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, αλλά να δώσει τις σωστές κατευθύνσεις προς... ναυτιλλομένους (και δεν εννοεί απαραίτητα μόνο τον Παυλίδη) για να βγει η χώρα από τον φαύλο κύκλο της διαφθοράς. Αν μη τι άλλο, δηλαδή, να διαχωρίσει προσωπικά και πολιτικά τη θέση του και την αξιοπρέπειά του, επίσης, και να εκπέμψει εκ του εξωτερικού ένα μήνυμα στο εσωτερικό, μπας και βρεθεί κανείς και τον ακούσει. Διότι είναι και η συγκυρία τέτοια βλέπετε. Να βρίσκεται στη βράση του το θέμα Παυλίδη, να επανακάμπτει εκείνη η σκοτεινή - ολοσκότεινη υπόθεση της Ζίμενς, που Κύριος οίδε, έτσι και έβγαιναν στη φόρα (που δεν θα βγουν) όλα τα άπλυτα των πλυντηρίων Ζίμενς, θα φρίτταμε μέχρι τελικής πτώσεως. Όχι ότι δεν είμαστε συνηθισμένοι, αλλά... Αλλά, πάντα υπάρχει και κάτι... περισσότερο να απολαύσει κανείς και να πάθει μια κατάπληξη.
Και βέβαια, καλά μας τα είπε η Φινλανδή Πρόεδρος ως προς τη «συνταγή της επιτυχίας» για την αντιμετώπιση της διαφθοράς. «Διαφάνεια, έλεγχος και διαφάνεια και στην πολιτική ζώνη». Εμ, αυτά τα ξέρουμε και από μόνοι μας, δεν χρειάζεται άλλοι να μας τα πουν. Να μας πουν έναν τρόπο να μπορούμε να τα εφαρμόσουμε είναι το ζητούμενο. Εκεί χωλαίνουμε πάντα. Στη θεωρία είμαστε πολύ δυνατοί. Στην πράξη είναι το πρόβλημα. Καλά παρατηρούσε και ένας προχθές από τηλεοπτική εκπομπή: «να βγει ένας νόμος στην Ελλάδα για να εφαρμόζονται οι... νόμοι», είπε χαρακτηριστικά. Γέλαγε αυτός που το ’πε, γέλαγαν οι του πάνελ, γελάσαμε και μεις οι τηλεθεατές που το ακούσαμε. Είναι αυτό που λένε: «γέλαγαν όλοι μαζί μου, λυνόμουνα και ’γω στα γέλια»! Γιατί όσο κωμικά και αν ακούγονται, στην Ελλάδα αυτή είναι η πραγματικότητα. Δεν είναι ότι μας λείπουν οι νόμοι, είναι ότι απλά δεν τους εφαρμόζουμε ή βρίσκουμε τρόπους να τους παρακάμπτουμε.
...Και έπειτα, πού Φινλανδός, πού Έλληνας; Ο Φινλανδός είναι κρύο πράμα. Πειθαρχημένο, ψυχρό, παγωμένο αίμα. Άμα του λες «διαφάνεια» το πιάνει αμέσως το υπονοούμενο, δεν χρειάζεται τέσσερις κόλλες χαρτί επεξήγηση, που ο Έλληνας και να την έχει δεν τη διαβάζει. Ο Έλληνας απειθάρχητος από τα γεννοφάσκια του, θερμοκέφαλος από... φτιαξιά του, και... κουτουρντισμένος από τη ζέστη, τον ήλιο, την ανοιχτοσιά τ’ ουρανού. Δεν του πάει η... μούχλα... Πάσης φύσεως και κυρίως πάσης βολής. Διότι ό,τι μας βολεύει, ό,τι μας εξυπηρετεί, άμεσα το υιοθετούμε, το απενοχοποιούμε, το αποδεχόμαστε. Απλά πράγματα. Απλά και πρακτικά. Αυτοέλεγχος; Πειθαρχία; Τι είναι αυτά; Φινλανδικά ανέκδοτα; Από κει ξεκινάει το κακό, από τη νοοτροπία και διόρθωμα δεν έχει όσα μέτρα να ληφθούν, όσοι νόμοι να γραφτούν, όσες νουθεσίες να γίνουν.
Ακούει; Ποιος ακούει; Είπε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. «Ο καθένας ν’ απλώνει τα πόδια του όσο το πάπλωμα του επιτρέπει». Καλά το είπε ο άνθρωπος. Καλά και κατανοητά, επίσης. Αλλά ποιος έχει τη διάθεση να κατανοήσει; Να κατανοήσει κυρίως ότι η διαφθορά είναι ένας φαύλος κύκλος, ένα μπούμερανγκ που σε μας γυρίζει τελικά. Ποιος κάθεται να κάνει κύκλους; Η στιγμή τον ενδιαφέρει. Και αν είναι και κανένας έτσι πιο... Φινλανδός, κι έχει τη διάθεση να πάει τη σκέψη του κομμάτι παραπέρα, άμεσα θα διαπιστώσει ότι η δουλειά του δεν γίνεται και θα υποκύψει σε... παλιές, «αγαπημένες» και λαδωμένες, επίσης, συνήθειες. Ε, μένεις κομματάκι ξεσκέπαστος από πάνω, το τραβάς προς τα κάτω το πάπλωμα, σκεπάζεις τα πόδια άμα κρυώνεις. Σιγά που δεν θα βρούμε λύσεις.
Ηθικό δίδαγμα: να αποφεύγονται τα ταξίδια σε... αδιάφθορες χώρες, για να αποφεύγουν οι πολιτικοί, και εν προκειμένω η κεφαλή του κράτους, να έρχονται σε δύσκολη θέση! Αυτή είναι μια εφικτή λύση, η άλλη με το πάπλωμα ούτε κατά διάνοια!
