Είναι γνωστό ότι στις 7 Ιουνίου θα πραγματοποιηθούν σ΄ όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης εκλογές για ανάδειξη των μελών του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου.
Δεν ξέρω τι συμβαίνει αλλού, αλλά στον τόπο μας τα καταφέραμε, δυστυχώς για άλλη μια φορά έτσι, ώστε, αντί εν μέσω οικονομικής κρίσης να μιλάμε γι΄ αυτές και για όσα συμβαίνουν σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, προκειμένου να οδηγηθούμε στην κάλπη καλύτερα ενημερωμένοι, μήνες τώρα στο κέντρο του ενδιαφέροντος βρίσκονται, κυρίως, σκάνδαλα, παλιά και καινούργια, προανακριτικές επιτροπές και σκληρές ανούσιες κόντρες μεταξύ των κομμάτων.
Έστω και έτσι, όμως, θα κληθούμε ο καθένας μας να επιλέξουμε με την ψήφο μας, όχι τους καλύτερους μεταξύ των υποψηφίων αλλά κυρίως τον καλύτερο απ΄ τους υπάρχοντες κομματικούς σχηματισμούς ή κινήσεις, μια που οι ευρωεκλογές γίνονται με λίστες υποψηφίων, την εκλόγιμη σειρά στις οποίες ορίζουν εντεταλμένα κομματικά όργανα και όχι με το σταυρό μας οι ψηφοφόροι.
Τούτες τις μέρες μαζί μ΄ όλα αυτά ακούγονται κομματικές φωνές, που προτρέπουν το λαό να δώσει με την ψήφο του ένα μάθημα στο κυβερνόν κόμμα για την πολιτική του επιχειρώντας έτσι, να μετατρέψουν τις Ευρωεκλογές σε μία ακόμη δημοσκόπηση, που να διευκολύνει τους στόχους τους για τις εθνικές εκλογές.
Υπάρχουν άλλες φωνές, που, ό,τι κακό συμβαίνει στη χώρα μας σ΄ οποιονδήποτε τομέα, το αποδίδουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση και σ΄ όσους πιστεύουν σ΄αυτήν, και ζητούν με την ψήφο του λαού τη δικαίωση στους ισχυρισμούς τους.
Επειδή, ωστόσο, οι Ευρωεκλογές πραγματοποιούνται κάθε πέντε χρόνια και επειδή και απ΄ την ψήφο μας εξαρτάται κατά τι έστω, πώς θα πορευθεί η Ευρώπη και κατ΄ επέκταση η Ελλάδα μας την επόμενη πενταετία, καλό είναι να αντιμετωπισθούν με περισσότερη σοβαρότητα και υπευθυνότητα απ΄ όλους μας.
Οι εκλογείς, ανεξαρτήτως του τι υποστηρίζουν αυτές τις μέρες δια των εκπροσώπων τους οι κομματικοί σχηματισμοί, πρέπει να λάβουμε υπόψη μας το παρελθόν τους και τα δείγματα γραφής, που έχουν δώσει κατά καιρούς, για το πώς αντιλαμβάνονται τα πράγματα και πώς λειτουργούν στην πράξη. Πρέπει, επίσης, να αναλογισθούμε ότι κόντρα στο σύνολο της τότε αντιπολίτευσης ενταχθήκαμε στην Ε.Ε. ως πλήρες μέλος της εδώ και είκοσι εννέα χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων κυρίως πήραμε αλλά και δώσαμε, μια που εκτός από δικαιώματα αναλάβαμε ως χώρα και υποχρεώσεις.
Αποδείχθηκε εκ των πραγμάτων ότι η Ε.Ε. δεν είναι ούτε συνδικάτο ούτε παχιά αγελάδα, που προορίζεται μόνο για άρμεγμα, όπως επεχείρησαν κάποτε κάποιοι να την παρουσιάσουν στον ελληνικό λαό απόδειξη η μετέπειτα στάση τους για τη νομισματική ένωση, αλλά και η σημερινή.
Λυπάμαι που το λέω, αλλά αν σκεφθεί κανείς, πόσο επιρρεπείς έχουμε καταντήσει ως λαός στην παροχολογία, στο βόλεμα, στο παραμύθιασμα, στο χάιδεμα αυτιών και στην πολιτική του «δώστα όλα», μπορεί να συνειδητοποιήσει, πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε αυτά τα χρόνια στην ανάπτυξη της χώρας η Ε.Ε. με τις παροχές της, τις οδηγίες της αλλά και με τις ρήτρες της και τα πρόστιμά της, τα προγράμματα σταθερότητας και την παρακολούθηση εκ του σύνεγγυς των έργων χωρίς αυτήν, ποιος ξέρει αν και πότε θα τα βλέπαμε και πού θα κατέληγαν, ενδεχομένως, τα διάφορα κονδύλια.
Βέβαια, δεν είναι παράδεισος η Ε.Ε., αλλά ούτε και κόλαση. Συμμετέχουν σ΄ αυτή 27 κράτη με αντικρουόμενα μεταξύ τους συμφέροντα και περιμένουν στη σειρά παρακαλώντας αρκετά άλλα. Χρειάζεται, γι΄ αυτό, να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά. Σε μας και στους κομματικούς σχηματισμούς απομένει να στείλουμε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όσο το δυνατόν περισσότερους Ευρωβουλευτές, που με συνέπεια και πιστοί στο Ευρωπαϊκό όνειρο θα δίνουν τη μάχη, για να πετυχαίνουμε τα καλύτερα δυνατά οφέλη.
Η πλειοψηφία των εκλογέων, πιστεύω, παρά την ταραγμένη πολιτική ατμόσφαιρα θα καταφέρει να τα αναλογισθεί όλα αυτά και θα πράξει τα καλύτερα πηγαίνοντας κόντρα κυρίως σ΄ εκείνους, που ξέχασαν ότι έχουν παρελθόν και ψαρεύοντας σε θολά νερά προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν και να πολώσουν το πολιτικό κλίμα, εξυπηρετώντας έτσι άλλους σκοπούς.
